OLIGOFRENOPEDAGOGIKA
oligofrenopedagogika (grec. oligos - mały, phren - umysł), czyli pedagogika upośledzonych umysłowo.
Oligofrenopedagogika - dział pedagogiki specjalnej zajmujący się wychowaniem
i nauczaniem osób upośledzonych umysłowo. Przedmiotem jest jednostka upośledzona umysłowo i proces jej rehabilitacji obejmujący wszechstronny rozwój i przystosowanie do życia w społeczeństwie ludzi pełnosprawnych.
Jest to szczegółowa dyscyplina pedagogiki specjalnej; w jej skład wchodzą trzy dyscypliny naukowe: teoria specjalnego wychowania upośledzonych umysłowo, teoria specjalnego nauczania upośledzonych umysłowo, teoria oddziaływania interwencyjnego na ujemne i dodatnie odchylenia rozwojowe. Jako dyscyplina naukowa bada warunki i prawidłowości procesu wychowania i kształcenia upośledzonych umysłowo. Jej przedmiotem jest kształtowanie całej osobowości i korektura istniejących nieprawidłowości. Rozwój opieki nad upośledzonymi umysłowo uwarunkowany jest wieloczynnikowo, w tym głównie stosunkiem społeczeństwa.
Upośledzenie umysłowe odnosi się nie tylko do sfery poznawczej człowieka, ale obejmuje całą jego osobowość.
Bywa również określane jako:
- niedorozwój umysłowy,
- opóźnienie w rozwoju umysłowym,
- obniżona sprawność umysłowa,
- oligofrenia.
Definicje upośledzenia umysłowego:
Niepełnosprawność - grupa osób niepełnosprawnych obejmuje osoby o różnych zaburzeniach i stopniu upośledzenia czynności biopsychospołecznych.
Przyjmując jako kryterium rodzaj niepełnosprawności, wyróżnia się:
· osoby z uszkodzeniami sensorycznymi, do których należą osoby niewidome i słabo widzące oraz głuche i słabo słyszące,
· osoby z niesprawnością motoryczną, czyli osoby z uszkodzeniem narządu ruchu oraz osoby z przewlekłymi chorobami,
· osoby z niepełnosprawnością psychiczną, w tej grupie znajdują się osoby umysłowo upośledzone,
· osoby psychicznie chore z zaburzeniami osobowości i zachowania oraz osoby cierpiące na epilepsję,
· osoby z niepełnosprawnością złożoną (sprzężoną) - dotknięte więcej niż jedną niepełnosprawnością,
· osoby z zaburzeniami komunikacji językowej,
· osoby z zaburzeniami emocjonalnymi,
· osoby z autyzmem dziecięcym i pokrewnymi schorzeniami - np. schizofrenią dziecięcą, zespołami: hospitalizacyjnym, deprawacyjnym, strachu, itp.,
· osoby ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się - w tej grupie znajdują się osoby, które nie potrafią - w czasie przewidzianym przez program nauczania- przyswoić sobie określonej wiedzy i umiejętności lub postępy w nauce dokonują się kosztem wysiłku i nakładu pracy niewspółmiernych do uzyskiwanych efektów,
· osoby z niepełnosprawnością społeczną - np. zagrożone patologią rodzinną lub środowiskową, itp.
· osoby z przewlekłymi schorzeniami somatycznymi - to te osoby, które cierpią na chorobę nieuleczalną albo nawracającą lub postępującą, trwającą jeden rok lub więcej. Należy pamiętać o jednym, że sama wada nie tworzy osobowości człowieka, a głębokość wady nie określa jego możliwości. Dzieci niepełnosprawne różnią się między sobą tak bardzo, jak wszystkie inne dzieci. Są wśród nich, są dzieci powolne i bardzo szybkie, jedne lubią rywalizację, inne unikają porównań, są dzieci wesołe, gadatliwe, pedanci i bałaganiarze są dzieci pracowite i leniwe, są pogodne i złośliwe. Wszystkie łączy jedno - potrzeba zrozumienia i akceptacji.
Beata1234567