081. Anderson Gabriella - Fascynujący portret.pdf - ROMANSE SPRZED LAT - Agadoo86

Gabriella Anderson

FASCYNUJ ġ CY PORTRET

Londyn, 1854

- Jest pan pewien, Ň e to nie pomyłka? - Ivy wyprostowała si ħ w fotelu z wkl ħ słym oparciem.

Prawnik spojrzał na ni Ģ zza binokli.

- Mam honor rozmawia ę z lady Ivy St. Clair, córk Ģ Geralda i Phoebe St. Clairów, hrabiego i

hrabiny Dunleigh, nieprawda Ň ?

-Tak.

- Wobec tego nie ma mowy o Ň adnej pomyłce.

Ivy spojrzała na brata, ale on tylko wzruszył ramionami. Potem skrzy Ň ował je na piersi i oparł

si ħ o Ļ cian ħ .

- Ale sk Ģ d ten legat? - Ivy potrz Ģ sn ħ ła głow Ģ . - Z jakiej racji lord Stanhope miałby mi co Ļ

zapisywa ę ? Nawet go nie znałam!

- Nie zostałem upowa Ň niony do udzielania odpowiedzi na podobne pytania. - Prawnik zdj Ģ ł

binokle i przetarł szkła chusteczk Ģ .

Ivy pomy Ļ lała, Ň e powierzchowno Ļę pana Jenkinsa pasuje jak ulał do wystroju jego gabinetu.

Pr ĢŇ kowane tapety w kolorze czerwonego wina i orzechowa boazeria prezentowały si ħ

niezwykle godnie i szacownie. O prawniku mo Ň na by powiedzie ę to samo.

- Co konkretnie otrzyma w spadku moja siostra? - spytał Christopher.

- Dom w hrabstwie Devon i tysi Ģ c funtów gotówk Ģ . Pan Jenkins znów wło Ň ył binokle.

- Nie Ņ le si ħ obłowiła Ļ , Ivy - podsumował Christopher. Nie Ņ le?! To był prawdziwy dar nieba.

Mo Ň e ten legat nie uczynił z niej milionerki... ale i tak dech jej zaparło, gdy prawnik wymienił

sum ħ . To było w najwy Ň szym stopniu zdumiewaj Ģ ce!

- Z legatem wi ĢŇ e si ħ jednak pewien warunek. Musi go pani spełni ę , zanim dom i pieni Ģ dze

przejd Ģ w pani r ħ ce - wyja Ļ nił pan Jenkins. Wyj Ģ ł z szuflady biurka kopert ħ i poło Ň ył j Ģ na

blacie.

Ze swego miejsca Ivy zdołała odczyta ę nazwisko na kopercie. Jej własne nazwisko.

Prawnik wstał zza biurka i podszedł do stoj Ģ cej pod przeciwległ Ģ Ļ cian Ģ szafki. Z jej wn ħ trza

wydobył jaki Ļ prostok Ģ tny, płaski przedmiot owini ħ ty w szary papier i powrócił z nim do

swych go Ļ ci.

- Lord Stanhope polecił mi wr ħ czy ę to pani, lady Ivy, nim zapozna si ħ pani z jego listem. - Z

niezwykł Ģ ostro Ň no Ļ ci Ģ odwin Ģ ł gruby papier.

Zgodnie z przewidywaniami Ivy był to obraz. Kiedy go ujrzała, przestał dla niej istnie ę nie

tylko doradca prawny, ale cały Ļ wiat. Z portretu spogl Ģ dały ku niej bystre, jasnobł ħ kitne oczy.

Portretowany był młodym człowiekiem, ale nikt by go nie nazwał niezgrabnym młokosem.

Mocny zarys szcz ħ ki znamionował silny charakter. Powa Ň ne spojrzenie Ļ wiadczyło o

inteligencji. Ivy dostrzegła jednak niepokoj Ģ ce błyski w niebieskich oczach. Ich wła Ļ ciciel

miał prawdopodobnie skłonno Ļę do psich figlów. W szelmowskim spojrzeniu kryło si ħ

jeszcze jakie Ļ przesłanie, ale nie zdołała go rozszyfrowa ę .

Có Ň to za bzdury! Przecie Ň to tylko obraz, zamalowane płótno, nic wi ħ cej. Je Ļ li te oczy s Ģ tak

wymowne, to jedynie dowód wielkiego talentu malarza.

- Nie spotkałem tego faceta podczas ubiegłego sezonu -skonstatował jej brat. - Na szcz ħĻ cie!

Trudno rywalizowa ę z kim Ļ takim. Wyobra Ň am sobie, jak damulki lgn Ģ do niego!

- Kto to jest? - spytała Ivy.

- Lord Stanhope nie upowa Ň nił mnie do udzielania podobnych informacji. By ę mo Ň e znajdzie

pani odpowied Ņ w jego li Ļ cie. - Prawnik popchn Ģ ł kopert ħ w stron ħ Ivy.

Christopher przechwycił list po drodze. Ivy cmokn ħ ła na znak dezaprobaty i ostentacyjnie

wyci Ģ gn ħ ła r ħ k ħ . Brat oddał jej kopert ħ . Spojrzała na kilka słów skre Ļ lonych Ļ miałym

pismem.

- Zgodnie z wyra Ņ n Ģ instrukcj Ģ lorda Stanhope'a ma pani tydzie ı na podj ħ cie decyzji, czy

zamierza pani spełni ę jego Ň yczenie.

- Mam nadziej ħ , Ň e z jego listu dowiem si ħ , o co chodzi - powiedziała Ivy, chowaj Ģ c kopert ħ

do woreczka.

- Jestem pewien, Ň e tak b ħ dzie, cho ę - oczywi Ļ cie - nie czytałem tego listu.

- A je Ļ li nie zgodz ħ si ħ spełni ę jego pro Ļ by? - spytała.

-W takim wypadku dom oraz pieni Ģ dze przejd Ģ na własno Ļę głównego spadkobiercy:

bratanka zmarłego lorda, obecnego hrabiego Stanhope'a.

- Mie ę co Ļ takiego w r ħ ku i wypu Ļ ci ę ?! - obruszył si ħ Christopher.

- Prosz ħ zabra ę ze sob Ģ ten portret, lady Ivy. Który Ļ z moich kancelistów zaniesie go do

powozu. Zechce pani łaskawie powiadomi ę mnie o swej decyzji pod koniec tygodnia... albo

wcze Ļ niej. - Pan Jenkins u Ļ miechn Ģ ł si ħ i wstał na znak, Ň e posiedzenie dobiegło ko ı ca.

Ivy równie Ň podniosła si ħ z fotela.

- Dzi ħ kuj ħ , Ň e zechciał pan po Ļ wi ħ ci ę nam tyle cennego czasu. A zatem, do zobaczenia za

tydzie ı , panie Jenkins.

- Czy mo Ň emy si ħ spotka ę o tej samej porze co dzi Ļ ?

- Tak, bardzo mi to odpowiada.

Prawnik otworzył drzwi wiod Ģ ce do kancelarii i skłonił si ħ Ivy, gdy go mijała. Christopher

pospieszył za siostr Ģ .

Gdy wracali powozem do domu, Ivy wpatrywała si ħ w portret. Te bł ħ kitne oczy miały jak ĢĻ

tajemn Ģ moc: przyci Ģ gały j Ģ niczym magnes, przemawiały do niej, budziły w niej nieznane

dot Ģ d uczucia...

- Któ Ň to mo Ň e by ę ...? Jak ci si ħ zdaje, Ivy? Pytanie Christophera wyrwało j Ģ z zadumy.

- Chyba kto Ļ ... wa Ň ny. To doskonały portret.

- Wiesz co? Ojciec i mama wcale by si ħ nie ucieszyli, Ň e przywozisz do domu obcych

facetów! Mnie si ħ to tak Ň e nie podoba, je Ļ li mam by ę szczery.

- Uspokój si ħ , osiołku! Wcale nie przywo Ňħ do domu obcych facetów, jak to okre Ļ lasz.

- No to ich portrety! A na tego tak si ħ gapisz, a Ň si ħ niedobrze robi.

- Mój słodki braciszku, przecie Ň to tylko malowidło!

- O, Bo Ň e... „Słodki braciszku"! Gdyby to kto Ļ usłyszał, stałbym si ħ po Ļ miewiskiem

Londynu! - Porzuciwszy gderliwy ton, Christopher pocałował siostr ħ w czubek głowy. - No,

zabierz si ħ wreszcie do tego listu, marudo! Mo Ň e dowiemy si ħ w ko ı cu, co to za jeden. -

Rozsiadł si ħ wygodnie z głow Ģ opart Ģ o poduszki.

Ivy wydobyła z woreczka list lorda Stanhope'a. Złamała piecz ħę i wyj ħ ła z koperty trzy

arkusiki welinu.

Moja droga Ivy,

Wybacz, Ň e tak poufale zwracam si ħ do Ciebie, ale wydaje mi si ħ , Ň e znamy si ħ od lat i Ň yjemy

w przyja Ņ ni. A któ Ň u Ň ywa w rozmowie z przyjacielem oklepanych formułek i oficjalnych

tytułów...? Zreszt Ģ , gdybym nawet nie miał racji, i tak nie mo Ň esz mnie ju Ň ofukn Ģę ani za-

sypa ę wyrzutami. Kto by si ħ kłócił z nieboszczykiem?! (Wybacz ten niesmaczny Ň arcik, ale

przez całe Ň ycie byłem Ň artownisiem. Dzie ı bez psoty, kawału czy dowcipu uwa Ň ałem za

stracony.)

Ale Ň z niego dziwak - pomy Ļ lała Ivy. Ma doprawdy osobliwe poczucie humoru!

- No i co ci napisał? - dopytywał si ħ Christopher.

- Opanuj si ħ ! Nie sko ı czyłam jeszcze czyta ę .

- To si ħ pospiesz! Umieram z ciekawo Ļ ci, o co tu w ko ı cu chodzi.

- Je Ļ li nie przestaniesz mnie zadr ħ cza ę , odło Ňħ czytanie listu na potem. Wrócimy do domu,

zamkn ħ si ħ w swojej sypialni i b ħ d ħ miała wreszcie spokój.

- Tu Ň jestem cicho. - Christopher skrzy Ň ował ramiona na piersi i zrobił tak Ģ min ħ , jakby w

ogóle nie interesował si ħ sprawami siostry. Przy czym nie spuszczał z niej wzroku ani na

chwil ħ .

Obserwuj Ģ c t ħ błazenad ħ , Ivy roze Ļ miała si ħ i powróciła do listu.

Jestem pewien, Ň e zdziwił Ci ħ ten nieoczekiwany legat od nieznajomego. Otó Ň dawno, dawno

temu zakochałem si ħ w pi ħ knej dziewczynie. A w dodatku, jakim Ļ cudem, ona równie Ň mnie

pokochała. Nie zapomniałem nigdy tamtego sezonu, który sp ħ dzili Ļ my wspólnie. Te ta ı ce, te

tajemnicze szepty, te ukradkowe spotkania... Niestety byłem tylko młodszym synem, bez tytułu,

maj Ģ tku i nadziei na popraw ħ sytuacji. Rodzice mojej ukochanej nie wyrazili zgody na nasz

zwi Ģ zek i czym pr ħ dzej wydali j Ģ za kogo Ļ innego. Wiesz, o kim mówi ħ , Ivy? Moja ukochana

Phoebe to twoja matka. Z rozpacz Ģ w sercu przygl Ģ dałem si ħ , jak przed ołtarzem przysi ħ ga

miło Ļę i wierno Ļę twojemu ojcu. Ja równie Ň zło Ň yłem wówczas uroczyst Ģ przysi ħ g ħ , Ň e nie

b ħ d ħ jej nara Ň ał na takie cierpienia, jakie sam znosiłem. Doszedłem do wniosku, Ň e najlepiej

si ħ jej przysłu Ňħ , znikaj Ģ c całkowicie z jej Ň ycia. Ale nigdy o niej nie zapomniałem.

No, có Ň ... To wyja Ļ niało dziwn Ģ reakcj ħ mamy na wie Ļę o Ļ mierci lorda Stanhope'a i o jego

zapisie dla Ivy. Matka westchn ħ ła, szepn ħ ła „Haroldzie..." i pospiesznie opu Ļ ciła pokój,

ocieraj Ģ c łzy.

Dowiedziałem si ħ , Ň e urodziła swemu m ħŇ owi syna, a potem Ciebie i twoj Ģ siostr ħ . Mniej

wi ħ cej w tym czasie zmarł mój starszy brat, a ja odziedziczyłem jego tytuł i jego fortun ħ .

Miałem ju Ň wszystko... ale nie wynagrodziło mi to najwi ħ kszej straty, jak Ģ poniosłem. Nie

wskrzesiło utraconej miło Ļ ci. Ot, ironia losu! Ju Ň Ci wspomniałem, Ň e lubi ħ Ň arty. Los rów-

nie Ň ma poczucie humoru i bawi si ħ naszym kosztem.

Nie my Ļ l, Ň e zgorzkniałem w moim bólu. Wr ħ cz przeciwnie! Mierzi mnie ci Ģ głe utyskiwanie i

walenie głow Ģ w mur. Phoebe była szcz ħĻ liwa, ja pogodziłem si ħ z losem. Zawsze jednak z

daleka obserwowałem j Ģ i jej dzieci. Zadowoliłem si ħ rol Ģ obserwatora, dyskretnego, ale

zaanga Ň owanego.

Z trojga dzieci Phoebe wła Ļ nie Ty, Ivy, była Ļ moj Ģ ulubienic Ģ . Twój brat i twoja siostra to

równie Ň ciekawe osobowo Ļ ci. Brakuje im jednak tej iskry bo Ň ej i siły witalnej, która z Ciebie

promieniuje. Jak wspaniale umiesz poskromi ę natr ħ tnych wielbicieli! Jeste Ļ dla nich zawsze

miła i uprzejma, ale trzymasz ich na dystans. Nikt jeszcze nie skradł Ci serca. Wyobra Ň am

sobie, jak ta niezale Ň na postawa irytuje i trwo Ň y twoich rodziców!

Ivy za Ļ miała si ħ cichutko. Lord Stanhope rzeczywi Ļ cie znał ich na wylot!

Pozostawiam Ci wi ħ c w spadku dom i nieco gotówki, by Ļ mogła zachowa ę niezale Ň no Ļę nawet

po wyj Ļ ciu za m ĢŇ . Ale najpierw musisz spełni ę moje Ň yczenie. Podró Ň e kształc Ģ , wszyscy o

tym wiemy. Podró Ň e pomagaj Ģ spojrze ę na wszystko z wła Ļ ciwej perspektywy. I nieraz si ħ

zdarza, droga Ivy, Ň e u kresu podró Ň y czeka nas spełnienie najskrytszych marze ı .

Spełnienie najskrytszych marze ı ...? Ivy potrz Ģ sn ħ ła głow Ģ . U kresu podró Ň y nie czeka jej nic

prócz przykrego obowi Ģ zku. Nic prócz mał Ň e ı stwa z Neville'em Foxworthym, markizem

Wynbrooke. Zmarszczyła brwi. Po chwili wróciła znów do listu.

Do tej pory Jenkins z pewno Ļ ci Ģ przekazał Ci portret. Masz go zawie Ņę do Walii i wr ħ czy ę

jednemu z moich przyjaciół. Z pewno Ļ ci Ģ b ħ dzie zły, Ň e przetrzymałem obraz zbyt długo.

Odmówi przyj ħ cia portretu. Jestem pewien, Ň e tylko ty, Ivy, mo Ň esz go do tego skłoni ę .

Moja gospodyni, pani Pennyfeather, b ħ dzie Ci towarzyszy ę w tej wyprawie. Wyraziła ju Ň

zgod ħ . To niezwykła kobieta, z pewno Ļ ci Ģ wywi ĢŇ e si ħ doskonale z roli przyzwoitki. Mój

powóz i mój stangret tak Ň e czekaj Ģ na twe rozkazy. Wszystkimi szczegółami zajmie si ħ

Jenkins. Drogi Ivy, mam nadziej ħ , Ň e zechcesz spełni ę pro Ļ b ħ starego przyjaciela, który

zawsze dobrze Ci Ň yczył, cho ę nigdy go nie poznała Ļ . Wierz ħ , Ň e czeka Ci ħ wielkie szcz ħĻ cie,

na jakie zasługujesz. Szkoda, Ň e Ļ wiadkiem tego radosnego wydarzenia nie b ħ dzie ju Ň

twój stary przyjaciel Stanhope

Na ostatniej kartce welinu widniało nazwisko i adres człowieka, któremu miała wr ħ czy ę

obraz: Auburn Seaton, ksi ĢŇħ Tamberlake, Gryphon's Lair, Betws-y-coed, Walia.

Je Ļ li nie zapomniała ze szcz ħ tem geografii, posiadło Ļę lorda Tamberlake'a znajdowała si ħ na

terenie Snowdonii.

Dziwne... Nigdy dot Ģ d o nim nie słyszała.

Zło Ň yła list i schowała go znów do koperty. Có Ň za osobliwa pro Ļ ba! Ka Ň da firma

przewo Ņ nicza mogła dostarczy ę przesyłk ħ pod wskazany adres. Czemu lord Stanhope

obarczył tym zadaniem wła Ļ nie j Ģ ? Nie wyja Ļ nił tego w swoim li Ļ cie... Ale, szczerze mówi Ģ c,

Ivy nie potrzebowała Ň adnych wyja Ļ nie ı .

Usta jej wygi ħ ły si ħ w lekkim u Ļ miechu. Je Ň eli wyjedzie do Walii, termin uroczystych

zar ħ czyn znów si ħ odwlecze.

U Ļ miechała si ħ od ucha do ucha, chowaj Ģ c list w zanadrze.

- No i co? Wiesz ju Ň , co to za jeden?

- Kto taki?

- Jak to kto? M ħŇ czyzna z portretu! - Christopher spojrzał na ni Ģ jak na wariatk ħ .

- Lord Stanhope nic mi o nim nie napisał.

- No to o czym ci napisał?

- Prosił, Ň ebym zawiozła ten obraz do Walii i wr ħ czyła jednemu z jego przyjaciół.

- Wykluczone!

- Wykluczone! - orzekła Phoebe St. Clair, hrabina Dunleigh. - Nawet o tym nie wspominaj.

Omin ħ łoby ci ħ uroczyste otwarcie sezonu!

- Komu zale Ň y na kilku idiotycznych balach?!

- Idiotycznych?! Ivy, nie pozwol ħ , by moja córka...

- No, no, mamo! Nie irytuj si ħ . - Ivy poklepała wzburzon Ģ hrabin ħ po ramieniu. - Przecie Ň to

tylko krótki wyjazd, a nie zerwanie zar ħ czyn!

- Nie mów takich strasznych rzeczy, Ivy!

- Tylko Ň artowałam.

- Z pewnych spraw nie wolno Ň artowa ę ! Doskonale wiesz, Ň e musisz pierwsza i Ļę do ołtarza.

Dopiero wtedy zaczniemy szuka ę odpowiedniego m ħŇ a dla Georginy.

Ivy po Ň ałowała, Ň e nie mo Ň e zamieni ę si ħ na miejsca z młodsz Ģ siostr Ģ .

- Obiecałam przecie Ň , Ň e wyjd ħ za lorda Wynbrooke'a.

- Strasznie długo zwlekali Ļ my z oficjalnym ogłoszeniem waszych zar ħ czyn. - Hrabina

nerwowo wymachiwała wachlarzem. - Co ludzie o nas powiedz Ģ ?!

- Nic nie powiedz Ģ , bo zar ħ czyny nie zostały jeszcze ogłoszone. A ja wróc ħ za dwa, trzy

tygodnie. - Ivy podniosła si ħ z sofy i podeszła do okna. Spojrzała na zachód. Bardzo chciała

wyjecha ę , ale mama robiła trudno Ļ ci. Jak j Ģ przekona ę ...? I nagle doznała ol Ļ nienia. - Taka

byłam pewna, Ň e sprawi ħ ci rado Ļę , spełniaj Ģ c pro Ļ b ħ twego dawnego przyjaciela...! No, có Ň ...

myliłam si ħ . Wida ę niewiele dla ciebie znaczył.

Lady Dunleigh westchn ħ ła: „Kochany Harold...!", wyj ħ ła chusteczk ħ i przytkn ħ ła j Ģ do oczu.

Cho ę podziw Ivy dla rodzicielki wzrósł, odk Ģ d dowiedziała si ħ o jej młodzie ı czej miło Ļ ci,

bez skrupułów wykorzystała matczyne wspomnienia, by przeci Ģ gn Ģę j Ģ na swoj Ģ stron ħ .

Siadła znów przy matce i wzi ħ ła j Ģ za r ħ ce.

- Zaraz po moim powrocie powiadomimy cały Ļ wiat o naszych zar ħ czynach. Przysi ħ gam!

Pozwol ħ ci nawet wybra ę dla mnie toalet ħ na t ħ uroczysto Ļę .

Hrabina natychmiast si ħ rozpromieniła.

- Ju Ň j Ģ obmy Ļ liłam! Znalazłam kolor, który najlepiej pasuje do twej karnacji i podkre Ļ li twoje

oczy... Jaka szkoda, ņ e nie jeste Ļ blondynk Ģ jak twoja siostra!

Ivy odwróciła si ħ do okna, by ukry ę u Ļ miech triumfu. Có Ň z tego, Ň e ma nijakie włosy: ani

kruczoczarne, ani złote? Có Ň z tego, Ň e ma zwyczajne piwne oczy? Niech sobie Georgina

kolekcjonuje poematy na cze Ļę swej niebia ı skiej i złocistej urody!

- A jednak to wykluczone! Nie mog ħ sama z tob Ģ pojecha ę . Nie mog ħ nawet da ę ci do

towarzystwa pokojówki. Podczas twej nieobecno Ļ ci Georgina we Ņ mie udział w kilku balach...

Pokojówka b ħ dzie nam koniecznie potrzebna. Nie chcesz chyba, Ň eby twoja siostra poniosła

kl ħ sk ħ na samym pocz Ģ tku sezonu... tylko dlatego, Ň e zachciało ci si ħ bł Ģ ka ę po dzikich

bezdro Ň ach...

081. Anderson Gabriella - Fascynujący portret.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: