Podstawy Zarządzania
Na podstawie notatek z wykładu oraz skryptu Marian Hopej – Podstawy Zarządzania
Zarządzanie jest to proces planowania, organizowania, przewodzenia i kontrolowania zasobów, zmierzający do osiągania celów organizacji
Organizacja to uporządkowany, złożony system społeczno-techniczny
System jest to zbiór składników powiązanych ze sobą tak, ze każdy składnik połączony jest z każdym innym pośrednio lub bezpośrednio
Każda organizacja jest systemem, ale nie każdy system jest organizacja
Model organizacji wg Leavitta- czteroelementowy model przedstawiający podział organizacji na jej najważniejsze elementy
Rys. Model Leavitta
Ludzie i cele to elementy podsystemu społecznego. Struktura i technologia to elementy podsystemu technicznego.
Ludzie to członkowie organizacji wraz z ich wiedza, kwalifikacjami, systemem wartości, motywacja do pracy itp. Są oni najważniejszym elementem każdej organizacji, który opisywany jest na poziomie jednostkowym, grupowym i kulturowym.
Wyróżnia się następujące typy osobowości organizacyjnych:
· Autokrata- dominacja wobec podwładnych i służalstwo wobec przełożonych
· Gracz- lubi zmiany, które są dla niego szansa, często je prowokuje
· Biurokrata- broni swoich interesów poprzez dokumentacje swych działań, nie umie uczyć się na bledach, zdyscyplinowany, formalizm w działaniu
· Profesjonalista- stara się sprzedać jak najlepiej swoja wiedze, kwalifikacje i umiejętności, dąży do profesjonalizmu
· Przedsiębiorca- duża potrzeba osiągnięć, dąży do pracy na własny koszt i rachunek
· Twórca- twórcza osobowość, bardziej go interesuje to czego nie ma niż to co jest, postrzega rzeczywistość przez pryzmat problemów
Wyróżnia się następujące grupy interesów organizacji:
· Konserwatywna- jej członkowie rekrutują się z osób pracujących na najwyższych szczeblach hierarchii, nastawione na obronę dotychczasowych pozycji
· Strategiczna- jej członkowie pracują na najwyższych szczeblach hierarchii, ale nie są zadowoleni ze swojego statusu, zmierzają do poprawy swoich pozycji
· Wybuchowa- jej członkami są pracownicy wykonawczy o podstawowym znaczeniu dla funkcjonowania i rozwoju organizacji
· Apatyczna- jej członkami są pracownicy o niskim organizacyjnym statusie, świadomi swojej marginesowej roli w organizacji
Kultura organizacyjna to zbiór norm i wartości podbudowanych założeniami dotyczącymi istoty rzeczywistości i wyrażającymi się tzw. artefaktami.
Rys. Model Scheina
Artefakty kulturowe (widoczne i uświadomione):
· Językowe- język, mity, legendy
· Behawioralne- ceremonie, rytuały
· Fizyczne- wytwory materialne organizacji
Wartości (częściowo widoczne i uświadomione) :
· Deklarowane
· Rzeczywiście przestrzegane
Założenia dotyczące (całkiem niewidoczne i nieuświadomione):
· Natury człowieka
· Relacji międzyludzkich
· Organizacji
· Otoczenia
Cele to zbiór zamierzeń przewidzianych do realizacji w określonym przedziale czasu.
Możemy wyróżnić trzy podstawowe cele organizacji:
· Misje- sens istnienia organizacji, jej powołanie
· Cele strategiczne- formułowane na najwyższym szczeblu hierarchii , koncentracja na szerokich i ogólnych problemach
· Cele operacyjne- formułowane na najniższym szczeblu hierarchii, koncentracja na problemach bieżących
Cele w działalności organizacji spełniają cztery ważne funkcje:
· Nadają jednolity kierunek działania uczestników organizacji. Wyznaczone cele pozwalają im zrozumieć, do czego zmierza organizacja i dlaczego realizacja określonych zamierzeń jest tak ważna
· Mogą być źródłem motywacji ludzi do pracy, zwłaszcza gdy osiągniecie celu może być nagrodzone
· Sprzyjają dobremu planowaniu
· Są podstawa kontroli
Technologia to sposób osiągania celów organizacji i wiedza o dyrektywach sprawnego działania.
Struktura organizacyjna to zbiór reguł ograniczający dowolność i nieprzewidywalność zachowań organizacyjnych.
Strukturę organizacyjna można analizować ze względu na piec cech:
· Konfiguracja- opisuje kształt struktury, przedstawia m.in. wysokość hierarchii organizacyjnej, rozpiętość kierowania itp.
· Centralizacja- opisuje sposób rozmieszczenia uprawnień decyzyjnych
· Specjalizacja- opisuje podział pracy
· Standaryzacja- opisuje procedury działania i podejmowania decyzji
· Formalizacja- opisuje dokumentacje organizacyjna
Menedżer to osoba (uczestnik organizacji) realizująca proces zarządzania. Wyróżnia się menedżerów: najwyższego stopnia, średniego stopnia i najniższego stopnia.
Można mówić o następujących umiejętnościach menedżerów:
· Technicznych- dotyczą wiedzy z określonego obszaru
· Społecznych- dotyczą kontaktu z innymi członkami organizacji
· Koncepcyjnych (zarządczych)- dotyczą zwłaszcza integracji działań uczestników organizacji, scalania dziania w jedna całość
Planowanie to decydowanie o tym, co zamierzamy robić i w jaki sposób.
Możemy wyróżnić następujące powody planowania:
· Zmiany w otoczeniu
· Ustanowienie standardów ułatwiających kontrole
· Wytyczenie kierunków działań
· Ograniczenie wpływów zmian- przewidywanie tego co będzie w przyszłości
· Minimalizowanie marnotrawstwa i dublowania czynności
Wyróżnia się następujące etapy planowania:
Ze względu na charakter planów wyróżnia się plany:
· Strategiczne- dotyczą najważniejszych problemów organizacji, formułuje odpowiedzi na pytania: w jakiej domenie będziemy działać i jak wygrać w niej rywalizację (domena-pole działania określone przez rodzaj wytwarzanych wyrobów względnie świadczonych usług)
· Operacyjne- pochodna problemów planów strategicznych, dotyczą marketingu, produkcji, finansów, zaopatrzenia i zasobów ludzkich, są bardziej szczególne i ustrukturyzowane niż plany strategiczne
Ze względu na horyzont czasu, którego plany dotyczą, wyróżnia się plany:
· Długoterminowe- dotyczą kilku lat
· Krótkoterminowe- dotyczą dni, tygodni, kilku miesięcy
Ze względu na częstość wykorzystywania planów wyróżnia się plany:
· Jednorazowe- dzielą się na programy i projekty, dotyczą działań niepowtarzalnych
· Trwale obowiązujące- dotyczą działań powtarzalnych, elementy składowe: procedury i instrukcje działania opisujące prace na poszczególnych stanowiskach
Możemy wyróżnić następujące cechy dobrego planu:
· Ambitny, ale wykonalny
· Racjonalność
· Elastyczność- możliwość wprowadzania zmian
· Spójność
· Operatywność- sformułowane tak, by pracownicy mogli zrozumieć i działać
· Komunikatywność
Wady:
· ogranicza elastyczność organizacji (usztywnia ją)
· ogranicza innowacyjność zachowań organizacyjnych
Zalety:
· Ułatwiona kontrola działań
· Ułatwione łączenie działań w jedna całość
· Ograniczenie dublowania czynności
Organizowanie to kształtowanie struktur organizacyjnych i dokonywanie zmian w strukturze. Wyróżnia się następujące zasady kształtowania struktur organizacyjnych:
· Zasada ograniczania do minimum liczby szczebli hierarchii organizacyjnej
· Zasada optymalnej centralizacji
· Zasada optymalnej specjalizacji
· Zasada optymalnej standaryzacji i formalizacji działań
Rozpiętość kierowania stanowi liczba osób bezpośrednio podporządkowanych przełożonemu.
Każdy kierownik w danych warunkach może skutecznie i bezpośrednio kierować ograniczona liczba podwładnych.
Zasięg kierowania jest to liczba wszystkich podwładnych kierownika (pośrednich i bezpośrednich) i jest, w odróżnieniu od rozpiętości kierowania, nieograniczona.
Na przykładzie powyższego rysunku możemy stwierdzić, że rozpiętość kierowania Dyrektora Zarządu wynosi 4, a jego zasięg kierowania wynosi 11.
Hierarchia organizacyjna jest efektem nakładania się na siebie zasady ograniczonej rozpiętości i nieograniczonego zasięgu kierowania. Liczba szczebli hierarchii zależy od zasięgu kierowania kierownika naczelnego i od przeciętnej rozpiętości kierowania. Rzeczywista rozpiętość kierowania (liczba osób faktycznie bezpośrednio podporządkowanych) powinna pokrywać się z rozpiętością potencjalną. Wówczas liczba szczebli hierarchii jest najmniejsza z możliwych.
Rozpiętość potencjalna zależy od wielu rożnych czynników:
· ...
swierzop1