Lloyd Josie & Rees Emlyn - Chodźmy razem 02 - Znowu razem.pdf - LITERATURA W SPODNICY - Anister

Josie Lloyd, Emlyn Rees

ZNOWU RAZEM

Tytuł oryginału COME AGAIN

(dedykacja dopiero będzie)

Podziękowania

(dopiero będą)

CZĘŚĆ I

Sobota, godzina 13.15

Przyjaciół lepiej nie mieć. To jedyne rozwiązanie. A jeżeli już się

ich ma, najlepiej zmieniać ich mniej więcej co pół roku. Wyrzucić

wszystkie kartki z ich numerami telefonów, wyczyścić pamięć elek-

tronicznego notatnika, spalić notes z adresami i zacząć od nowa.

Inaczej można sobie bardzo skomplikować życie.

Bo jeżeli, dajmy na to, posiadamy tak zwanego najlepszego przy-

jaciela, może nadejść dzień (jak dzisiaj), kiedy jesteśmy na nogach

od dziewiątej rano, głowę rozsadza nam potworny kac, jest niedzie-

la, a my w strugach ulewnego deszczu przewozimy naszym samo-

chodem pudła pełne rzeczy, będących własnością owegoż przyja-

ciela.

I chociaż ostatnio, kiedy pomagaliśmy mu w przeprowadzce, za-

klinał się na wszystkie świętości, że tym razem będzie to jego stałe

miejsce zamieszkania już do końca świata, znowu zlani potem

wdrapujemy się na kolejne schody, zachodząc w głowę, co my tu

właściwie robimy? Przecież to nie nasz ukochany, śliczny dome-

czek.

Ale to moja ukochana, śliczna najlepsza przyjaciółka. Co prawda

na co dzień mówię Amy, że jest nie lepsza od starej, wyliniałej tor-

by. Od prawienia komplementów i słodkości ma w końcu swojego

Jacka. Ja muszę pilnować, żeby nie straciła kontaktu z rzeczywisto-

ścią, co jest zadaniem raczej trudnym, zważywszy na stan perma-

nentnego szczęścia, w jakim się ostatnio znajduje. Tak jak i w tej

chwili.

— To przechodzi wszelkie wyobrażenie — mamroczę, z brodą

wspartą o stertę papierzysk, wypełniających kartonowe pudło.

— Przestań zrzędzić — szczebiocze, śląc mi przez ramię

promienny uśmiech, a Jack tymczasem otwiera przed nią drzwi

wejściowe.

—Pospiesz się, Jack — jęczę błagalnie i przesuwam kolano pod

ciężkim pudłem w nadziei, że nie stracę równowagi i nie zlecę ra-

zem z nim ze schodów.

—Jesteśmy! — rozlega się triumfalny okrzyk Jacka, gdy drzwi

do ich nowego, wspólnego mieszkania nareszcie stają otworem.

Amy piszczy i klaszcze w dłonie.

—Ależ jestem podniecona! — krzyczy rozradowana Amy, a ja

czuję, jak dno pudła wygina się niebezpiecznie w moich rękach.

—Chwila, moment. — Jack odbiera od Amy torbę i ciskają przez

otwarte drzwi. — Tradycji musi się stać zadość — dodaje w moją

stronę, po czym przerzuca sobie Amy strażackim uchwytem przez

ramię i przenosi przez próg.

—Nie uważasz, że trochę się z tym pospieszyłeś? — pytam i

chwiejnym krokiem pokonuję ostatnie stopnie dzielące mnie od ich

mieszkania. — O ile wiem, takie rzeczy robi się dopiero po ślubie.

Ale Jack mnie nie słyszy, bo z Amy w objęciach wiruje w rado-

snym tańcu po całym przedpokoju. Amy, przewieszona przez jego

ramię, protestuje, nie przestając się śmiać.

—Gdzie mam to położyć? — pytam poniewczasie, bo pudło się

rozpada i stos gazet i książek wysypuje się z niego na podłogę.

—Gdziekolwiek. Nie krępuj się, później posprzątamy — odpo-

wiada Jack i puszcza Amy.

—Bardzo dowcipne — syczę, ciskając w niego książką. Amy

podchodzi i kuca koło mnie. Zaczynam zbierać wszystko do kupy,

układam czasopisma w porządny stosik i nagle zauważam, że jedno

z nich to „Panna Młoda".

—Co ja widzę? — mówię i spoglądam na Amy z uniesioną

brwią.

Wyrywa mi czasopismo i przytula do piersi.

— Dostałam od kogoś w pracy — rumieni się, ale za dobrze ją

znam. Najnormalniej w świecie łże.

Lloyd Josie & Rees Emlyn - Chodźmy razem 02 - Znowu razem.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: