„Zaklęcie” Czesława Miłosza - nawiązanie do racjonalizmu i klasycyzmu
Racjonalizm był nierozerwalnie związany z głównym prądem ideowym oświecenia - krytycyzmem. Racjonalizm, którego ojca dopatrywano się w Kartezjuszu stanowił oparcie dla krytycyzmu. Racjonalizm szczególną wagę przywiązywał do roli rozumu w poznawaniu prawdy.
Klasycyzm wyznaczał poezji cele utylitarne, zaangażowanie w społeczno-kulturowe przemiany. Klasycyzm odwołuje się do literatury starożytnej eksponując język jasny, przejrzysty, pełen harmonii i elegancji. Budowę taką reprezentuje "Zaklęcie" Miłosza.
· Pochwała ludzkiego rozumu, jego możliwości poznawczych
" Piękny jest ludzki rozum i niezwyciężony"
· rozum jako oparcie, nieomylne narzędzie człowieka
"Nieprzyjaciel rozpaczy, przyjaciel nadziei"
· wiersz zawiera ideały rewolucji francuskiej => równość, jedność, braterstwo
"On nie zna Żyda ni Greka, niewolnika ni pana"
· pochwała filozofii i poezji jako wartości służących celom utylitarnym, dydaktyczno-moralizatorskim
"I prowadzi nam rękę, więc piszemy z wielkiej litery
Prawda i Sprawiedliwość, a z małej kłamstwo i krzywda"
· ogromna rola poezji i słowa jako narzędzi oddziaływania na społeczeństwo
· poezja i filozofia strażnicą moralności i etyki człowieka
· motyw gospodarstwa świata => fizjokratyzm
"W zarząd oddając nam wspólne gospodarstwo świata"
· ideały prawdy i sprawiedliwości
· optymizm i wiara w wartości humanistyczne i szeroko pojęty humanizm mający moc ocalającą człowieka i świat
"Piękna i bardzo młoda jest Filo-Sofija
I sprzymierzona z nią poezja w służbie Dobrego"
· poezja i filozofia sprzężona z rozumem zwyciężają czas i przeciwności
Budowa wiersza:
· forma rozprawki, dyskursy filozoficznej
· stylizacja na kaznodziejski patos
· personifikacja filozofii, natury, rozumu
· proste epitety
· kontrasty (rozum - zło , prawda - kłamstwo)
mairod