mgr Małgorzata Oleksa
oligofrenopedagog logopeda
Szkoła Podstawowa nr 67
z Oddziałami Integracyjnymi
im. Komisji Edukacji Narodowej
w Katowicach ul. Zielona 5
PROPOZYCJE ZAJĘĆ LOGOPEDYCZNYCH ROZWIJAJĄCYCH SPRAWNOŚĆ NARZĄDÓW ARTYKULACYJNYCH
TEMAT: Zabawy ze zwierzętami.
CELE:
u doskonalenie sprawności artykulatorów
· wdrażanie narządów artykulacyjnych do wyraźnej pracy podczas mówienia
· rozwijanie słuchu fonemowego i koordynacji słuchowo-ruchowej
· kształtowanie prawidłowego toru oddechowego
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
1. Zabawa artykulacyjna – wiersz „Ko, ko, ko, kwa, kwa, kwa, kto mój języczek zna?”- Ewy Stadtmuller.
Prowadząca czyta dzieciom wiersz, zachęcając wcześniej do aktywnego uzupełniania jego treści.
Jestem mały poliglota,
Bo rozumiem psa i kota,
Ptasi język także znam,
Zaraz udowodnię wam.
Kotek miskę mleka miał.
Pyszne było – miauknął :
...... .
Piesek też by pewnie chciał.
Szczeka głośno:
Małej myszce ser się śni.
Piszczy cicho:
Kurka zniosła jajek sto.
Gdacze o tym:
Kaczka śliczne piórka ma.
Kwacze dumnie:
Nad jeziorkiem żabek tłum
Kumka sobie:
Jak to dobrze kumie, kumie,
Że ktoś po żabiemu umie.
Czytając chwali dzieci za prawidłowe uzupełnianie wiersza. Mówi, że każde z nich jest poliglotą i objaśnia znaczenie tego słowa.
2. Zabawa ortofoniczna – Głosy zwierząt
Prowadząca zachęca dzieci do naśladowania odgłosów zwierząt przedstawionych na obrazkach, które wcześniej rozłożyła na dywanie. Dzieci kolejno wybierają jeden obrazek. Nazywają przedstawione na nim zwierzę i naśladują jego mowę. Kierująca zabawą powtarza wypowiedziane przez dziecko dźwięki, zwracając uwagę na odpowiednie ułożenie warg, języka czy zębów podczas artykulacji.
3. Gimnastyka narządów mowy – „Obiad kotka”
Kierująca zabawą rozmawia z uczestnikami zajęć na temat posiłku kota. Wspólnie wykonują określone czynności, np.:
· jedzą – układają dłonie w kształcie miseczki, wysuwają język z buzi, wysuwają język z buzi, wykonują ruchy naśladujące wylizywanie,
· oblizują z zadowoleniem górną wargę, potem dolną, następnie górną i dolną jednocześnie w prawą stronę , potem w lewą,
· po jedzeniu myją ząbki górne językiem, potem dolne,
· okazują zadowolenie – mruczą, uśmiechając się ze zwartymi zębami i ustami rozciągniętymi na boki.
Osoba prowadząca odtwarza nagrania głosów zwierząt. Pyta, czyj to głos. Po odgadnięciu przez dziecko zagadki powtarza dźwięki, przypominając o charakterystycznym dla niego układzie ust, języka czy zębów.
Prowadząca układa na dywanie kolorowe piórka (papierowe), które zgubiły kurki. Prosi, aby każde z dzieci podniosło jedno z nich i ułożyło sobie na otwartej dłoni. Zadanie polega na przysunięciu dłoni do ust, krótkim wdechu nosem i zdmuchnięciu piórka z dłoni powietrzem wydychanym przez usta. Ćwiczenie należy powtórzyć kilka razy.
Prowadząca rozdaje dzieciom obrazki ze zwierzętami, prosi o pokolorowanie ich, dziękuje dzieciom za aktywny udział w zajęciach.
TEMAT: Ptaki
uusprawnianie motoryki narządów artykulacyjnych
ukształtowanie prawidłowego toru oddechowego
urozwijanie słuchu fonemowego
uzwrócenie uwagi na charakterystyczne cechy głosek tylnojęzykowych k, g
urozwijanie koncentracji uwagi
Dzieci wykonują następujące czynności:
-ziewają nisko opuszczając żuchwę
-kaszlą z wysuniętym językiem
-chrapią na wdechu i wydechu
-drapią grzbietem języka o podniebienie
-nabierają powietrze nosem i zatrzymują w jamie ustnej (nadymają policzki)
-sięgają czubkiem języka do nosa.
Prowadząca wymienia kolejno nazwy ptaków: bocian, wrona, kura, kaczka, indyk. Dzieci naśladują ich sposób poruszania się oraz odgłosy.
Prowadząca zwraca uwagę na to, że w zademonstrowanych wcześniej odgłosach ptaków występuje głoska „k, g”. Omawia charakterystyczny układ języka przy ich wymawianiu (wysklepianie się tylnej części języka i zwarcie z tylną częścią gardła).
Uczestnicy zabawy siadają w kręgu. Prowadząca opowiada o zwyczaju kukułek związanym z podrzucaniem jaj do gniazd innych ptaków. Następnie proponuje zabawę w „Kukułcze jajo”. Wygrane dziecko otrzymuje papierową kulę. Chodzi za plecami siedzących osób, naśladując głos kukułki. Po chwili zostawia za plecami jednego z uczestników „jajo”, milknie i szybko wraca na swoje miejsce. Zadaniem osoby, która otrzymała jajo jest złapanie uciekiniera, póki nie zajmie on wolnego miejsca w kręgu. Jeśli nie zdąży, w następnej rundzie zostaje kukułką.
Każde dziecko w nagrodę za starannie wykonane ćwiczenia w poprzednich zabawach, otrzymuje papierowe piórko. Prowadząca prosi, aby dzieci wykonując wdech nosem zdmuchiwały piórko z dłoni powietrzem wydychanym ustami. Zwraca uwagę na prawidłowy tor oddechowy (wdech nosem, wydech ustami).
Prowadząca opowiada historyjkę o przyjęciu u pani kury. Umawia się z dziećmi, że kiedy usłyszą nazwę ptaka, demonstrują jego głos.
Na przyjęciu u kury i koguta zebrała się cała ptasia rodzina. Kura z radością pełniła rolę gospodyni. Witała wszystkich miłym słowem. Bocianowi powiedziała, że ma piękny biało-czarny fraczek .Zwróciła na nowe korale indyka. Pogawędziła z gołąbkami o ich nowym mieszkaniu na wieży ratusza. Uśmiechnęła się radośnie do przechodzących przyjaciółek kaczki i gąski Kiedy pocieszała zmartwionego chorobą synka wróbla ,przyszedł kogut z wiadomością, że kolacja gotowa. Kura zaprosiła gości na poczęstunek. Zastanawiała się, dlaczego nie ma wrony i kukułki. W tym momencie otworzyły się drzwi i stanęły w nich obie spóźnialskie. Wszystkie ptaki zasiadły do stołu.
6. Zakończenie.
Prowadząca rozdaje dzieciom obrazki z ptakami, prosi o pokolorowanie ich, dziękuje dzieciom za aktywny udział w zajęciach.
TEMAT: Zawody.
uutrwalenie prawidłowej artykulacji głosek opozycyjnych
uusprawnianie narządów mowy
Prowadząca wita dzieci i zaprasza je do gimnastyki buzi. Opowiada historyjkę prosząc, by dzieci w odpowiednim momencie starannie wykonywały ćwiczenia narządów mowy.
Pewnego dnia przy ulicy Szałasowej wybuchł pożar. Pani Szostkowa zadzwoniła do straży pożarnej. Strażak Staszek szybko wskoczył do wozu i na sygnale pojechał na miejsce pożaru (dzieci wymawiają połączenie samogłosek e-o, e-o). Na miejscu zobaczył, że płonie dach (układają dolne zęby na górną wargę) i parter (układają górne zęby na dolną wargę). Rozwinął wąż (tworzą rulonik z języka) i zaczął gasić płomienie. Strażak biegał po całym domu, gasząc ogień (przesuwają czubkiem języka po górnych zębach, podniebieniu górnym i dolnych zębach). Nagle zabrakło wody. Staszek postanowił gasić ogień piaskiem (wysuwają i chowają szeroki i płaski język). W końcu ogień zgasł, słychać było tylko syk (wymawiają długie sss...). Strażak raz jeszcze sprawdził wszystkie pomieszczenia w domu (czubkiem języka dotykają podniebienia górnego, górnych zębów, wewnętrznej strony policzków, dolnych zębów i dna j. ustnej). Wokół rozległy się oklaski („klaszczą” uderzając szerokim językiem o podniebienie). Strażak Staszek zadowolony z wykonanej pracy (dzieci rozciągają usta w szerokim uśmiechu) odjechał wozem strażackim (wykonują motorek wargami).
Dzieci siadają jedno za drugim, tworząc wąż strażacki. Prowadząca ustala, że jedno z nich wyjdzie z pomieszczenia. Pozostałe, naśladując szum wody płynącej w wężu, z zasłoniętymi ustami wymawiają głoskę szszsz... . Jedno z nich z zasłoniętymi dłonią ustami, naśladuje dźwięk wody wypływającej z pękniętego węża, wymawiając głoskę sss... .Na dany sygnał wszyscy jednocześnie na długim wydechu wymawiają umówione głoski. W tym czasie prowadząca zaprasza odgadujące dziecko. Prosi o odszukanie „dziury” w wężu, koncentrując jego uwagę słuchową na dźwiękach. Po wykonaniu zadania nieszczelny wąż należy „zalepić”, układając usta koleżanki lub kolegi w kształt zgodny z układanie ust podczas wymawiania głoski szszsz. Zabawę należy powtórzyć kilka razy.
Prowadząca przypomina uczestnikom o charakterystycznych cechach głosek s i sz (układ ust, języka, temperatura wyczuwanego strumienia powietrza). Prezentuje tablice ze schematami i symbolami przedstawiającymi układ narządów mowy podczas wymawiania obu głosek. Następnie zaprasza dzieci do odgadywania zagadek oraz wyszukiwania w odgadniętej nazwie głosek s –sz.
Ma biały fartuch - jak lekarz, ale nie leczy, tylko wypieka.
...
attimo