Georges de La Tour - Pokutująca Magdalena

Pokutująca Magdalena - seria obrazów malarza francuskiego z okresu baroku Georgesa de La Toura.

Georges de La Tour namalował sześć (lub cztery) wersje przedstawiające Marię Magdalenę siedzącą przed różnymi artefaktami: świecę, lustro, czaszkę lub perłę. Na każdym obrazie ubrana jest w białą bluzkę i czerwoną spódnicę, kolory symbolizujące czystość i miłości.

Na wszystkich dziełach duże znaczenie odgrywa światło co sugeruje, iż malarz był pod wpływem twórczości Caravaggia i caravaggionistów.
Na płótnie z Metropolitan Museum of Art, święta została przedstawiona w chwili nawrócenia. Na sobie ma jeszcze drogi strój, lecz na stole leżą zdjęte już korale z pereł i kolczyki. Podobny motyw porzuconych pereł znajduje się na obrazie Caravaggia Maria Magdalena pokutująca'. Ręce spoczywają na czaszce, co ma sugerować kontemplacje nad nieuchronna śmiercią. Może też nawiązywać do śmierci Chrystusa na górze Golgoty (Góra czaszki). Wzrok Magdaleny pada na lustro a jej profil przedstawiony w skrócie perspektywicznym sprawia wrażenie, że kobieta jest zupełnie zamyślona i nieobecna. Lustro symbolizuje wiedzę, oświecenie i prawdę, natomiast świeca symbolizuje tu nadzieję i przemijanie życia.

Na drugim obrazie znajdującym się obecnie w Luwrze, Magdalena siedzi przed zapaloną świecą. Na kolanach również trzyma czaszkę. Jej twarz i wzrok zwrócone w płomień nasuwają wrażenie tęskniącej kobiety lub nastrój kontemplacji. La Tour w bardzo wyrazisty sposób przedstawił książki i dyscyplinę odbijającą się w szklance. Jest to jedyny obraz, który został podpisany przez malarza la Tour fecit, obecnie widoczny tylko w bardzo mocnym świetle lub podczas badań radiograficznych.
Przez wiele lat, obraz uchodził za zaginiony i dopiero w 1944 roku został odnaleziony w kopalni soli w Górnej Bawarii. Wcześniej w 1941 roku został on sprzedany muzeum Kolonii a przed bombardowaniem ukryty poza miastem. Obraz powrócił do Francji w 1949 roku.

Cztery dzieła Magdaleny pokutującej znajdują się w County Museum of Art w Los Angeles, w National Gallery w Waszyngtonie, Metropolitan Museum of Art i w paryskim Luwrze. Maria Magdalena z Metropolitan Museum of Art zwana jest Marią Magdaleną Wrightsman, ta z Luwru nazywana jest Marią Magdaleną Terff, z National Gallery w Waszyngtonie - Marią Magdaleną Fabius. Na wszystkich obrazach, co jest najbardziej charakterystyczne i zaskakujące kobieta jest w ciąży.

Autorem analizowanego dzieła jest Georges de La Tour, francuski malarz. Urodził się w 1593, a zmarł w 1652 roku podczas epidemii. Znany jest między innymi z serii obrazów przedstawiających Marię Magdalenę. Właśnie jeden z nich zamierzam przeanalizować.
Dzieło „Pokutująca Maria Magdalena” powstało około 1639-1643 roku. Przedstawia ono scenę nocną, oświetloną pojedynczą świecą, co jest charakterystyczne dla La Toura. „Pokutująca Maria Magdalena” została wykonana techniką olejną na płótnie. Paleta barw jest dość surowa i jednostronna, pozbawiona błękitów i zieleni. Artysta stosował w swoich pracach silny światłocień wzorując się na twórczości Caravaggia i caravaggionistów. Postacie przedstawione na jego obrazach są lekko uproszczone, zgeometryzowane. W jego dziełach kompozycja jest statyczna, a dominujący nastrój to powaga i skupienie.
Sama Maria Magdalena według Biblii była kobietą należącą do kręgu uczniów Jezusa. Przyłączyła się do niego po tym, gdy wypędził z niej siedem złych duchów. Towarzyszyła Mu aż do Jego ukrzyżowania i śmierci. Asystowała przy złożeniu zwłok Jezusa do grobu Józefa z Arymatei. Najważniejsze jednak było wyróżnienie jakie ją spotkało potem - pierwsza dowiedziała się o zmartwychwstaniu. To jej właśnie Jezus polecił obwieścić tę nowinę Dwunastu Apostołom. W Kościele rzymskokatolickim przez wieki była utożsamiana z kobietą cudzołożną z Ewangelii Janowej.
Na płótnie święta została przedstawiona w chwili nawrócenia. Kobieta ubrana jest w białą bluzkę i czerwoną spódnicę, czyli kolory symbolizujące czystość i miłość. Wzrok Magdaleny pada gdzieś w ciemność za lustrem, a jej profil przedstawiony w skrócie perspektywicznym sprawia wrażenie, że jest zupełnie zamyślona i nieobecna. Lustro symbolizuje wiedzę, oświecenie i prawdę. Złożone ręce świętej spoczywają na czaszce, którą trzyma na kolanach, co może sugerować rozmyślanie nad nieuchronną śmiercią. W lustrze nie odbija się twarz Magdaleny, ale świeca stojąca obok, co wzmacnia znaczenie tego przedmiotu. Jej jasne promienie oświetlają całą scenę i nadają dziełu ciepły kolor. Pokutująca Maria Magdalena otoczona jest niepokojącą ciemnością, a jedynie niewielkie światło świecy chroni ją od mroku. Dla chrześcijan ciemność jest stanem grzechu, z którego wyjście zapewnia wiara w Chrystusa - światłość. Świecę można więc kojarzyć z osobą Jezusa. Ciemność otaczająca Magdalenę nie opanowuje jej, lecz przypomina o przeszłości i oddaleniu się od Boga, jeszcze przed poznaniem Jezusa.
Obraz ten skłania mnie do rozmyślań i refleksji. Sprawia, że zastanawiam się nad życiem, Bogiem czy nawet nad kontrastem światła i ciemności. Już samo przyglądanie się pokutującej Marii Magdalenie nakłania mnie do modlitwy. Myślę, że autor miał na celu wzbudzenie właśnie takich emocji, co z pewnością mu się udało.