Cabot3.pdf

MEG CABOT

ZABÓJSTWO Z LEKKĄ NADWAGĄ

Przekład AGNIESZKA RÓŻAŃSKA

Tytuł oryginału Big Boned

Benjaminowi

Ty nie jesteś upasiona,

Choć lepiej nabrać lekkości,

Ale to nie twoja wina -

Po prostu masz grube kości.

Grubokoścista

słowa i muzyka: Heather Wells

Przyszłaś?!

To właśnie wykrzykuje Tad Tocco, mój profesor od

zajęć wyrównawczych z matmy, kiedy tego ranka podchodzę

do niego w parku na Washington Square.

Nie całuje mnie, bo nasze stosunki są ściśle tajne.

Profesorom - zwłaszcza etatowym wykładowcom wydziału

matematyki - nie wolno romansować ze studentkami.

Nawet ze studentkami, które, jak ja, mają na karku

prawie trzydziestkę i pracują jako asystentki kierownika

akademików, a mimo to chodzą na zajęcia wyrównawcze.

- Jasne, że przyszłam - mówię, starając się, by

zabrzmiało to tak, jakby nigdy nie było żadnej wątpliwości.

Poza tą, oczywiście, że kiedy trzydzieści minut temu

obróciłam się na drugi bok i spojrzałam na zegar, i

zobaczyłam dużą wskazówkę na dwunastce, a małą na

szóstce, to jedynym moim marzeniem było nakryć się znowu

po czubek głowy i na kolejne dwie i pół godziny zapaść w

rozkoszną drzemkę. Bo czy nie po to mieszka się o dwie

przecznice od miejsca, gdzie się pracuje? Żeby można było

wysypiać się do ostatniej minuty?

Ale obiecałam.

A teraz jestem zadowolona, że wyczołgałam się spod

mojej cieplutkiej, mięciutkiej kołdry. Bo Tad wygląda

fantastycznie. Poranne słońce lśni na jego długich, jasnych

włosach - ściągniętych w koński ogon, już niemal dłuższy od

mojego - i na złocistych włoskach gołych nóg.

Widzę całą masę tych złocistych włosków, a to za

sprawą krótkich spodenek do biegania, które ma na sobie.

Halo, Panie Boże, jesteś tam? To ja, Heather. Chciałam

Ci tylko podziękować. Dziękuję za jasne słońce i czyste,

chłodne powietrze. I za ślicznie kwitnące wiosenne kwiatki.

I za etatowych wykładowców w krótkich spodenkach.

To wszystko naprawdę jest warte, żeby zerwać się dwie i pół

godziny przed czasem. Gdybym wcześniej zdawała sobie z

tego sprawę, wstawałabym tak już od dawna.

No... może bym wstawała.

- Pomyślałem sobie, że zaczniemy powoli - informuje

mnie Tad. Wykonuje rozciągające ćwiczenia na parkowej

ławce. Uda ma smukłe, mięśnie wyrobione, pozbawione

grama tłuszczu. Nawet w pozycji rozluźnionej uda Tada są

twarde jak kamień. Wiem, bo ich dotykałam. Mimo że nasz

wspólny pracodawca, Uniwersytet Nowojorski, zabrania

romantycznych związków ze studentami, Tad i ja spotykamy

się potajemnie.

Bo kiedy jesteście tuż przed trzydziestką lub tuż po niej,

a ty nadrabiasz matmę, żeby móc się zapisać na prawdziwe

zajęcia, to kto by się przejmował?

Nawiasem mówiąc, minęła już cała wieczność, odkąd

na jakieś chodziłam. Więc niby co powinnam była zrobić?

Czekać do maja, aż zajęcia się skończą, i dopiero wtedy

rzucić się na niego? Tak. Jakby to było możliwe.

Zwłaszcza jeśli mowa o Tadzie. Chcę przez to

powiedzieć, że facet jest w świetnej formie - trochę dlatego,

że uprawia sport (biega, przepływa ileś tam basenów w

centrum sportowym i gra w zabójczej drużynie frisbee), a

trochę dlatego, że niesamowicie zdrowo się odżywia.

Oczywiście, jeśli uznać za zdrowe niejedzenie mięsa, o

czym nie jestem przekonana.

Kiedy ja jestem rozluźniona, moje uda przypominają

gąbkę. Trochę dlatego, że nie biegam, nie pływam i nie gram

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: