ĆWICZENIA ODDECHOWE
U człowieka tworzenie głosu a także dźwięczna artykulacja możliwe są dzięki strumieniu powietrza wydychanego. Mówienie jest nierozłącznie związane z oddychaniem. Inny jest sposób oddychania wtedy, gdy milczymy, a inny, gdy mówimy. Podczas spoczynku oddychamy nosem: wdech i wydech są niemal zrównoważone co do długości trwania. Natomiast w czasie mówienia oddychamy przede wszystkim ustami: wdech jest szybki i krótki, a wydech długi i powolny. Mówiąc nabieramy tyle powietrza, ile potrzeba do wypowiedzenia wyrazy czy zdania.
W zależności od zaangażowania mięśni wydechowych wyróżnić można:
· typ oddechowo żebrowy lub piersiowy (gdy poruszają się przede wszystkim żebra)
· typ oddechowy brzuszny lub przeponowy (gdy główna role odgrywa przepona)
Fizjologicznym sposobem oddychania jest mieszany typ oddechowy piersiowo-brzuszny, ponieważ klatka piersiowa rozszerza się wówczas w trzech kierunkach.Przy oddechu brzuszno-przeponowym klatka piersiowa unosi się lekko podczas wdechu ku górze, ale rozszerza się na boki w swojej dolnej części, przez co zwiększa się pojemność płuc. Ten sposób oddychania daje możliwość spożytkowania przy mówieniu największej ilości powietrza w jednym oddechu i przez to osiągania maksymalnej pojemności głosu, jego świeżości i łatwości operowania nim. Nieprawidłowy sposób oddychania (zwłaszcza przez usta) może powodować poważne skutki w rozwoju dzieci i dorosłych:
· zbyt płytki oddech powodować może, że dziecko źle sypia, chrapie podczas snu, krzyczy, często budzi się, zaś następnego dnia bywa zmęczone, nieuważne i rozkojarzone
· klatka piersiowa dziecka wskutek płytkich oddechów (mięśnie oddechowe żebrowe są mało aktywne) nie rozwija się w sposób prawidłowy, przez co jest zwykle płaska
· dziecko częściej choruje (anginy, przeziębienia)
· nieprawidłowe oddychanie przez usta powoduje, że przepływające ponad językiem powietrze utrudnia właściwą pionizację języka( prowadzi to do trudności w prawidłowym wymawianiu głosek „sz”, „ż”,”cz”,”dz”, „r”, „l”
· dziecko, które nie oddycha przez nos źle je i męczy się podczas jedzenia, bo musi dość często robić przerwy
· długotrwałe oddychanie ustami prowadzi do kształtowania się wad zgryzu, a nawet do deformacji czaszki twarzowej dziecka
· dzieci oddychające przez usta mogą mieć też kłopoty ze słuchem, ponieważ staw skroniowo-żuchwowy jest położony tuż przy trąbce słuchowej (Eustachiusza). Jeśli głowa żuchwy jest nieprawidłowo ułożona w stawie, to uciska otwór słuchowy i dziecko słabo słyszy. Tę wadę niekiedy trzeba usuwać operacyjnie.
Cele ćwiczeń oddechowych:-ułatwiają pracę serca-polepszają mechanizm przemian ustrojowych -poprawiają stan samopoczucia-zwiększają wydolność narządu oddechowego-dzięki nim uzyskujemy prawidłowy rozwój klatki piersiowej-pomagają w utrzymaniu sprawności aparatu oddechowego
-wyrobienie umiejętności pełnego, szybkiego wdechu i wydłużenia fazy wydechowej
- rozróżnianie fazy wdechu i wydechu
-mówienie tylko na wydechu
-wzmacnianie i wykorzystanie siły mięśni oddechowych
-wyrobienie oddechu przeponowego
Gdy dzieci (dorośli) nie potrafią prawidłowo gospodarować oddechem, ani zachować prawidłowego rytmu mowy, najczęściej brakuje im powietrza, zacinają się, przerywają kwestie w najmniej spodziewanym momencie, połykają końcówki wyrazów i początki następnych. Raz mówią głośno, raz ciszej.
A Walencik-Topiłko dzieli ćwiczenia oddechowe na :
· ćwiczenia oddechu torem przeponowym
· wyrabianie długiej fazy wydechowej
· równomierność siły wydechu
· ćwiczenia ekonomicznego zużywania powietrza i właściwego dawkowania go podczas mówienia
Zasady ogólne dotyczące ćwiczeń oddechowych
· ćwiczenia należy wykonywać przynajmniej dwa razy dziennie,
· ćwiczenia należy wykonywać przed jedzeniem lub przynajmniej godzinę po posiłku,
· przed przystąpieniem do ćwiczeń oddechowych należy rozluźnić mięśnie szyi (swobodne skręty głowy w prawo i w lewo, ruch okrężny głową, chowanie głowy w ramionach),
· podczas ćwiczeń należy zachować swobodną pozycję ramion i barków (bez czynnego unoszenia ramion),
· podczas ćwiczeń nie należy odchylać głowy do tyłu; głowa powinna być lekko pochylona do przodu,
· nigdy nie należy wydychać całego nabranego powietrza
Ćwiczenie I
· połóż się na plecach na twardym, równym podłożu,
· jedną dłoń połóż w górnej części klatki piersiowej (na mostku), drugą pośrodku, pomiędzy łukami żebrowymi,
· wykonaj wdech nosem i swobodny wydech ustami (powtórz ćwiczenie kilkakrotnie),
· kontroluj dłońmi wypełniającą się powietrzem klatkę piersiową,
· wykonaj szybki wdech ustami i nosem, starając się doprowadzić powietrze do najniższych pięter klatki piersiowej (dłoń leżąca pomiędzy łukami żebrowymi powinna unosić się zdecydowanie, natomiast leżąca w górnej części klatki piersiowej w znacznie mniejszym stopniu),
· napnij mięśnie brzucha starając się przez moment zatrzymać powietrze w płucach,
· wydychaj powietrze bardzo wolno przez lekko rozchylone usta.
Ćwiczenie II
· na brzuchu połóż książkę (średniej wielkości i wagi, w miarę ćwiczeń możesz stopniowo zwiększać obciążenie),
· wykonaj wdech ustami i nosem tak, aby książka uniosła się,
· zatrzymaj na moment książkę w najwyższym punkcie,
· wykonaj wolny wydech tak, aby książka płynnie obniżała się,
· powtórz ćwiczenie wymawiając przy wydechu wydłużoną głoskę fff...
Ćwiczenie III
· połóż się na plecach na twardym równym podłożu, jak w ćwiczeniu II,
· na brzuchu połóż książkę,
· w trakcie wydechu zrób kilka pauz, utrzymaj książkę przez 2-3 sekundy na tej samej wysokości,
· powtórz ćwiczenie wymawiając przy wydechu głoskę fff... lub sss...
Ćwiczenie IV
· stań przed lustrem na lekko rozstawionych nogach,
· obejmij dłońmi boki klatki piersiowej (na wysokości dolnej części żeber) tak, aby kciuki były zwrócone do tyłu,
· wykonaj szybki, pełny wdech ustami i nosem rozsuwając żebra w bok z równoczesnym wysunięciem powłok brzusznych do przodu,
· wciągnięte powietrze wydychaj wolno i równomiernie,
· powtórz ćwiczenie wymawiając przy wydechu wydłużoną głoskę fff...lub sss... .
Ćwiczenie V
· obejmij dłońmi boki klatki piersiowej, jak w ćwiczeniu IV,
· wykonaj szybki, pełny wdech ustami i nosem,
· napnij mięśnie brzucha zatrzymując przez moment wciągnięte powietrze,
· rozpocznij fazę wydechu, wypuszczając powietrze wolno i równomiernie,
· ćwiczenie wykonuj przy całkowitym rozluźnieniu mięśni szyi,
Ćwiczenie VI
· wykonaj wdech jak w ćwiczeniu V zatrzymując przez moment wciągnięte powietrze,
· powietrze wypuszczaj wolno, w trakcie wydechu zrób kilka pauz,
· powtórz ćwiczenie wymawiając głoskę sss..., przerwij wymawianie głoski kilka razy robiąc 2-3 sekundowe pauzy.
Ćwiczenie VII
· stań swobodnie w lekkim rozkroku, ręce ułóż wzdłuż tułowia,
· wykonaj szybki, pełny wdech z równoczesnym uniesieniem ramion w bok,
· powietrze wydychaj wolno, równomiernie opuszczając ręce do pozycji wyjściowej.
Ćwiczenie VIII
· stań swobodnie,
· jedną rękę połóż na brzuchu, drugą, trzymając zapaloną świecę, umieść w odległości około 20-25 cm od twarzy na wysokości ust,
· powietrze wydychaj równomiernie dmuchając tak, żeby utrzymać jak najdłużej odchylony płomień świecy,
· powtórz ćwiczenie dmuchając na płomień tak, by rytmicznie pochylał się i podnosił.
Ćwiczenie XI
· stań prosto i swobodnie,
· jedną dłoń połóż na brzuchu, drugą, trzymając kartkę papieru lub kłaczek waty, ustaw w odległości około 20-25 cm na wysokości ust,
· wykonuj naprzemienne szybkie wdechy i intensywne krótkie wydechy,
· podczas krótkich wydechów dmuchaj mocno na kartkę papieru (kłaczek waty) tak, by równomiernie odchylała się o pewien niewielki kąt,
· szybkie wydechy wykonuj tak, by pracować intensywnie przeponą i mięśniami tłoczni brzusznej (podczas krótkiego wydechu musisz czuć krótką intensywną pracę mięśni brzucha), szybkie wydechy kontroluj drugą ręką położoną na brzuchu (musisz czuć krótkie odepchnięcia dłoni),
· stopniowo zwiększaj tempo wydmuchów,
· pamiętaj, aby podczas fazy wydechu nie wydmuchiwać całkowicie do końca nabranego powietrza, zawsze powinien pozostać jego mały zapas,
· ćwiczenie wykonuj swobodnie, bez wysiłku, w stałym spokojnym rytmie.
Dla dzieci ćwiczenia oddechowe najczęściej prowadzone są w formie zabaw:
· lokomotywa wypuszcza parę: pssssssss, fffffffffffff, jedzie: cz, cz, cz; pędzi: tuf, tuf, tuf, tuf, zatrzymuje się na stacji: usz, usz, usz; hamuje: psssssss
·...
dominika.tecna