EMISJA z łac. EMISSIO- wysyłanie wydobywanie na zewnątrz
IMPOSTACJA- postawienie głosu
TIMBRE GŁOSU-Barwa
WŁAŚCIWOŚĆI GŁOSU
WYSOKOŚĆ-mówienie głosem zbyt wysokim jest męczące
GŁOŚNOŚĆ-uśredniona nie nasłuchiwanie zbyt cichej wypowiedzi ani zbyt głośnej wypowiedzi
CZAS-trwania dostosowany do sytuacji. Nie należy mówić zbyt szybko ani cedzić pojedynczych słów
BARWA-cepła melodyjna
UWARUNKOWANIA
1.niemówimy zbyt głośno szczególnie krzykliwie.2. Nie mówimy nie śpiewamy zbyt długo.3. Nie mówimy wysokim podniesionym głosem .W śpiewie nie nadużywamy wysokich dźwięków.4.Wystrzegamy się mówienia pod wpływem emocji.
ARTYKULACJA-przekształcenie dźwięku tworzonego w jamie krtaniowej na zrozumiałą
DYKCJA-sprawność w zakresie płynnego wyrazistego wymawiania szeregów głoskowych
MODULACJA GŁOSU-zmiana tonacji, wysokości ,siły ,barwy
FRAZOWANIE TEKSTU-czyli rozczłonkowywanie tekstu podział na pewne logiczne części
ORTOEPIA-z grec. Poprawna wymowa
ORTOFONIA-nauka normatywna zajmująca się ustalaniem zasad poprawnej wymowy
INTONACJA-posługiwanie się całą skalą głosu podczas mówienia.
AKCENT-to najważniejsze wyrazy w zdaniu. Polega na podkreśleniu głosem niektórych składników wypowiedzi sylab w wyrazie lub wyrazów w zdaniu. Dokonuje się to za pośrednictwem siły lub melodii głosu, albo przez wydłużenie czasu brzmienia samogłosek.
A.WYRAZOWY- zapobieganie zacieraniu się granicy między wyrazami. Wyróżnienie za pomocą środków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu
A.ZDANIOWY- wyodrębnienie wyrazu w toku mowy wyróżnienie jednego wyrazu w spośród innych wyrazów w zdaniu
A.LOGICZNY- wyrazy najważniejsze w toku myślowym podkreślamy akcentem logicznym. Zależy od intencji osoby mówiącej może być przesuwany na każdy wyraz w zdaniu.
A.EMOCJONALNY- wyraz wzmacniający wyrażające zapewnienie, an pewno, szczególnie ,z całą pewnością ,bardo. Akcent szczególnie uwydatniający jeden z wyrazów w zdaniu ze względu na zaangażowanie uczuciowe mówiącego.
AKCENTY PODKREŚLAĆ MOŻEMY W TROJAKI SPOSÓB:1.Poprzez zmianę wysokości tonu podniesienie.2.Przez wprowadzenie pauzy.3.przez zmianę barwy głosu
BŁĘDY WYMOWY odstępstwo od normy na rzecz jakiegoś dialektu lub obcego języka, nie są patologiczne, jeśli poprosi się osobę o powtórzenie jakiegoś słowa to potrafi ona odpowiednio wymówić dźwięk
WADY WYMOWY zjawisko patologiczne, spowodowane są wadliwą budową narządów wymowy, lub wynikają z wadliwej jej funkcji
ROZRÓZNIAMY WADY WYMOWY:
ZACINANIE SIĘ-są wynikiem wadliwego oddychania i wskazuje na brak tlenu podczas mówienia
JĄKANIE-polega na powtarzaniu wielokrotnie tej samej sylaby i również wadliwego oddychania
SEPLENIENIE polega na wymawianiu s(sz),z(ż), c(cz) szyja, zoba
SZEPLENIENIE inaczej szepietliwość lub szadzenie polega na wymawianiu sz(s), ż(z),cz(c)
BEŁKOTANIE-przypomina dźwięk wody wylewanej z cienkiej szyjki naczynia
MAMROTANIE-nierytmiczne wypowiadanie sylaby i przestawianie ich prawidłowej kolejności
KLEKOTANIE-bardzo szybkie niezrozumiałe mówienie przypominające klekot bociana
DEGRADACJA MOWY
Źródłem bełkotania, mamrotania, klekotania są schorzenia psychiczne jak neuropatia i niedorozwój umysłowy, można je nazwać mianem degeneracji mowy. Wszystkie one potrzebują pomocy specjalisty i nie rokują poprawy wymowy.
TEMPO- to wolne lub szybkie mówienie
RYTM- miarowość ,regularność, powtarzalność zjawiska, rytm serca, zjawiska
CZYNNIK SUBIEKTYWNY-wypływa z temperamentu z przyzwyczajeń, musi być podporządkowany czynnikowi obiektywnemu
CZYNNIK OBIEKTYWNY-tempo zdarzeń i uczuć zawartych w tekście.
RECYTATOR-odtwórca przekazujący tekst musi przekazać tempo uczuć przekazywanych w tekście
DRAMAT-daje więcej sposobności do podkreślenia
GRADACJA-stopniowanie natężenia głosu
ĆW. DYKCYJNE- to kilkakrotne powtarzanie tekstu w sposób płynny i wyrazisty, z odpowiednią zmianą tempa i dynamiki głosu
Ćwiczenia te maja na celu wyrobienie umiejętności łączenia głosem i sylab w płynny, ciągły, wyrazisty strumień mowy.
acuaria89