8. Rola przywódcy w ruchu społecznych na wybranym przykładzie.
Większość ruchów społecznych potrzebuje wyłonienia się takiego przywódcy charyzmatycznego. Centrum dyspozycyjne otacza przywódcę. Potrzebna jest mobilizacja, wyznaczenie celów, podział zadań i koordynacja. Przywódca jest utalentowany i posiada wiedzę, cechy te dostrzegają jednostki i są skłonne zrobić dla niego wiele, skłonne być mu posłuszne nawet bezwarunkowo podporządkowane. W ten sposób dowódca zdobywa lojalność, swoich sympatyków, których mobilizuje. Efemeryczność oznacza wypalenie się dowódcy, rutynę charyzmy, bo stan entuzjazmu nie trwa wiecznie. Tutaj zwraca się uwagę na jego szczególne talenty - niekoniecznie musi to być wykształcenie – siłę oddziaływania, charyzmę czy zdolność mobilizacji. Przywódca wydaje się ponadludzki i to on doprowadzi do wyznaczonego celu. Ludzie darzą go zaufaniem, obdarzają legitymizacją jego działania. Charyzmatyk ma potężna siłę, którą należy utrwalać. Charyzma może przerodzić się w formalne przywództwo.
jacekmioduszewski25