sposób na ortografię.pdf

(55 KB) Pobierz
Microsoft Word - pdf_mój sposób na trudnoœci ortograficne.doc
MÓJ SPOSÓB NA TRUDNO Ś CI ORTOGRAFICZNE
Podstawowym celem nauczania ortografii jest wytworzenie u uczniów nawyku
ortograficznego pisania, które powinno sta
ć
si
ę
czynno
ś
ci
ą
automatyczn
ą
. W nauczaniu
ortografii, zwłaszcza w pocz
ą
tkowych klasach szkoły podstawowej, charakterystycznym
zjawiskiem jest osi
ą
ganie wzgl
ę
dnej poprawno
ś
ci ortograficznej w zakresie sprawdzianów
znacznym jej braku w zakresie tzw.
tekstów wolnych, tj. wypracowa ń i innych form wypowiedzi pisemnych nie
ukierunkowanych wyra ź nie na prawidłowy zapis wyrazów.
Droga do opanowania nawyku ortograficznego jest niezwykle długa i ż mudna,
a wiedzie przez długotrwał ą , systematyczn ą , planow ą i ś wiadom ą prac ę nauczyciela
z uczniami. Ukształtowanie tego nawyku – to chyba najbardziej zło ż one, najtrudniejsze
zadanie w procesie kształcenia na szczeblu szkoły podstawowej.
W klasach I III dzieci nie opanowuj ą w pełni nawyku ortograficznego, popełniaj ą
ą
cych) – przy równoczesnym do
ść
cz
sto bł
ę
dy, pomyłki, bo maj
ą
wci
ąż
wiele w
ą
tpliwo
ś
ci, jak napisa
niektóre wyrazy,
mimo i
ż
znaj
ą
na pami
ęć
odpowiednie reguły ortograficzne. Znaczy to,
e umiej
ę
tno
ść
poprawnego pisania nie jest u nich całkowicie zautomatyzowana, a wiedza z tej dziedziny
nie jest w pełni operatywna.
Przewa
ż
aj
ą
ca liczba bł
ę
dów popełnianych przez uczniów wynika głównie z braku
ci i nie zdawania sobie sprawy z istnienia problemów
ortograficznych, z niedostrzegania ich, a wi
ę
tno
ś
ę
c z braku tzw. Czujno
ś
ci ortograficznej. Do
innych przyczyn nale
ż
y zbyt mała liczba
ć
wicze
ń
utrwalaj
ą
cych materiał ortograficzny,
a tak
ż
e ich szablonowo
ść
i mała atrakcyjno
ść
. Nie wzbudzaj
ą
one u dzieci wi
ę
kszego
zainteresowania, wykonywane s
lnie.
W nauczaniu ortografii nie uzyskamy jednak pozytywnych rezultatów, je
ą
mechanicznie i bezmy
ś
ś
li nie
zaktywizujemy wszystkich sfer osobowo
ś
ci uczniów, jako
ż
e wa
ż
nymi czynnikami, poza
aktywno
ś
ci
ą
intelektualn
ą
, jest pełne zaanga
ż
owanie emocjonalne, zainteresowanie,
nie
czynniki natury emocjonalnej i motywacyjnej powoduj ą , ż e ucze ń w procesie nabywania
nawyku ortograficznego staje si ę aktywnym podmiotem, ś wiadomym swych celów i d ąż e ń .
Jak ju ż zasygnalizowałam – gro ź nym wrogiem w osi ą ganiu dobrych rezultatów jest
szablonowo ść oraz monotonno ść ć wicze ń ortograficznych. Praktyka wskazuje, ż e im młodsi
uczniowie – tym ć wiczenia powinny by ć atrakcyjniejsze, ciekawsze, wielostronnie
aktywizuj
ść
z osi
ą
ganych sukcesów. To wła
ś
ą
ce dzieci. Je
ś
li chce si
ę
dzieci nauczy
ć
ortografii – nale
ż
y powtarza
ć
cz
ę
sto, ale
za ka
ż
dym razem robi
ą
c to w inny sposób. Strze
ż
my si
ę
ć
wicze
ń
, które maj
ą
utrwala
ć
pisowni
ę
, ale s
ą
nieciekawe dla dzieci, nie przyczyniaj
ą
si
ę
do rozwoju my
ś
lenia. Nuda
wkraczaj
ą
ca na lekcje j
ę
zyka polskiego przekre
ś
la z góry wyniki.
Jedn
ą
z przyczyn nagminnego w praktyce szkolnej narzekania na trudno
ś
ci
ortograficzne jest niewła
ś
ciwie organizowany proces dydaktyczny – brak planowo
ś
ci,
systematyczno
ś
ci i rytmiczno
ś
ci, niedocenianie profilaktyki ortograficznej, celem której jest
wyrabianie odpowiedzialno
ś
ci, czujno
ś
ci i spostrzegawczo
ś
ci oraz nadu
ż
ywanie dyktand
sprawdzaj
ą
cych. Przy zastosowaniu ogólnych zasad dydaktyki – z których najwa
ż
niejszymi
s
ą
w tym przypadku: zasada systematyczno
ś
ci, stopniowania trudno
ś
ci, indywidualizacji,
rytmiczno
ś
ci – nie wolno zapomina
ć
o rozumieniu celowo
ś
ci
ć
wiczenia wywołuj
ą
cego
ś
wiadom
ą
i aktywna potrzeb
ę
ucznia, nawyki ortograficznego pisania opieraj
ą
si
ę
na
znajomo
ś
ci fonetyki i budowy wyrazów;
ć
wiczenia ortograficzne nale
ż
y ł
ą
czy
ć
z gramatycznymi, słownikowymi, frazeologicznymi – opracowywanymi na bie
żą
co.
(dyktand sprawdzaj
ę
ć
ż
zastanowienia, z oboj
pozytywna motywacja, ambicja, codzienna rado
Oprócz systematycznej nauki ortografii, obejmuj ą cej wyznaczone dla ka ż dej klasy
zjawiska ortograficzne, mo ż na stosowa ć nauk ę okoliczno ś ciow ą , tj. zwi ą zan ą z aktualnymi
potrzebami – przy wprowadzaniu nowego zapisu.
Do ć wicze ń słu żą cych opanowaniu poprawnej pisowni zaliczamy ć wiczenia „czysto”
ortograficzne oraz ć wiczenia kombinowane: ortograficzno – słownikowe, ortograficzno –
stylistyczne, ortograficzno – gramatyczne, lub mieszane o ró
ż
nej zło
ż
ono
ś
ci, np.
ortograficzno – gramatyczno – słownikowe.
Ć
wiczenia o charakterze zło
ż
onym maj
ą
warto
ść
ze wzgl
du na ich znaczn
ą
przydatno
ść
praktyczn
ą
i mo
ż
liwo
ść
dokładniejszego utrwalenia zapisu dzi
ę
ki ró
ż
nym
powi
ą
zaniom i wi
owaniu uwagi uczniów.
Trudne wyrazy opracowujemy codziennie na pierwszej lekcji j
ę
kszemu z zwi
ą
zku z tym zaanga
ż
ę
zyka polskiego.
Ć
wiczenie zajmuje kilka minut, mo
ż
na je wi
ę
c nazwa
ć
„pi
ę
ciominutówk
ą
”. Nad jednym
wyrazem pracujemy tydzie
ń
.
Ć
wiczenia notujemy po zapisie lekcji przed wła
ś
ciwym
tematem. Oddzielamy je od reszty lekcji, stawiaj
ą
c wykonaniu pracy du
ż
e wymagania pod
wzgl
ę
dem graficznym. Trudno
ś
ci
ć
wicze
ń
powinny mie
ć
charakter narastaj
ą
cy, za
ś
ich
cz
ę
stotliwo
ść
zale
ż
y od opracowanego materiału gramatycznego skorelowanego
z
ć
wiczeniami z działu programowego: wiedza o j
ę
zyku.
W ko
ń
cu tygodnia pracy wpisujemy wyraz dobrze ju
ż
uczniom znany do słowniczka
ilustrowanego, tematycznego czy działowego.
Rodzaj ć wicze ń zale ż y od wiadomo ś ci uczniów oraz celu, który chcemy osi ą gn ąć .
:
- podpisywanie rysunku,
- przepisywanie zdania z uzupełnieniem,
- redagowanie ró
ć
wicze
ń
,
- podział wyrazu na głoski, litery, sylaby,
- liczenie głosek, liter, sylab,
- wyró
ż
nych rodzajów zda
ń
nienie samogłosek i spółgłosek w wyrazie,
- klasyfikowanie wyrazu jako cz
ż
ęś
ci mowy,
- stosowanie wyrazu w zwi
ą
zku frazeologicznym,
cie,
- tworzenie wyrazów zdrobniałych,
- wykre
ę
bnienie wyrazu w tek
ś
ś
lanki,
- krzy
ż
ówki,
lanie formy wyrazu (np. liczba, rodzaj),
- tworzenie od danego wyrazu innych cz
ś
ci mowy,
- układanie wyrazu z rozsypanki literowej lub sylabowej,
- tworzenie rodzin wyrazów,
- ś piewanie piosenki lub recytacja wierszy zwi ą zanych tematycznie,
- pisanie z pami ę ci wyrazów i zda ń ,
- pisanie ze słuchu wyrazów i zda ń ,
- rebusy zagadki, przeskakiwanki literowe lub sylabowe.
ęś
Przykłady
Wykre
ś
lanki
Dziecko wykre
ś
la wyraz b
ę
d
ą
cy podpisem obrazka.
rysunek hu
ś
tawki
h w u a
ś
r t z a y w w k a a (warzywa)
ę
Rodzaje
- wyodr
- okre
263175556.001.png
Wykre ś l po jednej samogłosce zgodnie z porz ą dkiem alfabetycznym.
a k ą ł e ó ę t i n o u i y a (kłótnia)
Rebusy
Pi
ę
ciominutówk
ę
mo
ż
emy poł
ą
czy
z utrwalaniem wyrazów o okre
ś
lonej trudno
ś
ci
ortograficznej.
Je
ż
eli przedmiotem
ć
wicze
ń
jest wyraz z ó, np. ogórek, mo
ż
emy zastosowa
ć
krzy
ż
ówk
ę
rozwi
ą
zywan
ą
t
ą
grup
ą
wyrazów. Uczniowie mog
ą
korzysta
ć
ze słowniczka
ortograficznego, np.
1 o g r ó d
2 g ó r a
3 ó s m a
4 r ó
ż
a
5 e k r a n
6 k ł ó t n i a
do szkoły
4. Pachnie, ale ma kolce
5. Telewizyjny lub kinowy
6. Inaczej sprzeczka
ę
godzin
ę
Zestaw proponowanych wyrazów obejmuje trudno
ś
ci ortograficzne w mniejszym
stopniu obj
ę
te nauczaniem systematycznym i dotyczy szczególnie wyrazów z ó, rz,
ż
, h
niewymiennymi.
Klasa I
ó – córka, góra, jaskółka, król, królik, ró
ż
a, wiewiórka, włóczka, wróbel,
ż
ółtko,
ż ółty
ć
1. Kwiatowy, koło domu…
2. Wysoka…
3. Na t
263175556.002.png 263175556.003.png 263175556.004.png
rz – jarz ę bina, kurz, orzech, rzeka, wierzba, zwierz ę
ż je ż , ły ż ka, ci ęż ar, ró ż a, ły ż wa, ry ż , w ąż , ż mija, ż ą d ź , ż ółtko, ż ółw
h – hak, hałas, harcerz, herbata, huk, humor, hu ś tawka, hula
Klasa II
ó – chór, Józef, krótki, ogórek, płótno, pró
ż
ny, przepiórka, równy, skóra, tchórz,
ź
ródło,
ółw
rz – burza, Katarzyna, korze
ż
ń
, porz
ą
dek, porzeczka, rzodkiew, rz
ą
d, rzecz, rzuca
ć
,
twarz
ż
no
ż
yczki, baga
ż
,
elazo, nó
ż
, mno
ż
y
ć
, stró
ż
, wie
ż
a, wró
ż
ba,
ż
aglówka,
ż
art,
ż
niwa,
uczek
h – druh , haftowa
ołnierz,
ż
ubr,
ż
ć
, hala, hamulec, handel, hasło, hełm, historyjka, hotel, huragan,
hymn
Klasa III
ó – czółno, dopóki, kłótnia, który, mózg, oprócz, półka, próchno, ró
ż
ny, szczególnie,
wiór, wró
ba
rz – korzy
ż
ść
, Murzyn, narzeka
ć
, perz, rzadki, rzemie
ń
, rzemiosło, rz
ę
sa, tarza
ć
si
ę
,
, wierzchołek
ż drapie ż nik, dro ż d ż e, gara ż , ka ż dy, po ż yczka, po ż yczy ć , po ż yteczny, rze ż ucha,
ś wie ż y, ż ar, ż egna ć , ż yczy ć , ż ycie, ż ałowa ć , żą da ć
h – bohater, czyha ć , hamak, hangar, hartowa ć , heca, hetman, higiena, holowa ć ,
humor, hurtownia, wahadło.
ć
Przykładowy zestaw wyrazów dla poszczególnych klas jest obszerny, daje
mo
liwo
najkorzystniejszego wyboru.
W organizowanych okresowo sprawdzianach wykorzystujemy wyrazy
ść
z „pi
ę
ciominutówki”.
Ć
wiczenia ch
ę
tnie przygotowuj
ą
sami uczniowie, pocz
ą
tkowo inspirowani, potem
samodzielnie.
Praktyka przekonuje o efektywno
ci zaprezentowanego systemu. Pozorne
zajmowanie codziennie kilku minut cennego na lekcji czasu bardzo si
ś
ę
opłaca. Szeroko
poj
ta profilaktyka powoduje wyczulenie ortograficzne uczniów, którzy znajduj
ą
satysfakcj
ą
w celowym uczeniu si
ę
zasad pisowni.
ż
ż
uderzy
ż
ę
Zgłoś jeśli naruszono regulamin