ABC trzylatka rozklad mat.rtf

Anna Łada-Grodzicka

Rozkład materiału

trzylatka

Okładka

Krzysztof Demianiuk/WSiP SA

Redaktor inicjujący Danuta Piotrowska

Redaktor merytoryczny Anna Wiśniewska

Redaktor techniczny Teresa Nowak

ISBN 978-83-02-09342-5

© Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna Warszawa 2005

Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna

02-305 Warszawa, AL Jerozolimskie 136 Adres do korespondencji: 00-965 Warszawa, p. poczt. nr 9

www.wsip.com.pl

Wydanie drugie (2007)

Skład i łamanie: WSiP SA

Druk i oprawa: Drukarnia ABEDIK S.A., Poznań

Nauka rozpoczynać się  musi  od  zmysłowych spostrzeżeń, a nie od opisów rzeczy słowami.

Jan Amos Komeński

WSTĘP

W poznawaniu otaczającego świata największą rolę odgrywają zmysły. Im dziecko młod­sze, tym rola zmysłów jest ważniejsza. Zdobywanie doświadczeń łączy się z poznawaniem bez­pośrednim. Oznacza to, że patrzenie, słuchanie, dotykanie, smakowanie, wąchanie jest dla dziecka szczególnie istotne. Poznanie wielozmysłowe powinno dominować w zabawach małych dzieci. Nie do przecenienia są własne działania, polegające na doświadczaniu, poszukiwaniu i eksperymentowaniu. A wrodzony zmysł naśladowczy powoduje, że przykład dorosłych jest ważniejszy niż setki słów kierowanych do dziecka.

Trzylatek jest jeszcze mało sprawny ruchowo. Ma słabą koordynację ruchową i słabo wy­kształcone mięśnie palców i dłoni. Ujmuje przedmioty całościowo, nie wyróżniając w nich cech istotnych i szczegółów. Zwraca uwagę na silne cechy przedmiotów, jak wyraźne barwy czy duża wielkość Zarówno sprawność manualna, jak i rysunkowa znajdują się dopiero w fa­zie rozwoju. Dziecko uczy się trzymania pędzla, kredki oraz wykonywania nimi różnorod­nych ruchów.

Trzy zintegrowane książki dla trzylatka są bardzo proste w swej konstrukcji. Zachęcają do rysowania nieskomplikowanych linii, zapełniania powierzchni barwą i plątaniną kresek, uczą przewracania stron w książce. Wdrażają do ćwiczeń spostrzegawczości wzrokowej, różnicowa­nia kształtów, nazywania i rozróżniania kolorów, nazywania prostych pojęci rzeczy, porówny­wania cech wielkościowych, rozumienia prostych pojęć związanych z orientacją przestrzen­ną... Zachęcają także do wypowiedzi i budowania zrozumiałych zdań, a także rozumienia prostych poleceń. Duża liczba nalepek pozwala doskonalić sprawność manualną, a szerokie, barwne ramki ograniczają nadmierne wychodzenie poza kontury rysunków.

Na początku pobytu w przedszkolu trzylatek czuje się nieco zagubiony. Rozłąkę z rodzica­mi może złagodzić przyniesienie z domu przytulania lub nawiązanie bliskości z inną zabaw­ką, należącą wyłącznie do dziecka. Tę funkcję może spełnić także kartonowe zwierzątko po­jawiające się w każdej z trzech książeczek. Polecenia znajdujące się na stronach można podawać etapami, zwłaszcza w początkowym okresie pracy z książeczką. I tak na przykład w cz. 1. na s. 2. mówimy: Nalep małego Michała; potem: Nalep każdemu Michałowi czapkę; na końcu: Narysuj podłogę pod nogami tańczących Michałów.

Dobór właściwej, czyli zrozumiałej dla trzylatka literatury dziecięcej nie jest zadaniem ła­twym. Utwory powinny mieć prostą budowę, odwoływać się do jasnych, bliskich treści i pojęć, zawierać rytm i rym oraz tekst możliwy do opanowania przez osłuchanie.

Na końcu książki zamieszczono wiersze, które nauczyciel może wykorzystywać w sposób dowolny, przeznaczając je do słuchania lub do nauki. Może wykorzystać cały wiersz lub tyl­ko jego fragment, zależy to od poziomu grupy, z którą pracuje, jak również od zadań, jakie stawia sobie w konkretnym zajęciu. Niektóre wiersze umieszczono w rozkładzie materiału. Pozostałe, nie uwzględnione w rozkładzie, nauczyciel wykorzystuje w dowolnych, zaplanowa­nych samodzielnie momentach, kierując się własnymi potrzebami i nakreślonym przez siebie planem zajęć Okazjonalne uczenie się wierszy, poprzez ich wielokrotne powtarzanie przez nauczycielkę w różnych momentach dnia, doskonali pamięć malucha i nie jest dla trzylatka trudne. Uczenie się przez osłuchanie, połączone dodatkowo z ruchami rąk, dłoni czy palców jest dla dziecka świetną zabawą, sprawia mu wiele radości i usprawnia dodatkowo małą mo­torykę. Niektóre z tych zabaw znamy pod nazwą „zabaw paluszkowych", połączone są one zazwyczaj z tekstem i oprócz doskonalenia koordynacji ruchowej i rozwijania pamięci, sta­nowią ćwiczenie skupiające uwagę i wyciszające grupę dziecięcą.

Pomiędzy książkami dla dzieci trzyletnich, czteroletnich i pięcioletnich z serii ABC, moż­na zaobserwować pewne analogie dotyczące tematów i treści niektórych stron. Uczyniono tak celowo, aby ułatwić nauczycielom pracę z dziećmi w grupach mieszanych wiekowo. Treści stron bywają podobne, ale stopień trudności i rodzaj działalności dziecka inny. Posłużmy się przykładem. W książce dla trzylatka w cz. 1. na s. 8. dziecko tylko nalepia na piłce kolorowe kółka, a w książce dla czterolatka koloruje piłkę, nalepia kwiatki i kółka oraz rysuje linie po­kazujące, jak skacze piłka.

W rozkładzie materiału zaproponowano 19 tematów, które nauczyciel może dowolnie mo­dyfikować, dostosowując do warunków, w których pracuje i do poziomu grupy, z którą ma do czynienia. Może tematy wydłużać lub skracać przeplatać je własnymi tematami czy zmie-niaćich kolejność

Warto pamiętać że każda umiejętności wprawa powstaje w trakcie działania. A zachętą do pracy i przezwyciężania trudności jest pochwała i akceptacja ze strony dorosłego. Trzyla­tek potrzebuje dużo ciepła, uznania i wyrozumiałości.