Urzadzenia sportowo rekreacyjne.pdf

Wykład 20.12.2007

URZ ġ DZENIA SPORTOWO REKREACYJNE

Obiekty przestrzennego zagospodarowania wyst ħ puj Ģ jako urz Ģ dzenia kubaturowe i terenowe

słu ŇĢ ce rekreacji czynnej i biernej.

Rekreacja

róŇnorakie formy aktywnoĻci, podejmowane poza obowiĢzkowymi zawodowymi, domowymi i

społecznymi dla odpoczynku; rozrywki i samodoskonalenia

formy działania podejmowane nie ze wzglħdu na efekty, lecz dla samego działania, które

stwarzajĢ człowiekowi ujĻcie dla jego sił fizycznych, umysłowych i twórczych

pojħcie rekreacja nie odnosi siħ do zajħę i ęwiczeı fizycznych charakterze sportowo –

wyczynowym, a jedynie popularnych zajħę i ęwiczeı fizycznych, uprawianych dla poprawy

sprawnoĻci fizycznej, rozrywki i wypoczynku

zajħcia rekreacyjne obejmujĢ zajħcia typowo wypoczynkowe, poznawcze, artystyczne, o

działalnoĻci amatorskiej i społecznej

Z uwagi na ukształtowanie krajobrazu wyró Ň niamy nast ħ puj Ģ ce zakresy wypoczynku:

1) zajħcia rekreacyjne w najbliŇszym sĢsiedztwie miejsca zamieszkania

2) zajħcia rekreacyjne w okolicy miejsca zamieszkania

3) zajħcia rekreacyjne na terenach turystycznych

W planowaniu terenów rekreacyjnych przyjmowano zwykle, Ň e około 30-40% mieszka ı ców

miast wypoczywa codziennie, a 30-50% uczestniczy w rekreacji cotygodniowej.

Podział strefowy terenów rekreacyjnych wyznaczaj Ģ nast ħ puj Ģ ce elementy:

czas przeznaczony na wypoczynek

dostħpnoĻę terenów rekreacyjnych

rodzaj wypoczynku

Na obszarze miasta wyodr ħ bnia si ħ strefy:

1) strefa połoŇona w zasiħgu 10 minut dojĻcia pieszego, strefa powszechnej dostħpnoĻci –

wypoczynek codzienny

2) strefa dalszej dostħpnoĻci osiĢga na w czasie 15-30 minut miejskimi Ļrodkami komunikacji

W obr ħ bie terenów podmiejskich:

strefa wypoczynku jednodniowego

V w promieniu do 50km od centrum (odległoĻę umoŇliwiajĢca dojazd i powrót z miejsca

wypoczynku w ciĢgu jednego dnia)

strefa dłuŇszych wyjazdów weekendowych (1,5 – 2,5-dniowych)

V połĢczonych z nocowaniem

V połoŇona zaleŇnie od wielkoĻci miasta, w zasiħgu od 50-120km

Elementy wyposa Ň enia obszarów turystycznych:

baza komunikacyjna

baza recepcyjna

baza Ňywieniowa

zespoły obiektów i urzĢdzeı turystycznych i paraturystycznych

obiekty i urzĢdzenia bazy podstawowej: turystyczne, sportowe i wypoczynkowe np. ĻcieŇki

zdrowia, wyciĢgi itp.

czynnoĻciowo – rozrywkowe, np. muszle koncertowe, krħgi taneczne, itp.

usługowe – informacja turystyczna

Programuj Ģ c baz ħ urz Ģ dze ı rekreacyjnych nale Ň y zwróci ę szczególn Ģ uwag ħ na:

ruch turystyczny i jego ukierunkowanie

równomierne przemieszczenia przeciwdziałajĢce zbytniej koncentracji

Urz Ģ dzenia rekreacyjno-sportowe wyst ħ puj Ģ jako:

urzĢdzenia kubaturowe (przykryte, zadaszone)

terenowe

Usługi rekreacyjne zapewniaj Ģ ce odpoczynek bierny to:

zapewnienie moŇliwoĻci oglĢdania programów TV

zapewnienie duŇego wyboru prasy krajowej i zagranicznej

udostħpnienie pomieszczeı do gier cichych

Usługi rekreacyjne zapewniaj Ģ ce odpoczynek czynny to:

zapewnienie mo Ň liwo Ļ ci zabawy przy muzyce

udost ħ pnienie gier mechanicznych

udost ħ pnienie mo Ň liwo Ļ ci gry w bilard, tenisa stołowego i kr ħ gle

udost ħ pnienie mo Ň liwo Ļ ci k Ģ pieli w basenie oraz u Ň ytkowania sauny

Pomieszczenia słu ŇĢ ce wymienionym funkcj Ģ wyst ħ puj Ģ w okre Ļ lonych układach

przestrzennych:

− zespołu klubowego,

− zespołu Ļwietlicowego,

− zespołu krħgielni,

− zespołu basenu krytego,

− zespołu odnowy biologicznej – fitness klub.

Zespół klubowy

Pomieszczenia klubowe dostħpne na ogół od strony piħter mieszkalnych.

W zespole tym wystħpujĢ (w przypadku rozbudowanego programu):

− sala telewizyjna,

− czytelnia (sala kominkowa),

− sala bilardowa – głównie w hotelach typu pensjonatowego.

Zespół Ļ wietlicowy

Podział ze wzglħdu na usytuowanie tego zespołu:

1) Przy zespole recepcyjnym, wtedy stanowiĢ jeden wyodrħbniony zespół funkcjonalny,

2) Przy jednostkach mieszkalnych – wtedy sĢ rozproszone na poszczególnych piħtrach, bħdĢc

kaŇdorazowo lokalizowanymi w pobliŇu wħzła piħtrowej komunikacji poziomej z komunikacjĢ

pionowĢ.

Kr ħ gielnie

Podział ze wzglħdu na usytuowanie tego zespołu:

1) Obiekt wbudowany – scalony z innym obiektem turystyczno – rekreacyjnym,

2) Obiekt wolnostojĢcy.

Zespół kr ħ gielni obejmuje nast ħ puj Ģ ce pomieszczenia:

− Halħ torów,

− Aneks widowni, czħsto z bufetem,

− Szatniħ i zespół sanitarny,

− Magazyn.

Kryta pływalnia

Funkcjonalne zespoły pomieszcze ı wchodz Ģ ce w skład krytych pływalni:

pomieszczenia szatni:

V holl wejĻciowy

V boks kasowy

V rozbieralnie

V pomieszczenia z szafkami na odzieŇ, natryski i wc

pomieszczenia kĢpieliska:

V hala basenu

V pomieszczenie dla ratownika

V magazyn mebli i sprzħtu

V aneks barowy

V magazyn baru

V pomieszczenia zaplecza technicznego

Obiekty rekreacyjne towarzysz Ģ ce bazie turystycznej (zwi Ģ zanych z ni Ģ ) nale ŇĢ:

baseny otwarte

urzĢdzenia boiskowe (boisko do siatkówki, kort tenisowy)

urzĢdzenia do gry w mini golfa

tereny golfowe

urzĢdzenia ĻcieŇki zdrowia (tor przeszkód)

zimowe tereny rekreacyjno – sportowe

Zimowe tereny rekreacyjno-sportowe - słuŇĢ nauce jazdy na nartach, jazdom na nartach i sankach

rekreacyjne trasy zjazdowe – w przypadku tras uŇytkowanych w celach wyłĢcznie

rekreacyjnych, róŇnica poziomów nie powinna przekraczaę 300m, szybkoĻę na nich osiĢgana

40km/h

rekreacyjne tory saneczkowe – długoĻę toru rekreacyjnego 100-300m maksymalnie 500m;

Ļredni spadek 10-15 o , maksymalny 25 o

wyci Ģ gi i kolejki turystyczne

V wyci Ģ gi turystyczne – to urzĢdzenia w których transportowanie w linii pochyłej

(rzadziej poziomej) odbywa siħ przy pomocy urzĢdzenia poruszanego przez

mechanizm napħdowy.

V Kolejki turystyczne – urzĢdzenia, w których transport osób w linii poziomej (rzadziej

w linii pochyłej o nieduŇym kĢcie spadku) odbywa siħ przy pomocy pojazdów

poruszanych własnym napħdem.

WyciĢgi turystyczne w zaleŇnoĻci od przyjħtego rozwiĢzania konstrukcyjnego moŇna podzielię na

nastħpujĢce grupy i typy:

1) Terenowe:

− Szynowe – jednoliniowe o wahadłowym ruchu,

− Saniowe – jednoliniowe o wahadłowym ruchu,

− Narciarskie – jednoliniowe o okrħŇnym ruchu.

2) Napowietrzne:

− Kabinowe – dwuliniowe o wahadłowym ruchu,

− Gondolowe – jedno i dwuliniowe o ruchu okrħŇnym,

− Krzesełkowe – jedno i dwuliniowe o ruchu okrħŇnym.

Urz Ģ dzenia towarzysz Ģ ce wyci Ģ gom na dolnych stacjach:

− Podjazdy drogowe,

− Parkingi.

Urz Ģ dzenia towarzysz Ģ ce wyci Ģ gom na dolnych stacjach:

− MuszĢ siħ wiĢzaę ze szlakami pieszymi i nartostradami.

− Czħsto zlokalizowane w pobliŇu obiekty hotelarskie i gastronomiczne.

Kolejki turystyczne

− Kolejki tradycyjne

− Kolejki zħbate i kolejki dojazdowe,

− Kolejki współczesne i przyszłoĻciowe – sĢ to kolejki szynowe jedno lub paru członowe,

napħdzane silnikiem elektrycznym pobierajĢcym moc sieci napowietrznej.

INFRASTRUKTURA KOMUNIKACYJNA

Infrastruktura komunikacyjna pozwala na:

− Obywanie wħdrówek i wycieczek turystycznych,

− Zaopatrzenie obiektów i oĻrodków turystycznych.

Urz Ģ dzenia bazy komunikacyjnej nale ŇĢ do urz Ģ dze ı paraturystycznych, trwałych. S Ģ one

pierwszym i niezb ħ dnym elementem infrastruktury dla powstania i funkcjonowania regionów

oraz o Ļ rodków turystycznych.

Urz Ģ dzenia bazy komunikacyjnej to:

− Sieę komunikacyjna – drogowa, kolejowa, lotnicza, wodna, szlaki piesze,

− UrzĢdzenia zaplecza technicznego sieci komunikacyjnej, umoŇliwiajĢce jej wykorzystanie.

Ogólne wymogi i potrzeby turystyczne prowadzenia tras komunikacyjnych:

− MogĢ byę tak prowadzone, aby z jednej strony ułatwiały widok krajobrazu,

− PrzechodzĢ obok miejsc atrakcyjnych turystycznie,

− Dopasowane do rzeŅby terenu, nie naruszajĢc elementów Ļrodowiska,

− Zgodne z zasadami ochrony Ļrodowiska,

− WyposaŇenie dróg w pobocza na postoje w miejsca widokowe,

− Miejsca odpoczynku podróŇnych – zjazdy, stacje postojowe, itd.

Transport samochodowy

Koncepcja i przebieg tras krajoznawczych nawiĢzujĢ do planu kierunkowego zagospodarowania

turystycznego Polski.

Do takich tras mo Ň na zaliczy ę :

Drogħ nadmorskĢ

- prowadzĢcĢ od ĺwinoujĻcia do Mierzei WiĻlanej,

Drogħ pojeziernĢ

- od doliny Odry do Sejn,

Drogħ sudecko – karpackĢ

- od Zgorzelca po Pħtlħ BieszczadzkĢ,

Drogħ nadwiĻlaıskĢ

- od Krakowa po Gdaısk.

Urz Ģ dzenia komunikacyjne na trasach ł Ģ cz Ģ cych miejscowo Ļ ci atrakcyjne turystycznie to:

− Stacje obsługi pojazdów,

− Stacje benzynowe,

− Parkingi i postoje,

− Motele,

− Podjazdy, garaŇe i parkingi przy obiektach znajdujĢcych siħ na trasie przejazdu.

Drogi przejazdowe przez przej Ļ cia graniczne

WyposaŇenie tych obszarów, w niezbħdnĢ infrastrukturħ technicznĢ, zwiĢzanĢ z ruchem

kolorowym (motele, zajazdy, stacje samoobsługi pojazdów itp.);

Wykorzystanie transportu autokarowego do celów turystycznych

Transport kolejowy

Transport lotniczy

ņ egluga Ļ ródl Ģ dowa

ņ egluga morska

Szlaki piesze

Szlaki turystyki pieszej, jako zjawisko przestrzenne moŇna rozpatrywaę w dwóch aspektach:

− Jako jeden z elementów zagospodarowania turystycznego,

− Oraz jako element dostħpnoĻci komunikacyjnej do walorów turystycznych.

Przez szlaki turystyki pieszej

rozumie siħ wszystkie te odcinki, które sĢ specjalnie wyznaczone i przystosowane do

pełnienia funkcji krajoznawczych.

Pełnia one dwie funkcje:

− Ochrony Ļrodowiska przyrodniczego,

− Udostħpnienia walorów turystycznych.

Zagospodarowanie szlaków turystyki pieszej ogranicza si ħ do najprostszych urz Ģ dze ı

„tradycyjnych”, tzn. do wła Ļ ciwego ich oznakowania oraz podstawowych urz Ģ dze ı

wyposa Ň enia:

ławki, punkty wypoczynkowe, sanitarne i urzĢdzenia pozwalajĢce na przystosowanie walorów do

zwiedzania.

Szlaki turystyki pieszej dziel Ģ si ħ ze wzgl ħ du na poło Ň enie:

− Górskie (9360 km)

− Nizinne (28878 km)

Szlaki turystyki pieszej dziel Ģ si ħ ze wzgl ħ du na charakterystyk ħ walorów krajoznawczych

Ļ rodowiska przyrodniczego:

− Szlaki turystyki pieszej o walorach przyrodniczych,

− Szlaki turystyki pieszej o walorach pozaprzyrodniczych.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: