Konferencje w Teheranie 28 XI – 1 XII 1943 i w Jałcie 4-11 II 1945 były wielce znaczące dla powojennego świata. Stalin potrafił po mistrzowsku rozgrywać wszelkie konflikty pomiędzy Roosveltem, a Churchillem. W dodatku amerykański prezydent gotowy był na szerokie ustępstwa względem ZSRR , tylko po to by ZsSRR brało udział w wojnie na Dalekim Wschodzie. Najważniejszym problemem była sprawa polska. Stalin, udzielił precedensową amnestię wobec Polaków więzionych na terytorium ZSRR i formowanie Armii Polskiej, lecz pozostał nieugięty jeżeli chodzi o sprawę granic.
Na konferencji w Teheranie sprawę polską załatwiono w sposób bezsporny – granica na wschodzie na linii Curzona. Postanowiono, że ZSRR wypowie wojnę Japonii, uzgodniono również zasady współdziałania dowództwa Armii Czerwonej i Naczelnego Dowództwa Sił Ekspedycyjnych również otworzyć drugi front we Francji.
W Jałcie w zasadzie potwierdzono postanowienia z Teheranu. Jedyną sporną kwestią był rząd RP, ostatecznie wbrew niezadowoleniu ZSRR postanowiono że rząd polski będzie reprezentował TRJN.
Konferencja poczdamska 17 VII – 2 VIII 1945 była triumfem Stalina. Ostatecznie rozstrzygnięto kwestię Polski i jej granic – oddano je pod kontrolę ZSRR. Podjęto decyzje dotyczące Niemiec ( nie opisuję bo już było tyle razy :)). Wolną rękę jaką miało ZSRR wobec polityki państw Europy śr- wsch prowadzić miało do sowietyzacji tych krajów, ponadto ZSRR było członkiem ONZ. ]
madzia.1majka2