Skradzione serce - Heather MacAllister - Miłosne manewry.pdf - Harlequiny - magdalena5191

Heather MacAllister

Miłosne Manewry

Rozdział 1

Organy grały cicho, a powietrze przesycał słodki zapach gardenii.

Promienie słońca przenikały przez szyby. Czerwiec w Galveston był jak

zwykle piękny. Druhny stały juŜ w przedsionku kościoła, a goście cicho

rozmawiali. Panowała uroczysta atmosfera wyczekiwania.

Pager pana młodego zabrzęczał natrętnie raz, a potem drugi.

– A niech to! – Carter Belden z irytacją wdusił przycisk i w tej samej

chwili uświadomił sobie, Ŝe obok stoi z powaŜną miną pastor Royer,

mający za chwilę powieść go do ołtarza. – Przepraszam bardzo –

zreflektował się.

Brwi pastora ściągnęły się z dezaprobatą.

– MoŜe lepiej... wyłączyć pager na czas ceremonii?

– Tak, naturalnie – mruknął Carter, ale kiedy zerknął na odczyt,

drgnął. – To z mojego biura. Muszę zadzwonić – rzucił niecierpliwie.

– Panie Belden!

– Mój druŜba jeszcze się nie pojawił. MoŜe to właśnie wiadomość od

niego – powiedział do osłupiałego pastora.

Pastor Royer odsunął rękaw swej szaty i spojrzał na zegarek.

– Jeśli się nie pospieszy, nie zdąŜy na ceremonię!

– W kaŜdym razie mamy jeszcze parę minut, prawda?

– Tak, ale... – zająknął się pastor, lecz Carter juŜ go nie słuchał.

Wielkimi krokami ruszył w stronę kościelnej kancelarii. Duchowny

pognał za nim, powiewając połami sutanny.

– Co mam powiedzieć narzeczonej?

Carter zatrzymał się na moment z ręką na klamce.

– Proszę powiedzieć Dee Ann, Ŝe telefon dotyczy moich interesów.

Zrozumie.

Dee Ann mogła zrozumieć, ale sam Carter – nie. Znał poświęcenie i

lojalność współpracowników, ale nawet on nie spodziewał się, Ŝe

wyciągną go sprzed ołtarza, aby omawiać sprawy firmy.

Musiało zdarzyć się coś nadzwyczajnego, choć z drugiej strony

dzwonili przecieŜ dzisiaj do niego od rana cztery razy, niepotrzebnie

zawracając mu głowę. Domyślał się, Ŝe nie byli zachwyceni jego ślubem

z córką konkurenta, ale, do licha cięŜkiego, to jeszcze nie powód, Ŝeby

bezczelnie spóźniali się na uroczystość.

A juŜ na pewno powinien tu być Saunders – prawnik, przyjaciel i

druŜba Cartera w jednej osobie.

Gdzie się ten facet podziewa?

Prawdopodobnie namawia Nikki Morrison, by zechciała się tu

zjawić.

Odruchowo zwolniwszy kroku, Carter przywołał w myśli obraz

szczupłej kobiety, wiecznie w ruchu, z zielonymi oczami i piegami,

dobrze widocznymi, choćby nie wiem jak starannie tuszowała je pudrem.

. Ach, Nikki... – uśmiechnął się do własnych myśli. W gruncie rzeczy

nie zdziwiłby się, gdyby nie przyszła, choć wiadomość o ślubie szefa

przyjęła w swój zwykły, chłodny i profesjonalny sposób.

Podszedł do stojącego na biurku w kancelarii telefonu i szybko

wystukał numer. Czekał, wsłuchując się w dochodzący z głębi budynku

dźwięk organów. Jeszcze nie grały marsza weselnego.

– Carter?

To był głos Nikki, napięty i zdyszany. Poczuł, Ŝe kołnierzyk nagle

stał się za ciasny.

– Do diabła, co tam się dzieje, Nikki? Gdzie jest Saunders?

– Czy jesteśmy spóźnieni?

Carter ze świstem wypuścił powietrze przez zęby.

– Za trzy minuty mam stanąć przy ołtarzu. Gdzie on się, do cholery,

podziewa? – Zaklął i rozejrzał się natychmiast, czy nikt nie słyszy. Tylko

jakiś święty z obrazu patrzył na niego z dezaprobatą. Na wszelki

wypadek odwrócił się do niego plecami.

– Carter? – odezwał się inny głos.

– Saunders?! Dlaczego cię tu jeszcze nie ma, draniu?

– Jesteśmy w samochodzie. – W głosie przyjaciela dało się wyczuć

znuŜenie. – Nie zaczynaj bez nas.

Dobrze, Ŝe przynajmniej jego druŜba nie miał wypadku. Jeszcze nie...

– Lepiej, Ŝebyś się nie spóźnił na mój ślub! – warknął Carter.

– Nie!

– Zgodny chór zaskoczył go.

– Czy Julian i Bob jadą z wami?

– Tak. – Z daleka dotarł do niego głos Nikki.

– ZauwaŜyłem w kościele Ŝonę Boba i dzieciaki. O co tu chodzi?

– Carter, czekaj na nas. Musisz najpierw dowiedzieć się, co

wykryliśmy.

– Czy coś na temat przejęcia...

– Cicho! Rozmawiamy przez komórkę.

Carter zacisnął wargi. Łatwość podsłuchiwania rozmów z telefonu

komórkowego była powszechnie znana. Nie powinien zapominać, Ŝe nie

moŜna poruszać takich tematów.

– Czekaj, aŜ się zjawimy – powtórzyła Nikki. – Zrozum, muszę

porozmawiać z tobą, zanim oŜenisz się z Dee Ann.

– Posłuchaj jej – wtrącił Saunders. – Nie rób nic, dopóki się nie

dowiesz, co mamy do powiedzenia.

– Nic z tego nie rozumiem. – Carter drgnął, słysząc niecierpliwe

pukanie w szybę. Odwrócił się i zobaczył, Ŝe pastor Royer z panną

Hicks, pełniącą rolę mistrza ceremonii, dają mu niespokojne znaki.

Wzruszył ramionami i wskazał na telefon. Panna Hicks otworzyła

drzwi.

– Panie Belden, mamy juŜ opóźnienie.

– Moment – szepnął w słuchawkę i z wymuszonym uśmiechem

zwrócił się do zdenerwowanej kobiety: – Proszę powiedzieć wszystkim,

Ŝe zapłacę im dodatkowo.

– Tu nie chodzi o pieniądze, panie Belden, tylko o czas.

Kąciki ust męŜczyzny opadły w cynicznym uśmieszku. Z

doświadczenia wiedział, Ŝe tak naprawdę zawsze chodziło o pieniądze.

– Niech kamerzysta zrobi jeszcze kilka ujęć szczęśliwej narzeczonej.

– Wiedział, Ŝe Dee Ann bardzo lubi pozować. – Przydadzą się do

rodzinnego albumu.

– Na razie filmuje gości na galerii – odęła się panna Hicks.

Carter spróbował innego uśmiechu.

– Mój druŜba się spóźnia – wyjaśnił przepraszającym tonem.

– Po pańskim ślubie mamy jeszcze w planie dwa – poinformował go

sucho pastor. – PrzecieŜ to czerwiec – dodał znacząco.

– Przez pana opóźnią się tamte uroczystości – wtórowała mu z

naganą w głosie panna Hicks.

Carter mógłby zaproponować gościom innych par rekompensatę

finansową, ale wiedział, Ŝe w ten sposób nic nie zyska.

– Nikki, naprawdę nie moŜna juŜ dłuŜej przeciągać – rzucił w

słuchawkę.

– Powiedz im, Ŝeby zaczęli bez ciebie – doradziła.

– Jesteśmy zaledwie o parę ulic od kościoła.

– Odkładam teraz słuchawkę i wyłączam pager. Macie dziesięć minut

i ani sekundy więcej. Jeszcze dziesięć minut, dobrze? – zwrócił się

przymilnie do pastora i jego asystentki. Oboje zerknęli nerwowo na

zegarki. Sam zaczynał juŜ mieć dosyć. PrzecieŜ to w końcu jego ślub!

Wepchnąwszy ręce w kieszenie szarego ślubnego garnituru, Carter

wielkimi krokami ruszył do poczekalni dla kawalerów. Był pewien, Ŝe

Dee Ann będzie wściekła, choć nie pokaŜe tego po sobie. Ta zimna

teksańska piękność rozumiała doskonale, na czym ma polegać związek z

zamoŜnym i wpływowym męŜczyzną, i jaka rola jej przypada. Tak ją

wychowano: na wzorową małŜonkę przemysłowego rekina, która nigdy

nie pyta o interesy męŜa. Nie znaczy to, Ŝe nie oczekiwała Ŝadnej

rekompensaty za swoją wyrozumiałość i tolerancję.

Jednak przyszły małŜonek zbytnio się tym nie przejmował. Bawiło go

obserwowanie, jak Dee Ann próbuje nim manipulować, i pozwalał jej na

małe zwycięstwa.

Poślubienie Dee Ann uznał za jeden ze swoich najlepszych

pomysłów. Była materiałem na znakomitą Ŝonę, a tego właśnie

potrzebował – tradycyjnego układu, gdzie kobieta rządzi domowym

ogniskiem, a męŜczyzna zajmuje się zarabianiem pieniędzy. I choć

entuzjastycznie odnosił się do walki o prawa kobiet, musiał przyznać, Ŝe

nie nadawałby się na męŜa kobiety wyzwolonej.

JuŜ raz tego próbował i mocno się sparzył. Kiedy dwoje partnerów

koncentruje się na swoich karierach, oboje zapominają o małŜeństwie.

Carter nie miał zamiaru znów popełnić tego błędu. Dee Ann nie

ukrywała, Ŝe uwaŜa małŜeństwo i działalność charytatywną u jego boku

za karierę. Carter cenił ją za szczerość. Wiedział równieŜ, Ŝe nie będzie

musiała pracować, jak wiele kobiet obecnie, gdyŜ jego dochody

wystarczą. Znając ją, uznał, Ŝe będzie się znakomicie czuła, zasiadając w

radach róŜnych dobroczynnych organizacji, korzystając z jego pieniędzy

dla wsparcia swoich chwalebnych przedsięwzięć. Będzie to znakomita

harmonia oczekiwań i potrzeb.

Tak, mają szansę na świetne ułoŜenie sobie Ŝycia.

Oczywiście pod warunkiem, Ŝe Saunders i reszta wreszcie się

pojawią...

Carter stanął przy oknie i nerwowo wyglądał, starając się nie patrzeć

na zegarek. Po raz kolejny poprawił krawat i mankiety, a potem poklepał

się po kieszeni, wyczuwając kształt ślubnej obrączki. Na całe szczęście

uznał, Ŝe lepiej, jeśli on będzie miał ją przy sobie. Jak się okazało, na

Saundersa nie moŜna było liczyć.

– Carter? Jesteś tam? – Zadyszany i czerwony na twarzy druŜba

zajrzał do pokoju.

Skradzione serce - Heather MacAllister - Miłosne manewry.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: