Scenariusz zajęć 2a.doc

Scenariusz zajęć . Dzieci czteroletnie

Blok tematyczny: Hula, psoci, hałasuje, to jesienny wiatr figluje

Temat dnia: Wiatraczki

Przewidywane osiągnięcia – co poznaję, co umiem, co czuję:

·               uważnie słucham wiersza i rozumiem jego treść,

·               buduję wiatraczek zgodnie z instrukcją,

·               ćwiczę prawidłowe oddychanie,

·               dmucham z różnym natężeniem,

·               doskonalę sprawność ruchową,

·               poznaję słowa i melodię piosenki,

·               rozróżniam przedmioty dokładnie takie same i podobne,

·               czerpię radość z uczestnictwa w zabawach ruchowych,

·               naśladuję czyjeś ruchy.

Przebieg dnia:

I. Zajęcia poranne

·               „Wiatraki” – słuchanie wiersza-instrukcji Krystyny Artyniewicz.Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat treści wiersza. Proponuje im budowę własnych wiatraczków.

·         „Wiatrak” – praca plastyczno-techniczna. Nauczyciel prosi dzieci, by usiadły przy stolikach. Rozdaje im kartki z bloku technicznego z odrysowanym „wiatrakiem” oraz nożyczki, patyczki i czyta ponownie wiersz. Dzieci wykonują czynności zgodnie z instrukcją i z pomocą nauczyciela – wycinają wiatraczek, przypinają różki do patyczka za pomocą pinezki.

·         „Dęcia, dmuchy i podmuchy” – nauczyciel proponuje zabawę z użyciem wykonanych przez dzieci wiatraczków. Każde dziecko to wiatr. Gdy wieje słaby wiatr, wiatraczki kręcą się wolno, przy silnym wietrze wiatraczki kręcą się szybko. Lekkie podmuchy wiatru – wiatraczki kręcą się krótko i rytmicznie – wdech, potem krótkie, rytmiczne wydechy. Wiatr coraz silniej dmucha – dłuższy wydech, ale o średniej sile. Teraz dmie z całych sił! – dzieci dmuchają jak najmocniej, silny wydech.

lub:

Na polecenie nauczyciela dzieci biorą do swoje wiatraczki i dmuchają w nie. Nauczyciel opowiada: – Był piękny jesienny poranek. Do ogródka przedszkolnego przyleciał spokojny wietrzyk i delikatnie dmuchał na wiatraczek pozostawiony przez przedszkolaki przy zjeżdżalni. Delikatnie dmuchamy na wiatraczki. – Po chwili przyleciał drugi wietrzyk i razem zaczęli bawić się w ganianego. Dmuchamy mocniej na nasze wiatraczki.           – Nagle niebo pokryło się chmurami. Przywiał je silny bardzo wiatr. Dmuchamy z całej siły na wiatraczki, pamiętając o wdechu nosem i wydechu ustami.

II. Zajęcia główne

·         „Prawy do lewego” – ćwiczenia gimnastyczne wg P. Dennisona.

Dzieci w rozsypce, zwrócone twarzą do nauczyciela, wykonują wraz z nim ćwiczenia.

1.      Naprzemienne chodzenie w miejscu polegające na dotykaniu prawym kolanem lewego łokcia i prawym łokciem lewego kolana.

2.      Naprzemienne równoczesne odchylanie lewej nogi i prawej ręki oraz lewej ręki i prawej nogi.

3.      Naprzemienne dotykanie prawą ręką lewej stopy i lewą ręką prawej stopy.

4.      Krzyżowanie wyprostowanych ramion przed klatką piersiową tak, aby na górze raz była ręka prawa, raz lewa.

5.      Dotykanie prawą dłonią lewego ucha i odwrotnie.

6.      Dotykanie prawą dłonią lewego łokcia i odwrotnie itp.

7.      „Rowerek” – podnosimy ręce i głowę do góry, obejmujemy głowę dłońmi i podtrzymujemy ją. Prawym łokciem dotykamy lewego kolana, potem lewym łokciem prawego kolana itd.

·         „Wiatr jesienny” Rozmowa na temat piosenki.Omówienie treści i nastroju piosenki – czy melodia jest wesoła, czy smutna? Dzieci śpiewają melodię piosenki na różnych sylabach: tu, mu, no. Powtarzają za nauczycielem fragmenty piosenki z tekstem na zasadzie „echa”.

III. Zajęcia popołudniowe

·         „Jaki? Taki!” – zabawa dydaktyczna. Nauczyciel rozkłada przed dziećmi kilka identycznych klocków i kilka podobnych, ale różniących się wielkością, kolorem lub kształtem. Następnie bierze dwa identyczne klocki i prosi dzieci, by przyjrzały się im i odpowiedziały na pytanie: Czy są takie same? Po czym odkłada na bok, ale w widocznym miejscu, w zasięgu wzroku dzieci. Następnie wybiera kolejną parę klocków: jeden taki sam jak w poprzedniej parze, a drugi różniący się jedną cechą, np. kolorem (klocek takiego samego kształtu i wielkości, ale innego koloru). Zadaje pytanie: Czy są takie same? Czy są tylko podobne? Co je różni? Działania te nauczyciel powtarza dopóty, dopóki dzieci będą miały problem z określeniem, kiedy mają do czynienia z klockami takimi samymi, a kiedy z podobnymi. W drugiej części zabawy prowadzący pokazuje klocek i prosi chętne dziecko o podanie klocka albo dokładnie takiego samego, albo podobnego. Wszystkie prawidłowe odpowiedzi nagradza pochwałą.

·          

·         „Wiatraczki” – zabawa naśladowcza. Dzieci ustawiają się w rozsypce na dywanie tak, aby sobie nie przeszkadzać. Nauczyciel jest wiatrakiem, który pokaże mniejszym wiatraczkom, jak należy się kręcić. Wykonuje ruchy okrężne ramion w przód. Dzieci powtarzają. Następuje zmiana ruchów. Teraz należy kręcić tylko prawą ręką do przodu. Następnie do tyłu i naprzemiennie.

2