2008_5.pdf

Droga Prawda Życie

DPŻ

droga prawda Życie

Dwumiesięcznik chrześcijański

W numerze

Odbicie – Achim Paluch . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2

Podziękowania – Andrzej Poręba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3

Co począć, gdy jesteś z kimś w konlikcie? – James Pittman . . . . . . . . . . . .4

Krzyż – dla jednych moc, dla innych głupstwo – Waldemar Świątkowski . . 7

Glina i sól w ręku Mistrza – Roman Jawdyk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8

Wspomnienia br. Kazimierza Poręby . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11

Kościół Chrystusa i kościół szatana – Stefan Matuszewski . . . . . . . . . . . . 12

Pięćdziesiątnica bez Chrystusa! – David Wilkerson . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13

Szczególna jubilatka – świadectwo – Józef Poręba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16

Historia Izraela – Joachim Polk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 17

Materiał Bożej budowy – D. Bespałow . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .20

Świat sądzić będziecie... – Waldemar Świątkowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23

Spojrzenie – Achim Paluch . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .24

Wolność – John Glimore . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25

Spoza granic naszego kraju – Andrzej Poręba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .26

Prześladowania hinduskich chrześcijan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .28

Historia o tym jak spotkałam Chrystusa – Honorata Ławrynowicz . . . .29

Na Warmii i Mazurach – Mirosław Kruba . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31

Chrzest wiary, Zabrze – 2008 – Anna Michalak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32

Goście w Zabrzu – Jakub Michalak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32

Chrzest Wodny w Legnicy – Jarosław Domieniuk . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33

Śladami mężów wiary . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34

Rada Redakcyjna:

Andrzej Poręba (pandre@poczta.onet.pl) ,

Andrzej Nazimek (zimeryt@interia.pl) ,

Roman Jawdyk (roman.jawdyk@interia.pl)

RedaktoR naczelny:

Andrzej Poręba

WydaWca:

Chrześcijańska Wspólnota

Zielonoświątkowa,

ul. Sudecka 3, 59–220 Legnica

adRes Redakcji:

ul. Czechowa 1, 41–807 Zabrze;

RedaktoR Wydania:

Jan Stypuła (redaktor@lupa.chwz.pl)

Redakcja techniczna:

Andrzej Gocyła (aango@konto.pl)

komputeRopisanie:

Mirosława Poręba, Nazariusz Zerbe,

Daniel Flis

Redakcja tekstu:

Joanna Domieniuk (joanna.domieniuk@ajsystem.pl) ,

Jeremiasz Zerbe (nimrod@epf.pl) ,

Andrzej Poręba,

okładka:

Robert Bartlewski

cena pRenumeRaty:

Prenumerata roczna wynosi 30,00 zł,

cena jednego egzemplarza 5,00 zł.

poczta e–mail:

dpz@chwz.pl

inteRnetoWe aRchiWum:

http://dpz.chwz.pl

zdjęcie na okładce:

Jan Stypuła

Materiałów nie zamówionych redakcja nie zwraca.

Zastrzegamy sobie prawo do skracania i adiustacji

tekstów, oraz do zmiany tytułów. Kopiowanie i po-

wielanie dozwolone pod warunkiem druku tekstu

w całości z podaniem tytułu oraz numeru pisma.

Odbicie

A chim P Aluch

WieRzymy W:

1. Jedynego Wszechmogącego Boga: Ojca, Syna

i Ducha Świętego.

2. Pismo Święte jako Słowo Boże, natchnione

przez Ducha Świętego, jako najwyższy autory-

tet w sprawach: prawdy, wiary i życia chrześci-

jańskiego.

3. Jezusa Chrystusa – Syna Bożego, który przy-

szedł w ciele na ten świat rodząc się z Marii

Panny, jako jedynego Pośrednika i Orędownika,

zbawiającego grzeszników dzięki swej męczeń-

skiej śmierci i zmartwychwstaniu.

4. Zbawienie z łaski przez wiarę jako daru Bożej

miłości. Wiara w Jezusa Chrystusa jest całko-

witym zaufaniem Bogu i potwierdzona zostaje

dobrymi uczynkami wypływającymi z tej

wiary. Taka wiara jest czynna w miłości.

5. Nowonarodzenie z wody i Ducha, jako bez-

względnego warunku wejścia do Królestwa

Bożego.

6. Chrzest Duchem Świętym, w Jego prowadzenie

i dary (charyzmaty)

7. Konieczność przyjęcia chrztu wodnego przez

zanurzenie, Wieczerzy Pańskiej pod postacią

chleba i wina wraz z umywaniem nóg.

8. Kościół jako ciało Jezusa Chrystusa, którego

głową i budowniczym jest Jezus Chrystus.

9. Powszechne zmartwychwstanie wszystkich

ludzi i sąd Boży oraz życie wieczne zbawio-

nych i wieczne potępienie niezbawionych.

Płynie rzeka – słyszę Cię,

Deszczyk pada – widzę Cię,

Słońce świeci nam za dnia,

Księżyc nocą daje blask,

Gdzie tylko spojrzę Jezu drogi,

Widzę Twą mądrość i moc.

Ty nam dajesz siłę swoją,

Aby wygrać ciężki bój,

Bo nie z ciałem my walczymy,

Lecz z ciemnością, mocą zła.

Ty nam dajesz Jezu siły,

By zwyciężać je co dnia.

Droga Prawda Życie

Drodzy Czytelnicy naszego czasopisma!

Zbliża się już 20 rocznica istnienia wydawnictwa

Droga Prawda Życie wydającego pod tą samą nazwą chrze-

ścijański periodyk. Skład zespołu redakcyjnego ulegał wie-

lokrotnie zmianie.

kolportaż nie byłoby możliwe sprawne funkcjonowanie

naszego wydawnictwa. Nieocenioną pracę wykonuje Jan

Stypuła redaktor wydania przygotowujący graikę do tek-

stów i robiący wkładkę młodzieżową.

Niezwykle rzetelnie swa pracę przy wkładce dziecięcej

wykonuje zespół w osobach: Marek Nowak, Agata Gaik i

Ewelina Gaik. Doliczyć do tego grona należy wiernych czy-

telników, którzy swoimi doradami i zachętą przyczynili się

do rozwoju naszej służby.

Redaktorzy naczelni Pisma

Zmieniali się również naczelni redaktorzy. Przez pierw-

sze 4 lata był nim brat Roman Jawdyk, następnie około

15 lat pracę tę nadzorował brat Zbigniew Gadkowski, obec-

nie czuwa nad jego powstawaniem piszący te wspomnienia

Andrzej Poręba.

Naszą pracę lub służbę, bo tak postrzegamy to, co robi-

my, nie bylibyśmy w stanie właściwie poprowadzić, gdyby

nie łaska Boża i zgrany zespół współpracowników.

Chciałbym tu wymienić niektóre osoby, zwłaszcza tych,

którzy nie igurują w stopce naszego dwumiesięcznika

a w szczególny sposób angażowali się w jego powstawanie.

Nasz cel i pragnienie

Naszym celem zawsze było i do dziś pozostało budowa-

nie i zachęcanie czytelników ku Bogu i bliźnim.

Pragniemy propagować Dobrą Nowinę o zbawieniu

w Jezusie Chrystusie oraz wskazywać wzory chrześci-

jańskiego życia. Przy tej okazji chciałbym przytoczyć

fragment tekstu zawartego w pierwszym numerze

naszego czasopisma z 1989 roku: „Wydając biuletyn,

pragniemy w szerszym zakresie dołączyć się do składa-

nia świadectwa o Jezusie, wierząc, że tylko Boży Syn jest

DROGĄ, PRAWDĄ, ŻYCIEM i nikt nie przychodzi do

Ojca Niebieskiego jak tylko przez Chrystusa. Zdajemy

sobie sprawę na spoczywającej na nas odpowiedzialności

ratowania ginących ludzi. Związani przez różne nałogi

i grzechy tego świata, żyją bez nadziei i pokoju w swym

sercu. To przecież Jezus Chrystus przed odejściem z zie-

mi do swego Ojca pozostawił następujące polecenie za-

wierające obietnicę: Idąc na cały świat głoście ewangelię

wszystkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i ochrzczony zosta-

nie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony.

A takie znaki będą towarzyszyły tym, którzy uwierzyli:

w imieniu moim demony wyganiać będą, nowymi języ-

kami mówić będą, węże brać będą, a choćby coś trujące-

go wypili nie zaszkodzi im. Na chorych ręce kłaść będą,

a ci wyzdrowieją. Te słowa Jezusa są żywe i aktualne dla

każdego, kto wierzy! Zwracamy się z prośbą o modlitwy

przyczynne. Zapraszamy wszystkich kochających Pana

Jezusa do współredagowania i współpracy w głoszeniu

wieści o Jezusie, Synu Bożym.”

Podobnie jak przed 20 laty tak i teraz ponawiamy prośbę

o modlitwy i współpracę każdego, kto kocha Pana Jezusa

i pragnie włączyć się do tego wspólnego dzieła budowania

Kościoła i ewangelizowania świata.

Wkład w rozwój pisma DPŻ

Na początku w pierwszym roku graikę na okładkę

wykonywał ręcznie Waldemar Kempski, później już kom-

puterowo okładką zajmował się Ewald Kornek, następnie

kolejno Piotr Wasilewski i Joanna Kaniszczak, którzy

zajmowali się również składem całego czasopisma. Na

okładki wielu numerów specjalne graiki wykonywała

Agnieszka Gadkowska i Magdalena Poręba. Wspomnieć

należy, iż do pierwszych numerów DPZ wkładkę dziecięcą

wykonywała Halina Mierzwa – Kwiecień, a później przez

wiele lat Bożena Smoszynska. Bożena Smoszynska robi-

ła także wkładkę dla młodzieży równolegle wykonując

korektę artykułów zamieszczanych w dwumiesięczniku.

Przy powstaniu kilku numerów miała też udział Barbara

Głowacka. Również duży wkład wniósł Jacek Kwiatkowski

robiący około roku czasu skład naszego czasopisma. Nad

powstawaniem okładki ciągle czuwał Robert Łopatka, ale

też wiele wniósł Łukasz Gadkowski wykonując okładkę do

kilku numerów DPŻ.

Tłumaczenia oraz nadsyłane materiały

dla DPŻ

Na łamach naszego dwumiesięcznika mogliśmy dru-

kować wiele ciekawych artykułów dzięki tłumaczom:

Małgorzacie Majewskiej (z angielskiego) oraz Józefowi

Szaulińskiemu (z rosyjskiego), który napisał też kilka

artykułów. Do takich ważnych osób zaliczyć należy rów-

nież następujących autorów często piszących dla naszego

czasopisma: Waldemara Świątkowskiego, Wiesława Ja-

nika i Stefana Matuszewskiego. Sporo dobrego materiału

i własnych opracowań wykorzystanych w DPZ nadesłali

Joachim Polk, Witold Łopaciuk i Eugeniusz Kuteń.

W związku z tą rocznicą pragniemy Was prosić dro-

dzy czytelnicy o wypełnienie ankiety i odesłanie na adres

redakcji. Pomożecie nam tym sposobem usprawnić naszą

misję, którą dalej pragniemy wypełniać poprzez ewange-

lizację i duchowe wspieranie na łamach naszego dwumie-

sięcznika.

Koordynacja i redakcja techniczna DPŻ

Bez takich osób jak br. Józef Grezel – pilnujący spraw

inansowych, czy Mirosława Poręba – odpowiedzialna za

Z życzeniami Bożego błogosławieństwa

wasz brat w Chrystusie

Andrzej Poręba

Droga Prawda Życie

co począć, gdy jesteś z kimś w konlikcie?

J Ames P ittmAn

C.d. z DPŻ 4/2008

długo przebywała wśród tych, którzy

nienawidzą pokoju. Ja jestem za po-

kojem, ale gdy przemówię, oni są za

walką (Ps 120, 6-7). Takie sytuacje są

nam znane. Jeśli próbowałeś uczynić

wszystko, co było w twojej mocy, aby

się pojednać z bliźnim, lecz on nie

przestaje na ciebie napadać i „strze-

lać” do ciebie wszystkim, co mu pod

rękę popadnie, nie ujmuje wyciągnię-

tej ręki – powierz tę sprawę Bogu i nie

oskarżaj się. Wysiłki ku pojednaniu

powinny być podejmowane przez

obie strony w tym uczestniczące.

Jaka szkoda, że nie zawsze tak bywa.

Bardzo często jedna strona próbuje

wszystko naprawić, a druga strona

nawet odpowiadać nie chce. Powsta-

je coś takiego, jak w przytoczonym

Psalmie: „my za pokojem, a oni za

walką”. Wtedy wina nie spoczywa na

nas, lecz na tym, kto nie chce pokoju,

lecz wojny. Ten, który nie chce poko-

ju, będzie odpowiadać przed Panem

Bogiem.

2. Powierz tego człowieka

Panu Bogu . Apostoł Paweł dał Ty-

moteuszowi taką radę: A sługa Pański

nie powinien wdawać się w spory, lecz

powinien być uprzejmy dla wszyst-

kich, zdolny do nauczania, cierpliwie

znoszącyprzeciwności,napominający

krnąbrnych, w nadziei, że Bóg przy-

wiedzie ich kiedyś do upamiętania

i do poznania prawdy (2Tm 2, 24-25).

Trzeba nam koniecznie przyjrzeć

się tym słowom. Gdy ktoś wytacza

przeciwko nam zarzuty, oskarżenia,

czy też zupełnie inny punkt widze-

nia to nie wolno nam wchodzić z nim

w spór, ale okazać delikatność i cier-

pliwość. Trzeba z takim oponentem

rozmawiać łagodnie i uprzejmie.

Chociaż nasze wysiłki mogą okazać

mało skuteczne, to Pan Bóg może

zmienić myśli i zachowanie każdego

człowieka.

Nie upadajmy na duchu, ale

w cierpliwości oczekujmy ingerencji

Boga. Cierpliwość i modlitwa są nam

niezbędne.

3. Zwróćsiędokogośzprośbą

opomoc. Czasami do pojednania lu-

dzi, potrzebny jest pośrednik, osoba

obiektywna nie będąca stroną kon-

f liktu.

Apostoł Paweł znajdując się w wię-

zieniu, stał się takim pośrednikiem

w konf likcie pomiędzy niewolni-

kiem Onezymem i jego właścicielem

Filemonem. Niewolnik oszukał wła-

ściciela i uciekł od niego. Po upływie

pewnego czasu Onezym spotkał się

z Pawłem i został chrześcijaninem.

Paweł napisał list do Filomena i opo-

wiedział mu o tym. Powodowany

miłością chrześcijańską Paweł bła-

ga Filomena, aby przyjął Onezyma

z powrotem i już nie jako niewolnika,

lecz jak brata w Chrystusie. Przy tym,

Paweł wyraża gotowość do zapłace-

nia wszelkiej szkody, która została

wyrządzona Filemonowi przez One-

zyma (patrz: Flm 1, 16-18).

Nam także, podobnie jak File-

monowi i Onezymowi może przydać

się taki pośrednik. Pośrednik powi-

nien być rozważny, dobry i mądry.

Powinien to być człowiek, który nas

zrozumie i w całej sytuacji będzie

dobrze zorientowany. Powinien być

bezstronny i obiektywny w osądza-

niu. A najważniejsze – ten człowiek

powinien być bardzo czuły na Boże

kierownictwo. Niech to będzie pa-

stor, troszczący się o dusze, lub po

prostu dobry przyjaciel – pośrednik,

który może uczynić to, czego nam się

nie udało.

„Najlepszy sposób na pozbycie się

wroga – uczynić go swoim przyjacie-

lem” (Abraham Lincoln).

4. Bezwarunkowo

Boża droga i nasze życie

Trudno w to uwierzyć, lecz wiele

osób pragnie iść Bożą drogą bez roz-

wiązywania konf liktów. Niektórzy

nawet mówią: „kłótnie urozmaicają

życie, jest ono ciekawsze”. Bywa i tak,

że nawet niektórzy mieszkający obok

siebie nie przejawiają najmniejszej

chęci porządkowania i utrzymywa-

nia właściwych relacji ze sobą. Wielu

ludzi bezwzględnie walczy o domi-

nacje i zyski w biznesie. Również

i w kościołach daje się czasem zauwa-

żyć takie działania, które nie wnoszą

pokoju i zbudowania, ale skłócają

i konf liktują ludzi. Jak powiada Bi-

blia, źródłem tego staje się człowiek

pełen namiętności: Skądże spory

i skąd walki między wami. Czy nie

pochodzą one z namiętności waszych,

które toczą bój w członkach waszych

(Jk 4, 1).

Pan Bóg kieruje naszą uwagę na

potrzeby innych, na miłość, która

nie zna egoizmu. Aby pojednać nas

ze Sobą, w swej niepojętej miłości

dał Syna, który w pokorze i cierpie-

niu umarł za nasze grzechy, aby by

darować nam zbawienie i obdarzyć

prawdziwym pokojem. Byłoby to

przejawem skrajnej niewdzięczności

– przyjąć taką łaskę, a potem odmó-

wić jej swoim bliźnim, nawet tym,

którzy może nas krzywdzą.

Jeśli rzeczywiście dla Ciebie Bóg

jest autorytetem to zechciej zdecydo-

wanie żyć po Bożemu.

A co, jeśli się nie udaje?

Pan Bóg nie będzie nas pytać

o rezultaty. On zapyta o to, co i jak

czyniliśmy. W sprawach kłótni

i konf liktów, patrzmy co nam radzi

Słowo Boże i czego uczy przykład

postępowania Jezusa w czasie Jego

ziemskiej misji. Jeśli nie potrafisz

sobie poradzić z takimi problemami

warto zwrócić uwagę na następujące

zagadnienia:

1. Nie trzeba się oskarżać .

Psalmista napisał: Dusza moja zbyt

kochaj.

Chociaż nie zawsze się nam uda

dojść do pełnego porozumienia

i usunąć przyczyny konf liktu ze

stroną zwaśnioną, to jednak zo-

bowiązani jesteśmy przez Boga

do miłowania takiego czło-

wieka. Niezależnie od postawy

i zachowania strony przeciwnej win-

niśmy być przykładem prawdziwych

naśladowców Pana Jezusa. Apostoł

Paweł określa, czym powinna się

charakteryzować nasza miłość do

ludzi. (patrz: 1Kor 13, 1-8).

Droga Prawda Życie

5. Należy być wytrwałym

(znosić cierpienia). Koniecznie

i świadomie, wbrew wszystkiemu,

co by się działo, powstrzymywać się

trzeba od tego, by odpowiadać złem

na zło. Zgodnie z nauką Pawła trze-

ba się uczyć odpłacać dobrym za zło

(patrz: Rz 12, 21).

6. Trzeba okazywać miło-

sierdzie . Błogosławieni miłosierni,

albowiem oni miłosierdzia dostąpią

(Mt 5, 7). Jeżeli przyzwyczaiłeś się

czynić ludziom dobro, to będzie

ci lżej odpowiedzieć na nienawiść

miłosierdziem. Często krzywdziciel

traci równowagę, gdy spotyka taki

nieoczekiwany „odpór”.

7. Nienależyzazdrościć. Gdy

naszym nieprzyjaciołom dobrze się

wiedzie i osiągają jakieś sukcesy,

nie powinniśmy im zazdrościć. Może

nam się wydawać, że ci

ludzie nie zasługują na

to, lecz bądźmy życzliwi

i błogosławmy naszych

nieprzyjaciół.

8. Nie należy się

wywyższać. Nie wolno

wżadnychokolicznościach

mówić, że jesteśmy lepsi

i mądrzejsi od tych, którzy

nas nie darzą sympatią.

Pycha stawia przeszkody

na drodze do rozwiązy-

wania konf liktu. Nie po-

zwala nam się uniżyć i być

gotowym do poniesienia

ofiary, by utraconą przy-

jaźń odzyskać.

9. Argument siły lub krzyku

jestnienamiejscu. Nie należy urzą-

dzać awantury i burdy używając siły

fizycznej lub krzyku, to wierzącym

nie przystoi. Każdy chyba rozumie,

że ognia się nie ugasi benzyną. Do-

kładnie tak samo jest z gniewem. Po

ostrych , raniących i obrażających

słowach konf likt rozpala się, jak pło-

mień podlany benzyną.

10. Nie należy szukać swego .

Powinniśmy mieć na uwadze nie

tylko nasze własne pragnienia i po-

trzeby, lecz także w równym stopniu

potrzeby tych, z którymi nie jesteśmy

w najlepszych relacjach.

11. Nie ma sensu irytacja

i rozdrażnienie. Panu Bogu to się

nie podoba (patrz: Ef 4, 31). Jeżeli

ktoś szuka zwady, to powinien pra-

cować nad sobą i dostosować się do

zaleceń biblijnych. Trzeba najpierw

uruchamiać do działania mózg,

a dopiero później język.

„Najważniejsze od wszystkiego

jest to, aby nie wyjść z siebie wtedy,

gdy drugi człowiek już wyszedł z sie-

bie” (Harold Smith).

12. Nie należy pielęgnować

złychmyśli (patrz: Flp 4, 8). Nie jest

dobrą rzeczą gromadzić w pamięci

doznane krzywdy i posądzenia in-

nych, wszelkie zamysły dotyczące

rewanżu naszym krzywdzicielom,

gdyż to staje się trucizną życia ducho-

wego.

13. Nie należy radować się

z niesprawiedliwości, które spo-

tykają naszych nieprzyjaciół. Pro-

rok Abdiasz ostrzega: Nie paś oczu

nastrojona optymistycznie, wierzy

w możliwość pojednania i oczekuje

zmian ku lepszemu.

18. Trzeba wszystko znosić.

Miłość nie opuszcza rąk, nawet, gdy

jest nam ciężko. Trzeba zawsze i cią-

gle zachowywać stałość w myślach

i uczynkach w stosunku do tych,

z którymi mamy konf likt. Gdy lu-

dzie nie chcą z nami żyć pokojowo,

my wszystko jedno powinniśmy

ich kochać. „Jeśli cierpisz z powodu

niesprawiedliwości złego człowieka,

to przebacz mu, bo inaczej będzie

dwóch złych ludzi” (Augustyn).

Chociaż być może podejmowa-

liśmy się naprawiania stosunków

wzajemnych z naszym współmał-

żonkiem, rodzicem, dziećmi, bra-

tem, siostrą, sąsiadem itp., itd., lecz

nic z tego dotychczas nie wyszło, to

te pouczenia mogą nam

w przyszłości pomóc. Nie

wolno opuszczać rąk. Pan

Bóg ma dużo cierpliwości

wobec grzeszników i pra-

gnie, aby wszyscy ludzie

mieli z Nim prawidłowe

relacje. Tak samo i my ze-

chciejmy zostawić otwar-

te drzwi ku pojednaniu

i uczynić wszystko, co jest

w naszych możliwościach,

by doszło do porozumie-

nia i zgody. Jeśli można,

o ile to od was zależy, ze

wszystkimi ludźmi pokój

miejcie (Rz 12, 18).

widokiem swojego brata w dniu jego

nieszczęścia! Nie ciesz się z powo-

du synów Judy w dniu ich zagłady

i nie mów zuchwale w dniu niedoli

(Ab 1, 12).

14. Zawsze trzeba radować się

zprawdy . Gdy Słowo Boże dla kogoś

stanowi autorytet i gdy ludzie roz-

wiązują swoje problemy sposobem

Bożym, to powinno nas cieszyć.

15. Należywszystkozakrywać .

Szczera troska o tych, z którymi

jesteśmy skłóceni, nie pozwoli nam

wynosić na forum cudze „brudy”.

16. Trzeba wszystkiemu wie-

rzyć . Prawdziwa miłość nie spodzie-

wa się od ludzi tylko złego i nie jest

podejrzliwa, lecz pełna ufności.

17. Trzeba wszystkiego spo-

dziewać się. Miłość zawsze jest

Jak utrzymywać prawidłowe

relacje?

Podejdźmy do spraw y pojed-

nania uczciwie. Nikomu nie przy-

nosi zadowolenia zerwanie więzi

i dobr ych stosunków między sobą.

To tylko przyczynia się do bólu

i zak łócenia pokoju. Natomiast źró-

dłem niek łamanego zadowolenia

są właściwe relacje ze wszystkimi.

Aby tak było zawsze, należy się mi-

łować znosząc w cierpliwości swe

ułomności i błędy. Jeżeli będziemy

tak postępować, nasze stosunki

z drugimi ludźmi będą normalne

i stabilne.

Trzebarozmawiaćzesobąszcze-

rze . To bardzo ważne, byśmy dzielili

się ze sobą jak przyjaciel z przyjacie-

Droga Prawda Życie

lem swoimi myślami i uczuciami,

wtedy nauczymy się lepiej rozumieć

ludzi. Będziemy lepiej poznawać się

jako przyjaciele i prawidłowo reago-

wać na potrzeby jeden drugiego.

Społecznośćpowinnabyćuczci-

wa,rzetelnaiprawa . Biblia nas po-

ucza, abyśmy odrzucili wszelką złość

i wszelką zdradę i obłudę, i zazdrość,

i wszelką obmowę (1P 2,1). Nie wolno

nam się okłamywać, gdyż to należy

do starego życia (patrz: Kol 3, 9).

Tylko wtedy będziemy mogli zaufać

jeden drugiemu, tylko tak będziemy

jako przyjaciele bliżej siebie.

Należyszanowaćipoważaćswe-

go bliźniego a szczególnie domow-

ników wiary. Jedną z najbardziej

podstawowych potrzeb człowieka

jest akceptacja i uznanie w oczach in-

nych ludzi. To dodaje każdemu z nas

większej pewności siebie. Chcemy

być kochani i chcemy kochać innych,

dlatego tak bardzo potrzebujemy ży-

cia w społeczności. O takich właśnie

relacjach pisał apostoł Paweł w liście

do Rzymian (patrz: Rz 12, 10).

Problemgniewutrzebarozwią-

zywać na bieżąco . W Biblii czyta-

my: Niech słońce nie zachodzi nad

gniewem waszym (Ef 4, 26). Problem

związany z gniewem trzeba roz-

wiązywać możliwie jak najszybciej.

Tego samego dnia należy spotkać się

ze swym krzywdzicielem i o całym

problemie porozmawiać, rozprawia-

jąc się z nim w zarodku, dopóki się

on jeszcze nie rozrósł. Wtedy nie

tylko będziesz lepiej spać, ale i pra-

cę zawodową oraz służbę w kościele

będziesz mógł właściwe wykony-

wać.

Należy pamiętać o cierpliwości

i wyrozumiałości. Niedobrą rzeczą

jest wyszukiwanie, czy obnażanie

wad i błędów u innych. Biblia poucza

nas, abyśmy byli cierpliwi i wyro-

zumiali, pobłażliwi i łaskawi w sto-

sunku do ludzi popełniających błędy

(patrz: Kol 3, 13). To zalecenie tyczy

nas wszystkich, gdyż nie ma ludzi

doskonałych. Nie należy spieszyć się

do osądzania i krytyki, lecz wzajem-

nie sobie pomagać i trwać z ludźmi

w zgodzie.

Trzeba dzielić się swoimi pro-

blemami. Przyjaciół poznaje się

w biedzie. Jest rzeczą oczywistą,

że swoje problemy każdy człowiek

powinien rozwiązywać sam, ale są

takie problemy , które nas przerastają

i potrzebujemy wsparcia kogoś blis-

kiego.

W Biblii czytamy, że nosząc

brzemiona jedni drugich, wypeł-

niamy zakon Chrystusowy (patrz:

Gal 6, 2). Gdy dzielimy się z ludźmi

swoimi problemami, to tym samym

pokazujemy, że mamy do nich zaufa-

nie - i nasze więzi stają się mocniej-

sze. „Ten, kto nie może przebaczać

innym, burzy most, po którym mu

samemu przyjdzie przejść” (Jerzy

Herbert).

Krytykapowinnabyćkonstruk-

tywna. W Biblii czytamy, że szczere

napomnienie jest lepsze, niż nie-

szczera miłość (Prz 27, 5). Nie zawsze

gotowi jesteśmy w miłości kogoś

napomnieć, aby mu pomóc, gdyż

w takim postępowaniu wyrażamy

więcej miłości niż wtedy, gdy mil-

czeniem swoim zachęcamy człowie-

ka do dalszego grzeszenia. Prawdzi-

we napominanie ma swój cel – jest

szczerą troską o dobro napominane-

go.

nie zwracałeś na niego uwagi, próbo-

wałeś udowodnić swoją rację, zwra-

całeś się o pomoc do niewłaściwej

osoby, wiele czyniłeś w niewłaściwym

czasie i miejscu, unikałeś wyjaśnie-

nia, pozostawiałeś samemu czasowi

a to wszystko okazało się nieskutecz-

ne.

Trzeba rozwiązać ten problem

(konf likt, krzywda, zgorszenie, żal,

itp.) inaczej, korzystając z niezawod-

nych rad Biblijnych, być gotowym

kochać i przebaczać, przyjąć postawę

pokorną, być gotowym cierpieć, wy-

ciągnąć pierwszy rękę.

Jeżeli jesteś osobą wierzącą, to

wiesz, że Biblia zachęca do naślado-

wania Boga Ojca i Jego Syna Jezusa

Chrystusa (patrz: Ef 5, 1-2). Trzeba

przedsięwziąć prawidłowe działania,

aby odbudować pokój pomiędzy tobą

a tym, z którym jesteś poróżniony.

Nikt nie ma odpowiedzi na wszystkie

pytania, lecz jeśli będziemy postępo-

wać zgodnie z nauką Pisma Świętego,

to każdy problem zostanie rozwiąza-

ny.

Drogi Czytelniku! Jeśli nie wie-

rzysz w Chrystusa jako osobistego

Zbawiciela, to już na początku po-

winieneś się zastanowić się nad naj-

główniejszym konf liktem w twoim

życiu – między tobą a Panem Bogiem.

Pewien człowiek kiedyś zlekceważył

przykazanie Boże i w rezultacie tego

wszyscy ludzie zostali odłączeni od

Boga (patrz: Rz 5, 12). Lecz Pan Bóg

tak umiłował świat, że postanowił na

nowo odbudować przerwane relacje

przez grzech między Sobą a człowie-

kiem. Posłał On na świat Syna Swe-

go, aby zbawić grzeszników (patrz:

1Tm 1,15). Pan Jezus Chrystus, Syn

Boży, umarł za nasze grzechy i dał

nam możliwość powrotu do Pana

Boga. Teraz wszyscy, którzy przez

wiarę przyjęli Chrystusa, otrzymali

darmo, z łaski przebaczenie grze-

chów i rozpoczęli nowe życie z Panem

Bogiem (patrz: J 1, 12).

Uwierz w Niego teraz i pojednaj

się z Panem Bogiem! Uczyń ten

najważniejszy, pierwszy krok, by

skorzystać z tej wspaniałej łaski zba-

wiennej.

„Gdy kogoś uczciwie piętnujesz,

to zawsze jeden twój uśmiech może

opuścić na ziemię ciebie i podnieść

z ziemi tego, którego ty piętnujesz”

(Filip Steinmetz).

Niejednokrotnie napominanie

bywa bolesne, ale ten ból służy na-

szemu dobru. Konstruktywna kry-

tyka pomaga nam stać się lepszymi.

Wtedy w rezultacie i nasze relacje

stają się lepsze.

Trzebasłużyćbliźniemu . Nie na-

leży pytać, co będę miał z tego, lecz

co ja sam mogę komuś dać. Oto dewi-

za życiowa dojrzałych dzieci Bożych.

Prawdziwy chrześcijanin pragnie

się troszczyć o potrzeby swego

bliźniego, a nie tylko swoje własne.

(Rz 15, 2). Przecież egoizm doprowa-

dza do niszczenia relacji pomiędzy

ludźmi, a ofiarność przynosi im

tylko korzyści. Jest bardzo ważne,

aby w ten sposób nasze stosunki

umacniać.

Błogosławieni pokój czyniący,

albowiem oni synami Bożymi będą

nazwani (Mt 5, 9).

Zrób pierwszy krok, jeśli masz

z kimś problem! Może dotychczas

Tłumaczył z rosyjskiego Józef

Szauliński

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: