Scenariusz zajęcia integracyjnego z zakresu terapii pedagogicznej
Temat: „Witamy wszystkich”
Cele
Dziecko:
- potrafi zintegrować się z grupą
- potrafi rozładować napięcie emocjonalne podczas zabawy relaksacyjnej z elementami ćwiczeń oddechowych
- ćwiczy pamięć i uwagę
- doskonali umiejętność współdziałania
- zdobywa wiadomości o sobie oraz innych
Pomoce:
kolorowe kwiatki wycięte z papieru z napisanym imieniem dzieci, kartki, kredki, maskotki
Przebieg zajęć:
1. Powitanie. Każde dziecko otrzymuje przed zajęciami od nauczyciela kolorowy kwiatek wycięty z papieru z napisanym swoim imieniem. Przypinamy dzieciom kartki przed wejściem do Sali. W Sali bierzemy się za ręce i po krótkim przedstawieniu się i powitaniu dzieci przez prowadzącego zajęcia, podnosimy ręce do góry i każdy głośno mówi lub krzyczy swoje imię. Ważne jest to, by zgrać moment podniesienia rąk ze wspólnym wypowiedzeniem imion.
2. „Imiona”. Dzieci siedzą na krzesłach. Prowadząca zaczyna zabawę z imionami mówiąc swoje imię, a każda kolejna osoba ma za zadanie powtórzyć imię poprzednika oraz dodać swoje. Nauczycielka pomaga dzieciom, stając za nimi lub obok nich, powtórzyć prawidłowo wszystkie poprzednie imiona.
3. „Zamiana miejscami”. Nauczycielka podaje następujące hasło: „wszyscy, którzy…lubią kąpać się w morzu, zamieniają się miejscami”. Na hasło dzieci, których to dotyczy, wstają i szybko szukają dla siebie miejsca, jakie uwolniło inne dziecko. Zawsze jedna osoba zostaje na środku, gdyż krzeseł jest o jedno mniej niż osób uczestniczących w zabawie. Jeśli dzieci będą miały kłopot z wymyśleniem hasła, prowadząca pomaga im.
4. „Ludzie do ludzi”. Dzieci dobierają się w pary. Pary muszą jak najszybciej realizować zadanie typu: plecy do pleców, kolano do kolana, ramię do ramienia, policzek do policzka, noga do nogi itp. Kiedy uczestnicy zabawy usłyszą hasło „Ludzie do ludzi” każdy zmienia partnera.
5. „To jestem ja”. Rysowanie siebie. Nauczyciel podpisuje rysunek według życzeń dziecka, tak jak dziecko lubi, gdy się do niego mówi. Prezentacja prac
6. „Oddychanie z maskotką”- zabawa wyciszająca. Dzieci kładą się na plecach. Maskotka leży na ich brzuchu tam, gdzie znajduje się pępek. Prosimy, aby dzieci oddychały bardzo spokojnie i równomiernie prze nos. Nauczyciel wypowiada wówczas następujące słowa:
Leżysz na plecach, a twoja maskotka leży na twoim brzuchu.
Czy twoja maskotka ma jakieś imię? (dzieci podają to imię)
Czy czujesz, jak maskotka leży na twoim brzuchu? (dzieci mogą pokiwać głową)
Tak? Wspaniale!
A teraz oddychaj tak, by powietrze wpływało dokładnie tam, gdzie leży twoja maskotka.
Spójrz na swoją maskotkę. Co się z nią teraz dzieje? (dzieci mogą odpowiedzieć: maskotka kołysze się)
Jak myślisz, czy jej się to podoba?(dzieci kiwają głową lub może odpowiedzieć p.: moja maskotka uśmiecha się itd.)
Tak, to naprawdę przyjemne, jak kołyszesz swoją maskotkę. To na pewno się jej podoba.
Kołysz ją tak jeszcze przez pewien czas, być może zaśnie podczas twojego kołysania.
W czasie oddychania z maskotką nauczyciel początkowo rozmawia z dziećmi. Im dłużej dzieci kołyszą swoją maskotkę, tym bardziej same się uspakajają.
7. „Iskierka”. Uczestnicy stoją w kręgu. Prowadzący lekko ściska rękę dziecka przesyłając uścisk dalej. Mówi „Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg niech wróci do moich rąk”.
Opracowała mgr D.Droździk
magdazawada1