PROGRAM DNI ŚWIADOMOŚCI DYSLEKSJI W GIMNAZJUM NR 9
11 – 12 PAŻDZIERNIKA 2005R
Harmonogram imprezy:
Data
Godzina
Forma
Uczestnicy
11.10.05
9.00 – 13.00
Quiz ortograficzny
uczniowie GM9 z orzeczoną dysleksją
wystawa plastyczna
(portrety sławnych dyslektyków
oraz ortografia na wesoło)
uczniowie GM 9
nauczyciele
16.30 – 18.30
prelekcja poświęcona dysleksji rozwojowej (w tym zapoznanie z programem „Kolorowe Gry”)
nauczyciele GM 9
rodzice
12.10.05
9.00 – 11.30
„Mistrz Ortografii” - konkurs
12.00 – 13.30
prezentacja metod pracy z uczniem dyslektycznym
16.00 – 18.00
konsultacje dla rodziców
11.10 – 12.10.2005
ulotki, materiały informacyjne, propozycje bibliografii dotyczącej dysleksji, gazetki ścienne itp.
materiały dla nauczycieli, rodziców i uczniów
Dysleksja rozwojowa - specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym, u których współwystępują zaburzenia funkcji poznawczych, percepcyjno-motorycznych, zaangażowanych w procesy nabywania tych umiejętności.
Termin "dysleksja rozwojowa" wskazuje na fakt wczesnych uwarunkowań tych trudności trwających od urodzenia, a nie nabytych w późniejszym okresie życia (Marta Bogdanowicz, Integracja percepcyjno-motoryczna. Metody diagnozy i terapii, 1990).
Zaburzenia te mogą dotyczyć funkcji:
· analizy i syntezy wzrokowej, pamięci wzrokowej symboli graficznych,
· analizy i syntezy słuchowej, pamięci słuchowej sekwencyjnej i bezpośredniej,
· pamięci słuchowo-wzrokowo-ruchowej,
· funkcji językowych,
· motoryki,
· lateralizacji (przewagi stronnej ciała),
· orientacji w kierunkach i przestrzeni,
· współdziałania, czyli integracji ww. procesów.
Dla określenia rodzaju poszczególnych trudności w czytaniu i pisaniu stosuje się na ogół trzy pojęcia: dysleksja, dysortografia i dysgrafia.
Dysortografię jako zaburzenie w pisaniu rozpoznajemy wówczas, gdy występuje od początku nauki szkolnej u dziecka o prawidłowym rozwoju umysłowym, którego pismo wykazuje różnego rodzaju odstępstwa od prawidłowego zapisu wyrazów, w tym błędy ortograficzne, pomimo znajomości podstawowych zasad pisowni i odpowiedniej motywacji do poprawnego pisania.
Z definicji wynika, że należy rozpoznawać:1. Jakiego rodzaju trudności ma uczeń w pisaniu (także w czytaniu, czy też innych formach działalności szkolnej)?2. Kiedy te trudności się pojawiły?3. Czy uczeń zna zasady pisowni?4. Czy uczeń ma motywację do poprawnego pisania?
Dysleksję jako specyficzne trudności w czytaniu rozpoznajemy u dziecka wówczas, gdy jest ono prawidłowo rozwinięte intelektualnie, a mimo to ma trudności z opanowaniem umiejętności czytania i w tym zakresie znacznie odbiega od średniego poziomu klasy, do której uczęszcza, i od przeciętnych umiejętności czytania osiąganych w jego wieku.Trudności w czytaniu na ogół szybciej ustępują niż w pisaniu. Niemniej jednak część dyslektyków nie osiąga nigdy biegłości w czytaniu.
Dysgrafia to trudności w opanowaniu umiejętności pisania poprawnego pod względem graficznym. Objawy:
· niedokładności w odtwarzaniu liter, ich połączeń, niekształtność liter,
· niewłaściwe proporcje liter w obrębie wyrazów (zróżnicowanie wielkości),
· nierównomierne zagęszczenie pisma,
· niejednolite położenie pisma (nachylenie liter),
· litery "drżące" o niepewnej linii.Znaczne nasilenie tych cech powoduje, że pismo jest nieestetyczne oraz mało lub zupełnie nieczytelne.
Oprac. na podstawie "Jedynka z ortografii? Rozpoznawanie dysleksji, dysortografii i dysgrafii w starszym wieku szkolnym".
Symptomy dysleksji
Jak objawiają się specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu? Czy objawy dysleksji zawsze są takie same?
Zamieszczone fragmenty pochodzą z książki M. Bogdanowicz i A. Adryjanek "Uczeń z dysleksją na lekcjach języka polskiego. Poradnik nie tylko dla polonistów".
(...) Dysleksję rozwojową wyróżnia się na podstawie charakterystycznych objawów trudności w czytaniu, pisaniu oraz warunkujących je zaburzeń funkcji poznawczych i ruchowych. Są to symptomy, które można obserwować w:
· czytaniu: wolne tempo czytania, słaba technika czytania (przedłużony etap głoskowania), znaczna liczba błędów, charakterystyczny rodzaj błędów (zależne od dysfunkcji, które są przyczyną tych trudności), słabe rozumienie przeczytanego tekstu i niechęć do czytania;
· pisaniu: trudności w pisaniu ze słuchu, ze wzoru i z pamięci, charakterystyczne błędy w pisaniu (zależne od dysfunkcji, które są przyczyną tych trudności);
· zachowaniu: objawy nieharmonijnego rozwoju psychomotorycznego. Przejawiają się one jako tak zwane deficyty, czyli opóźnienia rozwoju funkcji percepcyjno-motorycznych w zakresie funkcji słuchowo-językowych, wzrokowo- -przestrzennych, ruchowych, lateralizacji i koordynacji tych funkcji (integracji percepcyjno-motorycznej). (...)
Polecane książki
M. Bogdanowicz, Integracja percepcyjno-motoryczna. Teoria – diagnoza – terapia, Warszawa 2000.
M. Bogdanowicz, Leworęczność u dzieci, Warszawa 1992.
M. Bogdanowicz, O dysleksji, czyli specyficznych trudnościach w czytaniu i pisaniu – odpowiedzi na pytania rodziców i nauczycieli, Lublin 1995.
M. Bogdanowicz, O dysleksji, Lublin 1995.
M. Bogdanowicz, Ryzyko dysleksji – problem i diagnozowanie, Gdańsk 2002.
M. Bogdanowicz, Recepty na dobre czytanie i pisanie, red. W. Turewicz, Jak pomóc dziecku z dysortografią, Zielona Góra 2002.
M. Bogdanowicz, A. Adryjanek, Uczeń z dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko dla polonistów, Gdynia 2004.
W. Brejnak, Dysleksja, Warszawa 2003.
W. Brejnak, Kocham i wychowuję: poradnik dla rodziców i nauczycieli, Warszawa 1993.
A. i J. Częścikowie, Gramatyka, co z głowy nie umyka, Gdańsk 1994.
A. i J. Częścikowie, Ortografia, co do głowy trafia, Gdańsk 2000.
M. Dąbrowska, Moje dziecko jest dyslektykiem, Warszawa 2003.
J. Dyrda, Style uczenia się dzieci dyslektycznych a wymagania poznawcze szkoły, Gdańsk 2003.
E. Gruszczyk-Kolczyńska, Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się matematyki: przyczyny, diagnoza, zajęcia korekcyjno-wyrównawcze, Warszawa 1997.
E. Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska, Wspomaganie rozwoju umysłowego trzylatków i dzieci wolniej rozwijających się. Książka dla rodziców, terapeutów i nauczycieli przedszkola, Warszawa 2000.
C. Hannaford, Zmyślne ruchy które doskonalą umysł. Podstawy kinezjologii edukacyjnej, Warszawa 1998.
J. Mickiewicz, Jedynka z ortografii? Rozpoznawanie dysleksji w starszym wieku szkolnym, Toruń 1995.
A. Rentflejsz-Kuczyk, Jak pomóc dzieciom dyslektycznym? Poradnik dla nauczycieli i rodziców, Warszawa 1999.
Z. Saduś, Jak pomóc uczniowi w nauce ortografii, Opole 2003.
Programy komputerowe dla starszych uczniówSAMOUCZEK ORTOGRAFICZNYSPOSÓB NA ORTOGRAFIĘZamówienia: Wydawnictwo "Zapadka"66 - 400 Gorzów Wlkp., ul. Fredry 1 D/22tel.(0-95) 729-22-61DYSLEKTYK LUB DYSLEKTYK IIZamówienia: MarkSoft01 - 872 Warszawa, ul. Perzyńskiego 2tel.(0-22) 663-93-90KOLOROWA ORTOGRAFIA - ORTOFRAJDAZamówienia: Roman Janiec, Michał Gancarz80-826 Gdańsk, ul. Ogarna 22/23/10 tel.(0-58) 305-72-67, 301-62-80, 0-601-668-916e-mail: orto@wp.pl
ZACHODNIOPOMORSKI
TYDZIEŃ ŚWIADOMOŚCI DYSLEKSJI
11 – 12 PAŹDZIERNIKA
2005R.
DNI OTWARTE DYSLEKSJI
W GIMNAZJUM NR 9
Opracowała mgr Agnieszka Kurdel
„O specyficznych trudnościach w nauce mówimy, jeżeli niepowodzenia szkolne, dotyczą tylko niektórych zakresów uczenia się i występują, przy co najmniej przeciętnej inteligencji, a niejednokrotnie wysokiej sprawności intelektualnej, sprawnych narządach ruchu oraz zmysłach wzroku i słuchu, właściwej opiece wychowawczej oraz dydaktycznej.
Gdy trudności te mają charakter wybiórczy i przejawiają się niepowodzeniami w uczeniu się czytania i pisania, mówimy o dysleksji rozwojowej. W przypadku specyficznych trudności w uczeniu się matematyki (głównie arytmetyki) można używać terminu dyskalkulia.”
Na podst. M.Bogdanowicz,A.Adryjanek
„Uczeń z dysleksją w szkole”
O dysleksji rozwojowej mówi się różnie, często skrajnie. Dla jednych to "przekleństwo", bo nie są w stanie poprawnie czytać i pisać. Inni - najczęściej ci, którzy takich kłopotów nie mają - przebąkują o "naciąganiu na dysleksję". Bo przecież dzięki zaświadczeniu o dysleksji uczeń ma np. więcej czasu na napisanie egzaminu, nauczyciele nie oceniają surowo błędów ortograficznych. Czy dysleksja musi oznaczać kłopoty? Może je oznaczać. Niektóre osoby dyslektyczne mają problemy np. w bankach, bo na różnych drukach nie potrafią złożyć takiego samego podpisu jak na wzorze. Najczęstsze problemy wiążą się jednak z okresem szkolnym i studenckim. Dlatego jeśli u twojego dziecka (bardzo małego czy już większego) zauważysz objawy ryzyka dysleksji, nie wpadaj w panikę, ale też nie zwlekaj. Im wcześniej się za nią z dzieckiem weźmiecie, tym lepsze będą efekty terapii. W przeciwnym wypadku w dorosłym życiu kłopoty są pewne jak w banku.
DLA RODZICA
Dekalog dla rodziców dzieci dyslektycznych
opr.: prof.dr hab. Marta Bogdanowicz
NIE - "nie czyń bliźniemu, co Tobie niemiłe".
1. Nie traktuj dziecka jak chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego.
2. Nie karz, nie wyśmiewaj dziecka w nadziei, że zmobilizujesz je to do pracy.
...
blackcaffeine