Lowell_Elizabeth_-_Piękna_marzycielka.pdf

PIĘKNA MARZYCIELKA

L ELIZABETH

Wszystko dla pań

OWELL

Powieści ELIZABETH LOWELL

w Wydawnictwie Amber

PIĘKNA MARZYCIELKA

BEZ KŁAMSTW

KRAJOBRAZY MIŁOŚCI

NA KONIEC ŚWIATA

PAMIĘTNE LATO

PIĘKNA MARZYCIELKA

PUSTYNNY DESZCZ

Przekład

Agata Pudłowska

SEN ZAKLĘTY W KRYSZTALE

AHBEK

Wszystko dla pań

Tytuł oryginału

BEAUTIFUL DREAMER

Redaktor serii

MAŁGORZATA CEBO-FONIOK

Redakcja stylistyczna

BEATA SŁAMA

Redakcja techniczna

ANDRZEJ WITKOWSKI

Korekta

MAGDALENA KWIATKOWSKA

MONIKA SZWABOWICZ

Ilustracja na okładce

STUDIO KONKRET

Prolog

Projekt graficzny okładki

MAŁGORZATA CEBO-FONIOK

Opracowanie graficzne okładki

STUDIO GRAFICZNE WYDAWNICTWA AMBER

uwierzyć, że taki grat może jeszcze pociągnąć przyczepę z koniem.

Opony nosiły ślady jazdy po wyboistych polnych drogach.

Tak jak kierowca, samochód skrywał w sobie o wiele więcej, niż

mógłby sugerować wygląd. Kurz i zniszczona karoseria nie umniejszały

sprawności kół, a silnik o wielkiej mocy był dobrze wyregulowany. Klacz

w przyczepie, cierpliwie znosząca trudy podróży, była czystej krwi, świet

nie wytrenowana. Każde z jej źrebiąt warte było więcej niż nowa cięża

rówka i przyczepa razem wzięte.

Pikap przejechał obok wyblakłej od słońca tablicy:

WITAMY W RIVERDALE, 47 MIESZKAŃCÓW.

Nazwa zapraszała w dolinę rzeki, choć przyjezdnego nie witała ani

dolina, ani rzeka. Ale co tam, pomarzyć zawsze można.

Zaparkował przed wiejskim sklepem, wysiadł i rozprostował kości,

rzucając długi cień na spieczoną popołudniowym słońcem ziemię. Sklep

był zamknięty. Ręcznie wypisana tabliczka informowała, że drzwi otwie

rane są wtedy, kiedy właściciel sobie tego życzy, a w razie nagłej potrze

by można spróbować wejść od podwórza. Na kartkach przyczepionych

do lepkiego od brudu okna można było przeczytać oferty pracodawców,

ludzi szukających pracy i osób pragnących sprzedać sprzęt rolniczy.

Jedno z nich oznajmiało po prostu: „Rio, jeśli to przeczytasz, jedź do

Nevady. Potrzebuje cię kobieta z rancza Dolina Słońca".

Przybysz wyciągnął karteczkęi wcisnąłjądo schowka w ciężarówce.

Trzymał tam różne papierki, świstki, karteluszki, które zdołał zebrać

Skład

WYDAWNICTWO AMBER

KSIĘGARNIA INTERNETOWA WYDAWNICTWA AMBER

Tu znajdziesz informacje o nowościach i wszystkich naszych książkach!

Tu kupisz wszystkie nasze książki!

http://www.amber.supermedia.pl

All lights reserved.

For the Polish edition

ISBN 83-7245-781-6

N iebieski pikap był brudny i porysowany przez gałęzie; trudno było

w ciągu ostatniego miesiąca, jeżdżąc po Zachodnim Wybrzeżu. Na ogół

wszystkie były tej samej treści: „Jedź do Doliny Słońca".

Z trzaskiem zamknął schowek i podszedł do przyczepy z koniem.

- I co ty na to, Szarówka? Reflektujesz na kilka dodatkowych kilo

metrów?

Klacz wysunęła nos za okienko przyczepy i leniwie trąciła jego od

słonięte ramię. Pogłaskał jej miękki pysk, znów się przeciągnął i czekał.

Kiedy zza wysokich równin powiał wiatr, nasłuchiwał, czy niesie jego

imię. Zawsze rozlegało się długie westchnienie: „Bracie Wiatru!"

I odpowiedział, jak zawsze: „Tu jestem".

, Wiatr zmienił kierunek i zawirował wokół niego, zaczął wiać mu

w plecy, jakby chciał skierować go na południe.

- Jesteś pewny, bracie?

Wiatr wiał coraz mocniej.

Wsiadł do pikapa i ruszył na południe.

Rozdział 1

B ył już koniec października, ale na ranczu zwanym Doliną Słońca,

w Nevadzie, niepodzielnie królowała susza. Wszelkie żywe istoty

rozpaczliwie wołały o wodę. Wiatr zawsze był niespokojny, zawsze szeptał

coś o oddaleniu i tajemnicach opustoszałej ziemi.

Na wschód od rancza wznosił się ciemny i cichy łańcuch Sierras Per-

didas. Same góry obfitowały w dary wody - doliny porośnięte gęstą tra

wą, wysokie zbocza zieleniejące lasami. Kilka zacienionych poletek śniegu

połyskiwało w popołudniowym słońcu jak diamenty.

Śnieżne poletka, żyzne doliny czy zielone lasy były niedostępne dla

Hope Gardener, ale wiedziała, że tam są. Zawsze tam były i budziły tęsk

notę ranczerów skazanych na pustynię, która okalała góry jak morze by-

licy otaczające zieloną wyspę. Mimo to Hope za żadne skarby świata,

nawet za łatwe piękno Sierras Perdidas, nie oddałaby ani piędzi spalonej

słońcem, spragnionej ziemi swojego rancza.

Ale nie pogardziłaby darem od pulsującego źródła gór Perdidas.

Nie chciała zbyt wiele. Nie prosiła o głęboką wodę płynącą przez

okrągły rok ani nawet o źródło bijące pod wyschniętym korytem rzeki.

Nie prosiła o jezioro drgające od wiatru i pstrągów.

Ale mała sadzawka...

Tak, sadzawka. Słodka woda, która mogłaby zaspokoić nieugaszone

pragnienie jej bydła. Kojąca woda, pieszcząca delikatne korzenie lucer

ny i owsa. Choćby jedno źródło, które by nigdy nie wysychało, bez wzglę

du na to, jak spalona byłaby pozostała część Doliny Słońca.

- A może by tak od razu zażyczyć sobie żyłę złota? - pytała przekor

nie. - Jak marzyć, to marzyć!

Wydatne usta bezwiednie rozciągnęły się w promiennym uśmiechu.

Pochodziła z rodziny marzycieli. Jednak żaden z nich nie miał tyle szczę

ścia, by urzeczywistnić swoje marzenia.

Przyrzekła sobie, że z nią będzie inaczej. Będzie tym Gardenerem,

który sprawi, że Dolina Słońca znów rozkwitnie. A przynajmniej będzie

można się z niej utrzymać i nie zbankrutować.

- W takim razie powinnam chyba zakasać rękawy i zabrać się do dzie

ła, prawda? - spytała swego odbicia w zakurzonej, popękanej, rozgrza

nej słońcem szybie.

Nie odpowiedziało jej nic prócz rozklekotanego diesla i wiatru wpa

dającego przez otwarte okno starej ciężarówki. Zatrzymała się na wznie

sieniu jednopasmowej polnej drogi, aby dać silnikowi - i sobie - chwilę

wytchnienia. Wóz-cysterna pochodził sprzed epoki automatycznej skrzyni

biegów i hamulców ze wspomaganiem. Hope, choć delikatnej budowy,

była raczej krzepka, a ciężarówka wymagała wyjątkowej siły. Pierwszy

bieg był tak niesprawny, że często zatrzymywała się na wzgórkach i na

luzie zjeżdżała w dół, aby móc wrzucić drugi bieg.

- Rusz się, Behemot. Ty i ja możemy liczyć tylko na siebie. Sprag

nione bydło na nas czeka. Nie zawiedź mnie!

Ledwie puściła ręczny hamulec, pusta ciężarówka zaczęła toczyć się

z górki. Pojazd nabierał szybkości, a Hope była zmuszona wcisnąć sprzę

gło, żeby na stromym zboczu nie stracić kontroli nad kierownicą. Dwa

razy wcisnęła sprzęgło, zmieniła bieg, burknęła coś pod nosem i znów

dwukrotnie wcisnęła sprzęgło. Tym razem skrzynia biegów starego po

jazdu zatrzeszczała i bieg zaskoczył.

Hope poklepała zakurzoną tablicę rozdzielczą. Zawzięła się, że do-

holuje ciężarówkę do zbiornika z wodą. W rozgrzanej kabinie odbijały

się echem odgłosy drogi. Kierownica gwałtownie przekręciła się wjej

dłoniach. Hope natychmiast odzyskała kontrolę nad wozem i w ostatniej

chwili zdołała ominąć głębokie koleiny, które przyciągały koła jak mag

nes opiłki żelaza. Nie zważała na piekący ból ani na zmęczenie.

- Jeszcze tylko ten jeden raz - obiecała sobie. - A potem możesz się

rozłożyć i popatrzeć, jak Ślicznotka i Maleństwo piją.

Przynajmniej na dziś to koniec. Jutro wstanie nowy dzień i znów trzeba

będzie stawić czoło bezlitosnemu słońcu przypiekającemu suchą glebę

Nevady. Nadejdzie kolejnych kilkanaście godzin, kiedy tylko demony

kurzu ośmielą się krążyć po opustoszałej ziemi. No, i jeszcze ta rozkle

kotana ciężarówka, przypomniała sobie. Nie zapomnij o biednym Behe-

mocie snującym się po tej przeklętej drodze jak dinozaur niedobitek.

Zresztą sama Dolina Słońca też umiera.

Hope zacisnęła zęby i usiłowała skupić uwagę na wyboistej drodze,

choć jej myśli krążyły wokół pewnej śmierci rancza i jej marzeń. Przypo

mniała sobie, że jutro może przynieść wiele nowych rzeczy. Przynajmniej

jedna z nich mogłaby podtrzymać życie zarówno jej rancza, jak i ocalić

marzenia.

Może jedna ze studzien znów ożyje i zacznie dostarczać tyle wody,

że jej stado przetrwa tę niekończącą się suszę...

Albo cena wołowiny wzrośnie tak, że można będzie bez strat sprze

dać tę część bydła, której Hope nie zdoła napoić.

Albo bank dojdzie do wniosku, że najnowszy raport hydrologów do

tyczący ujęcia Srebrna Skała dobrze rokuje i udzieli jej kredytu.

Niewykluczone, że odpowie jej jakiś hydrolog - byle nie spec od

naciągania! Odnajdzie źródło artezyjskie, które na pewno płynie gdzieś

głęboko pod jej ranczem.

A może nawet zacznie padać deszcz!

Hope nachyliła się ku zakurzonej przedniej szybie wozu, by przyj

rzeć się górom Perdidas. Nad smukłymi, skalistymi szczytami płynęło

kilka marnych chmurek. Za mało. O wiele za mało. Niewykluczone, że

za dzień, dwa, może trzy, wysoko w górach spadnie deszcz, ale nie na

wyżynnej pustyni jej rancza, gdzie grunt jest spękany, tryska piachem,

a spragnione bydło gromadzi się wokół wyschniętych studzien.

Przez chwilę ponuro wpatrywało się w nią odbicie z brudnej szyby.

Kapelusz zasłaniał jej twarz; w głębokim cieniu ronda błysnęły jedynie

iskierki piwnych oczu. Kilka pasemek ciemno czekoladowych włosów

wymknęło się spod ronda i przywarło do gładkiej skóry szyi, wilgotnej

od skwaru i wysiłku włożonego w opanowanie Behemota.

- Jejku, żeby cię teraz zobaczył twój agent! - mruknęła Hope.

Zrobiła minę do swego odbicia w szybie, które rozpierzchło się jak

widmo drgające nad opustoszałą pustynią.

- Jak dobrze, że natura obdarowała cię pięknymi nogami, a nie twa

rzą małej ślicznotki. Już nie jesteś małą dziewczynką. Które to już będą

urodziny? Dwudzieste szóste? I co byś chciała dostać na urodziny, duża

dziewczyno? Aha, studnię? Porządną, głęboką, czystą, niewyczerpaną

studnię ze słodką wodą?

Śmiech Hope był pełen humoru, choć z nutą smutku. Prawie dwa

dzieścia sześć lat temu jej ojciec wykopał studnię - porządną, głęboką,

czystą studnię ze słodką wodą. Nazwał ją tak samo jak nowo narodzoną

córeczkę: Hope - Nadzieja. Ale tamta studnia okazała się nie dość głębo

ka. Jeśli nie zdarzy się cud, to przed jej dwudziestymi szóstymi urodzina

mi woda się wyczerpie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: