sposób na ortografię.pdf
(
55 KB
)
Pobierz
Microsoft Word - pdf_mój sposób na trudnoœci ortograficne.doc
MÓJ SPOSÓB NA TRUDNO
Ś
CI ORTOGRAFICZNE
Podstawowym celem nauczania ortografii jest wytworzenie u uczniów nawyku
ortograficznego pisania, które powinno sta
ć
si
ę
czynno
ś
ci
ą
automatyczn
ą
. W nauczaniu
ortografii, zwłaszcza w pocz
ą
tkowych klasach szkoły podstawowej, charakterystycznym
zjawiskiem jest osi
ą
ganie wzgl
ę
dnej poprawno
ś
ci ortograficznej w zakresie sprawdzianów
znacznym jej braku w zakresie tzw.
tekstów wolnych, tj. wypracowa
ń
i innych form wypowiedzi pisemnych nie
ukierunkowanych wyra
ź
nie na prawidłowy zapis wyrazów.
Droga do opanowania nawyku ortograficznego jest niezwykle długa i
ż
mudna,
a wiedzie przez długotrwał
ą
, systematyczn
ą
, planow
ą
i
ś
wiadom
ą
prac
ę
nauczyciela
z uczniami. Ukształtowanie tego nawyku – to chyba najbardziej zło
ż
one, najtrudniejsze
zadanie w procesie kształcenia na szczeblu szkoły podstawowej.
W klasach I
–
III dzieci nie opanowuj
ą
w pełni nawyku ortograficznego, popełniaj
ą
ą
cych) – przy równoczesnym do
ść
cz
sto bł
ę
dy, pomyłki, bo maj
ą
wci
ąż
wiele w
ą
tpliwo
ś
ci, jak napisa
niektóre wyrazy,
mimo i
ż
znaj
ą
na pami
ęć
odpowiednie reguły ortograficzne. Znaczy to,
e umiej
ę
tno
ść
poprawnego pisania nie jest u nich całkowicie zautomatyzowana, a wiedza z tej dziedziny
nie jest w pełni operatywna.
Przewa
ż
aj
ą
ca liczba bł
ę
dów popełnianych przez uczniów wynika głównie z braku
ci i nie zdawania sobie sprawy z istnienia problemów
ortograficznych, z niedostrzegania ich, a wi
ę
tno
ś
ę
c z braku tzw. Czujno
ś
ci ortograficznej. Do
innych przyczyn nale
ż
y zbyt mała liczba
ć
wicze
ń
utrwalaj
ą
cych materiał ortograficzny,
a tak
ż
e ich szablonowo
ść
i mała atrakcyjno
ść
. Nie wzbudzaj
ą
one u dzieci wi
ę
kszego
zainteresowania, wykonywane s
lnie.
W nauczaniu ortografii nie uzyskamy jednak pozytywnych rezultatów, je
ą
mechanicznie i bezmy
ś
ś
li nie
zaktywizujemy wszystkich sfer osobowo
ś
ci uczniów, jako
ż
e wa
ż
nymi czynnikami, poza
aktywno
ś
ci
ą
intelektualn
ą
, jest pełne zaanga
ż
owanie emocjonalne, zainteresowanie,
nie
czynniki natury emocjonalnej i motywacyjnej powoduj
ą
,
ż
e ucze
ń
w procesie nabywania
nawyku ortograficznego staje si
ę
aktywnym podmiotem,
ś
wiadomym swych celów i d
ąż
e
ń
.
Jak ju
ż
zasygnalizowałam – gro
ź
nym wrogiem w osi
ą
ganiu dobrych rezultatów jest
szablonowo
ść
oraz monotonno
ść
ć
wicze
ń
ortograficznych. Praktyka wskazuje,
ż
e im młodsi
uczniowie – tym
ć
wiczenia powinny by
ć
atrakcyjniejsze, ciekawsze, wielostronnie
aktywizuj
ść
z osi
ą
ganych sukcesów. To wła
ś
ą
ce dzieci. Je
ś
li chce si
ę
dzieci nauczy
ć
ortografii – nale
ż
y powtarza
ć
cz
ę
sto, ale
za ka
ż
dym razem robi
ą
c to w inny sposób. Strze
ż
my si
ę
ć
wicze
ń
, które maj
ą
utrwala
ć
pisowni
ę
, ale s
ą
nieciekawe dla dzieci, nie przyczyniaj
ą
si
ę
do rozwoju my
ś
lenia. Nuda
wkraczaj
ą
ca na lekcje j
ę
zyka polskiego przekre
ś
la z góry wyniki.
Jedn
ą
z przyczyn nagminnego w praktyce szkolnej narzekania na trudno
ś
ci
ortograficzne jest niewła
ś
ciwie organizowany proces dydaktyczny – brak planowo
ś
ci,
systematyczno
ś
ci i rytmiczno
ś
ci, niedocenianie profilaktyki ortograficznej, celem której jest
wyrabianie odpowiedzialno
ś
ci, czujno
ś
ci i spostrzegawczo
ś
ci oraz nadu
ż
ywanie dyktand
sprawdzaj
ą
cych. Przy zastosowaniu ogólnych zasad dydaktyki – z których najwa
ż
niejszymi
s
ą
w tym przypadku: zasada systematyczno
ś
ci, stopniowania trudno
ś
ci, indywidualizacji,
rytmiczno
ś
ci – nie wolno zapomina
ć
o rozumieniu celowo
ś
ci
ć
wiczenia wywołuj
ą
cego
ś
wiadom
ą
i aktywna potrzeb
ę
ucznia, nawyki ortograficznego pisania opieraj
ą
si
ę
na
znajomo
ś
ci fonetyki i budowy wyrazów;
ć
wiczenia ortograficzne nale
ż
y ł
ą
czy
ć
z gramatycznymi, słownikowymi, frazeologicznymi – opracowywanymi na bie
żą
co.
(dyktand sprawdzaj
ę
ć
ż
zastanowienia, z oboj
pozytywna motywacja, ambicja, codzienna rado
Oprócz systematycznej nauki ortografii, obejmuj
ą
cej wyznaczone dla ka
ż
dej klasy
zjawiska ortograficzne, mo
ż
na stosowa
ć
nauk
ę
okoliczno
ś
ciow
ą
, tj. zwi
ą
zan
ą
z aktualnymi
potrzebami – przy wprowadzaniu nowego zapisu.
Do
ć
wicze
ń
słu
żą
cych opanowaniu poprawnej pisowni zaliczamy
ć
wiczenia „czysto”
ortograficzne oraz
ć
wiczenia kombinowane: ortograficzno – słownikowe, ortograficzno –
stylistyczne, ortograficzno – gramatyczne, lub mieszane o ró
ż
nej zło
ż
ono
ś
ci, np.
ortograficzno – gramatyczno – słownikowe.
Ć
wiczenia o charakterze zło
ż
onym maj
ą
warto
ść
ze wzgl
du na ich znaczn
ą
przydatno
ść
praktyczn
ą
i mo
ż
liwo
ść
dokładniejszego utrwalenia zapisu dzi
ę
ki ró
ż
nym
powi
ą
zaniom i wi
owaniu uwagi uczniów.
Trudne wyrazy opracowujemy codziennie na pierwszej lekcji j
ę
kszemu z zwi
ą
zku z tym zaanga
ż
ę
zyka polskiego.
Ć
wiczenie zajmuje kilka minut, mo
ż
na je wi
ę
c nazwa
ć
„pi
ę
ciominutówk
ą
”. Nad jednym
wyrazem pracujemy tydzie
ń
.
Ć
wiczenia notujemy po zapisie lekcji przed wła
ś
ciwym
tematem. Oddzielamy je od reszty lekcji, stawiaj
ą
c wykonaniu pracy du
ż
e wymagania pod
wzgl
ę
dem graficznym. Trudno
ś
ci
ć
wicze
ń
powinny mie
ć
charakter narastaj
ą
cy, za
ś
ich
cz
ę
stotliwo
ść
zale
ż
y od opracowanego materiału gramatycznego skorelowanego
z
ć
wiczeniami z działu programowego:
wiedza o j
ę
zyku.
W ko
ń
cu tygodnia pracy wpisujemy wyraz dobrze ju
ż
uczniom znany do słowniczka
ilustrowanego, tematycznego czy działowego.
Rodzaj
ć
wicze
ń
zale
ż
y od wiadomo
ś
ci uczniów oraz celu, który chcemy osi
ą
gn
ąć
.
:
- podpisywanie rysunku,
- przepisywanie zdania z uzupełnieniem,
- redagowanie ró
ć
wicze
ń
,
- podział wyrazu na głoski, litery, sylaby,
- liczenie głosek, liter, sylab,
- wyró
ż
nych rodzajów zda
ń
nienie samogłosek i spółgłosek w wyrazie,
- klasyfikowanie wyrazu jako cz
ż
ęś
ci mowy,
- stosowanie wyrazu w zwi
ą
zku frazeologicznym,
cie,
- tworzenie wyrazów zdrobniałych,
- wykre
ę
bnienie wyrazu w tek
ś
ś
lanki,
- krzy
ż
ówki,
lanie formy wyrazu (np. liczba, rodzaj),
- tworzenie od danego wyrazu innych cz
ś
ci mowy,
- układanie wyrazu z rozsypanki literowej lub sylabowej,
- tworzenie rodzin wyrazów,
-
ś
piewanie piosenki lub recytacja wierszy zwi
ą
zanych tematycznie,
- pisanie z pami
ę
ci wyrazów i zda
ń
,
- pisanie ze słuchu wyrazów i zda
ń
,
- rebusy zagadki, przeskakiwanki literowe lub sylabowe.
ęś
Przykłady
Wykre
ś
lanki
Dziecko wykre
ś
la wyraz b
ę
d
ą
cy podpisem obrazka.
–
rysunek hu
ś
tawki
–
h w u a
ś
r t z a y w w k a a
(warzywa)
ę
Rodzaje
- wyodr
- okre
Wykre
ś
l po jednej samogłosce zgodnie z porz
ą
dkiem alfabetycznym.
a k
ą
ł e ó
ę
t i n o u i y a
(kłótnia)
Rebusy
Pi
ę
ciominutówk
ę
mo
ż
emy poł
ą
czy
z utrwalaniem wyrazów o okre
ś
lonej trudno
ś
ci
ortograficznej.
Je
ż
eli przedmiotem
ć
wicze
ń
jest wyraz z ó, np. ogórek, mo
ż
emy zastosowa
ć
krzy
ż
ówk
ę
rozwi
ą
zywan
ą
t
ą
grup
ą
wyrazów. Uczniowie mog
ą
korzysta
ć
ze słowniczka
ortograficznego, np.
1
o
g r ó d
2
g
ó r a
3
ó
s m a
4
r
ó
ż
a
5
e
k r a n
6
k
ł ó t n i a
do szkoły
4.
Pachnie, ale ma kolce
5.
Telewizyjny lub kinowy
6.
Inaczej sprzeczka
ę
godzin
ę
Zestaw proponowanych wyrazów obejmuje trudno
ś
ci ortograficzne w mniejszym
stopniu obj
ę
te nauczaniem systematycznym i dotyczy szczególnie wyrazów z
ó, rz,
ż
, h
niewymiennymi.
Klasa I
ó –
córka, góra, jaskółka, król, królik, ró
ż
a, wiewiórka, włóczka, wróbel,
ż
ółtko,
ż
ółty
ć
1.
Kwiatowy, koło domu…
2.
Wysoka…
3.
Na t
rz –
jarz
ę
bina, kurz, orzech, rzeka, wierzba, zwierz
ę
ż
–
je
ż
, ły
ż
ka, ci
ęż
ar, ró
ż
a, ły
ż
wa, ry
ż
, w
ąż
,
ż
mija,
ż
oł
ą
d
ź
,
ż
ółtko,
ż
ółw
h –
hak, hałas, harcerz, herbata, huk, humor, hu
ś
tawka, hula
Klasa II
ó –
chór, Józef, krótki, ogórek, płótno, pró
ż
ny, przepiórka, równy, skóra, tchórz,
ź
ródło,
ółw
rz –
burza, Katarzyna, korze
ż
ń
, porz
ą
dek, porzeczka, rzodkiew, rz
ą
d, rzecz, rzuca
ć
,
twarz
ż
–
no
ż
yczki, baga
ż
,
elazo, nó
ż
, mno
ż
y
ć
, stró
ż
, wie
ż
a, wró
ż
ba,
ż
aglówka,
ż
art,
ż
niwa,
uczek
h – druh
, haftowa
ołnierz,
ż
ubr,
ż
ć
, hala, hamulec, handel, hasło, hełm, historyjka, hotel, huragan,
hymn
Klasa III
ó –
czółno, dopóki, kłótnia, który, mózg, oprócz, półka, próchno, ró
ż
ny, szczególnie,
wiór, wró
ba
rz – korzy
ż
ść
, Murzyn, narzeka
ć
, perz, rzadki, rzemie
ń
, rzemiosło, rz
ę
sa, tarza
ć
si
ę
,
, wierzchołek
ż
–
drapie
ż
nik, dro
ż
d
ż
e, gara
ż
, ka
ż
dy, po
ż
yczka, po
ż
yczy
ć
, po
ż
yteczny, rze
ż
ucha,
ś
wie
ż
y,
ż
ar,
ż
egna
ć
,
ż
yczy
ć
,
ż
ycie,
ż
ałowa
ć
,
żą
da
ć
h –
bohater, czyha
ć
, hamak, hangar, hartowa
ć
, heca, hetman, higiena, holowa
ć
,
humor, hurtownia, wahadło.
ć
Przykładowy zestaw wyrazów dla poszczególnych klas jest obszerny, daje
mo
liwo
najkorzystniejszego wyboru.
W organizowanych okresowo sprawdzianach wykorzystujemy wyrazy
ść
z „pi
ę
ciominutówki”.
Ć
wiczenia ch
ę
tnie przygotowuj
ą
sami uczniowie, pocz
ą
tkowo inspirowani, potem
samodzielnie.
Praktyka przekonuje o efektywno
ci zaprezentowanego systemu. Pozorne
zajmowanie codziennie kilku minut cennego na lekcji czasu bardzo si
ś
ę
opłaca. Szeroko
poj
ta profilaktyka powoduje wyczulenie ortograficzne uczniów, którzy znajduj
ą
satysfakcj
ą
w celowym uczeniu si
ę
zasad pisowni.
ż
ż
uderzy
ż
ę
Plik z chomika:
lucyna1909
Inne pliki z tego folderu:
Ortografia.7z
(57479 KB)
sposób na ortografię.pdf
(55 KB)
ó(2).jpg
(129 KB)
ortografia 40 ston.doc
(144 KB)
Ortografia.pdf
(654 KB)
Inne foldery tego chomika:
krzyżówki ortograficzne
ortofrajda-malowane dyktanda
ortografia
ortografia i gramatyka
wyrazy z ą,ę,om,em,on,en
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin