09 - Panna młoda - Wyścigi.pdf - Panna młoda - m_monte

Rozdział1

Baltimore,Maryland

Kwiecień1855

JasonSherbrookepojął,iŜporawracać,kiedy,odsunąwszysię

odLucindyFrothingale,zapatrzyłsięwpaskudnątłustąmordę

jej mopsa, Horacego. Pies warknął nań, a Jason

niespodziewanie ujrzał błyszczące od łez oczy brata, gdy ten

machał mu na poŜegnanie z nabrzeŜa portu w Eastbourne.

Machał,dopókistojącynapokładziestatkuJasonmógłgowi

dzieć.ZalścisnąłJasonazagardło,zaśsercepękałomuzbólu.

Niechętnym spojrzeniem zmierzył psa zwiniętego u boku

swejpani.Przekręciwszysięnabrzuch,wsłuchałsięwoddechy

Lucindy i Horacego. Ledwie przed paroma minutami czuł się

zaspokojony po cebulki włosów, by znienacka zanurzyć się w

tym szczególnym, bolesnym wspomnieniu. Teraz, chwilę póź

niej, palił się do działania, niecierpliwy, tak Ŝe z trudem

zachowywał spokój. Najzwyczajniej w świecie pragnął

wyskoczyć z ciepłego łoŜa Lucindy i rzucić się wpław przez

Atlantyk.

Po blisko pięciu latach Jason Sherbrooke chciał wrócić do

domu.

O ósmej tegoŜ ranka Jason spoŜywał śniadanie przy

wielkimstolewjadalniWyndhamów.Spojrzałnadwojeludzi,

którzy przed tylu laty przyjęli go serdecznie w progi swego

domu, oraz na ich dzieci, dwóch chłopców i dwie

dziewczynki,takmuwszystkiebliskie.Zakaszlał,abyzwrócić

uwagę obecnych. Modlił się o wartki potok pięknych,

okrągłych zdań, niezmącenie wypływający z jego ust, ale,

naturalnie. nic podobnego nie nastąpiło. W krtani urosła mu

gularozmiarówtoruwyścigowegohrabstwaCrack.

JuŜczaswydusiłtylko.

Niezdawałsobiesprawy,Ŝewyglądaniczymślepiec,który

nagle odzyskał wzrok. Zastanawiał się, dlaczego nie znalazł

więcejsłów,dlaczegojedynietedwaumknęłyzjegoust,aby

zawisnąćnadjadalniąWyndhamów.

Czas na co? James Wyndham uniósł ciemno

blond brew. ZauwaŜył wyraz twarzy Jasona, jednak

go nie zrozumiał. Chcesz znowu ścigać się z Jessie?

Nie dosyć ci złoiła skórę? Nawet na Spryciarzu nie

maszwielkichszans.

Jasonchwyciłtęniezawodnąprzynętę.

Jak zawsze powtarzasz, James, jest szczupła, nie waŜy

więcej niŜ obecna tu Constance. Dlatego nas pokonuje.

Umiejętnościniemająztymnicwspólnego.

Ple, ple odezwała się Jessie Wyndham. Jesteście

Ŝałosni, dosiadając ciągle tych samych, wyeksploatowanych

wymówek. Obaj widzieliście mnie na Spryciarzu twój

własnykoń,Jasoniegnaliśmyjakwicher,aŜwłosysmagały

wam twarze. Kiedy Jason dosiada Spryciarza, wywołuje co

najwyŜejzefirek.

AleŜ utarła mi nosa, pomyślał Jason, szczerząc do Jessie

zęby.

Papa ma rację powiedziała siedmioletnia Con

stance. ChociaŜ dodała, z namysłem spoglądając

na matkę mama waŜy chyba nieco więcej ode mnie.

Za to ty, wuju, podobnie jak papa, jesteś za wielki, Ŝe

by się ścigać. Koń się pod tobą ugina. DŜokeje muszą

być drobni. Wprawdzie babka uwaŜa za hańbę, Ŝe ma

ma małpuje męŜczyzn, zamiast cerować w bawialni.

niemniej i ona twierdzi, Ŝe mimo urodzenia czworga

dziecimamajestszczupła,iŜetoniewporządku.

Najstarszy z potomstwa Wyndhamów, prawie je

denastoletniJonathan,pokiwałgłową.

Niezbyt grzecznie z twojej strony tak dosadnie

rzecz ujmować, Connie, babka zaś nie powinna rów

nie brzydko mówić o mamie, jednak pozostaje fak

tem, iŜ mama jest kobietą, a rola kobiet nie polega

naściganiusięzmęŜczyznami.

Jessierzuciławnajstarszegosynatostem,nacochłopakze

śmiechemzrobiłunik.

Mamo, wiesz przecieŜ, Ŝe dŜentelmeni nie mogą znieść

przegranejztobą.Razwidziałem,jakpapaniemalłkał,kiedy

gowyprzedziłaśtuŜprzedmetą.

Z drugiej strony zauwaŜył Jason wszystkie znane mi

osoby skłaniają się ku opinii, iŜ przyszłaś na świat w siodle,

takajesteśświetna.Kogozatemobchodzi,ŜenajlepszydŜokej

wBaltimoremapie...ehm,mniejszaztym.

Dokładnieotomichodziło,mamo.

DobryBoŜe,mamnadzieję,ŜeniemruknąłJason.

TeŜ Ŝywię taką nadzieję oznajmiła Jessie. Nie,

Ŝadnychpytań,wystarczy.

Jonathanoddałsięzdejmowaniuokruszkówtostuzrękawa

marynarki.JedyniemaleńkaAlicedostrzegłazłośliwybłyskw

opuszczonychoczachbrata.

Jak mówiłem, mamo, na torze niebezpiecz

nazciebieprzeciwniczka,podstępnajakwąŜ,kiedy

zachodzi potrzeba. CzyŜ jednak zgrabnie zacerowane

prześcieradłoniedostarczyłobyciwięcejsatysfakcjiniŜ...

NiemamjuŜczymwciebierzucić,Jon.Anie,spójrz,ten

śliczny cięŜki widelec sam wskoczył mi do ręki. Jessie

wymierzyła widelec w syna. Sugeruję kapitulację albo

czekająpanabardzoprzykrekonsekwencje.

Dostałem. Jonathan, szeroko uśmiechnięty, uniósł ręce

wgeściepoddania.Kapituluję.

Czas na co, wujku? zapytała czteroletnia Alice,

sepleniącczarująco.

PochylałasiękuJasonowi.Wiedział,Ŝegdybyniesiedzieli

przystole,dawnojuŜwspięłabymusięnakolanaiwtuliłasię

wniego,jaktozwykłarobić,odkądukończyłaszóstytydzień

Ŝycia. W głowie miał pustkę, więc nie odpowiedział od razu,

wówczaszaśwjejpięknychoczachzalśniłyogromnełzy.

Stało się coś zlego, plafda? Jus nas nie lubis.

Chceszastselićmamę,bociępseścignęła?

JasonspojrzałnatęjakŜe mudrogątwarzyczkę iposzukał

właściwychsłów,leczostateczniewydobyłzsiebietylko:

Szczerze was wszystkich kocham. Nie o to cho

dzi. Chodzi... I wreszcie prawda utorowała sobie

drogę. Chcę wrócić do domu. JuŜ czas. Odpływam

w piątek, na Eskapadzie, jednym ze statków Gennie

iAlekaCarricków.

Nad stołem zawisła cisza absolutna. Wpatrywali się weń

wszyscy, włącznie z Joshuą, kucharzem Wyndhamów, który

właśnie podawał Jessie świeŜy tost. Lucy, usługującą do

śniadaniapokojówkę,słowaniewiarygodnieprzystojnegopana

Jasona poruszyły do tego stopnia, iŜ niemal wylała kawę na

kolanapa

na Wyndhama; James powstrzymał jej rękę w ostatniej

sekundzie.

Do domu? powtórzyła Alice. Ale tfój dom

jesttutaj,wujku.

Uśmiechnął się do maleńkiej wróŜki, wykapanej matki,

urodzonejjuŜpojegoprzybyciudoBaltimore.

Nie, slonko, to nie mój dom, choć przebywam w nim

dłuŜejodciebie.MoimdomemjestAnglia,tamsięurodziłem,

w pięknym zamku Northcliffe. Tam mieszka moja rodzina i

tamteŜspędziłemdwadzieściapięćlatŜycia.

AlenaleŜyszdonas,wujuzaprotestowałdziewięcioletni

Benjamin, podsuwając jednocześnie plasterek chrupiącego

bekonuBystrzakowi,rodzinnemuogarowi,któryprzyszedłna

świattydzieńpochłopcu.Niedotamtychzagranicą,juŜnie.

Kogo obchodzi Northcliffe? Jeśli chcesz, równieŜ jakoś

dostojnienazwiemynaszdom.

JuŜsięnazywamy,bekonowymóŜdŜkuzgasiłgoJon.

FarmaWyndhamów.

Macie w Anglii gromadkę kuzynów powiedział James

dosyna,spojrzenieutkwiwszyjednakwtwarzyJasona.Potem

się uśmiechnął. Wiesz, nam takŜe wypadałoby złoŜyć w

Anglii wizytę. Miesiące i lata przemykają niepostrzeŜenie,

nieprawdaŜ? Czas po prostu pędzi naprzód. Prawie pięć lat.

Niesamowite, Jase. Wydaje się, Ŝe ledwie wczoraj witaliśmy

cię w porcie. Jessie nie potrafiła oderwać od ciebie oczu,

uznała cię za przystojniejszego nawet od Aleka Carricka.

Nazwała cię najpiękniejszym męŜczyzną, jakiego Bóg

kiedykolwiek stworzył. Powiedziała, Ŝe masz identycznego

bliźniaka,zatempoświeciechodzidrugitakiokaz.Mówięci,

cud,Ŝeniezemdlała.

Pamiętasz, Ŝe wszystko to mówiłam? zdziwiła się

Jessie,ajejciemnorudabrewpowędrowaławgórę.

Oczywiście, najdroŜsza. Pamiętam kaŜde wypo

wiedzianeprzezciebiesłowo.

Jessie wydała zduszony odgłos, czym wywołała chichoty

dzieci.

Jamesa ogarnęły zarazem ogromny smutek i radość:

najwyraźniejJasonwreszciestawiłczołoprzeszłości.

Wuj Jason jest ładniejszy od ciotki Glendy

oznajmiła Constance z szerokim uśmiechem, ujaw

niając brak przedniego zęba. Ilekroć ciotka się weń

nie wpatruje, przegląda się w lustrze i próbuje do

ciec, jak się doń upodobnić. Poradziłam jej kiedyś,

Ŝeby dała sobie spokój. Rzuciła we mnie szczotką

dowłosów.

Jameszakasłał.

Przyprawisz wuja o rumieniec, Connie. Lepiej zmieńmy

temat. Marcus z Duchessą odwiedzili nas w ubiegłym roku,

North i Caroline Nightingale'owie przed dwoma laty. Tak,

nasza kolej na składanie wizyt wszystkim w Anglii, z twoją

rodziną włącznie,Jassie.Chętnieprzekonamsię,czyŜona mi

zemdleje, poznawszy twego bliźniaka. Dzieciom zaś opowie

działeśtylehistoriioHollisie,Ŝespodziewająsię,iŜzstąpido

nich z góry z kamiennymi tablicami. No i, oczywiście,

poznamytwoichrodziców.

AleonitamśmieszniemówiąoznajmiłBenjamin.Jak

wujJason.Niechcęjechaćwtakiemiejsce.

Potraktujwyjazdjakprzygodęporadziłamumatka.

Boniąwłaśniebędzie,BenpowiedziałJason.Dlamnie

takŜe, pomyślał, odchylając się na oparcie krzesła i splatając

dłonienapłaskimbrzuchu. Moibliscypowitają wasrównie

serdecznie, jak wy przyjęliście mnie. Umilkł, po czym,

spojrzawszynaJame

saiJessie,wzruszyłramionami.Chcęwrócićdodomu.W

styczniuskończętrzydzieścilat.

Wobec tego nadal masz tylko skromne dwadzieścia

dziewięć, wuju zauwaŜył Benjamin. Wrócisz tam, kiedy

będziesztakistaryjakpapa.

Twój ojciec liczy sobie jedynie trzydzieści dziewięć lat,

coniestanowijeszczepodeszłegowiekuodezwałasięJessie.

Zamilkła i zamrugała. Sama dobiegam trzydziestu jeden,

wyprzedzam cię zatem o ponad rok, Jasonie. Dobry BoŜe,

jakŜetenczasgalopuje.

Zdajesz sobie sprawę, Ŝe nigdy nie widziałem moich

prawiejuŜtrzyletnichbratankówbliźniaków?spytalJason.

Owszem odparła. Z wyglądu wdali się w ojca, co

znaczy,Ŝeiwciebie.

Jasonpotaknął.

Brat pisał, Ŝe tym samym kolejne pokolenie po

siadarysyciotkiMelisandy.

James tak zabawnie opisał wściekłość, w jaką ów fakt

wprawił ich ojca, iŜ oczyma duszy Jason z łatwością ujrzał

zarównouśmiechbliźniaka,jakitwarzrodziciela.Tylelistów

przez ten czas, on zaś zaczął na nie naprawdę odpowiadać

dopiero przed trzema laty. Przez pierwsze dwadzieścia cztery

miesiące pobytu w Ameryce słał rodzinie ledwie marne,

banalne notki, zupełnie bez znaczenia jeśli w ogóle cokol

wiekmiałowówczasdlaJasonaznaczenie.Potem,stopniowo,

przyszłaodmiana.Wprzybywającychcotydzieńlistachzaczął

dostrzegać coś więcej niźli tylko słowa, na nowo poczuł, ile

znaczą dlań bliscy. Jego odpowiedzi stały się dłuŜsze i

zapewne bogatsze, jako Ŝe znalazła się w nich cząstka jego

samego.

Tak, wiemy powiedziała Jessie. Odnoszę wra

Ŝenie,iŜznamytwojąrodzinęodpodszewki.Wizyta

unichbędziejakspotkaniezserdecznymiprzyjaciółmi.

Jasonniezdawał sobiesprawy,Ŝe takczęsto wspominało

bliskich.

Ale nikt z tfoich klefnych nas nie odfiedzil, fujku

odezwała się Alice. Dlacego? Nie lubią cię? Kazali ci

fyjechać?

Nie, Alice, bardzo chcieli mnie odwiedzić. To ja

poprosiłem, Ŝeby nie przyjeŜdŜali. I nie, nikt mi nie kazał

wyjechać. Umilkł na chwilę. Prawda wygląda tak, Ŝe sam

sobiekazałem.

Ale dlaczego? dociekał Jonathan, pochylając się ku

niemu. Dłonie trzymał na stole, odkąd podsunął Bystrzakowi

ostatnikawałekbekonu,

Pięć lat temu stało się coś bardzo złego odparł Jason

powoli i ja ponosiłem za owe zdarzenia odpowiedzialność.

Wyłącznieja.

Zabiłeś kogoś w pojedynku? Oczy Bena zalśniły,

chłopiecniemalpodskoczyłnakrześle.

Przykro mi, Ben, lecz nie. Zrobiłem coś gorszego.

Sprowadziłem do domu zło, które niemal zniszczyło moją

rodzinę.

Splofadziłeśdodomudiabła,fujku?

Prawie, Alice, Faktem jest, iŜ nie mogłem zostać. Nie

potrafiłem tam odnaleźć jasnych stron Ŝycia, nie byłem w

stanie spojrzeć w twarz ludziom, których naraziłem na

niebezpieczeństwo. Dlatego zapytałem twoich rodziców, czy

mógłbym przyjechać i nauczyć się od nich, jak się prowadzi

stadninę.

Jessie wiedziała, Ŝe dzieci nie rozumieją; sama niewiele z

tego zrozumiała. Przekonana, Ŝe zaraz wezmą Jasona w

krzyŜowyogieńpytań,rzuciłapospiesznie:

Twoja pomoc okazała się warta więcej niŜ wie

dza,jakąmogliśmyciprzekazać.AchociaŜzJame

sem daliśmy z siebie wszystko, Ŝeby zapełnić ten piekielny

dom przerwała i szerokim gestem wskazała czworo

potomstwa dla ciebie zawsze aŜ nadto wystarczyło w nim

miejsca.

AleŜ skąd zaprotestował Jason. Nauczyliście mnie

bezcennychrzeczy.

Nie bądź głupcem skarcił go James. Uniósł dłoń,

ujrzawszy,ŜekaŜdezczworgadziecipalisiębyzabraćgłos.

Nie,nie,dzieciaki,cisza.śadnychwięcejpróbwzbudzeniaw

wujupoczuciawiny,Ŝewasopuszcza.Podjąłdecyzję,myzaś

ją uszanujemy. Koniec z pytaniami. Nie, Jon, widzę, jak

intensywnie pracują twoje szare komórki. Pozwól, iŜ

powtórzę: Ŝadnych pytań i Ŝadnego wzbudzania w wuju

poczucia winy z powodu wyjazdu. Przerwał i posłał

Jasonowi uśmiech. Poza tym, odwiedzimy go w Anglii. I

wiecie co? On takŜe będzie do nas zaglądał. Nie zdoła się

oprzeć,znowuspróbujepobićwasząmatkęnatorze.

Ale dlacego, fujku, nie chciałeś psyjazdu nikogo z

lodziny?zapytałaAlice.

śeby sięgnąć stołu, siedziała na stosie sześciu ksiąŜek.

Wielki tom na samej górze zawierał artykuł autorstwa brata

Jasona, Jamesa, lorda Hammersmith, traktujący o ogromnej

pomarańczowej kuli gazowej, jaka w kwietniu minionego

roku przez trzy noce z rzędu jarzyła się jasno w kwaśnej

północnejhemisferzeWenus.

OjciecAliceotworzyłusta,abyskarcićdziewczynkę.

W porządku, James ubiegł go Jason. Zadałaś dobre

pytanie,Alice,chcęnanieodpowiedzieć.ZaleŜymi,Ŝebyście

zrozumieli, Ŝe moi bliscy pragnęli mnie zatrzymać. Nie

obwinialimniezato,cosięstało,mimoiŜpowinnibyli.

A co się stało? zapytał Jonathan, zaś jego ojciec

przewróciłoczami.

09 - Panna młoda - Wyścigi.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: