. Ćwiczenia oddechowe
v Zabawa „Wąchanie kwiatów” - dziecko siedzi lub stoi obok kwiatów (mogą one być wykonane z kolorowej bibułki i wówczas wąchanie odbywa się na niby), powoli wciąga powietrze nosem i równie powoli, aby jak najdłużej zapamiętać ich zapach, robi wydech. Ćwiczenie należy powtórzyć kilkakrotnie.
v Zdmuchiwanie kawałka papieru z gładkiej powierzchni - dziecko robi szybki, krótki wdech a wydycha powietrze wolno i długo zdmuchując kawałki papieru.
v Wydmuchiwanie skrawków papieru z chropowatej powierzchni- dziecko otrzymuje plastikową rurkę lub słomkę i za jej pomocą ma zdmuchnąćv na przykład 10 papierków. Zostaje nagrodzone, jeżeli w czasie jednego wydechu, poruszając odpowiednio rurką, zdmuchnie najwięcej papierków. Liczba skrawków papieru zmienia się w zależności od wieku dziecka i stopnia zaawansowania ćv wiczeń.
v Zabawa „Wesoły wiatraczek” - dziecko trzyma w ręku wiatraczek. Na określony sygnał, przybliża go do ust i mocno dmucha, po czym wyciąga przed siebie rękę z kręcącym się wiatraczkiem.
v Zdmuchiwanie świecy, dmuchanie na watkę lub piórko - dziecko stara się by watka, piórko wzniosło się jak najwyżej.
v Zabawa „Balonik” - dziecko naśladuje nadmuchiwanie balonu. Należy uważaćv , aby wydmuchiwanie powietrza odbywało się powoli, gdyż inaczej balonik pęknie.
v Dmuchanie na świecę- w taki sposób, by płomień wyginał się, ale nie gasł.
v Dmuchanie na pasek papieru (rozmiar 6cmx2cm)- dziecko dmucha na pasek równomiernie, powoli i jednostajnie. W czasie dmuchania pasek jest wychylony przez cały czas pod jednakowym kątem.
v Puszczanie baniek mydlanych- w czasie ćv wiczenia wydech jest powolny, równomierny i długi, a efekt jest widoczny w postaci pięknych, mieniących się kul.
v Oddychania brzuszno – przeponowego - najłatwiej uczymy w pozycji leżącej. Ruchy brzucha i klatki piersiowej można kontrolowaćv ręką. Pierwsze ćv wiczenia wykonuje sam logopeda, a uczeń kładzie jedną rękę na jego brzuchu (w dolnej części klatki piersiowej), a drugą – na górnej części klatki piersiowej. Przepona przesuwając się przy wdechu do dołu wywiera nacisk na brzuch, który się uwypukla; przy wydechu przepona wraca do swojego położenia poprzedniego, tzn. unosi się, a brzuch opada. Z kolei uczeń wykonuje ćv wiczenia sam i powtarza je 3 razy, wydmuchując powietrze między zbliżonymi wargami dla kontroli lub wymawiając długo głoskę s lub f. Ręka leżąca na brzuchu powinna się unosićv , a leżąca na piersiach – poruszaćv w znacznie mniejszym stopniu.
v Huśtanie ulubionej zabawki - na brzuszek leżącego płasko na podłodze dziecka należy położyćv książkę, a na niej ulubioną zabawkę – kotka, pajacyka, misia. W czasie wdechu zabawka unosi się do góry, przy wydechu opada. Zarówno wdech, jak i wydech muszą byćv powolne i równomierne, z chwilowym zatrzymaniem powietrza, aby zabawka nie spadła z huśtawki.
v Ćwiczenia oddechowe łączone z ruchami rąk - wykonaćv wdech z jednoczesnym szybkim wzniesieniem rąk do boku, a wydech z powolnym przesuwaniem rąk do przodu, aż do zupełnego ich skrzyżowania.
v Ćwiczenie oddechowe łączone z ruchami tułowia- wykonaćv szybki wdech skręcając jednocześnie tułów w bok; w czasie powolnego wydechu następuje powrót do normalnej postawy.
v Zabawa „Harmonijka”- dziecko stoi w rozkroku z rękoma na biodrach. Wykonuje skłon w bok, głęboko wciągając powietrze do płuc, drugą stronę tułowia rozciągając jak harmonijkę. Następnie wyprostowuje się, wyciskając powietrze z harmonijki. Potem wykonuje skłon w drugą stronę, znowu rozciąga harmonijkę i wyprostowuje się wypychając powietrze.
v Ćwiczenia oddechowe z jednoczesnym wypowiadaniem pojedynczych głosek- wymawianie w czasie wydechu samogłosek: a, e, o, u, i, y, początkowo każdą samogłoskę oddzielnie, potem łączymy je po 2 lub 3.
v Zabawa „Słoneczko”- dziecko stoi wyprostowane i wykonuje głęboki wdech. W czasie wydechu unosi ręce do góry, wznosi się na palce, wypowiadając słowa: „Słonko wschodzi coraz wyżej…”, następnie znowu wykonuje wdech i w fazie wydechowej mówi: „… a zachodzi coraz niżej.”
v Zabawa „Orkiestra”- osoba prowadząca śpiewa lub wypowiada słowa piosenki, dziecko powtarza. Wdech stosuje po 3 – 4 wyrazach. Naśladuje głosem instrumenty: bębenek – bum, bum, bum; trąbkę – tratatata.
Bozenasta