Sytuacje trudne w zakładzie pracy
1. Mobbing – inaczej naruszenie dobrych obyczajów, zasad współżycia społecznego, pierwszym który rozwinął zagadnienie mobbingu był Hanz Laiman -> def wroga i nieetyczna komunikacja pomiędzy jednym lub grupą pracowników, a innym, który został zepchnięty do pozycji obronnej i pozbawiony pomocy. Działania te zdarzają się często, co najmniej raz w tygodniu i przez co najmniej pół roku, z powodu których maltretowanie kończy się znacznym uszkodzeniem umysłowym i uszkodzeniem wynikającym z urazów psychicznych powodujących niezdolność obrony dotychczasowego miejsca pracy i znalezienia nowego zatrudnienia.
W polskim ustawodawstwie mobbing pojawił się w roku 2003 w kodeksie pracy
Definicja Kodeksu Pracy:
Działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie bądź wyeliminowanie zespołu pracowników. Może być stosowany czynnie lub biernie.
Mobbing czynny – obarczanie zbyt duża odpowiedzialnością pracownika, przy jednoczesnym ograniczeniu mu możliwości podejmowania decyzji.
Mobbing bierny – powtarzające się lekceważenie pracownika, niezauważanie go, niewydawanie mu poleceń.
3 aspekty występowania mobbingu: (niektóre przyczyny)
1. Związany ze złą organizacją pracy: (stanowiska i podział obowiązków nie są przedstawione w sposób precyzyjny w regulaminach)
2. Związany z relacją przełożonego a pracownikami (brak predyspozycji do rozwiązywania sytuacji konfliktowych, niepoprawne rozdysponowanie zadań)
3. Relacji w grupie współpracowników (brak uczestniczenia w wydarzeniach społecznych – wycieczki, imieniny itp., pojawienie się plotek o pracownikach, wypływanie informacji poza grupę pracowniczą)
Psychiczne zwolnienie się z pracy – rezygnacja z pracy połączona z utratą motywacji do pracy, wykonywanie zadań służbowych tylko wg przepisów, ucieczka w chorobę, z możliwością wcześniejszego przejścia na emeryturę.
Zawody szczególnie narażone na praktyki mobbingowe:
· Kobiety mieszkające samotnie lub z rodzicami, samotnie wychowujące dzieci
· Kobiety nie posiadające własnej rodziny, zajmująca wysokie pozycje zawodowe
· Młodsi pracownicy ze strony współpracowników (starsi chcą tak zapobiec utracie własnej pracy) i przełożonych
Relacja przełożonych do pracowników (przyczyny mobbingu)
1. Utrzymanie atmosfery strachu i zagrożenia (lęki przełożonego przed utratą pracy, reputacji, przed brakiem lojalności pracowników, intrygami pracowników)
2. Unikanie przez kierownictwo wzięcia odpowiedzialności za działania podwładnych (BRAK brak ingerencji w pracę pracowników, PODEJMOWANIA DECYZJI, może się przez to wykreować przywódca nieformalny)
Relacje w zespole pracowników:
1. Zatajanie ważnych informacji by dzięki zdobytej w ten sposób przewadze zabezpieczyć swoje miejsce pracy
2. Praktyki lobbingowe mogą być podejmowane przez grupę w celu dopasowania się pracownika do wymagań stawianych przez większość
3. Osobista wrogość, która wynika z niezadowolenia własną sytuacją życiową
Kto może być mobberem?
Osoby narcyzowate, mają wysokie mniemanie o sobie ale nie mają jasno określonego obrazu siebie. Jeśli ktoś podważa to wysokie mniemanie, to ta osoba może być poddana praktykom mobbingowym.
Jak przeciwdziałać mobbingowi:
a) Na płaszczyźnie indywidualnej – pytanie mobbera dlaczego tak robi, prowadzenie kalendarza mobbingowego, gromadzenie informacji, poszukiwanie osoby która będzie naszym powiernikiem (np. związki zawodowe)
b) Na płaszczyźnie – zwracanie się na piśmie do ośrodków typu dział kadr, związki zawodowe,
kate21_87