36.pdf

www.mateusz.pl/ligamm

Rok IX nr 2 (36) 2001

Koszt egz.: 2,5 z³

ks. Artur Jerzy Katolo

ry w szerszym kontekcie odnosi siê

równie¿ do praktyk zatruwania orga-

nizmu kobiety w celu unikniêcia po-

czêcia nowego ¿ycia ludzkiego lub te¿

dokonania aborcji przy pomocy odpo-

wiednich mikstur. Tego rodzaju dzia-

³alnoci¹ trudnili siê bowiem magowie

lub tak zwani uzdrawiacze, co wi¹-

za³o siê w sposób naturalny dla tam-

tych czasów, z odpowiednim rytem

magicznym 6 . w. Pawe³ jednoznacz-

nie potêpi³ takie postêpowanie stwier-

dzaj¹c, ¿e ci, którzy siê takich rzeczy

dopuszczaj¹, królestwa Bo¿ego nie

odziedzicz¹ (Gal 5, 21).

w. Jan w Apokalipsie u¿ywa s³o-

wa pharmakeia (Ap 9, 20-21) na

oznaczenie czarów w zestawieniu

z zabójstwem oraz nierz¹dem, nato-

miast w Ap 21, 8 i Ap 22, 15 phar-

makon na okrelenie gularzy w ze-

stawieniu z rozpustnikami i zabójcami.

Nale¿y przypuszczaæ, ¿e czary, gu-

s³a (pharmakon) oraz gularze

(pharmakoi) odnosz¹ siê, tak jak w

Gal 5, 19-21, do u¿ywania mikstur

chemicznych maj¹cych zapobiec po-

czêciu dziecka lub maj¹cych na celu

wywo³anie wczesnego poronienia

Kontrola urodzeñ

w tradycji

chrzecijañskiej

(cz. I)

raktyka kontroli urodzin siêga

czasów bardzo odleg³ych. Ko-

biety w staro¿ytnym Egipcie

w celu unikniêcia poczêcia nowego ¿y-

cia ludzkiego stosowa³y tampony na-

s¹czone miodem i ¿ywicami drzew 1 .

Praktykowany by³ stosunek przerywa-

ny, który zosta³ potêpiony w Pimie

wiêtym (por. Rdz 38, 8-10). Stosowa-

no sterylizacjê, która w wiecie staro-

¿ytnych ¯ydów uznawana by³a za

czyn niegodny dla wyznawcy Boga

Jahwe, a przez to wy³¹czaj¹cy ze spo-

³ecznoci Izraela: Nikt, kto ma zgnie-

cione j¹dra [] nie wejdzie do zgro-

madzenia Pana (Pwt 23, 2). Dzia³anie

przeciwpoczêciowe uzyskiwano rów-

nie¿ przy pomocy odpowiednich mie-

szanek zió³. Praktykowano aborcjê,

czyli zabicie dziecka poczêtego w ³o-

nie matki. Soranus z Efezu (II w.) le-

karz-ginekolog w swoich pismach

przedstawia ca³y szereg sposobów za-

pobiegania ci¹¿y.

Te ró¿ne sposoby zapobiegania

poczêciu siê nowego ¿ycia ludzkiego

wi¹za³y siê czêsto z instytucj¹ prosty-

tucji sakralnej

Prostytucji sakralnej towarzyszy³y

ró¿nego rodzaju mi³osne i uzdra-

wiaj¹ce czary. Znane by³y magiczne

zaklêcia, które wraz z odpowiednim

wywarem z zió³ mia³y zapobiegaæ po-

czêciu nowego ¿ycia ludzkiego

. Je¿eli

zawiod³y czary, praktykowano abor-

cjê. Dlatego miêdzy innymi Hipokra-

tes (zm. 370 r. przed Chr.) zobowi¹-

zywa³ przysiêg¹ adeptów sztuki

lekraskiej, ¿e nie bêd¹ uprawiali prak-

tyk aborcyjnych, gdy¿ s¹ to czyny nie-

godne lekarza 5 . Praktykê aborcji jak

równie¿ czarowanie w celu zapobie-

¿enia powstania nowego ¿ycia ludz-

kiego, pozostawiano wszelkiego ro-

dzaju magom.

Z greckim terminem pharmakeia

(³ac. veneficia) mo¿na siê spotkaæ

w Nowym Testamencie (Gal 5, 19-21;

Ap 9, 20-21; Ap 21, 8; Ap 22, 15). w.

Pawe³ Aposto³ wymieniaj¹c w Gal 5,

19-21 uczynki z cia³a wylicza wród

nich pharmakeia (³ac. veneficia),

oddane w jêzyku polskim jako czary.

W zestawieniu z kontekstem kul-

turowym czasów jemu wspó³czesnych

nale¿y przypuszczaæ, ¿e s³owo cza-

w. Jan jednoznacznie potêpia tego

rodzaju praktyki.

Interpretacja s³owa veneficia (gr,

pharmakeia, pol. czary, gus³a)

jako dzia³anie przeciwpoczêciowe lub

aborcyjne znajduje swoje potwierdze-

nie w odniesieniu do prawa Corneliu-

sa Sulli z roku 81 przed Chr. Lex Cor-

nelia de Sicariis et Veneficiis (Prawo

Korneliusza przeciwko bandytom

i trucicielom) skierowane by³o miêdzy

innymi przeciwko tym, którzy poda-

wali mikstury chemiczne (³ac. vene-

ficia) mog¹ce spowodowaæ mieræ

dziecka poczêtego

, która zwi¹zana by³a

z kultem bóstw mi³oci i p³odnoci.

Praktykowanie prostytucji sakralnej

wystêpowa³o u ludów staro¿ytnego

Wschodu i ³¹czone by³o z kultem ku

Dokoñczenie na s. 3

ISSN 1234 8112

czci Isztar (Babilonia i Asyria), Ana-

hity (dzisiejszy Iran, Azja Mniejsza,

Armenia), Kybele (Frygia) i Afrodyty

(Grecja, a szczególnie Korynt)

P RAKTYKA

Tylko temperatura

Proszê o odpowied: czy

bezpieczne jest stosowanie

NPR, je¿eli jedynym

wiarygodnym objawem jest

u mnie temperatura?

Przesz³am operacjê, która

praktycznie pozbawi³a mnie

wytwarzania luzu

w fizjologicznej iloci - jest

niezauwa¿alny. Na razie

stosowanie tej metody

oznacza dla nas sta³¹

wstrzemiêliwoæ

i frustracjê. Mamy ju¿ czworo

dzieci, z których dwoje

zosta³o poczêtych w dniach

uznanych przez metodê

za niep³odne.

p³odnoci przed jajeczkowaniem: naj-

pierw musimy odnotowaæ, kiedy wy-

pada³ najwczeniejszy dzieñ poowu-

lacyjnego wzrostu temperatury w co

najmniej szeciu ostatnich cyklach.

Jeli teraz od tego dnia odejmiemy 7

dni, to otrzymana liczba wskazuje nam

ostatni dzieñ niep³odnoci przed ja-

jeczkowaniem. Zasada ta sprawdza

siê bardzo dobrze tak¿e w krótkich

cyklach z krótk¹ faz¹ lutealn¹. Oczy-

wicie jeli w kolejnym cyklu zaob-

serwujemy wczeniejszy ni¿ dotych-

czas wzrost temperatury, wtedy dla

nastêpnego cyklu opieramy siê na tej

nowej obserwacji. Dla przyk³adu: je-

li w³acicielka poni¿szej karty w co

najmniej szeciu poprzednich cyklach

zaobserwowa³a najwczeniejszy

wzrost temperatury w dniu 17, to w

przedstawionym cyklu koniec fazy I

przypada w dniu 10 (17 minus 7). Ze

wzglêdu na to, ¿e nie mamy potwier-

dzenia ze strony objawu luzu, które-

go pojawienie siê sygnalizuje pocz¹-

tek okresu p³odnoci, mo¿emy cofn¹æ

siê jeszcze o jeden dzieñ.

Je¿eli za chodzi o wyznaczenie

pocz¹tku fazy III, czyli niep³odnoci

po jajeczkowaniu, to Liga Ma³¿eñstwo

Ma³¿eñstwu proponuje nastêpuj¹c¹

regu³ê: faza III rozpoczyna siê wieczo-

rem czwartego dnia wzrostu tempera-

tury, przy czym trzy ostatnie tempera-

tury musz¹ le¿eæ co najmniej na

poziomie wy¿szym (0,2 stopnia Cel-

sjusza nad poziomem ni¿szym o wy-

znaczaniu poziomu ni¿szego i wy¿sze-

go mo¿na przeczytaæ w ksi¹¿ce Sztuka

NPR na stronie 145).

Jeli ma³¿onkowie maj¹ szczególnie

istotne powody dla unikniêcia poczê-

cia, mog¹ zastosowaæ dla wyznaczenia

pocz¹tku niep³odnoci poowulacyjnej

regu³ê, któr¹ polecamy osobom odsta-

wiaj¹cym doustne rodki antykoncep-

cyjne: faza III zaczyna siê wieczorem

pi¹tego dnia wzrostu temperatury -

z takim samym zastrze¿eniem jak po-

przednio: trzy ostatnie temperatury

musz¹ znajdowaæ siê na poziomie wy-

¿szym - tak¹ w³anie sytuacjê widzimy

na zamieszczonej poni¿ej karcie.

Gdy decydujemy siê polegaæ tylko

na obserwacji temperatury, powinni-

my mierzyæ j¹ regularnie, o sta³ej

porze, pamiêtaj¹c o tym, ¿e dni z tem-

peraturami zak³óconymi (np. przez

chorobê) opuszczamy i nie bierzemy

ich pod uwagê w interpretacji cyklu.q

iga Ma³¿eñstwo Ma³¿eñstwu

uczy na swoich kursach meto-

dy objawowo termicznej

i poleca j¹ jako wysoce skuteczny spo-

sób rozpoznawania p³odnoci, bowiem

wzajemne potwierdzanie siê objawów

luzu i temperatury daje lepsz¹ mo¿li-

woæ dok³adnej interpretacji cyklu.

Zdarzaj¹ siê jednak sytuacje takie jak

w przypadku autorki powy¿szego py-

tania, kiedy z jakich wzglêdów nie

jest mo¿liwa na przyk³ad obserwacja

luzu. Nie oznacza to jednak, ¿e nie

da siê wówczas stosowaæ metod NPR,

poniewa¿ równie¿ samo systematycz-

ne i staranne mierzenie temperatury

mo¿e dostarczyæ nam informacji po-

zwalaj¹cych zinterpretowaæ cykl. Ba-

dania nad wykorzystaniem pomiarów

podstawowej temperatury cia³a dla

rozpoznawania p³odnoci by³y prowa-

dzone wczeniej ni¿ zosta³a opracowa-

na metoda oparta na obserwacji luzu.

Na szczególn¹ uwagê zas³uguj¹ tu

zw³aszcza prace niemieckiego lekarza

G.K. Doeringa. Opracowa³ on metodê

termiczn¹, czyli opieraj¹c¹ siê wy³¹cz-

nie na interpretacji przebiegu wykre-

su temperatury w trakcie cyklu. Na

u¿ytek naszych kursów zaczerpnêli-

my z niej regu³ê s³u¿¹c¹ do wyzna-

czania koñca fazy I, czyli okresu nie-

Maciej Tabor

Jeli macie Pañstwo karty obserwacji

ilustruj¹ce trudne do interpretacji cykle,

przylijcie je do nas - ich omówienie na ³amach

Fundamentów Rodziny pomo¿e innym;

zyskamy w ten sposób tak¿e ciekawy materia³

badawczy. Oczywicie zapewniamy dyskrecjê

i anonimowoæ.

Fundamenty Rodziny nr 2(36)/2001

E TYKA

Kontrola urodzeñ

w tradycji chrzecijañskiej

Przypisy:

1. Por. S. Leone, Lineamenti di bioetica,

Palermo 1987, s. 83. 2. Por. Contracep-

tion, w: The New Encyclopedia Britanni-

ca, Chicago 1998, s. 587. 3. Por. Prosty-

tucja sakralna, w: Leksykon PWN,

Warszawa 1971, s. 947. 4. Por. Contra-

ception, w: dz. cyt., s. 587. 5. Por. A. Haus-

sler, The Rebelion of the Theologians: The

Deadly Consequences, Washington 1986,

s. 1. 6. Por. I. Carrasco de Paula, Il ri-

spetto dovuto allembrione umano: pro-

spettiva storico-dottrinale, w: Pontificia

Accademia Per La Vita, Identita e statuto

dellembrione umano, Citta del Vaticano

1998, s. 11. Por. tam¿e z przypisem nr 8.

7. Por. tam¿e. 8. Por. tam¿e.

Dokoñczenie ze s. 1

nie jest dla rozpusty, lecz dla Pana,

a Pan dla cia³a []. Czy¿ nie wiecie,

¿e cia³a wasze s¹ cz³onkami Chrystu-

sa? Czy¿ wzi¹wszy cz³onki Chrystusa

bêdê je czyni³ cz³onkami nierz¹dnicy?

Przenigdy! Albo czy¿ nie wiecie, ¿e ten,

kto ³¹czy siê z nierz¹dnic¹, stanowi z

ni¹ jedno cia³o? Bêd¹ bowiem jak

jest powiedziane dwoje jednym cia-

³em. []. Czy¿ nie wiecie, ¿e cia³o

wasze jest wi¹tyni¹ Ducha wiêtego,

który w was jest, a którego macie od

Boga, i ju¿ nie nale¿ycie do samych sie-

bie? Za wielk¹ bowiem cenê zostalicie

nabyci! Chwalcie wiêc Boga w waszym

ciele! (1Kor 6, 13. 15-16. 19-20).q

W pierwszych wiekach chrzeci-

jañstwa, w po¿yciu p³ciowym ma³¿on-

ków widziano aspekt jednocz¹co - pro-

kreacyjny; akty ma³¿eñskie stanowi³y

sposób realizacji Bo¿ego nakazu:

B¹dcie p³odni i rozmna¿ajcie siê,

abycie zaludnili ziemiê i uczynili j¹

sobie poddan¹ (Rdz 1, 28). Dlatego

uciekanie siê ma³¿onków do rodków

antykoncepcyjnych lub wczesnopo-

ronnych uznawano za dzia³anie

sprzeczne z prawem Bo¿ym. Tak samo

wszelkiego rodzaju praktykowanie

aktów p³ciowych poza ma³¿eñstwem

spotyka³o siê z dezaprobat¹, w myl

s³ów w. Paw³a Aposto³a: Ale cia³o

Autor jest doktorem bioetyki i pracuje w In-

stytcie Jana Paw³a II na KUL-u oraz w redak-

cji kwartalnika Ethos.

(Dokoñczenie w nastêpnym numerze)

MEDIA

szansa czy zagro¿enie?

Niestety, z moich obserwacji (pra-

cujê w szkole redniej) wynika, ¿e

czêæ rodziców nie interesuje siê tym,

co ich pociechy ogl¹daj¹ w wolnych

chwilach (TV, Internet). Mo¿na to t³u-

maczyæ zapracowaniem rodziców, ale

czy to do koñca przekonuje?

To w rodzinnym domu dzieci i m³o-

dzie¿ powinny czerpaæ wzorce zacho-

wañ. To w domu powinny byæ uczone

dialogu i miêdzyludzkiej komunikacji.

Dziêki telewizji, radiu, Internetowi

mamy dostêp do ró¿nych zdobyczy

kultury, nauki, techniki. Tylko ¿e nie

zawsze potrafimy z tej papki progra-

mowej wybraæ wartociowe programy

doros³ym, ale te¿ dzieciom i m³odzie-

¿y brak czêsto medialnej edukacji.

rodki masowego przekazu mog¹

siê przyczyniæ do rozwoju intelektu-

alnego, emocjonalnego, lecz mog¹ te¿

ten rozwój skutecznie hamowaæ.q

Bo¿ena Kuku³owicz

ragnê siê podzieliæ spostrze¿e-

niami na temat mediów i ich od-

dzia³ywania na dzieci i m³o-

dzie¿.Kiedy kilka lat temu Jerzy

Owsiak rozpoczyna³ akcjê Wielkiej or-

kiestry wi¹tecznej Pomocy, pewnie

ma³o osób myla³o,¿e jego has³o:

Róbta, co chceta przyniesie wiele

gorzkich owoców. Takie i inne rozre-

klamowane przez telewizjê osobowo-

ci maj¹ du¿y wp³yw na kszta³towa-

nie siê postaw dzieci i m³odzie¿y. Do

tych grup wiekowych naj³atwiej jest

trafiæ przez zakamuflowan¹ grê s³ów.

O faktach mówi siê ogólnikowo, tyl-

ko uwa¿ny widz mo¿e co odczytaæ

miêdzy wierszami.

W dniach 18 20 maja tego roku

odby³ siê w Warszawie Miêdzynaro-

dowy Kongres O godnoæ dziecka,

nad którym patronat medialny objê³a

Telewizja Puls. Nie mog³o tu zabrak-

n¹æ g³osów na temat roli mediów

w procesie wychowania m³odego po-

kolenia. Wnioski z tych wypowiedzi

nie s¹ jednak optymistyczne. Jaros³aw

Sellin, cz³onek Krajowej Rady Radio-

fonii i Telewizji, w sposób rzeczowy

i przekonuj¹cy mówi³ o oddzia³ywa-

niu mediów na dzieci i m³odzie¿.

Od momentu wprowadzenia w te-

lewizji polskiej oznaczeñ programów

(...) zdarzy³y siê ju¿ swoiste manipu-

lacje. Przyk³adowo w jednym z pro-

gramów TV film emitowany by³ ze

znakiem zielonym, a za tydzieñ w tym

samym programie ten sam film nada-

no ze znaczkiem czerwonym. (...)

O tym, ¿e zarówno telewizja publicz-

na jak i stacje prywatne obni¿aj¹ loty,

nie muszê chyba nikogo przekonywaæ.

Wystarczy wspomnieæ bezkrytycznie

reklamowany w TVN program Wielki

Brat czy pseudokomediê wiat we-

d³ug Kiepskich w TV4. Prymitywne

dialogi rozmówców, brak jakiejolwiek

motywacji, by przekazaæ ogólnoludzkie

wartoci, takie jak prawda, piêkno, mi-

³oæ. Autorzy tych i podobnych progra-

mów próbuj¹ wmówiæ, ¿e Polak to osi-

³ek, który wolny czas spêdza przed

telewizorem, popijaj¹c piwo.

DRODZY CZYTELNICY

Napiszcie, jak w swoich rodzinach radzicie

sobie z korzystaniem przez dzieci z telewizji,

video, komputera; czy zauwa¿acie jaki wp³yw

tych mediów na wasze pociechy? Najciekaw-

sze listy opublikujemy, a sporód ich autorów

wybierzemy jedn¹ osobê, która otrzyma szeæ

kolejnych numerów Fundamentów Rodziny.

Fundamenty Rodziny nr 2(36)/2001

M A£¯EÑSTWO

Z najnowszej ksi¹¿ki Jacka Pulikowskiego

Wartoæ

wspó³¿ycia

ma³¿eñskiego

Warunki do wpó³¿ycia

Wchodzimy na teren wyj¹tkowo

delikatny. Mo¿na bowiem sformu³o-

waæ szereg obiektywnie prawdziwych

twierdzeñ ogólnych, lecz jednoczenie

- jestem o tym g³êboko przekonany -

wrêcz nie wolno nakazywaæ jedynie

s³usznych sposobów czy technik po-

stêpowania. Nakazy w tej dziedzi-

nie naruszaj¹ bowiem intymnoæ ma³-

¿eñstwa i próbuj¹ odebraæ ma³¿onkom

prawo do nieskrêpowanej indywidu-

alnej, jedynej i niepowtarzalnej twór-

czoci na tym piêknym terenie. Oczy-

wicie, wolno przekazywaæ wiedzê,

wolno udzielaæ rad i podpowiedzi

zw³aszcza tym, którzy prze¿ywaj¹

trudnoci i o pomoc prosz¹, natomiast

w ¿adnym razie nie wolno nikomu

narzucaæ sposobów i technik postêpo-

wania. Podanie pewnych prawd ogól-

nych mo¿e okazaæ siê dla wielu po-

mocne. Do takich prawd ogólnych

nale¿y koniecznoæ przygotowania,

wa¿na zw³aszcza dla kobiety. Dla ko-

biety wa¿na jest w bezporednim przy-

gotowaniu do wspó³¿ycia tak zwana

gra wstêpna, czyli czu³e bodce s³u-

chowe i bardzo delikatny dotyk. Zde-

cydowanie uwa¿am, ¿e tego, jaki on

ma byæ, lepiej dowiedzieæ siê od w³a-

snej ¿ony ni¿ z nawet najbardziej kom-

petentnych naukowych opracowañ. Po

pierwsze dlatego, ¿e opracowania te,

si³¹ rzeczy, dotycz¹ kobiety urednio-

nej i nie uwzglêdniaj¹, bo nie mog¹,

indywidualnoci konkretnej ¿ony, a po

drugie poznawanie ¿ony z ksi¹¿ki

jest po prostu nieciekawe. O ile¿ piêk-

niej i atrakcyjniej jest poznawaæ sie-

bie nawzajem na ¿ywo, nawet gdy-

by to poznawanie mia³o trwaæ bardzo

d³ugo i wcale niekoniecznie iæ do celu

najkrótsz¹ drog¹. Przecie¿ dla wê-

drowca najpiêkniejsza droga na szczyt

wcale nie prowadzi w linii prostej.

Prawdziwy wêdrowiec równie cieszy

siê zdobyciem szczytu, jak wszystkim,

co napotka³, widzia³ i prze¿y³ po dro-

dze, równie¿ pokonanymi trudnocia-

mi. Za nic w wiecie nie pozwoli³by siê

zawieæ na szczyt helikopterem, bo

ogl¹dane widoki nie zaprawione trudem

i potem nie smakowa³yby tak samo.

Dla ¿ony gr¹ wstêpn¹ jest tak na-

prawdê ca³e ¿ycie i wszystko, co j¹

spotka³o ze strony mê¿a. Choæ mo¿e

to niektórym wydawaæ siê dziwne,

a mo¿e nawet nieprawdopodobne, to

czyny mê¿a, zw³aszcza dokonania

na polu p³ciowoci, z czasów, gdy jesz-

cze nie zna³ ¿ony, mog¹ j¹ (i jego tak-

¿e) blokowaæ w sytuacji wspó³¿ycia.

¯ona bowiem nie potrafi wyrwaæ

wspó³¿ycia z ca³ego kontekstu co-

dziennoci.

Drug¹ zasad¹ ogóln¹ jest wymóg

odpowiednio d³ugiego czasu trwania

wspó³¿ycia. Z jednej strony istnieje

pewien obiektywnie potrzebny czas do

umo¿liwienia uruchomienia pe³nej re-

akcji w ciele kobiety. Mo¿na jedno-

znacznie oceniæ po fakcie, czy czas

wspó³¿ycia by³ wystarczaj¹cy. Je¿eli

w pe³ni nast¹pi³a mo¿liwa reakcja cia-

³a, to znaczy, ¿e czas by³ dostatecznie

d³ugi. Je¿eli jednak nie nast¹pi³a, nie

wiemy, czy czas by³ zbyt krótki, czy

nie zosta³y spe³nione inne potrzebne

warunki. Mê¿czynie tak¿e jest po-

trzebny pewien czas, lecz jest on wie-

lokrotnie (!) krótszy.

Z drugiej strony, jest potrzebny

pewien czas, by mog³o nast¹piæ zado-

wolenie ze spotkania dwojga osób. Ju¿

nie tylko po to, by zd¹¿y³y zareago-

waæ cia³a. Nie mo¿na tu podaæ ¿adnej

uniwersalnej normy, jedynym potwier-

dzeniem bowiem spe³nienia tego wa-

runku jest subiektywne odczucie oboj-

ga, ¿e spotkanie trwa³o dostatecznie

d³ugo. Z pewnoci¹ jednak nie powin-

no to byæ spotkanie popieszne, bo ta-

kie w ka¿dej dziedzinie jest si³¹ rze-

czy powierzchowne i pozostawia

nieprzyjemny niedosyt.

Kolejnym wymogiem ogólnym ja-

koci spotkania ma³¿onków jest zadba-

nie o to, by mo¿liwie ca³kowicie za-

pomnieæ o nêkaj¹cych ich sprawach

i problemach codziennoci. Po to, by

byæ nie tylko cia³em, ale i duchem

wy³¹cznie dla siebie. Wobec frapuj¹-

cej rzeczywistoci, tempa ¿ycia, du-

¿ych problemów i emocji, jakie niesie

brutalna i bezwzglêdna codziennoæ,

spe³nienie tego wymogu wcale nie jest

³atwe. Czasem bywa wrêcz niemo¿li-

we... Nie znaczy to jednak, by nie

troszczyæ siê uczciwie o tê sprawê.

W skrajnych wypadkach lepiej

w ogóle zaniechaæ wspó³¿ycia ni¿

wspó³¿yæ, stale pamiêtaj¹c i martwi¹c

siê np. awantur¹ i rachunkiem za dzi-

siejsze zalanie mieszkania s¹siadów

piêtro ni¿ej.

Mo¿na pokusiæ siê wreszcie o sfor-

mu³owanie zasady ogólnej, któr¹ ro-

boczo nazwê komfortem fizycznym.

Chodzi o to, by warunki wspó³¿ycia

spe³nia³y wymogi elementarnej wygo-

dy. Ot, choæby to, by ³ó¿ko by³o do-

statecznie du¿e i nie by³o ani za twar-

de, ani za miêkkie. Samo u³o¿enie cia³

w czasie wspó³¿ycia mo¿e byæ bardziej

lub mniej komfortowe. Có¿, w tej dzie-

dzinie kultura u¿ycia podpowiada

najró¿niejsze pozycje, które z wy-

god¹ nie maj¹ nic wspólnego, a przy-

pominaj¹ raczej sztuki cyrkowe.

Dokoñczenie obok

Fundamenty Rodziny nr 2(36)/2001

M A£¯EÑSTWO

Niestety s¹ tacy, którzy zwiedzeni

atrakcyjnoci¹ tych propozycji skon-

centrowali siê na konfiguracjach cia³

i w tym w³anie szukaj¹ zadowolenia

i satysfakcji, a potem dziwi¹ siê, ¿e

wszystko ich nudzi - bo có¿ wiêcej

mo¿na wymyliæ. Ka¿de spotkanie lu-

dzi wymaga pewnego komfortu. Trud-

no siê np. rozmawia, bêd¹c powieszo-

nym za nogê na lampie - niektóre

proponowane pozycje wspó³¿ycia s¹

mniej wiêcej tego rodzaju.

Czy zatem nie wolno mówiæ o u³o-

¿eniu cia³ w trakcie wspó³¿ycia? Tego

nie powiedzia³em. Mo¿na mówiæ na-

wet bardzo konkretnie o pozycjach

wspó³¿ycia. Powinny to byæ rzetelne

informacje typu: w tradycyjnej dla

naszej kultury pozycji, w której mê¿-

czyzna spoczywa swym cia³em na cie-

le kobiety le¿¹cej na wznak, mo¿na

dostrzec szereg niedogodnoci. Jedn¹

z nich jest napiêcie miêniowe mê¿-

czyzny lub (i) trud dwigania ciê¿aru

jego cia³a przez kobietê. Okolicznoci

te utrudniaj¹ przed³u¿anie czasu

wspó³¿ycia tak potrzebnego kobiecie.

Ponadto trudno jest w tej pozycji

przed³u¿aæ zjednoczenie narz¹dów

rozrodczych po ust¹pieniu wzwodu

w nastêpstwie wytrysku nasienia (eja-

kulacji). To przed³u¿enie pomagaæ

mo¿e kobiecie w spokojnym roz³ado-

waniu napiêcia i w pe³niejszym zado-

woleniu ze wspó³¿ycia. Niektóre ko-

biety ponadto le odbieraj¹ takie

u³o¿enie cia³, kojarz¹c je ze sw¹ pod-

leg³oci¹ i fizyczn¹ dominacj¹ mê¿-

czyzny. Rzecz jasna powy¿szych uwag

w ¿adnym razie nie powinno siê trak-

towaæ jako zakazu takiego sposobu

wspó³¿ycia. Wiêcej, nale¿y podkreliæ,

¿e wiele ma³¿eñstw w ten i tylko w ten

sposób wspó³¿y³o przez ca³e ¿ycie

i bardzo siê nim radowa³o (i nadal ra-

duje). Takie u³o¿enie cia³ ma równie¿

zalety. Umo¿liwia np. spojrzenie twa-

rz¹ w twarz, tak wa¿ne w ka¿dym

bliskim spotkaniu ludzi. Mo¿na by

nawet zaryzykowaæ twierdzenie, ¿e to

spojrzenie twarz¹ w twarz jest nie-

zbêdnym elementem komunii osób.

Z drugiej strony, ma³¿eñstwu prze-

¿ywaj¹cemu np. k³opoty ze wzwodem

czy ze zbyt szybkim wytryskiem na-

sienia (doæ powszechny problem),

mo¿na podpowiedzieæ u³o¿enie cia³,

które wielu ma³¿eñstwom w powy¿-

szej sytuacji pomog³o. Chodzi o u³o-

¿enie na bokach, prostopadle do siebie

i przeplecenie siê nogami. Niektórzy

podpowiadaj¹ zarzucenie obu nóg ¿ony

na biodra mê¿a. U³o¿enie to pozosta-

wia mo¿liwoæ spojrzenia twarz¹ w

twarz a nie wymaga napiêcia miênio-

wego i pozwala na pozostanie w zjed-

noczeniu równie¿ po ust¹pieniu

wzwodu. Podawanie bardzo szczegó-

³owych opisów technicznych i ilustra-

cji graficznych nie uwa¿am jednak za

konieczne. Ka¿de ma³¿eñstwo, korzy-

staj¹c ewentualnie z podpowiedzi, samo

powinno siê ostatecznie dopasowaæ

i znaleæ dla siebie najlepsze i najwy-

godniejsze u³o¿enie, w którym w pe³ni

mog³oby siê cieszyæ radoci¹ spotka-

nia ma³¿eñskiego.q Jacek Pulikowski

WARTO CZYTAÆ

PULIKOWSKIEGO!

Najnowsza ksi¹¿ka znanego ju¿ na-

szym czytelnikom Jacka Pulikowskie-

go mia³a nosiæ tytu³ Warto uprawiæ

seks, czyli o pielêgnowaniu p³ciowo-

ci, nawi¹zuj¹cy do poprzednich ksi¹-

¿ek tego autora. Zmiana na: Wartoæ

wspó³¿ycia ma³¿eñskiego zosta³a

podyktowana jak czytamy w przed-

mowie: ... kompromisem ze wzglêdu

na tych czytelników, których powierz-

chowne odczytanie tytu³u i skojarze-

nia z wulgarnym uprawianiem seksu

zmyli³oby i zniechêci³o do przeczyta-

nia ksi¹¿ki. Prawdziwy sens zamierzo-

nego pierwotnie tytu³u mia³ w³anie

rzeciwstawiæ siê wulgarnoci w patrze-

niu na p³ciowoæ i wskazywaæ na ko-

niecznoæ ucz³owieczenia go przez

trud uprawy. Dalej autor pisze: Je-

¿eli kto pragnie prze¿ywaæ radosæ

g³êbok¹, prawdziwie ludzk¹ (...) p³y-

n¹c¹ ze zjednoczenia cielesnego z

ukochan¹ osob¹ drugej p³ci wspó³-

ma³¿onkiem musi ten seks ucz³o-

wieczyæ. Musi (nie ma innego wyjcia)

podj¹æ trud uprawy, musi zapewniæ

odpowiedni klimat, by z pierwotnej

d¿ungli uczyniæ pe³en piêkna i harmo-

nii, owocuj¹cy szczêciem ogród.

Dla kogo jest ta ksi¹¿ka? Przede

wszystkim dla ma³¿onków pragn¹cych

wiadomie i g³êboko prze¿ywaæ chwile

intymnej bliskoci, a tak¿e dla narze-

czonych szukaj¹cych drogowskazów

na wspólna drogê ¿ycia. Autor wycho-

dzi z za³o¿enia, ¿e nikt nie proszony

nie ma ¿adnych uprawnieñ do nrzu-

cania ma³¿eñstwu, jak musi postê-

powaæ w tej subtelnej, intymnej dzie-

dzinie ¿ycia. Zapisanie dalszych

kartek tej ksi¹¿ki to ju¿ zadanie do-

mowe dla ka¿dego ma³¿eñstwa od-

dzielnie. Odrobiæ je trzeba pracowicie,

lecz samodzielnie, bez ci¹gania, bo

tylko wtedy mo¿na mówiæ o prawdzi-

wej twórczoci. Wszelkie indywidual-

ne przypadki pozostaj¹ do rozpraco-

wania przez ka¿de z ma³¿eñstw

osobno w oazie spokoju ma³¿eñskiej

intymnoci pisze na zakoñczenie

Jacek Pulikowski. Gor¹co zachêca-

my do przeczytania ksi¹¿ki ponañ-

skiego autora i do kupienia jej ko-

mu bliskiemu w lubnym prezencie

zamówienia na s. 15 lub przez In-

ternet: www.mateusz.pl/ligamm/

sklepik/katalog.html. q

Autor jest ojcem trójki dzieci i wyk³adowc¹

w Studium Rodziny przy Papieskim Wydziale

Teologicznym w Poznaniu. Fragment pocho-

dzi z ksi¹¿ki Wartoæ wspó³¿ycia ma³¿eñskie-

go, Inicjatywa Wydawnicza Jerozolima, Po-

znañ 2001.

Formularz zamówieñ na s. 15.

Polecamy ksi¹¿kê ks. Artura J. Katolo:

EMBRION LUDZKI - OSOBA CZY RZECZ?

Status i moralne prawa nienarodzonego we w³oskiej literaturze

teologiczno - bioetycznej po Soborze Watykañskim II

Wielkim wyzwaniem dla bioetyków, a tak¿e teologów - moralistów, pozostaje

zagadnienie manipulacji genetycznych, takich jak klonowanie, sztuczne zap³odnienie

i eksperymenty na embrionach. Autor ksi¹¿ki - doktor teologii moralnej, bioetyk w

niezwykle wnikliwy sposób przedstawia najwa¿niejsze aspekty refleksji w³oskich

moralistów i bioetyków, nad statusem embrionu ludzkiego oraz jego moralnymi

prawami. Ksi¹¿ka jest obiektywn¹ prezentacj¹ katolickiego punktu widzenia na temat

statusu i moralnych praw bytu ludzkiego - szczególnie aktualn¹ w kontekcie

niedawnej dyskusji wokó³ badañ na komórkach macierzystych.

Zamówienia na s. 15

Fundamenty Rodziny nr 2(36)/2001

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: