zabawy i zabawki w ujęciu ontogenetycznym.pdf

(1852 KB) Pobierz
240926085 UNPDF
Zabawy i zabawki
w ujęciu ontogenetycznym
• MARIA KIELAR-TURSKA (Kraków)
który polega z jednej strony na przyj­
mowaniu informacji z zewnątrz i wta­
czaniu ich do struktur poznawczych, jakie jednost­
ka w danym momencie rozwoju posiada, oraz na
modyfikowaniu posiadanych struktur poznaw­
czych w celu zapewnienia sobie możliwości przyj­
mowania nowych informacji, a z drugiej strony
na organizowaniu wszystkich struktur, jakimi jed­
nostka w danym momencie dysponuje. Innymi
słowy, w rozwoju ciągle dokonuje się utrwalanie
struktur poznawczych, wytwarzanie nowych i nie­
ustająca ich organizacja.
Takie ujęcie rozwoju ukazuje niebagatelną
rolę napływających do dziecka informacji. War­
to dodać, że dziecko wybiera je przypadkowo.
Ib inne zatem osoby mogą mieć wpływ na to,
jakie informacje docierają do dziecka. Zasadni­
cza rola w tej sprawie przypada projektantom i
producentom przedmiotów przeznaczonych dla
dzieci: mebli, urządzeń i zabawek.
W poszczególnych okresach życia dziecko jest
wrażliwe na innego rodzaju informacje, stąd ofe­
rowane mu przedmioty powinny być dostosowa­
ne do jego rozwojowych możliwości. Zabawka to
rozwojowa szansa dla każdego dziecka.
Prześledźmy zatem możliwości rozwojowe
dziecka w różnych okresach i propozycje zaba­
wek posiadających dla dziecka wartość rozwi­
jającą.
W pierwszych miesiącach życia docierające
do dziecka informacje stanowią pokarm dla jego
różnych zmysłów: równowagi, wzroku, słuchu,
dotyku. Dobre więc będą takie urządzenia, jak
kołyska sprzyjająca rozwojowi poczucia równo­
wagi; przedmioty zawieszone nad łóżeczkiem czy
wózkiem, którymi dziecko karmiłoby swoje oczy
wodząc wzrokiem za wiszącą w odległości około
20 cm zabawką; dzwonki o miękkim, ale wyrazi­
stym brzmieniu umieszczone w pobliżu łóżecz­
ka, które byłyby pożywką dla rozwijającego sie
suchu.
"W miarę jak zmysły dziecka zaczynają współ­
pracować, staje się ono zdolne do skupienia wie­
lu różnych zmysłów na jednym przedmiocie.
Dobre wówczas są takie zabawki, które dostar­
czają pokarmu dla wielu zmysłów. Zabawką speł­
niającą te wymogi jest znana od starożytności
zabawka manipulacyjna, jaką jest grzechotka.
Warto zaznaczyć, że odkrycie różnych jej cech
odbywa się w działaniu: dziecko potrząsa grze­
chotką, smakuje, ogląda, postukuje itp. Zabaw­
ka powinna więc mieć taką konstrukcję, by mo­
gła w trakcie działania dziecka ujawniać coraz
to nowe cechy, zachęcając tym samym dziecko
do eksperymentowania. Manipulując przedmio­
tami, dziecko chętnie wkłada jedne przedmioty
w drugie, wyjmuje, przekłada; stąd jego mani­
pulacyjną aktywność mogą inicjować i podtrzy­
mywać takie przedmioty, jak: wiaderko i klocki,
pudełka z wysuwanymi częściami.
W drugim roku życia dziecka ważne staną
się te zabawki, które zachęcają do przemieszcza­
nia się w przestrzeni, a więc sprzyjają rozwojowi
chodzenia. Będą to różnego rodzaju przedmio­
ty na sznurku do ciągnięcia: autka, zwierzątka
na kółkach itp. lub przedmioty do popychania
przed sobą: ptaszki na drążku, taczki itp. Z cza­
sem korzystnym dla rozwoju urządzeniem będą
schody służące ćwiczeniu wchodzenia i schodze­
nia. Nadal zainteresowaniem dziecka cieszą się
przedmioty do manipulowania, szczególnie kloc­
ki, które nadają się do piętrzenia czy też budo­
wania pociągów. Ważne jest by były to klocki od­
powiedniej wielkości, dostosowane do ręki
dziecka, jednorodne, łatwe do umieszczania je­
den na drugim.
W okresie poniemowlęcym (2-3 łat) znaczą­
cą rolę odgrywają zabawki rozwijające spostrze­
żenia w działaniu, stawiające jednocześnie przed
10I2OOI
WYCHOWANIE W PRZEDSZKOLU
R ozwój dziecka jest procesem złożonym,
240926085.001.png
dzieckiem problemy do rozwiązywania. Będą to
różnego rodzaju układanki o zróżnicowanych
kształtach i wielkościach. Zabawa tymi zabaw­
kami rozwija umiejętność wykrywania różnic i
podobieństw między przedmiotami, stanowiąc
przygotowanie do kategoryzowania obiektów.
Szczególnym rodzajem zabawek dla małego
dziecka są różnego rodzaju przytulania, czyli
miękkie lalki, zwierzątka nadające się do zastę­
powania obiektów pozytywnych emocji dziecka,
przywiązania, miłości. Służą one jednocześnie
pomocą w uwolnieniu się od uzależnienia od
z daną rolą, a także poznawania relacji między
rolami. Są zatem zabawy te dobrą szkołą spo­
łecznego uczenia się dziecka. Zmiany rozwojo­
we w zakresie zabaw tematycznych postępują w
kierunku coraz dokładniejszego ustalania i prze­
strzegania reguł; podejmowania ról wychodzą­
cych poza bezpośrednie otoczenie dziecka (od
ról rodzinnych, poprzez zawodowe do ról boha­
terów mass mediów); używania akcesoriów przy­
pominających w coraz większym stopniu rzeczy­
wiste przedmioty wykorzystywane przy pełnieniu
danej roli.
Nadal intensywnie rozwijają się zabawy kon­
strukcyjne, wymagające zróżnicowanego mate­
riału pod względem wielkości, kształtu, barwy.
Ważne, by dziecko mogło skorzystać z jak naj­
bardziej zróżnicowanego materiału do konstru­
owania, a więc nie tylko z klocków, ale także z
mas do lepienia, papieru, szmatek itp. Zabawy
konstrukcyjne są okazją do poznawania relacji
przestrzennych; stanowią doskonałe ćwiczenie
w różnicowaniu takich cech materiału konstruk­
cyjnego, jak kształt, wielkość, faktura, barwa
(dziecko w wieku 2 lat 6 miesięcy odróżnia dwa
kolory: czerwony i niebieski; 5-latek rozróżnia 4
podstawowe kolory: niebieski, czerwony, zielo­
ny, żółty). Ważne jest zatem, by klocki miały zróż­
nicowane wyraźnie kształty i barwy ( należy uży­
wać kolorów prototypowych, a nie ich różnych
odmian).
matki, stanowiąc przejściowy obiekt, z którym
dziecko może wiązać swoje emocje. Dziecko
zaczyna bawić się lalką około 15 miesiąca, tuląc
ją, całując. Próbuje odtwarzać czynności doro­
słego, traktując lalkę jak niemowlę, a więc ukła­
da w wózku, wozi.
Okresem, w którym dziecko potrzebuje wielu
różnych zabawek, w którym chętne jest do przyj­
mowania różnych propozycji dorosłego i w któ­
rym rozwijają się różne rodzaje zabaw, jest wiek
przedszkolny.
Dla dzieci w wieku przedszkolnym ważne są
zabawki, które mogą być wykorzystane w zaba­
wach w role, a więc różne akcesoria związane z
rolą lekarza, konduktora, sprzedawcy itp., a tak­
że materiały, z których dziecko mogłoby samo
tworzyć potrzebne mu zabawki, np. suche owo­
ce, szmatki, kawałki papieru itp. Zabawy w role,
zwane także tematycznymi, są dla dziecka oka­
zją do poznawania różnych ról społecznych, wy-
próbowywania przestrzegania reguł związanych
Głód ruchu cechujący dziecko w wieku
przedszkolnym powoduje, że chętnie korzysta
ono z przyrządów i urządzeń do zabaw rucho­
wych, a więc skakanek, rowerów, zjeżdżalni, ka­
ruzeli. Dobrze urządzone place zabaw mogą stać
się ulubionym miejscem przebywania przed­
szkolaków. Odmianą zabaw ruchowych są koło­
we zabawy ze śpiewem, które wyrosły z tradycji
ludowej. Nadal stanowią lubianą przez dzieci
i wartościową dla rozwoju zabawę: dają okazję
do spostrzegania siebie w grupie, wśród innych
dzieci, przeżywania poczucia przynależności do
grupy poprzez wspólne działanie; tworzą wspól­
ne pole odniesienia dla dzieci, ich rodziców,
a niekiedy i dziadków przez znajomość tych sa­
mych piosenek, ruchów wykonywanych w zaba­
wie i tych samych przeżyć (np. emocji związanych
z przebudzeniem się „starego niedźwiedzia"). Na
szczególną uwagę zasługują zabawy rozwijające
precyzję rąk, takie jak bierki. Zabawy te dobrze
WYCHOWANIE W PRZEDSZKOLU
W /2001
240926085.002.png
Zagadnienia ogólne
przygotowują do posługiwania się narzędziami,
w tym także ołówkiem czy piórem.
Dziecko przedszkolne podejmuje także za­
bawy receptywne, takie jak oglądanie obrazków,
książeczek, filmów. Początki tego rodzaju zabaw
należy wiązać z połową drugiego roku życia, kie­
dy to dziecko ogląda obrazki i zajmuje je czyn­
ność odwracania kartek w książce. Z czasem
potrafi z zainteresowaniem oglądać obrazki w
książce, wskazywać obiekty, na które chce zwró­
cić uwagę rozmówcy. Młodsze dzieci chętnie słu­
chają opowiadań dorosłego, a starsze lubią tak­
że słuchać czytania. Oglądają przy tym obrazki
towarzyszące tekstom w książkach. Dobre są ilu­
stracje, które pokazują cechy bohaterów, przed­
miotów lub przestrzeni. Czytelność ilustracji
pozwala dziecku na uzupełnienie obrazu świata
w tych zakresach, które nie mieszczą się w jego
dotychczasowym doświadczeniu. Dla współcze­
snego dziecka najważniejsza stała się zabawa
receptywna w postaci oglądania programów te­
lewizyjnych, na którą dziecko przedszkolne po­
święca około 2 godzin dziennie.
Dużą wartość rozwijającą mają zabawy dy­
daktyczne w postaci układanek, loteryjek, gier
planszowych. Ich celem jest rozwijanie czynno­
ści umysłowych dziecka, takich jak segregowa­
nie przedmiotów, odkrywanie różnic i podo­
bieństw, a także wyrabianie umiejętności
podporządkowania się zasadom gry. Warto za­
znaczyć, że dzieci najpierw podejmują gry loso­
we, które nie wymagają stosowania określonych
strategii zapewniających wygraną. Z czasem
dzieci coraz częściej wybierają gry losowe wy­
magające dobrej znajomości reguł.
Wszystkie wymienione rodzaje zabaw win­
ny mieć swoje miejsce w codziennym życiu dziec­
ka; żadna z zabaw nie powinna dominować, bo­
wiem każdy rodzaj zabawy ma inne walory
rozwijające.
Na późne dzieciństwo przypada modyfika­
cja różnych typów zabaw. I tak, zabawy konstruk­
cyjne przyjmują formę majsterkowania. Dobre
więc będą dla dzieci w tym wieku zestawy narzę­
dzi i materiałów do majsterkowania, np. kleje­
nia modeli czy szycia, haftowania. Zabawy dy­
daktyczne przyjmą formę gier stołowych z
regułami, takich jak warcaby czy szachy. Intere­
sujące są różnego rodzaju gry komputerowe z
regułami.
Zabawy ruchowe przyjmą postać gier spor­
towych, wśród których dominują gry z piłką. Tak­
że i w tych zabawach charakterystyczne jest prze­
strzeganie reguł. Dzieci chętnie uczestniczą w
różnego rodzaju zabawach sportowych, zdoby­
wając sprawności, np. jazda na nartach, łyżwach,
rolkach, pływanie.
Zabawy receptywne przyjmują postać czytel­
nictwa, a przede wszystkim oglądania progra­
mów telewizyjnych. Ta druga zabawa zajmuje
sporo czasu w ciągu dnia każdemu dziecku. Nie
zakazując jej uprawiania, należałoby tworzyć
programy, które miałyby walory rozwijające:
wzbogacały dziecięcy obraz świata; wspomagały
rozwój mechanizmów poznawczych, takich jak
koncentracja uwagi, rozumienie przy czy nowo-
skutkowej sekwencji zdarzeń; rozwijały wyobraź­
nię; modelowały postępowanie aprobowane spo­
łecznie; kształtowały gust estetyczny.
Wejście w okres dorastania sprzyja pojawie­
niu się nowych form zabawy. Gry oparte na
współzawodnictwie, np. szachy czy tenis, są oka­
zją do wypróbowywania swoich zdolności i zdo­
bywania wiedzy o sobie poprzez porównywanie
się z innymi. Zabawy ruchowe przyjmują postać
tańca towarzyskiego. Pod koniec okresu dora­
stania młodzież chętnie uczestniczy w spotka­
niach towarzyskich z muzyką; preferuje spotka­
nia w dużej grupie, dostarczające silnych wrażeń
wzrokowych i słuchowych (dyskoteki). Nadal
powodzeniem cieszą się zabawy receptywne w
formie oglądania filmów i różnych programów
telewizyjnych.
Kończąc przegląd zabaw i zabawek występu­
jących w różnych okresach ontogenezy, nakre­
ślimy główne kierunki ich zmian rozwojowych.
Najwcześniej pojawiają się zabawy manipulacyj­
ne, przekształcające się stopniowo w odtwarza­
nie czynności dorosłych, a te stają się podstawą
coraz bardziej rozbudowanych zabaw tematycz­
nych, a w okresie dorastania i dorosłości mogą
przyjmować formę zabaw z maską, grania ról w
amatorskim teatrze.
Zabawy ruchowe związane z bieganiem, za­
bawy ze śpiewem w kole w okresie szkolnym za­
stępowane są przez gry sportowe, uczestnicze­
nie w wycieczkach, a także taniec, przybierając
w okresie dorastania formę grupowej zabawy
przy muzyce.
Zabawy konstrukcyjne, polegające na pię-
10/2001
WYCHOWANIE W PRZEDSZKOLU
240926085.003.png
trzeniu klocków, budowaniu z gliny czy piasku,
w okresie szkolnym przyjmują postać majster­
kowania i w takiej formie występują również w
okresie dorosłości.
Zabawy dydaktyczne w formie układanek,
loteryjek, zastępowane są przez gry komputero­
we, a także krzyżówki, zagadki.
Zasadnicze zmiany zaznaczające się w każ­
dym rodzaju zabaw dotyczą: 1 - przyjmowania
reguł - zabawa dzieci starszych staje się zabawą
z wyrażanymi regułami; 2 - współdziałania z in-
nymi w zabawie - od zabaw samotnych poprzez
równoległe bez współdziałania, do zabaw gru­
powych i zabaw ze współdziałaniem (warto do­
dać, że współczesne zabawy w formie gier kom­
puterowych czy oglądania telewizyjnych
programów nie sprzyjają rozwojowi zabaw ze
współdziałaniem); 3 - wykorzystywania coraz
bardziej zróżnicowanego materiału w formie
gotowych zabawek i produktów do ich wykony­
wania.
Dobrze zaprojektowana zabawka, uwzględ­
niająca możliwości rozwojowe dziecka, jest waż­
nym czynnikiem stymulującym rozwój w jego
różnych sferach: motorycznej, sensorycznej, in­
telektualnej, emocjonalnej i społecznej.* •
* Pierwodruk: „Biuletyn Sztuki Projektowania"
2000 nr 1. Przedruk za zgodą Wydawnictwa i Autorki.
Start edukacyjny
- szansą na dobrą jakość życia
• DANUTA WALOSZEK (Zielona Góra)
rozważeniu zależności między jako­
ścią startu i jakością życia, traktując
rozważania raczej jako przyczynek niż rozwią­
zanie problemu.
Stawiam pytanie pierwsze organizujące po­
szukiwania badawcze: Od jakiego momentu
życia człowieka rozmawiać trzeba o jego starcie
edukacyjnym?
Odpowiedź jest niełatwa, zależy bowiem od
sposobu podejścia do człowieka, jego dzieciń­
stwa, roli społeczeństwa wobec niego, przeszło­
ści, teraźniejszości, przyszłości
Rozmowy o starcie edukacyjnym zazwyczaj
dotyczą 6-7-latków, a więc pogranicza przedszko­
la i szkoły. O tym głośno w mediach, o tym napi­
sano wiele ciekawych książek i artykułów (także
na łamach „Wychowania w Przedszkolu").
Jest to jednak pogląd tylko częściowo słusz­
ny. Proponuję rozważenie pojęcia startu wobec
życia człowieka i najwcześniejszych jego lat, do
6-10 roku życia. W takim ujęciu start edukacyj-
ny nie wiąże się tylko ze szkołą, lecz całym eta­
pem rozwojowym - z dzieciństwem.
Taką płaszczyznę rozważań można przyjąć
jednak tylko wówczas, gdy edukację zdefiniuje­
my szeroko - jako przygotowywanie człowieka
do złożonych zadań życiowych i jednocześnie
jako życie człowieka. Podejście to wydaje się
współcześnie zasadne (por. Z. Kwieciński, R.
Meighan, T. Lewowicki i inni).
Start edukacyjny rozumiany jest wówczas
jako początek procesu poznania siebie, świata i
związków między sobą i światem przez człowie­
ka. Ów początek to przede wszystkim dzieciń­
stwo. Od jego jakości zależy JAKOŚĆ ŻYCIA
indywidualnego i wspólnotowego. Start eduka­
cyjny jest wówczas synonimiczny ze startem
życiowym.
Takie ujęcie STARTU sugeruje wyznaczenie
co najmniej trzech perspektyw analizy. Pierw­
sza z nich to perspektywa biologiczna, najwcze­
śniejsza człowiekowi. Start - to początek życia.
Człowiek w chwili narodzin posiada niezbędne
WYCHOWANIE W PRZEDSZKOLU
W/2001
W opracowaniu skoncentruję się na
240926085.004.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin