Częstotliwości radiofoniczne i fale.pdf

(157 KB) Pobierz
Wa-wa, dn
Wa-wa, dn. 26.02.2007
Zakresy częstotliwości radiofonicznych
i propagacja fal
Wszelkie przesyłanie, nadawanie lub odbiór znaków, sygnałów, pisma,
obrazów i dźwięków lub wszelkiego rodzaju informacji drogą przewodową,
radiową, optyczną lub za pomocą innych systemów elektromagnetycznych
określamy działalnością telekomunikacyjną . Telekomunikację realizowana
za pomocą fal radiowych określamy mianem radiokomunikacja. Jednym z
działów radiokomunikacji jest radiodyfuzyjna, do której zaliczą się
radiofonię i telewizję. Radiofonia zajmuje się zorganizowanym
rozpowszechnianiem programów dźwiękowych przeznaczonych do
bezpośredniego odbioru przez szeroki ogół.
Rys. 1. Schemat kanału telekomunikacyjnego
M – mikrofon,
N – nadajnik,
T – tor przesyłowy,
O – odbiornik,
G – głośnik.
1
39534992.001.png
Rys. 2. Schemat kanału telekomunikacyjnego wykorzystującego
fale radiowe
M – mikrofon,
N – nadajnik,
A N – antena nadawcza,
T – przestrzeń powietrzna,
A O – antena odbiorcza,
O – odbiornik,
G – głośnik.
2
39534992.002.png
ZAKRESY CZĘSTOTLIWOŚCI PRZYDZIELONE DLA
POTRZEB RADIODYFUZJI
Problemami telekomunikacji na arenie międzynarodowej zajmuje się
Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU). Ze względu na
specyfikę działalności telekomunikacji Międzynarodowy Związek
Telekomunikacyjny uchwali w Genewie w dniu 22 grudnia 1992 r.
konwencję międzynarodową zw. KONSTYTUCJĄ I KONWENCJĄ
MIĘDZYNARODOWEGO ZWIĄZKU TELEKOMUNIKACYJNEGO.
Postanowienia KONSTYTUCJI I KONWENCJI
MIĘDZYNARODOWEGO ZWIĄZKU TELEKOMUNIKACYJNEGO są
zalecane do stosowania przez wszystkie państwa. Powyższa konwencja
została ratyfikowana przez RP w dniu 22.12.1992r..
Podstawowym celem Związku jest:
a) utrzymanie i rozwijanie współpracy międzynarodowej między
wszystkimi Członkami związku
b) gospodarka pasmami częstotliwości widma radiowego oraz przydział
pozycji orbitalnej na orbicie satelitów geostacjonarnych w sposób
pozwalający na uniknięcie szkodliwych zakłóceń między stacjami
radiokomunikacyjnymi różnych krajów;
c) koordynacja działalności mającej na celu wyeliminowanie szkodliwych
zakłóceń między stacjami radiokomunikacyjnymi poszczególnych krajów
oraz zwiększenie efektywności wykorzystania widma częstotliwości
radiowych, jak również orbity satelitów geostacjonarnych dla służb
radiokomunikacyjnych.
3
W kraju, problemami telekomunikacji zajmuje się, utworzony z dniem 14
stycznia 2005 r. centralny organ administracji rządowej –
Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (Prezes UKE), w
miejsce zniesionego z dniem 13 stycznia 2005 r. Centralnego organu
administracji rządowej – Prezesa Urzędu Regulacji Telekomunikacji i
Poczty (Prezesa URTiP).
Do zakresu działania Prezesa UKE przechodzą dotychczasowe zadania i
kompetencje Prezesa URTiP, a także niektóre kompetencje
Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.
Nadzór nad Prezesem UKE sprawuje minister właściwy ds. łączności
(obecnie Minister Transportu i Budownictwa, w którego kompetencjach jest
dział łączność).
Dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z godnie z rozporządzeniem Rady
Ministrów z dnia 25 września 2001 r. opublikowanym w Dz. U. Nr 137, poz.
1533 z dnia 30 listopada 2001 r. zostały przydzielone dla potrzeb
radiodyfuzji zakresy częstotliwości zamieszczone w Krajowej Tablicy
Przeznaczeń Częstotliwości.
4
Dla potrzeb radiokomunikacji Ziemia została podzielona
na 3 regiony radiokomunikacyjne ;
Region 1 – Europa wraz z Islandią, Rosja, Syberia, Mongolia, Turcja,
Syria, Liban, Afryka Północna i część Iranu.
Region 2 – Ameryka Południowa i Północna, region Morza Karaibskiego,
Grenlandia i Hawaje.
Region 3 – Australia, Nowa Zelandia i Azja bez Syberii i Mongolii,
pozostała część Afryki .
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin