monarchista_9.pdf

MONARCHISTA

Rys. Artur Grottger, Mnich, 1855

MEMENTO MORI

Spis treści:

Krzysztof Binkiewicz O romantyzmie i realizmie ..........................III

Piotr Marek Operacja Weserübung ..................................................V

Żulieta Jasińska Hamlet' 44 ..............................................................X

Mikołaj Bierdiajew Wieczność i czas ...........................................XIII

Jedyny taki kapitan... - sylwetka Corneliu Codreanu...................XVII

RE d AKCJA:

Krzysztof Binkiewicz

Żulieta Jasińska

Karol Jasiński

Piotr Marek

Krzysztof Sobczuk

KONTAKT:

kzmlublin@gmail.com

http://www.facebook.com/Monarchista

O romantyzmie i realizmie

W ostatnich latach w prawicowych kręgach w Polsce często pisano o

odwiecznym sporze pomiędzy realistami a romantykami (czasem łączonymi czy

wręcz utożsamianymi z sentymentalistami ). Ci drudzy mieliby – według

realistów – kierować się uczuciami zamiast rozumem, snuć irracjonalne teorie

polityczne, ulegać łatwo namiętnościom, rzucać się z motyką na słońce,

bezsensownie machać szabelkami oraz – o zgrozo – podejmować decyzje

polityczne w oparciu o osądy moralne, kierując się abstrakcyjnymi wyższymi

racjami. Realiści zaś powinni stawiać politykę i rację stanu ponad moralnością,

wyśmiewać moralne skrupuły romantyków, cynicznie i beznamiętnie

podejmować stuprocentowo racjonalne decyzje, zważać tylko na (czasem dość

płytko pojęte) korzyści i straty, w każdej sytuacji starać się coś ugrać i

postrzegać wszelką politykę jako niezależną od moralności partię szachów . Stąd

łatwo już uzasadnić wszelką kolaborację i kompromisy, nawet całkiem

niedopuszczalne moralnie – wystarczy, iż wykalkulujemy, że coś można na tym

ugrać . Co więcej, każdy miałby być albo realistą , albo romantykiem , względnie

osobą niezdecydowaną. Przy tak zarysowanym przez realistów sporze

konieczność wyboru jednej z tych dwóch opcji przypomina nieco konieczność

wyboru między dżumą a cholerą .

Katoliccy moraliści i kontrrewolucjoniści często przestrzegali przed

uleganiem sentymentalizmowi i mocno krytykowali romantyzm. Profesor Plinio

Corręa de Oliveira dowodzi w artykule pt. Rozwód a romantyzm , iż jedną z

przyczyn tak częstych dzisiaj rozwodów jest romantyczne podejście do

rzeczywistości. Pisze nawet, że W końcowej analizie romantyzm jawi się jako

czysty egoizm i zachęca do antyromantycznej ofensywy . To zwolennik realizmu,

twardego stąpania po ziemi, panowania rozumu nad uczuciami. Dlatego jest

czasem przywoływany jako przykład konserwatysty-antyromantyka. Jednak ten

sam Plinio Corręa de Oliveira w tekście pt. Wolność Kościoła w państwie

komunistycznym wzywa do bezkompromisowej postawy wobec komunizmu,

przy której na przykład (umiarkowane przecież, w porównaniu do różnych

katolików postępowych ) kompromisy Prymasa Wyszyńskiego jawią się jako

niedopuszczalne. Na zarzut prowokowania wojny nuklearnej Doktor Plinio

odpowiada zaś, że utrata wiary jest złem większym niż zniszczenie wszystkiego

co wojna atomowa może zniszczyć . Czy nie jest to – zgodnie z definicją

realistów – skrajny romantyzm , irracjonalna bezkompromisowość, naiwne

machanie szabelką ? Prawdziwymi realistami są, według podanej wcześniej

definicji, członkowie Stowarzyszenia PAX, którzy – w ramach realizmu

politycznego i realizowania kompromisu z władzami PRL – zarzucali w

III

odpowiedzi brazylijskiemu kontrrewolucjoniście reprezentowanie burżuazyjnej

ideologii Zachodu i pisali o budowaniu trwałych perspektyw współpracy

katolików i marksistów z uwzględnieniem wzajemnego szacunku

światopoglądowego .

O. Jacek Woroniecki OP omawiał nieraz zagrożenia wynikające z

romantyzmu (Polecam: Duchowa trucizna romantyzmu. Rola uczuć w życiu

moralnym człowieka ,

Destrukcyjny wpływ sentymentalizmu ). Pisał m. in.: Na tak drogie romantykom

równorzędne traktowanie rozumu, woli i uczucia w etyce chrześcijańskiej nie ma

miejsca . Co więcej, jego filozofią był tomizm – raczej lubiany przez realistów i

mniej lubiany przez romantyków . Inny dominikanin, o. Innocenty Maria

Bocheński, szczególnie wyczulony był na kwestie związane z rozumem, na

logikę i racjonalność. Poza tym, negatywnie wypowiadał się na przykład na

temat sentymentalizmu w wojsku. Jednak ten sam duchowny pisał również o

czynach, które są złe w zasadzie – jak np. kłamstwo albo cudzołóstwo – których

usprawiedliwić nie mogą żadne najwyższe nawet cele i żadne największe nawet

potrzeby . Ojciec Woroniecki zaś ostrzegał, by nie dać się nigdy porwać pokusie

użycia wilczych metod, tak nęcących nieraz swą łatwością i skutecznością na

krótką metę . Chociaż oczywiście nie należy myśleć, że ta miłość chrześcijańska

(…) jest czymś ckliwym, słabym i anemicznym (fragmenty książki U podstaw

kultury katolickiej ). Natomiast w tekście pt. Prawdomówność i jej granice

stwierdza na przykład, że kłamstwo nigdy i w żadnych okolicznościach nie może

być dozwolone , co zresztą jest często z trudem przyjmowane nawet przez

katolików.

Główny wniosek z przytaczanych przykładów można streścić w czterech

słowach: cel nie uświęca środków. Poglądy wyrażane przez niektórych realistów

dobrze zaś chyba opisuje pojęcie stanowiska kryptomakiawelicznego , jak

określa je prof. Adam Wielomski (hasło Racja stanu w

metapedia.konserwatyzm.pl ). Przedstawicielem takiego stanowiska był kardynał

Armand de Richelieu. Jak pisze prof. Wielomski, według kardynała de

Richelieu Bóg, dając monarsze władzę, czyni go odpowiedzialnym za istnienie

państwa i rozlicza za to, czy państwo się wzmocniło, czy osłabło, a nie za to, czy

rządził zgodnie z moralnością czy też nie. Bóg stworzył dla królów rodzaj

odrębnej moralności racji stanu i Dekalogowi podlegają tylko za uczynki

wiążące się z życiem prywatnym . Stawianie przez realistów fałszywej

alternatywy poprzez dawanie wyboru pt. „albo makiaweliczny realizm, albo

irracjonalny romantyzm” to popychanie do cynizmu albo do marzycielstwa.

Jedni, zgadzając się na przykład ze stanowiskiem krytyków polskich powstań

narodowych, zaczną gardzić wszelkimi heroicznymi zrywami i wyśmiewać

wszelkie zwycięstwa moralne . Liczyć się będą dla nich tylko partie szachów .

Inni, nie godząc się na relatywizm moralny, sami zostaną przez realistów

popchnięci w objęcia romantyzmu.

Krytyka romantyzmu politycznego przez realistów i klasyczna katolicka

krytyka romantyzmu to krytyki pod pewnymi względami z dwóch różnych

stron. Ci pierwsi zarzucają romantykom zbyt dużo moralności , natomiast ci

drudzy za mało moralności (niedostatki w cnotach, nieuporządkowanie w

dziedzinie uczuć, egoizm). Realizm to nie jest odpuszczanie, poddawanie się,

szukanie wszędzie kompromisu. Prawdziwy realizm to zaniechanie bujania w

obłokach , to widzenie rzeczywistości takiej, jaka ona jest, to równowaga

pomiędzy optymizmem a pesymizmem. Realizm to robienie postępów w

cnotach, to zauważenie swoich słabości i zmierzanie się z nimi. To

utrzymywanie właściwej hierarchii pomiędzy rozumem, wolą i uczuciami.

Realista nie będzie gardził kalkulacją (przeciwstawiając ją czynom ), czasami

powinien być zimny i precyzyjny. Ważna będzie dla niego roztropność i spryt

( Bądźcie roztropni jak węże… ). Nie oznacza to jednak prawa do popełniania

grzechów ( …a niewinni jak gołębie ). Realista powinien być gotowy zarówno na

manewrowanie i negocjacje, jak i na męczeństwo. Nie stawia racji stanu czy

interesu narodowego ponad moralnością, bo nie stawia państwa czy narodu

wyżej od Boga.

Niektórzy realiści stwierdzą pewnie, że takie postępowanie jest

romantyczne , oderwane od rzeczywistości , naiwne czy wręcz niebezpieczne .

Tak, katolicki realizm (i w ogóle katolicyzm) jest bardzo nierozsądny z punktu

widzenia świata (w rozumieniu ewangelicznym). Jednakże rzeczywistość to nie

tylko ten świat .

Krzysztof Binkiewicz

________________________________________________________________

Operacja „Weserübung” - kampania norweska

1940

Geneza niemieckiej wojny w Skandynawii

Po zajęciu Polski Adolf Hitler planował natychmiastowe zaatakowanie

Francji. Pokonując kraj posiadający jedną z najmocniejszych armii na świecie,

poczuł możliwość podbicia nawet potężnych imperiów kolonialnych.

Wykorzystywał przy tym niemieckie pragnienie rewanżu za upokorzenie po

przegranej wojnie. Jednak elita wojskowa III Rzeszy, widząc jawną głupotę tego

planu, z trudem namówiła führera do jego zaniechania. Przygotowanie kraju do

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: