SIELANKI SZYMONOWICA.pdf

(76 KB) Pobierz
www.maturazpolskiego.pl
„SIELANKI” SZYMONA SZYMONOWICA
Szymon Szymonowic – czy naprawdę sielanka?
Szymon Szymonowic (1558–1629)
urodził się w lwowskiej rodzinie mieszczańskiej
studiował w Akademii Krakowskiej
jego pobyt za granicą był i jest owiany tajemnicą (brak informacji)
kancler z 1 Jan Zamoyski 2 – mecenas twórcy – powierzył mu organizację Akademii Zamojskiej 3
w Zamościu otworzył oficynę drukarską
Szymonowic prowadził także działalność pedagogiczną
pod koniec życia – będąc sławnym człowiekiem – otrzymał szlachectwo
uważany jest za twórcę polskiej sielanki
„Sielanki” przyniosły mu sławę
poeta dwujęzyczny (polsko-łaciński)
utwory
bogactwo gatunkowe
ody 4 , epigramy 5 , epitalamia 6 , epitafia 7
tragedia „Castus Joseph” („Czysty Józef”)
napisane w języku polskim „Nagrobki zbieranej drużyny” (kwartyn y 8 o charakterze satyrycznym)
„Sielanki” (1614)
wzorował się m.in. na „Eklogac h 9 Wergiliusza oraz pisarstwie Teokryta
w zbiorze znajduje się 20 utworów
najsłynniejszym tekstem są „Żeńcy” – utrzymane w konwencji sielanki realistycznej
„Kołacze”, „Dafnis”, „Czary”, „Pastuszy”, „Kiermasz”
„Żeńcy”
bohaterami są: Starosta, Oluchna i Pietrucha
sielanka jest dialogiem między dwiema chłopkami pańszczyźnianymi pracującymi przy żęciu 10 zboża
nadzorca (Starosta) jest obiektem ich obserwacji oraz kąśliwych uwag
refren („Słoneczko, śliczne oko, dnia oko pięknego!”) jest zręcznym porównaniem starosty do słońca
opis pracy oraz życia chłopek jest bardzo ostrym spojrzeniem na ówczesne stosunki społeczne
w świecie tym gwałcone są prawa życia i natury, a zatem panuje w nim grzech
świat ukazany w „Żeńcach” nie należy do idyllicznych
1 kanclerz – w dawnej Polsce: wysoki urzędnik kierujący kancelarią królewską, od XV w. pełniący funkcję ministra spraw we-
wnętrznych i zagranicznych.
2 Zamoyski Jan – (1542–1605) podkanclerzy koronny 1576, kanclerz wielki koronny od 1578, jednocześnie od 1581 hetman
wielki koronny; przywódca szlachty, zwolennik wolnej elekcji, najbliższy doradca Stefana Batorego; przyczynił się do elekcji
Zygmunta III Wazy, 1588 pokonał pod Byczyną arcyksięcia Maksymiliana Habsburga; przeciwnik prohabsburskiej polityki
króla, 1605 stanął na czele opozycji; zgromadził ogromny majątek, 1580 założył Zamość, 1589 ordynację zamojską i 1595
Akademię Zamojską.
3 Akademia Zamojska – wyższa uczelnia w Zamościu, o 3 wydziałach (sztuk wyzwolonych, prawa, medycyny), założona 1594
przez J. Zamoyskiego; kształciła światłych obywateli państwa, przygotowanych do pełnienia obowiązków w życiu publicz-
nym; działała do 1784.
4 oda – uroczysty utwór poetycki opiewający wybitną postać, doniosłe wydarzenie itp.; kompozycja wokalno-instrumentalna
zbliżona do kantaty; kantata – utwór wokalno-instrumentalny w nastroju uroczystym, złożony m.in. z arii, duetów i chórów.
5 epigramat , epigram – krótki utwór poetycki o zaskakującej puencie; w starożytności: wierszowany napis na pomnikach, gro-
bowcach itp.
6 epitalamium – utwór poetycki o charakterze panegiryku z okazji ślubu; w greckiej liryce chóralnej: pieśń weselna; panegiryk
– utwór literacki wysławiający jakąś osobę, czyn, wydarzenie; okolicznościowa wypowiedź utrzymana w tym stylu.
7 epitafium – napis nagrobkowy lub wiersz poświęcony osobie zmarłej; ozdobna tablica ku czci zmarłego umieszczana w ko-
ściołach.
8 kwartyna, czterowiersz – tekst składający się z czterech wersów.
9 ekloga , sielanka , sielanka , bukolika , ekloga , idylla , pastorałka – pogodny utwór opiewający uroki życia wiejskiego, często
o tematyce miłosnej; gatunek ukształtowany w starożytności (Teokryt, Wergiliusz), pełnię rozwoju osiągnął w sentymentali-
zmie (Franciszek Karpiński).
10 żąć – ścinać zboże lub trawę.
1 z 2
„SIELANKI” SZYMONA SZYMONOWICA
Utrwal terminy
ekloga – odmiana sielanki, forma czystego dialogu, popularna we Francji
epitalamium – utwór o charakterze pochwalnym, powstały z okazji ślubu, wesela
idylla – ( eidyllion – obrazek), pogodny opis życia mieszkańców na tle przyrody; bohaterami są najczęściej pasterze
kwartyna – strofa czterowersowa
sielanka – utwór o rodowodzie antycznym, opisujący wiejskie życie; jego bohaterami są wieśniacy, rybacy, pasterze,
myśliwi; dzieli się na realistyczną i konwencjonalną
sielanka udramatyzowana – drobny utwór sceniczny ukazujący życie pasterzy, wieśniaków; pojawia się w nim mo-
tyw miłości, świąt, amorów, różnych zabaw
skotopaska – polska nazwa sielanki, która nie weszła w obieg językowy
W literaturze i sztukach pięknych
Kazimierz Brodziński „Wiesław” (sielanka)
Franciszek Karpiński „Laura i Filon” (sielanka)
Jan Kochanowski „Pieśń Świętojańska o Sobótce”
2 z 2
Zgłoś jeśli naruszono regulamin