ciosy z dołu_3 up by Esi.doc

Krótkie ciosy z dołu zadaje się zgiętą w łokciu ręką. Ciosy te można dogodniej od innych stosować w półdystansie; zadawać je można dowolną ręką, zarówno w głowę jak i w tułów. Z powodzeniem można je również stosować jako kontrciosy, połączone z obroną od atakujących ciosów przeciwnika. Ciosami z dołu nic należy nigdy rozpoczynać ataku, jeżeli przeciwnik znajduje się w wyprostowanej pozycji. Ciosy te są zbyt "krótkie" i mogą być łatwo uprzedzone przez kontrcios prosty przeciwnika.

Przy ataku, cios z dołu można stosować tylko w tych wypadkach, kiedy przeciwnik pochyla się w przód. W każdym innym wypadku atakować tymi ciosami jest niebezpiecznie. Cios z dołu nabiera siły w momencie gwałtownego wyprostowania ciała, z równoczesnym skrętem tułowia, kierującym uderzającą rękę w przód, w stronę celu. Przy pojedynczym ciosie z dołu, wolną ręka osłania głowę i tułów przed kontrciosami przeciwnika. Cios z dołu lewą w głowę
Cios ten zadaje się w tych wypadkach, kiedy przeciwnik stoi pochyliwszy się w przód. Pozycja ciała boksera, zadającego cios, może być boczna, względnie frontalna. Przy ciosie, zadawanym z bocznej pozycji, bez kroku, lub z niewielkim krokiem w przód, ciężar ciała przenosi się w przód, na lewą nogę (rys. 15). W momencie zadawania ciosu tułów obraca się w prawo i wyprostowuje równocześnie. Ręka, zadająca cios, zgięta w łokciu pod ostrym kątem, wykonuje przy ciosie szybki ruch z dołu ku górze (przedramię skierowane w linii prostej do celu). Pięść, zwrócona palcami ku sobie, dotyka celu główkami kości śródręcza. Prawa ręka otwartą dłonią osłania podbródek, opuszczonym zaś łokciem - prawą stronę tułowia.

Z prostej pozycji, cios z dołu lewą w głowę można zadawać, przenosząc ciężar ciała zarówno na lewą, jak i na prawą nogę, bez specjalnych zmian w pracy tułowia i rąk. Zadając kontrcios ,,bezpośredni" lub "z obrony" z odejściem, bądź odchyleniem do tyłu, ciężar ciała można przenieść na prawa nogę, łącznio z ruchem ciała do tyłu (bez kroku, bądźz krokiem do tyłu). Stosuje się to w tych wypadkach, kiedy atakujący przeciwnik zbliża się na krótki dystans, niedostateczny dla zadania kontrciosu. Równocześnie z odepchnięciem się lewą nogą, przy którym ciężar ciała przenosi się na prawą nogę, tułów skręca się z lewej strony na prawo i prostując się, wzmacnia cios.



Cios z dołu lewą w tułów
W odróżnieniu od innych ciosów z dołu, cios ten można w pełni stosować w ataku, ponieważ dochodzi on łatwo do celu. Prawą rękę przeciwnika, osłaniającą zazwyczaj tułów, nie trudno sprowadzić z obronnej pozycji markowanym ciosem lewą w głowę. W tymże momencie lewa ręka, zmieniwszy kierunek, zadaje szybko cios z dołu (rys. 16).

Cios z dołu lewą w tułów odróżnia się od takiego samego ciosu W głowę jedynie kierunkiem uderzającej ręki (pochyłą linią do celu). Wszystkie inne ruchy ciała są te same, co i przy ciosie poprzednim. Cios z dołu lewą w tułów, w walce z bliska, zadaje się w tym momencie, kiedy tułów przeciwnika jest pochylony do przodu.

Szybkość ciosu wzrasta w miarę zbliżania się do celu. Cios kończy się gwałtownym szarpnięciem, będącym wynikiem pracy mięśni brzucha, pleców, nóg i ręki zadającej cios. Podczas zadawania ciosu całe ciało atakującego powinno być wolne od zbytecznego naprężenia.



Cios z dołu prawą w głowę
Cios ten zadaje się w wypadkach, kiedy przeciwnik ustawiony jest frontalnie do boksera i jego lewa ręka nie zagradza drogi do celu ręce zadającej cios. Przeciwnik przyjmuje taką pozycję zazwyczaj wówczas, kiedy usiłuje zdać cios prawą w głowę lub w tułów. Tutaj najskuteczniejszy będzie kontrcios (bezpośredni) z dołu prawą w głowę, zadawany w połączeniu z odejściem do tyłu, bądź innym rodzajem obrony. W ataku jest to cios, stosowany tylko wtedy, kiedy przeciwnik jest pochylony do przodu. Przy zadawaniu ciosu ciężar ciała przenosi się na lewą nogę.

Do skuteczności ataku ciosem z dołu prawą ręką przyczyniają się przygotowawcze markowane ciosy lewą ręką, powodujące osłonięcie się przeciwnika (rys 17)



Nogi przy ciosie z dołu prawą bez kroku w przód, prostują się, tułów skręca się z prawej strony na lewo, prawe ramie wysuwa się naprzód, przedramie kieruję się ku górze, pięść jest zwrócona palcami ku sobie. Lewa ręka odsłania otwartą dłonią głowę, opuszczonym łokciem - lewą stronę tułowia.

Cios z dołu prawą z krokiem w przód rozpoczyna się odepchnięciem się prawą nogą i przeniesieniem ciężaru ciała na wykraczającą w przód lewą nogę. Prawą nogę potem nieco się podciąga ku lewej bądź pozostawia się ją w tyle. Ruchy tułowia i ręki są te same, co podczas zadawania ciosu z miejsca.

Zadając cios z miejsca można ciężar ciała przenosić i na prawą nogę, ze skrętem tułowia w lewo. Skręt tułowia w lewo wspomagany jest przy tym ciosie przez odepchnięcie się lewą nogą. Wraz z obrotem ciała dookoła oporowej nogi w momencie, kiedy ciężar ciała na te nogę się przenosi i ona się wyprostowuje, całe ciało poddaje się gwałtownie ku górze, wzmacniając cios.

Cios z dołu prawą w tułów
Cios ten, przy lewostronnej pozycji ciała przeciwnika, jest dość trudno zastosować, ponieważ lewa ręka przeciwnika, stojącego w pozycji bokserskiej, zagradza ręce cios zadającej drogę do celu. Zadanie ciosu jest możliwe wówczas, kiedy przeciwnik podniesie nieco lewą rękę (rys. 18). Lecz i w tym momencie należy zachować ostrożność, by nie trafić po drodze w łokieć lewej ręki przeciwnika i nie uszkodzić własnej ręki. Przy wyprostowanej pozycji ciała przeciwnika tułów jego jest w większym stopniu odsłonięty i bardziej dostępny dla ciosu. Cios w tułów kieruje się po linii pochyłej z dołu ku górze; można go zadawać, przenosząc ciężar ciała i na lewą, i na prawą nogę, zarówno z miejsca, jak i z krokiem. Ruch tułowia i nóg przy tym ciosie jest podobny do ruchu przy zadawaniu ciosu w głowę.