Rozwój muzyczny dzieci w wieku przedszkolnym

3-4 r.ż.

- dziecko słucha muzyki i niekiedy reaguje na nią ruchowo

- próbuje kojarzyć niektóre przebiegi muzyczne z ruchem

- próbuje śpiewać (powtarzać kawałki piosenek) – intonacyjnie niepoprawnie

- okres zaznaczania się indywidualnych predyspozycji muzycznych

- dzieci lepiej dysponowane muzycznie od innych rozróżniają pojedyncze dźwięki określonej wysokości, potrafią powtarzać je głosem, rozeznają wiele melodii oraz znajdują zadowolenie w skoordynowanych z nimi ruchach

- wpływ muzyki na dziecko w tym okresie jest wyraźny a nie ciągły

- rozwój dziecka następuje skokami

- wychowanie muzyczne powinno być bardziej indywidualne, uchwycone w „podatności rozwojowej”

4 r.ż.

- śpiewa piosenki w miarę poprawnie

- chętnie eksperymentuje z dźwiękiem na klawiaturze

- chętnie eksperymentuje z dźwiękiem na instrumentach perkusyjnych i strunowych

- lubi zabawy muzyczne ze śpiewem nauczycielki

- zabiera głos na temat zjawisk muzycznych

5 r.ż

- dziecko tańczy

- wystukuje określone dźwięki

- uczy się łatwych melodii na instrumencie

- dziecko interesuje się instrumentem jako ciekawym przedmiotem wydającym dźwięki, a mniej jako środkiem muzycznego wyrazu

- gra na instrumencie powinna być zabawą a nie programem dydaktycznym

- najlepszą formą wykorzystania instrumentów są zajęcia muzyczno- ruchowe i inscenizacja

- piosenka w tym okresie jest niezbędna przez cały czas

6 r.ż.

- lubi słuchać muzyki- preferuje radiowe audycje z tłem muzycznym

- wyraźnie zaczyna kształtować się słuch melodyczny (wysokościowy)

- dziecko trafnie reaguje na dobitne zjawiska muzyczne: dysonans, kontrast dynamiczny, zmiana tempa, różnice wysokości dźwięków

- najefektywniejszy rozwój muzyczny

- aprobata wszelkich form kontaktu z muzyką, rozumienie stawianych poleceń i ich sensu muzycznego

- dziecko zaczyna pasjonować się własnym wykonawstwem i muzykowaniem wraz z innymi

- stabilizuje się u dziecka poczucie tonalne, utrwala słyszenie wysokościowe i prawidłowa intonacja

- stabilizuje się pamięć muzyczna, wyraźnie ujawniają się zdolności muzyczne

- moment selekcji dzieci uzdolnionych do szkół muzycznych

Plan współpracy z rodzicami dzieci 3- letnich

w roku szkolnym    2008/2009

„ Dorosły to nie ktoś, kto „ulepi” dziecko

wg jakiegoś wzoru lub ideału,

ale ktoś, kto pomaga mu rozwijać się,

ujawniać swoje możliwości.”

              opracowała:

                                                                                                                                                                  Małgorzata Klimek

WSTĘP

  Współdziałanie wychowawców, nauczycieli z rodzicami i opiekunami dzieci jest jednym z istotnych czynników prawidłowego funkcjonowania przedszkola i rodziny. Warunkuje harmonijny rozwój dzieci. Daje szansę ciągłego doskonalenia się nauczycieli i rodziców jako wychowawców odpowiedzialnych za wielostronny rozwój dzieci.

  Współpraca ta nie dotyczy tylko rodziców. Jeżeli dzieckiem zajmują się dziadkowie lub dorastające rodzeństwo, wówczas ich także trzeba traktować jak partnerów. Jeśli do przedszkola trafiają dzieci z domu dziecka, należy z ich wychowawcami nawiązać bliskie porozumienie.

  Przedszkole i rodzina to dwa podstawowe środowiska wychowawcze, dlatego powinno istnieć między nimi świadome i celowo zorganizowane współdziałanie. Współpraca rodziców i nauczycieli jest wspólnym działaniem dla osiągnięcia dobra poszczególnych dzieci w procesie nauczanie i wychowania.

  Naczelnym celem współpracy z rodzicami jest dążenie do usprawnienia pracy wychowawczej z dziećmi. Nie chodzi tylko o doskonalenie działań wychowawczych jedynie w stosunku do dzieci tzw. trudnych czy zaistniałych w grupie sytuacji konfliktowych. Stosowane w praktyce różnorodne formy współpracy, dotyczą spraw związanych z wychowaniem wszystkich dzieci bez wyjątku. Należą one do codziennych oddziaływań wychowawczych przedszkola i domu i przysługuje im taka sama ranga jak zajęciom dydaktycznym.

  Środowisko rodzinne w sposób dominujący wpływa na rozwój dziecka, stąd konieczne jest ujednolicenie oddziaływań wychowawczych przedszkola i domu. Zadaniem wychowawcy jest pomoc, wspieranie i troska o spójność wysiłków wychowawczych domu i przedszkola oraz pomoc dziecku w pokonywaniu trudności w procesie jego rozwoju.

  Nauczyciel znając dziecko i posiadając odpowiednią wiedzę psychologiczno – pedagogiczną, ukierunkowuje pracę rodziców, ukazując wszelkie nieprawidłowości i nowe metody wychowawcze.

Wpływów rodziny nie można ignorować. Któż inny jak nie rodzic jest „kopalnią wiedzy” o własnym dziecku, z której nauczyciel czerpie informacje niezbędne do indywidualnej pracy z dzieckiem. Od współdziałania tych dwóch środowisk zależą efekty rozwojowe dzieci.

  Aby przedszkole zyskało miano „naszego przedszkola” konieczne staje się wypracowanie takiego modelu współpracy z rodzicami, gdzie obie współpracujące strony będą miały poczucie współdecydowania w sprawach ważnych dla wychowania i kształcenia dziecka. Różne formy współpracy z rodzicami powinny być więc najkorzystniejsze z punktu widzenia potrzeb dzieci, w zakresie poznawania świata, rzeczy, ludzi, przeżywania wartości.

CEL OGÓLNY :

·         wdrażanie rodziców do współpracy z przedszkolem i umożliwienie im udziału w tworzeniu warunków do wszechsrtonnego i harmonijnego rozwoju dzieci.

CELE SZCZEGÓŁOWE :

·         dążenie do jednolitości oddziaływań dydaktyczno – wychowawczych przedszkola i środowiska rodzinnego

·         wszechstronny rozwój dziecka

·         nawiązanie dobrego kontaktu z rodzicami

·         wzmacnianie więzi rodzinnych i relacji międzypokoleniowych

·         włączenie rodziców dzieci do życia grupy i przedszkola

·         zaangażowanie rodziców w prace na rzecz przedszkola

·         podnoszenie świadomości edukacyjnej rodziców poprzez pedagogizację

·         przekazanie wiedzy na temat funkcjonowania dziecka w przedszkolu

Punktem wyjścia do napisania programu były wnioski z obserwacji, wywiadów i rozmów przeprowadzanych z rodzicami.