Francuski kochanek.pdf

Francuski

kochanek

- 1 -

PROLOG

Bella zrozumiała, że wciąż jest tchórzem. Do diabła!

Miała nadzieję, że w tym roku wszystko pójdzie

łatwiej, ale piętnastego marca była jak zwykle przerażona.

Zebrała siły, wzięła głęboki oddech i z mocno

bijącym sercem przekroczyła próg włoskiej restauracji.

Właśnie dziś miało się odbyć coroczne spotkanie

Towarzystwa Kwietniowych Głupców. Bella, Rose

i Alice wpadły kiedyś na pomysł, że raz w roku będą

wyznaczały sobie specjalny cel, którego osiągnięcie

zmusi je do pokonywania własnych lęków i uprzedzeń.

Nadopiekuńczy rodzice już w dzieciństwie ostrzegali

Bellę, że świat jest niebezpieczny. Uwierzyła im,

a późniejsze doświadczenia tylko to potwierdziły.

Wiele wysiłku kosztowało ją przełamywanie barier,

dlatego tak bardzo bała się kwietniowego wyzwania.

Zarazem jednak czuła ogromną potrzebę, by po raz

kolejny sprawdzić swe siły.

Co roku, w prima aprilis, każda z przyjaciółek

otrzymywała zadanie wymyślone przez pozostałe

dwie i musiała je wykonać mimo swoich zahamowań

i poglądów. W zeszłym roku Bella stała przez godzinę

na głównej ulicy miasta i recytowała scenę balkonową

z ,,Romea i Julii’’. Przed dwoma laty dostała do

wykonania łatwiejszą pracę. Musiała pójść na mecz koszykówki w

wieczorowej sukni i z teatralną lornetką.

Z ogromną nostalgią wspominała swoje pierwsze

wyzwanie. Biegała po parku w kolorowej czapeczce

z wiatraczkiem, myśląc, że spali się ze wstydu. Teraz

wydawało się jej to banalnie proste i łatwe. Niestety,

z każdym rokiem polecenia przyjaciółek stawały się

coraz trudniejsze, dlatego Bella czuła ściskanie w dołku

na samą myśl o spotkaniu.

Jednak musiała docenić efekty swoich starań. Wprawdzie

co roku miała wrażenie, że umrze ze wstydu,

wykonując swoje zadanie, ale dzięki nauce przełamywania barier radziła

sobie w życiu coraz lepiej, wręcz wyśmienicie. Nawet w pracy, w

Thunderbird, dostawała podwyżki i szybko pięła się po szczeblach

kariery. To samo spotykało Rose i Alice. Strategia,

którą wybrały, pomagała im na niwie zawodowej

i prywatnej.

Bella dostrzegła przyjaciółki i ruszyła do stolika.

- 2 -

Rose i Alice sączyły wino, a przy jej nakryciu czekał

już pełny kieliszek. Obie wyglądały wspaniale. Alice,

która zajmowała się księgowością, od wstąpienia do

Towarzystwa Kwietniowych Głupców pozbyła się

nadwagi i ścięła włosy, rezygnując z nieciekawego

uczesania na rzecz odważnej, rudej fryzurki. Rose

również zmieniła swój wizerunek. Ponieważ odpowiadała za kontakty z

klientami, strój spełniał istotną rolę

w jej pracy. Odkąd wymieniła bezkształtne bure

kostiumy na zwiewne kolorowe jedwabie i ufarbowała

włosy na złocisty blond, jej notowania w firmie bardzo

wzrosły.

Bella nie zmieniła się zewnętrznie tak bardzo jak

przyjaciółki. Wystarczy, że jej zbuntowany brat poprzekłuwał sobie

różne części ciała, założył zespół

rockowy i pojechał podbijać świat, dostarczając rodzicom wielu zgryzot.

Nie zamierzała przysparzać im

dodatkowych zmartwień, nadal więc preferowała klasyczne stroje i

strzygła się na pazia.

Nie mogła jednak obarczać rodziców całą winą za

swój konserwatywny wygląd. Mimo że w pracy

była o wiele śmielsza, to jednak w życiu prywatnym

pozostała tą samą co dawniej nieśmiałą dziewczyną.

Rose i Alice miały identyczny kłopot, więc często kpiły z siebie, że są

jak tchórzliwe lwy.

Dlatego w tym roku postanowiły, że primaaprilisowe

wyzwania dotyczyć będą życia towarzyskiego.

Jeśli przyjaciółki przygotowały dla niej podobne

zadanie, jak ona dla nich, to czekał ją prawdziwy

koszmar.

– Wyglądasz na przerażoną – zauważyła Alice, gdy

Bella podeszła do stolika.

– Potrzebuję tylko kropelki wina. – Usiadła i pociągnęła

solidny łyk. – Tak, już mi lepiej, dużo lepiej. To co,

Alice idzie na pierwszy ogień? – Wyciągnęła kopertę

z torebki.

– Okropnie się denerwuję. – Alice otworzyła kopertę,

w migotliwym świetle świecy szybko przeleciała

wzrokiem tekst i zawołała w skrajnej desperacji:

– Lepiej od razu mnie zastrzelcie!

– Czytaj na głos – z sadystyczną satysfakcją domagała

się Bella. – Rose i ja chcemy cieszyć się tą chwilą.

– Och – westchnęła Alice. – Ja, Alice Brandon, przyrzekam, że pięć dni

przed pierwszym kwietnia lub

najpóźniej pięć dni po tej dacie zaproszę Devona

z księgowości na wycieczkę łodzią, włożę bikini i zanim

rejs się skończy, odśpiewam piosenkę z ,,Titanica’’

– dokończyła z jękiem. – Znów muszę przejść na dietę!

Poza tym nie znam tekstu tej piosenki, no iw ogóle nie

umiem śpiewać!

- 3 -

– Masz czas, żeby wykuć tekst na pamięć, a umiejętności wokalne nie

mają znaczenia. Pomyśl tylko, co bardziej zafrapuje Devona: koloratura

twego głosu czy ogólny obraz oraz szczegóły twojej figury? Jestem

pewna, że nawet nie zwróci uwagi, co śpiewasz, tylko

będzie się na ciebie gapił. – Bella spojrzała na nią

taksująco. – I wcale nie musisz się odchudzać.

– Jestem ruda i spalę się na słońcu.

– Posmaruj się olejkiem do opalania, mądralo – skarciła

ją Rose.

– Ale ja nie mam bikini.

– Och, oczywiście, że masz. – Bella ze słodkim

uśmiechem wyciągnęła kostium. Zużyto na niego

śladowe ilości materiału, za to kosztował całkiem

sporo.

– Zamarznę w tym na śmierć! – Alice wyrwała

Belli nad wyraz skąpy strój. Jeszcze nigdy w czymś

takim nie paradowała. Gdy pomyślała, co ją czeka,

stanęła cała w pąsach.

– Jesteśmy w Phoenix, nie będzie aż tak zimno – obłudnie pocieszyła ją

Rose.

– Tak, tak... Nawet nie chcę o tym myśleć. – Alice

podała kopertę przyjaciółce. – Natomiast chętnie zobaczę twoją minę.

– O matko! – Rose zachłysnęła się winem, czytając

treść zadania. – Nie ma mowy!

– Czytaj – zażądała z uciechą Alice.

– Ja, Rose Hale, przyrzekam, że pięć dni przed

lub najpóźniej pięć dni po pierwszym kwietnia porwę

Emmeta z biura, zawiozę go do swojego mieszkania,

puszczę ,,Bolero’’ Ravela i odtańczę taniec siedmiu

zasłon – przeczytała z rezygnacją. – Ależ ja nie umiem

tańczyć – bezskutecznie apelowała do swych przyjaciółek.

– Poza tym mam nieodpowiedni kolor włosów.

Do takiego przedstawienia powinny być ciemne, takie

jak ma Bella.

– Włóż perukę – usłużnie poradziła Alice. – Poza

tym czy myślisz, że Emmet zwróci uwagę na kolor twych

włosów, kiedy będziesz się przed nim gięła we wdzięcznych pląsach?

– Czy nie mogę zaprosić go po prostu na kawę?

– Oczywiście, ale kiedy już skończysz swój występ.

Wydaje mi się jednak, że po tym tańcu nie będzie

wam potrzebny żaden dodatkowy środek na podniesienie ciśnienia –

dodała ironicznie Bella.

– To będzie kompletna porażka – jęknęła zgnębiona

Rose i dla pokrzepienia upiła łyk wina. – Dobra,

zostałam załatwiona, pozostała mi tylko zemsta. – Wręczyła kopertę

Belli.

– Przynajmniej nie mogłyście mi wybrać konkretnego

faceta, bo w przeciwieństwie do was o żadnym nie

wspominałam w szczególny sposób – pocieszała się,

otwierając kopertę.

- 4 -

Bella, wiedząc, czym to grozi, ukryła przed przyjaciółkami swoje

zainteresowanie kolegą z pracy. Edward Masen był najlepszym

handlowcem w Thunderbird.

Sprawiał wrażenie pewnego siebie i obytego towarzysko

mężczyzny, a przy tym był niesamowicie pociągający

i przystojny. Chodziły nawet plotki, że jest Francuzem.

– Nic się nie martw, poradziłyśmy sobie z tym

Problemem –zapewniła ją Rose ze złośliwym uśmieszkiem.

– Ja, Bella Swan, zobowiązuję się, że pięć dni przed

lub pięć dni po pierwszym kwietnia zaproszę na

randkę mężczyznę, który ze wszystkich znanych mi

facetów stanu wolnego jest najprzystojniejszy. Powiem

mu, że chodzi o niezobowiązującą kolację i tańce

na parkiecie, i poproszę, by odpowiednio się ubrał.

Potem zabiorę go do baru szybkiej obsługi, na lekcję...

tańca brzucha?! I na minigolfa?! – dokończyła ze

zgrozą, a Rose i Alice parsknęły śmiechem. – Powiedzcie, że to żart.

Przecież nie możecie być takie

okrutne. Szczególnie taniec brzucha! Już bar i golf są

wystarczająco okropne.

– Wpadłam na ten pomysł, gdy planowałyśmy

taniec siedmiu zasłon dla Rose. Teraz musisz tylko

znaleźć ogłoszenie o kursie tańca brzucha, zapisać się

i uprzedzić, że przyjdziesz z partnerem.

– Ale... nie wiem, kogo mogłabym zaprosić na tę

randkę.

– Twoja mina mówi co innego – zaśmiała się

Rose. – No to ustalone. Mamy swoje zadania, więc

możemy wznieść toast. Za Kwietniowych Głupców!

– To mi zniszczy życie – mruknęła Bella, unosząc kieliszek.

– Do tej pory wyzwania wychodziły nam na dobre – szepnęła Alice i

puściła oko do Rose.

- 5 -

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: