Ochrona fullpop.doc

OCHRONA ŚRODOWISKA

1.    Dostęp do informacji o środowisku (tryb i zakres). Każdy ma prawo do informacji o środowisku i jego ochronie na zasadach określonych ustawą. Każdy w przypadkach określonych w ustawie ma prawo do uczestniczenia w postępowaniu w sprawie wydania decyzji z zakresu ochrony środowiska lub przyjęcia projektu polityki, strategii, planu lub programu rozwoju i restrukturyzacji oraz projektu studium i planu zagospodarowania przestrzennego. Organy administracji są obowiązane udostępniać każdemu informacje o środowisku i jego ochronie znajdujące się w ich posiadaniu lub które są dla nich przeznaczone. Udostępnia się je na pisemny wniosek, natomiast informacji, która nie wymaga szukania, można udzielić ustnie bez wniosku.  Organy administracji właściwe w sprawach, są obowiązane do prowadzenia publicznie dostępnych wykazów danych o tych dokumentach oraz mogą zamieszczać w tych wykazach dane o dokumentach. W niektórych przypadkach organ administracji może nie udzielić informacji. Wyróżniamy wyłączenia o charakterze fakultatywnym i obligatoryjnym. Istnieją, co do zasady, 2 tryby dostępu do informacji. Tryb zależy od tego, czy owa informacja znajduje się w tzw. publicznych rejestrach.

- Udzielenie informacji na tematy środowiska po złożonym wniosku powinny być udostępnione do miesiąca czasu chyba że sprawa jest skomplikowana to dłużej, ale proszący musi otrzymać pismo wyjaśniające opóźnienie. W sprawie terminów stosuję się przepisy postępowania administracyjnego. rozporządzenie ministra środowiska wydane w porozumieniu z ministrem właściwym ds. finansów;

- informacje bezpłatne znajdują się m.in. w Internecie lub inne, których przeglądanie jest bezpłatne i musi się odbyć w tym samym dniu;

ODMOWY W DOSTĘPIE DO INFORMACJI:

-       informacje które to mogłyby naruszyć przepisy o ochronie danych,

-       sprawy objęte toczącym się postępowaniem sądowym, dyscyplinarnym, karnym,

-       dokumenty ( dane) złożone przez osoby trzecie, które nie musiały ich udostępnić, a które zastrzegły ich nie udostępnienie,

-       informacje które mogłyby powodować zagrożenia dla środowiska ( ostoje, siedliska chronionych zwierząt ),

-       informacje o wartości handlowej np. technologiczne.

PAŃSTWOWY MONITORING ŚRODOWISKA-jest to system pomiarów, ocen, prognoz stanu środowiska, a tak że gromadzenia, przetwarzania i rozpowszechniania informacji o środowisku. Organy administracji publicznej (rządowej, samorządowej )mają obowiązek nieodpłatnego udostępnienia danych o stanie środowiska uzyskanych w trakcie ich działalności. Baza danych na temat środowiska prowadzą odpowiednio wojewodowie (od 1 stycznia 2008r. – marszałek województwa) , starostowie oraz Wojewódzcy Inspektorzy Ochrony Środowiska.

2.    Decyzje o środowiskowych uwarunkowaniach jako forma oceny oddziaływania na środowisko. Uzyskanie w/w decyzji jest warunkiem dopuszczającym do realizacji:

- planowanych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko dla których obowiązek sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko jest obligatoryjny.

- planowanych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, dla których obowiązek sporządzenia raportu może zostać stwierdzony. 

- planowanych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, dla których obowiązek sporządzenia raportu może zostać stwierdzony. Inwestor składa wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę (bądź o uzyskanie innej z niżej wymienionych decyzji). Jeżeli właściwy organ, w tym wypadku architektoniczno - budowlany, stwierdzi, że planowane przedsięwzięcie inne niż wymienione w pkt 1 i 2 może oddziaływać znacząco na obszar NATURA 2000 zasięga opinii wojewody i wydaje postanowienie o zawieszeniu postępowania do czasu uzyskania przez Inwestora decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach, Inwestor obowiązany jest uzyskać, przed wystąpieniem o: decyzję o pozwoleniu na budowę obiektu budowlanego, o zatwierdzeniu projektu budowlanego oraz o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych; decyzję o pozwoleniu na rozbiórkę obiektów jądrowych; koncesję na poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin, na wydobywanie kopalin ze złóż, na bezzbiornikowe magazynowanie substancji oraz składowanie odpadów w górotworze, w tym w podziemnych wyrobiskach górniczych; pozwolenie wodnoprawne na wykonanie urządzeń wodnych; decyzję ustalającą warunki prowadzenia robót polegających na regulacji wód oraz budowie wałów przeciwpowodziowych, a także robót melioracyjnych, odwodnień budowlanych oraz innych robót ziemnych zmieniających stosunki wodne na terenach o szczególnych wartościach przyrodniczych, zwłaszcza na terenach, na których znajdują się skupienia roślinności o szczególnej wartości z punktu widzenia przyrodniczego, terenach o walorach krajobrazowych i ekologicznych, terenach masowych lęgów ptactwa, występowania skupień gatunków chronionych oraz tarlisk, zimowisk, przepławek i miejsc masowej migracji ryb i innych organizmów wodnych - na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody; decyzję o zmianie lasu na użytek rolny; decyzję o ustaleniu lokalizacji autostrady; decyzję o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej; jak również przed dokonaniem zgłoszenia budowy lub wykonywania robót budowlanych oraz zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części. Decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach wydaje się także przed wydaniem decyzji o zatwierdzeniu projektu scalenia lub wymiany gruntów, jednakże przedmiotowe postępowanie wszczyna się z urzędu. Do wydania decyzji  o ś.u. właściwymi są, zależnie od rodzaju i miejsca realizacji zamierzonego przedsięwzięcia, odpowiednio wojewoda, starosta, dyrektor regionalny lasów państwowych bądź wójt, burmistrz, Prezydent miasta. Jeżeli ilość stron takiego postępowania przekracza 20, organ orzekający w sprawie zawiadamia  decyzjach i innych czynnościach przez obwieszczenie lub w inny sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. Podjęcie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach  wymaga nadto współdziałania ze wskazanymi ustawą organami. Decyzja zawsze wymaga uzasadnienia i  jest wiążąca dla organu który ją wydał. Należy ją dołączyć do wniosku na realizacje przedsięwzięcia. Wniosek  taki powinien być złożony w zasadzie w terminie dwóch lat od podjęcia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach

3.        Skreślony

4.    Udział społeczeństwa w postępowaniach dotyczących środowiska W niektórych kategoriach postępowań może uczestniczyć społeczeństwo. Udział społeczeństwa w postępowaniu znaczy mniej więcej „zasięgnięcie opinii społeczeństwa”. Może ona przyjmować 3 formy:

1) każdy może składać uwagi i wnioski w postępowaniu z udziałem społeczeństwa; (bez konieczności wykazywania się interesem prawnym), wnioski winny być złożone w ciągu 21 dni od dnia podania do publicznej wiadomości informacji o możliwości zgłaszania wniosków.

2) możliwość przeprowadzenia rozprawy otwartej dla społeczeństwa;

3) uczestnictwo w nich tzw. organizacji ekologicznych;

aby mogła uczestniczyć to musi spełnić kilka warunków:

- zgłosić chęć postępowania na terenie swego działania;

-          zgłosić swoje uwagi i wnioski w postępowaniu z udziałem społeczeństwa; (nie stosuje się wówczas przepisów postępowania administracyjnego)

5.    Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego MPZP jest aktem prawa miejscowego, powszechnie obowiązującym na danym terenie. Przede wszystkim kształtuje sposób wykonywania prawa własności nieruchomości, a w konsekwencji staje się także podstawą decyzji administracyjnych. Co do zasady muszą one być zgodne z takim planem, pod rygorem nieważności.

W granicach określonych ustawą każdy ma prawo do:

- zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, w sposób zgodny z warunkami ustalonymi w MPZP albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (o ile nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich);

- ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych podmiotów.

Miejscowy plan ma charakter powszechnie wiążący, stanowi podstawę do wydawania pozwoleń na budowę. Jest nieobowiązkowy, jednak przepisy szczególne mogą przewidywać obowiązek uchwalenia planu. Miejscowy plan jest aktem prawa powszechnie obowiązującego a zatem zawiera pewne normy abstrakcyjne czyli nie odnoszące się do jakiegoś konkretnego adresata, na obszarze gminy może być wiele planów zagospodarowania przestrzennego (w Warszawie jest ponad 100).

Zadaniem własnym gminy jest kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na jej terenie, uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodar. przestrzennego.(wyjątek – obszary morskie i tereny zamknięte). Istota zadań własnych polega na tym, że gmina nie może uchylać się od ich podejmowania i musi je wykonywać na własny koszt i odpowiedzialność. W konsekwencji gmina korzysta z autonomii (ale podlega ograniczeniom) w zakresie zagospodarowania przestrz. tzw. władztwem planistycznego. Podstawową funkcją MPZP jest ustalenie przeznaczenia terenu (rozmieszczenie inwestycji celu publicznego, określenie sposobów zagospodarowania i warunków jego zabudowy). Osiągnięcie celu > poprzez  ład przestrzenny oraz zasadę zrównoważonego rozwoju.

Procedura zmierzająca do uchwalenia planu zagospod. przest.

1.    sporządzenie tzw. studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrz. gminy (przesłanka). Cel > określenie polityki przestrz. gminy i lokalnych zasad zagospodar. przestrz. Koszty > obciążają gminę.

2.    rada giny podejmuje uchwałę o przystąpieniu do studium.

3.    następnie wójt , burmistrz, prezydent miasta kolejno:

-  ogłaszają o podjęciu uchwały. (prasa miejscowa, obwieszczenie w sposób zwyczajowo przyjęty),

-  zawiadomienie na piśmie o tej uchwale instytucji właściwych do uzgodnienia i opiniowania projektu,

-   rozpatrzenie wniosków związanych z planem,

-  sporządzenie projektu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko

-  sporządzenie prognozy skutków finansowych uchwalenia miejscowego planu --  ---  uzgodnienie i zaopiniowanie projektu przez właściwe organy (np. starosta powiatowy),

-  uzyskanie zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nie leśne

-  wprowadzenie zmian wynikających z uzyskanych opinii i uzgodnień

-  ogłoszenie o wyłożeniu projektu planu – chodzi o wyłożenie do publicznego wglądu,

-  wyznaczenie terminu w którym można wnosić uwagi dotyczące projektu

- rozpatrzenie tych uwag, ewentualne wprowadzenie zmian a następnie  w niezbędnym zakresie ponawia uzgodnienia,

-  przedstawienie radzie gminy projekt planu miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag

-  uchwalenie miejscowego planu  

4.    projekt studium podlega udostępnieniu do publicznego wglądu na 30 dni 

5.    studiom uchwala rada gminy,

6.    studium powinno zapewnić warunki utrzymania równowagi przyrodniczej i racjonalną gospodarkę zasobami środowiska ,

7.    uchwalone studium + załączniki przekazywane są wojewodzie, w celu zbadanie zgodności z przepisami prawa,

8.    zarządzenie zastępcze – tj wprowadzenie planu w życie .

O tym, czy plan miejscowy ma być sporządzony  rozstrzyga raga gminy Koszty sporządzania planu ponosi gmina . Obowiązek sporządzania planów miejscowych dla obszarów:- wymagających scaleń i podziału nieruchomości- rozmieszczenie obiektów handlowych i inne

9.    Procedura planistyczna - o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego rozstrzyga rada gminy w drodze uchwały. Następnie wójt , burmistrz, prezydent miasta kolejno:

- ogłaszają o tym planie w prasie miejsc. oraz przez obwieszenie.

- zawiadamia odpowiednie organy co do uzgadniania i opiniowania planu,

- rozpatruje wnioski,

- sporządza projekt planu miejscowego ( na mapach w skali 1:1000 ,

- sporządza prognozy – np. oddziaływanie na środowisko,

-          uzyskanie opinii o projekcje planu gminnej komisji

10.     uchwalony plan + załączniki przekazywane są wojewodzie, przez wójta, burmistrza i prezyd. miasta w celu zbadanie zgodności z przepisami prawa,

Naruszenie zasad i trybu sporządzania planu powoduje nieważność uchwały rady gminy w całości lub w części . 

Skutki uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego: - Ustalenia miejscowego planu stanowią podstawę do wydania pozwolenia na budowę bez konieczności wydawania decyzji o warunkach zabudowy; - plan upoważnia tylko do wydania takiego pozwolenia na budowę jakie wyraźnie wynika z treści tego planu; - uchwalenie miejscowego planu jest koniecznym warunkiem do dokonania innych działań (np. scalenia gruntów). Każdy ma prawo wglądu do miejscowego planu, a także do studium. Można sporządzać wypisy, wyrysy itp. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – podstawowy akt o charakterze szczegółowym Niezbędnymi elementami mpzp jest określenie np:

- przeznaczenia terenów oraz linii rozgraniczających tereny o różnym przeznaczeniu lub zasadach zagospodarowania;

- zasad ochrony i kształtowania ładu przestrzennego, środowiska, przyrody i krajobrazu kulturowego, dziedzictwa kulturowego  zabytków oraz  dóbr kultury współczesnej;

- wymagań wynikających z potrzeb kształtowania przestrzeni publicznych,

- parametrów i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym linii zabudowy, gabarytów obiektów i wskaźników intensywności zabudowy;

- szczegółowych zasad i warunków scalania i podziału nieruchomości objętych planem miejscowym. i inne.

Plan miejscowy musi nadto uwzględniać uwarunkowania dot. przeznaczenia objętych nim nieruchomości wynikające z przepisów szczególnych. Dotyczy to zwłaszcza: stref ochronnych ujęć wody; obszarów ochronnych zbiorników wód śródlądowych; planów ochrony przeciwpowodziowej regionu wodnego; obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi; obszarów oraz obiektów objętych formami ochrony przyrody; planów urządzania lasu w odniesieniu do ich granic i powierzchni, a także zaliczenia lasów ochronnych; zadań z zakresu ochrony zabytków; obszarów ograniczonego użytkowania lub stref przemysłowych; lokalizacji niektórych dróg publicznych; miejsc uznanych za „Pomnik Zagłady”;  obszarów cichych.

Uchwała w przedmiocie przyjęcia miejscowego planu podlega ogłoszeniu na stronie internetowej gminy i w Dz.U województwa.

6.        skreślony.

7.    Pozwolenie wodnoprawne wydaje się, w drodze decyzji, na czas określony. Pozwolenie wodnoprawne wydaje się na wniosek. Jego istotnym elementem są: operat wodno prawny; wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a w razie jego braku decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu; opis zamierzonej działalności sporządzony w języku nietechnicznym. Informację o wszczęciu postępowania wodno prawnego zawsze należy podać do publicznej wiadomości. Stroną postępowania o wydanie pozwolenia wodnoprawnego jest ubiegający się o nie wnioskodawca, właściciel wody, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej, a także właściciel urządzenia wodnego, władający powierzchnią ziemi oraz uprawniony do rybactwa znajdujący się w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych. W pozwoleniu wodnoprawnym ustala się cel i zakres korzystania z wód, warunki wykonywania uprawnienia oraz obowiązki niezbędne ze względu na ochronę zasobów środowiska, interesów ludności i gospodarki. Organem właściwym do wydawania pozwoleń wodnoprawnych, jest starosta, a w sytuacja wyraźnie określonych w ustawie – wojewoda (marszałek województwa od 1.01.2008 r) wykonujący to zadanie jako zadanie z zakresu administracji rządowej. Możliwym jest odmowa udzielenia pozwolenia wodno prawnego w szczególności jeżeli projektowana działalność:

- narusza ustalenia warunków korzystania z wód regionu wodnego (wód zlewni), miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego lub decyzji w sprawach zabudowy i zagospodarowania terenu;

- nie spełnia wymagań w zakresie ochrony zdrowia ludzi, środowiska dóbr kultury;

-w zakresie korzystania z wody dla celów energetyki wodnej nie zapewni technicznie i ekonomicznie uzasadnionego wykorzystania potencjału hydroenergetycznego.

Pozwolenie wodno prawne jak każda decyzja może zostać zmienione, można je cofnąć bez odszkodowania czyli może ono utracić częściową lub całkowitą moc np.: poprzez wygaśnięcie z wyjątkiem ostatniego przypadku wymaga to decyzji administracyjnej. Pozwolenie wodno prawne jest środkiem nadzoru państwa nad gospodarką wodną w tym dotyczącym ochrony wód. Spełnia również rolę pozwolenia emisyjnego w zakresie odprowadzania ścieków.

8.    Instrumenty obszarowej ochrony wód (sfery ochronne i obszary ochronne zbiorników wody). Istota obszarowej ochrony wód polega na tym, że na danym terenie wprowadzone są uwarunkowania (zakazy, nakazy, ograniczenia) służace zachowaniu należytego stanu (jakości) wód przede wszystkim w celu zaopatrzenia:

- w wodę przeznaczoną do spożycia,

- zakładów wymagających wody odpowiedniej jakości.

Cel ten realizowany jest za pomocą różnych instrumentów prawnych (zagospodarowanie przestrzenne terenu) Pod rządem prawa wodnego kluczowe znaczenie należy natomiast przypisać obszarom ochronnym zbiorników wód śródlądowych oraz strefom ochronnym.

Obszar ochronny zbiornika wód śródlądowych, na podstawie planu gospodarowania wodami dorzecza, tworzy dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej, działając w drodze rozporządzenia. Jego treścią jest przede wszystkim określenie przebiegu granic takiego obszaru oraz uwarunkowań (nakazów, zakazów) niezbędnych do zapewnienia wymaganego stanu wód. Mogą one zwłaszcza dotyczyć: wznoszenia obiektów budowlanych; wykonywania robót bądź innych czynności, które mogą spowodować trwałe zanieczyszczenie gruntów lub wód (zwłaszcza lokalizacji inwestycji zaliczonych do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko), w tym zarówno za równo odniesieniu do korzystania z nieruchomości jak i z wód. Celem jego tworzenia jest ochrona tych zbiorników wód śródlądowych, które nie są aktualnie wykorzystywane. Ustalenia te są  wiążące dla miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz dla decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Celem strefy ochronnej jest ochrona istniejącego ujęcia wody. Taka strefa jest obszar, w granicach którego, obowiązują rygory  (zakazy, nakazy, ograniczenia) w zakresie korzystania z nieruchomości gruntowych oraz wód, niezbędne dla zapewnienia należytej jakości, czystości ujęcia.. W zasadzie tworzy ją dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej w drodze rozporządzenia; wyjątkowo, (jeżeli strefa obejmuje wyłącznie teren ochrony bezpośredniej) w drodze decyzji ustanawia ją organ właściwy do wydania  pozwolenia wodnoprawnego. Strefę ochronna tworzy się na wniosek i koszt właściciela wody na podstawie przeprowadzonych badań hydrogeologicznych, hydrograficznych, hydrograficznych geomorfologicznych . Jej zasięg wyznacza się: w sposób trwale zapewniający wymaganą jakość wody oraz wydajność ujęcia; na podstawie wyników badań hydrologicznych, hydrograficznych, hydrograficznych i  geomorfologicznych obszaru zasilania ujęcia. Instrumenty o charakterze powszechnym (jakościowe) to zakazy wprowadzania:

- ścieków bezpośrednio do wód podziemnych,

- ścieków do wód stojących, a pewnych sytuacjach do pozostałych wód powierzchniowych (jezior)

- wprowadzania do wód odpadów oraz ciekłych odchodów zwierzęcych,

- spławiania do wód śniegu pochodzącego z terenów zanieczyszczonych (centra miast, tereny przemysłowe, bazy transportowe)

-          lokalizacji na obszarach zagrożenia powodzią inwestycji mogących znacznie oddziaływać na środowisko, gromadzenia tam ścieków, środków chemicznych, odchodów zwierzęcych i innych materiałów mogących zanieczyścić wodę.

9.    Koncesje w prawie geologicznym i górniczym. Koncesji wymaga działalność (gospodarcza) w zakresie: poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin; wydobywania kopalin ze złóż; podziemnego składowania odpadów i bezzbiornmikowego magazynowania substancji. Pozostałe rodzaje działalności regulowanej prawem geologicznym  i górniczym  wprawdzie są wolne od obowiązku uzyskania koncesji, jednakże pozostają pod daleko idącym nadzorem państwa. Organami koncesyjnymi są: Minister właściwy ds. środowiska – dla wszelkiej działalności koncesyjnej wykonywanej w obrębie obszarów morskich RP, a na terytorium lądowym dla podziemnego magazynowania i składowania ,a także dla poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania części kopalin podstawowych (stanowiących surowce energetyczne i metaliczne), Marszałek województwa – dla pozostałych kopalin podstawowych (surowce chemiczne  oraz skalne), dla kopalin pospolitych (pospolitych wyjątkiem obszarów morskich RP oraz działalności koncesjonowanej przez starostę), Starosta -  (wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej) w odniesieniu do kopalin pospolitych wydobywanych metodą odkrywkową na powierzchni nie przekraczającej  2 ha w ilości do 20 000 m3 rocznie (z wyjątkiem obszarów morskich RP), bez stosowania materiałów wybuchowych.

Koncesję w zasadzie może uzyskać każdy podmiot prawa. Wniosek koncesyjny powinien min. określać osobę wnioskodawcy, zakres i sposób wykonywania zamierzonej działalności, jej lokalizację, prawo przysługujące wnioskodawcy do korzystania z przestrzeni objętej zamierzoną koncesją bądź prawo,  o którego ustanowienie wnioskodawca się ubiega. Jeżeli zamierzone przedsięwzięcie zalicza się do „ mogących znacząco oddziaływać na środowisko” w rozumieniu prawa ochrony środowiska, do wniosku koncesyjnego należy dołączyć decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach.

Ubiegający się o koncesję na wydobywanie kopaliny: winien wykazać , że przysługuje mu prawo do wykorzystania informacji geologicznej dotyczącej złoża kopaliny; metodą odkrywkową (z wyjątkiem węgla brunatnego) winien m.in. wykazać się prawem do wykorzystywania nieruchomości w celu prowadzenie tam zamierzonej działalności bądź przyrzeczem jego ustanowienia.

Koncesja nigdy nie jest samodzielnym rozstrzygnięciem organu koncesyjnego. Zależnie od rodzaju oraz miejsca zamierzonej działalności udzielenie jej wymaga współdziałania pomiędzy organem koncesyjnym oraz tzw. organem współdziałającym (niekiedy kilkoma). Np. koncesja na: wydobywanie kopalin podstawowych wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym ds. gospodarki; wydobywanie kopalin leczniczych – z ministrem właściwym ds. zdrowia; działalność w obszarach morskich – z ministrem właściwym ds. gospodarki morskiej;
Obowiązek zasięgnięcia opinii bądź dokonania uzgodnienia spoczywa na organie koncesyjnym. Jeżeli organ współdziałający w ciągu 14 dni od otrzymania projektu rozstrzygnięcia nie zajmie stanowiska w sprawie, uważa się, iż nie sprzeciwia się zamierzonej decyzji.

Niezależnie od wymagań prawa geologicznego i górniczego postępowanie koncesyjne podlega też rygorom ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, co oznacza że koncesja staje się rozstrzygnięciem uznaniowym. Organ koncesyjny może np. ograniczyć ilość koncesji danego rodzaju bądź na oznaczony czas wstrzymać ich udzielanie. Dalszą przesłanką odmowy może być zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa Państwa bądź inny ważny interes publiczny.

Prawo geologiczne i górnicze dopuszcza odmowę udzielenia koncesji, jeżeli zamierzona działalność naruszałaby wymagania ochrony środowiska. Ten kto otrzyma koncesję staje się „przedsiębiorcą” w rozumieniu prawa górniczego i geologicznego. Koncesja jest decyzją administracyjną , która winna odpowiadać zarówno wymaganiom kodeksu  post. administracyjnego, jak i prawa geologicznego i górniczego oraz  ustawie  o działalności gospodarczej. Utrata mocy koncesji następuje przede wszystkim  w wyniku jej: cofnięcia bądź wygaśnięcia Organ koncesyjny cofa koncesję, jeżeli wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności objętej koncesją, bądź jeżeli mimo wezwania nie podjął on działalności lub trwale zaprzestał jej wykonywania. Przesłanką cofnięcia koncesji może być także zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub innego ważnego interesu publicznego. Do cofnięcia (zmiany zakresu) koncesji dochodzi także, jeżeli przedsiębiorca w wyznaczonym terminie nie usunął stanu niezgodnego z warunkami ustalonymi w koncesji bądź innymi przepisami regulującymi określoną nią działalność, lub rażąco narusza warunki określone koncesją bądź przepisami prawa. Skutek ten następuje bez odszkodowania. Koncesja gaśnie: z upływem czasu, na jaki została udzielona; jeżeli stała się bezprzedmiotowa (np. całkowite wyeksploatowanie złoża); w razie likwidacji przedsiębiorcy; w razie zrzeczenia się jej.

Wygaśnięcie koncesji wymaga stwierdzenia organu koncesyjnego, co następuje w drodze decyzji. Zarówno jej cofnięcie jak i wygaśnięcie nie zwalnia jej adresata z wykonania określonych z nią obowiązków w zakresie ochrony środowiska .

10. Ruch zakładu górniczego. Zakład górniczy to wyodrębniony technicznie i organizacyjnie zespół środków służących bezpośrednio do wydobywania kopaliny ze złoża, w tym wyrobiska górnicze, obiekty budowlane oraz technologicznie i  związane z nimi  obiekty i urządzenia przeróbcze. W jego skład wchodzą m.in. obiekty budowlane zakładu górniczego oraz wyrobiska górnicze. Dla każdego zakładu górniczego przedsiębiorca powinien sporządzić plan ruchu określający szczegółowe przedsięwzięcia w zakresie bezpieczeństwa powszechnego, bezpieczeństwa pożarowego, BHP, racjonalnej gospodarki złożem kopaliny, ochrony środowiska, zapobiegania szkodom  i ich naprawy. Wyjątek dotyczy kopalin koncesjonowanych przez starostę, kiedy to nie stosuje się przepisów  o planach ruchu. W konsekwencji wymagania, które w pozostałych sytuacjach składają się na treść tego planu, podlegają wówczas określeniu w koncesji. Plan ruchu podlega zatwierdzeniu przez organ nadzoru górniczego po uprzednim przedstawieniu przez przedsiębiorcę opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta); jej brak w ciągu 14 dni od doręczenia wniosku o opinię uważa się za brak zastrzeżeń do projektowanego planu. Plan ruchu sporządza się na czas określony, zależny od rodzaju i wielkości zakładu górniczego. Szczegółowe wymagania dotyczące treści planu określają przepisy wykonawcze. Załącznikami SA tu decyzje zezwalające na wykorzystywanie elementów środowiska (np. powietrza, wód, w zakresie postępowania z odpadami). Ruch zakładu górniczego powinien odbywać się zgodnie z  zatwierdzonym planem, a nadto stosownie do wymagań wynikających z zasad techniki górniczej oraz przepisów wykonawczych (dot. Prowadzenia ruchu, bezpieczeństwa pożarowego, BHP, posługiwania się środkami strzałowymi itd.).Odstępstwo od zatwierdzonego planu ruchu dopuszczalne jest tylko wyjątkowo, zwłaszcza w razie powstania zagrożenia dla życia, zdrowia ludzkiego, bezpieczeństwa zakładu górniczego oraz nadzwyczajnego zagrożenia środowiska. Kierownik ruchu zakładu górniczego winien wówczas niezwłocznie powiadomić właściwy organ nadzoru górniczego i wystąpić o stosowną zmianę planu ruchu.

11. Powszechna ochrona drzew i krzewów. Przedmiotem powszechnej ochrony drzew i krzewów są drzewa i krzewy. Drzewo jest to roślina wieloletnia o zdrzewiałym pędzie posiadającym pień i koronę. Drzewa i krzewy rosnące na terenie nieruchomości, podlegają ochronie, a na właścicieli nieruchomości został nałożony obowiązek dbania o rosnące tam drzewa i krzewy. W praktyce obowiązek ten sprowadza się do nieuszkodzenia tym drzewom i krzewom.. Podstawową regulacją tutaj jest zakaz usuwania drzew i krzewów bez zezwolenia. Ten obowiązek ma charakter powszechny, dotyczy również osób fizycznych. Zezwolenie takie wydaje organ wykonawczy gminy, a w przypadku drzew rosnących na terenie zabytków - Wojewódzki Konserwator Zabytków. W przypadku drzew rosnących na terenie gminy – zezwolenie wydaje starosta. Zezwolenie nie trzeba mieć do drzew poniżej 5 lat (w praktyce są to drzewa samosiejki). Przesadzenie drzewa jest również usunięciem jego. Inaczej wygląda sprawa drzew owocowych. Kolejne wyłączenia to są drzewa rosnące na plantacjach (przede wszystkim to się stosuje do upraw wierzby energetycznej). Takie zezwolenie jest wydawane na wniosek – najczęściej właściciela nieruchomości. Może także wystąpić osoba nie będąca właścicielem, ale po uzyskaniu zgody właściciela. W przypadku prawa sąsiedzkiego – sąd analizuje prawo cywilne, nie analizuje prawa administracyjnego. Za legalne usunięcie drzewa, właściciel ponosi opłatę. Z opłat przysługują liczne zwolnienia, przede wszystkim  nie będą ich ponosiły fizyczne, jeżeli usunięcie ich nie jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zezwolenie na drzewa obumarłe jest potrzebne, ale nie ponosi się opłat. Opłata jest uzależniona od obwodu pnia na wysokości 130 cm, a jeżeli jest niższe to obwód pod koroną, a jeżeli są 2 pnie – każdy osobno. Wysokość opłat ustala wójt, prezydent, burmistrz, w drodze decyzji. Górne stawki ustala ustawa, zaś szczegółowe rozporządzenie RM. Stawka od kilkunastu do ponad 3 tys zł za cm obwodu pnia. Jeżeli jest to drzewo cennego gatunku o obwodzie powyżej 3m2, to płata może  wynieść nawet 500 tys zł. Za krzewy – ok. 200 zł/ m...