Sawyer Robert - Neandertalska paralaksa 02 - Ludzie.pdf - Sawyer Robert - science-fiction

Robert J. Sawyer

Ludzie

(Humans)

Przełożyła Agnieszka Jacewicz

Podzi ękowania

Za rady z zakresu antropologii i paleontologii dziękuję dr. Milfordowi H.

Wolpoffowi z University of Michigan; dr. łanowi Tattersallowi i Garyemu J.

Sawyerowi (niespokrewnionemu ze mną) z American Museum of Natural

History; dr. Philipowi Liebermanowi z Brown University; dr. Michaelowi K.

BrettSurmanowi i dr. Rickowi Pottsowi z National Museum of Natural History,

Smithsonian Institution; dr. Robinowi Riddingtonowi, profesorowi w stanie

spoczynku z University of British Columbia, oraz wielu innym ekspertom

wymienionym w mojej poprzedniej powieści, Hominidzi.

Szczególne podziękowania winien jestem: dr. Artowi McDonaldowi,

dyrektorowi Sudbury Neutrino Observatory Institute oraz dr. J. Duncanowi

Hepburnowi, kierownikowi placówki Sudbury Neutrino Observatory

Dziękuję też Krisowi Hollandowi, który dokładnie przeczesał wstępną

wersję powieści.

Wielkie dzięki mojej cudownej żonie, Carolyn Clink; mojemu wydawcy,

Davidowi G. Hartwellowi, oraz jego wspólnikowi, Moshe Federowi; mojemu

agentowi, Ralphowi Vicinanza, i jego partnerom, Christopherowi Lottsowi i

Vincebwi Gerardisowi; Tomowi Dohertyemu, Lindzie Quinton, Jennifer

Marcus, Jennifer Hunt oraz wszystkim z Tor Books; Haroldowi i Sylvii

Fennom, Robertowi Howardowi, Heidi Winter, Melissie Cameron, Davidowi

Leonardowi i innym osobom z H.B.Fenn and Company; a także moim

kolegom Terencebwi M. Greenowi, Andrew Weinerowi i Robertowi

Charlesowi Wilsonowi.

Ogromnie dziękuję Byronowi R. Tetrickowi, którego zaproszenie do

współtworzenia jego niezwykłej antologii z 2002 roku: In the Shadow of the

Wall: Yietnam Stories that Might Have Been (wydanej przez Cumberland

House) pomogło mi skupić się na kilku najważniejszych sprawach; spora część

rozdziału dwudziestego drugiego pojawiła się w innej formie w tej właśnie

antologii.

Beta testerami tej powieści byli niezmiennie wnikliwi Ted Bleaney, Michel

A. Burstein, David Livingstone Clink, Marcel Gagne, Richard Gotlib, Peter

Halasz, Howard Miller, dr Ariel Reich, Alan B. Sawyer i Sally Tomasevic.

Miałem też szczęście pracować ponownie z zespołem edytorskim Boba i Sary

Schwagerów.

Fragmenty tej książki powstały w letnim domu Johna A. Sawyera nad

jeziorem Canandaigua – dzięki, tato! Dziękuję również Nicholasowi A.

DiChario, który gościł mnie podczas moich częstych wizyt w Rochester w

stanie Nowy Jork, gdzie rozgrywa się część akcji tej powieści.

York University, Sudbury Neutrino Observatory i kopalnia Creighton

istnieją naprawdę. Za to wszelkie postaci w tej powieści są wyłącznie

wytworami mojej wyobraźni. Jakiekolwiek ich podobieństwo do

rzeczywistych pracowników tych czy innych organizacji jest zupełnie

przypadkowe.

Gdybyż to było takie proste! – że są gdzieś te czarne charaktery, w czarnych

zamiarach wykonujące swoją czarną robotę, i że trzeba tylko umieć je

rozpoznać i zniszczyć. Ale linia podziału między dobrem a złem przecina serce

każdego człowieka. A kto gotów jest odciąć kawałek własnego serca;

Aleksander Sołżenicyn Archipelag GUŁag przekład z rosyjskiego: Jerzy

Pomianowski

Prolog

– Zrobiłem straszną rzecz – powiedział Ponter Boddit, siadając okrakiem

na siodłowym krześle w gabinecie Jurarda Selgana.

Selgan należał do generacji 144, był o dziesięć lat starszy od swojego

rozmówcy. Jego włosy miały mądry, siwy kolor, a przedziałek zmienił się w

szeroką rzekę skóry łączącą się z niskim czołem tuż nad wałem

nadoczodołowym.

– Mów dalej.

– Czułem, że nie mam wyboru. – Ponter spuścił wzrok, kryjąc się za

własnym

wałem

nadoczodołowym,

aby

uniknąć

spojrzenia

szmaragdowych oczu Ścigana. – Myślałem, że muszę to zrobić, ale...

– Ale teraz tego żałujesz?

Ponter milczał, gapiąc się na porośniętą mchem podłogę.

– Żałujesz tego?

– Nie-nie wiem.

– Postąpiłbyś tak znowu, gdybyś mógł cofnąć czas?

Ponter parsknął śmiechem.

– Co cię tak rozśmieszyło? – W głosie rzeźbiarza osobowości brzmiała

raczej ciekawość niż irytacja.

Boddit podniósł głowę.

– Sądziłem, że tylko fizycy, tacy jak ja, bawię się w tego typu

eksperymenty myślowe.

Selgan się uśmiechnął.

– Nie różnimy się od siebie tak bardzo, ty i ja. Obaj szukamy prawdy, aby

rozwiązywać tajemnice.

– Może i tak – przyznał Ponter, przyglądając się gładkiej, drewnianej

ścianie cylindrycznego pomieszczenia.

– Nie odpowiedziałeś na moje pytanie. Postąpiłbyś tak jeszcze raz, gdybyś

mógł?

Boddit milczał przez jakiś czas, a Selgan nie ponaglał go, dając mu czas na

przemyślenie odpowiedzi.

– Nie wiem – odparł w końcu Ponter.

– Nie? A może tylko nie chcesz powiedzieć?

Ponter ponownie zamilkł.

– Chcę ci pomóc – powiedział Selgan, zmieniając pozycję na siedzisku. –

To mój jedyny cel. Nie będę cię osądzał.

Ponter się zaśmiał, ale tym razem w jego śmiechu pobawiła się nuta żalu.

– Właśnie w tym rzecz, prawda? Nas nikt nie osądza.

Selgan zmarszczył brwi.

– Co masz na myśli?

– To, że na tym drugim świecie – na drugiej Ziemi – oni wierzą, że istnieje...

hm, my nie mamy na to odpowiedniego słowa, ale oni mówią na to „Bóg".

Nadrzędna istota, która stworzyła świat.

Selgan pokręcił głową.

– Jak wszechświat może mieć stwórcę? jeśli coś zostało stworzone, oznacza

to, że miało początek. A wszechświat go nie miał. Istnieje od zawsze.

– Ty to wiesz i ja to wiem – przytaknął Ponter. – Ale oni tego nie wiedzą.

Uważają, że wszechświat ma zaledwie... hm, według ich miary jest to

dwanaście miliardów lat; czyli mniej więcej sto pięćdziesiąt miliardów

miesięcy.

– W takim razie, co istniało p r z e d tym czasem?

Ponter zmarszczył czoło, przypominając sobie rozmowy z Lou Benoit,

Sawyer Robert - Neandertalska paralaksa 02 - Ludzie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: