Barker Margaret - Harlequin Medical 439 - Szpital w Indiach.pdf - pdf - magda123x

Margaret Barker

Szpital w Indiach

Tytuł oryginału: The Fatherhood Miracle

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Anita wysiadła z samolotu i poczuła, jak otula ją

ciepłe powietrze, jakże odmienne od chłodnej i wilgot-

nej angielskiej zimy.

Wróciła do domu. Tyle że tym razem nikt na nią tu

nie czeka.

Było tak gorąco jak owego dnia, gdy wróciła od

babci z Anglii i trzymając mocno za rękę nianię, cze-

kała, aż rodzice wybiegną z budynku lotniska, aby ją

przywitać. Ale wtedy Bhanu powiedziała jej ze spo-

kojem, że wrócą do domu same.

Czuła już wcześniej, że niania coś przed nią ukry-

wa, ponieważ odwróciła głowę i rozmawiała z nią

dziwnym oficjalnym tonem, pozbawionym ciepła.

Przejmujące wspomnienia powróciły, kiedy Anita we-

szła do sali przylotów. Było tu trochę chłodniej, nie-

mniej wyjęła z torebki wilgotną chusteczkę higienicz-

ną i wytarła czoło. No, lepiej!

- Czy pani się dobrze czuje?

Wróciła na ziemię, poczuwszy na sobie pytający

wzrok urzędnika kontroli paszportowej. Patrzył na nią

i na jej zdjęcie.

- Tak, dziękuję - odrzekła, głęboko oddychając.

Mężczyzna pokazał w przyjaznym uśmiechu kom-

plet pięknych białych zębów kontrastujących z barwą

skóry.

- Wkrótce się pani przyzwyczai do temperatury

- zauważył melodyjnym głosem, który był miły dla jej

ucha. Przypominał jej żywo pacjenta ojca, który

z wdzięczności za operację ratującą życie jego córecz-

ce pojawiał się co kilka dni w ich domu, przynosząc

w darze koszyczek jajek.

- Dla pana pięknej córki od córki, którą pan urato-

wał, panie doktorze - mówił zawsze.

- Upał mi wcale nie dokucza. Urodziłam się tutaj,

w Rangalore - odpowiedziała z uśmiechem.

- Ach, tak. - Kiwnął głową, odwracając kartkę

w paszporcie i spoglądając na datę i miejsce urodze-

nia, a potem sprawdził jeszcze coś. - Widzę, że pani

doktor przyjechała do pracy. Mam nadzieję, że będzie

pani tutaj bardzo szczęśliwa.

- Dziękuję, jestem tego pewna. - Anita odebrała

paszport.

Jej słowa były nieco wymuszone. Niedawno zro-

zumiała, że człowiek sam tworzy własne szczęście,

niezależnie od tego, gdzie mieszka. Otoczenie nie ma

znaczenia. Trzeba ciężko pracować, bawić się i nie

zastanawiać się zbytnio nad tym, czy się jest szczęś-

liwym.

Po opuszczeniu lotniska wsiadła do jednej z żół-

to-czarnych taksówek. Ruch uliczny był znacznie bar-

dziej uciążliwy niż wtedy, kiedy była dzieckiem. Wró-

ciła myślą do szczęśliwych czasów, gdy rodzice jesz-

cze żyli, zanim wysłano ją do Anglii i umieszczono

w szkole z internatem. Można było wtedy jeździć

rodzinnym samochodem po zakupy do centrum Ran-

galore, sunąc powoli ocienionymi drzewami alejami,

i wystawiać głowę przez okno, aby przyglądać się

rowerom, mężczyznom pędzącym bydło na targ i nie-

licznym rikszom.

Teraz jedna z nich wśliznęła się pomiędzy jej tak-

sówkę i dużą ciężarówkę. Ruch zatrzymał się na chwi-

lę. Gdyby nie krowa, która przechodziła na drugą

stronę drogi, wymijając pojazdy, to ta kolorowa scena

mogłaby przypominać korek, który zatrzymał ją wczo-

raj niedaleko lotniska Heathrow i sprawił, że omal nie

spóźniła się na samolot.

Zależało jej, by zdążyć, choć wątpliwości co do

tego, czy słusznie postępuje, nadal ją prześladowały.

Ale nadszedł czas, aby zacząć od nowa, aby pozosta-

wić przeszłość za sobą.

Taksówka sprawnie wyprzedziła kilka pojazdów

i włączyła się do ruchu. Po kilku minutach Anita

ujrzała skąpany w porannym słońcu nowy szpital. Do-

stała wcześniej jego zdjęcia wraz z formularzami,

które musiała wypełnić, zanim zakwalifikowała się na

rozmowę w Londynie. Budynek szpitala naprawdę wy-

glądał imponująco.

Poczuła nagły przypływ nostalgii, kiedy przejeż-

dżali obok starego szpitala w Rangalore, który stał

obok nowego. Wyglądał, jakby był jego częścią. Miała

jeszcze przed oczami ojca ze stetoskopem na szyi, jak

spieszy starymi szpitalnymi korytarzami na któryś

z oddziałów lub salę operacyjną.

Westchnęła głośno. Dzieciństwo, które zdawało się

być odległe, miała szczęśliwe. Wiedziała, że wracając

tutaj, nie zdoła go odtworzyć. Ale wcale tego nie

pragnęła. Cieszyła ją zmiana otoczenia, szczególnie

w zaistniałych okolicznościach.

Wyjrzała przez otwarte okno na wysokie drzewa

kazuarynowe ocieniające szeroki wjazd, kiedy tak-

sówka zatrzymała się przed szpitalem. W ogrodzie jej

dzieciństwa też były drzewa. I palmy, takie jak te na

skraju parkingu. Co wieczór wspinał się na nie czło-

wiek przywiązany w pasie liną, bo jej matka bała się,

że spadnie. Anita lubiła patrzeć, jak ten człowiek posu-

wa się w górę, a potem spuszcza olej palmowy do wy-

drążonej tykwy przypiętej pasem do pleców.

Teraz, gdy przyjrzała się temu miejscu dokładniej,

stwierdziła, że przecież tutaj był dawny ogród jej sta-

rego domu! Od pewnego czasu wiedziała, że kilka

domów obok starego szpitala rozebrano, aby zrobić

miejsce dla nowego. A więc naprawdę w końcu znala-

zła się w domu!

Zapłaciła taksówkarzowi, walcząc ze zmęczeniem.

W samolocie przespała wprawdzie kilka godzin, a po-

tem podniecenie wywołane powrotem do Rangalore

dodało jej energii. Wiedziała, że musi się zmobilizo-

wać i zadomowić w nowym miejscu.

Portier wziął od niej walizkę i wskazał recepcję.

Tak, oczekują jej, powiedziała recepcjonistka. Por-

tier zabierze bagaż do jej mieszkania w aneksie, gdzie

mieszkają lekarze. Inny zaprowadzi ją do ordynatora

chirurgii, który jednocześnie jest szefem oddziału ra-

tunkowego.

Spytała, czy może się najpierw odświeżyć, ale usły-

szała, że ordynator zawsze spotyka się z lekarzami

zaraz po ich przyjeździe i że jest zbyt zajęty, by mieć

czas zobaczyć się z nią później.

Lepiej iść z prądem. Nie powinna zakłócać rytmu

pracy szefa. Wszystko jest tu niezwykle funkcjonalne,

myślała, idąc korytarzem pomalowanym na biało.

Barker Margaret - Harlequin Medical 439 - Szpital w Indiach.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: