test Oziereckiego.doc

BADANIE SPRAWNOŚCI MOTORYCZNEJ
Test N. Oziereckiego

Test ten obejmuje dzieci od 4 do 16 r.ż.

Zadania obejmują 6 obszarów:

·        koordynację statyczną,

·        koordynację dynamiczną rąk,

·        koordynację dynamiczną ogólną,

·        szybkość ruchów,

·        zdolność do wykonywania ruchów jednoczesnych,

·        precyzję ruchów.

Ozierecki nazywa je „inteligencją motoryczną”.

Stosując ten test można dokładnie określić poziom koordynacji ruchowej u dzieci w różnym wieku. Jednak nawet dokładna obserwacja dziecka w ruchu pozwala na ogólną ocenę koordynacji.

Możemy w ten sposób określić i wskazać „potencjalnych dyslektyków”. I tak:

I.      W wieku niemowlęcym (do około 1 roku życia) sprawdzamy czy dziecko ma trudności:

ü     z raczkowaniem,

ü     z utrzymaniem równowagi podczas siedzenia i stania w podporze pod koniec 1r.ż.

II.  W wieku poniemowlęcym (2-3 rok życia) sprawdzamy czy dziecko:

ü     ma trudności utrzymaniem równowagi,

ü     czy późno zaczęło chodzić i biegać,

ü     czy często się wywraca,

ü     czy ma kłopoty z myciem rąk, jedzeniem łyżką, zapinaniem dużych guzików,

ü     czy potrafi zbudować wieżę z klocków.

III.        W wieku przedszkolnym (3-5 lat) obserwujemy:

ü     równowagę, lekkość biegu, chodzenie po odwróconej ławeczce, jazdę na trzykołowym rowerku,

ü     sprawność rąk – czy dziecko potrafi sznurować buty, zapinać małe guziki,

ü     czy dziecko wyraźnie preferuje jedną z rąk,

ü     orientację w schemacie ciała i przestrzeni.

IV.         W wieku “zerówkowym” (6-7 lat) oceniamy:

ü     sprawność dziecka – jak biega, skacze, chodzi po linii, jeździ na rowerze, stoi na jednej nodze, wykonuje ćwiczenia gimnastyczne,

ü     chęć do wzięcia udziału w zabawach ruchowych.

ü     orientację w schemacie ciała i przestrzeni

V.   W wieku „wczesnoszkolnym” (7 – 10 lat) oceniamy:

ü     jak dziecko wykonuje ćwiczenia gimnastyczne, asymetryczne, acykliczne

ü     jak zapamiętuje sekwencję ruchów ciała najlepiej ze zmianą położenia ciała w przestrzeni

ü     chęć do wzięcia udziału w zabawach ruchowych

Istotnym czynnikiem koordynacji ruchowej jest orientacja w schemacie ciała oraz przestrzeni. Świadomość ciała ma swoje źródło w doznaniach pochodzących z różnych zmysłów. Świadomość ciała i przestrzeni rozwija się intensywnie w okresie wczesnego dzieciństwa, aby w dojrzałej formie stać się podstawą kształtowania się złożonych czynności psychoruchowych takich jak mowa, czytanie, pisanie, liczenie. Kompetencje te decydują o czynieniu postępów w nauce szkolnej.