M. Weis & T.Hickman - Kroniki 2 - Smoki zimowej nocy.pdf

(1383 KB) Pobierz
31082519 UNPDF
Margaret Weis, Tracy Hickman
Kroniki Smoczej Lancy – Tom II
Smoki zimowej nocy
(Przekład: Dorota Żywno)
Moim rodzicom,
doktorowi Haroldowi R. Hicmanowi i jego żonie,
którzy nauczyli mnie, czym jest prawdziwy honor
Tracy Raye Hickman
Moim rodzicom, Frances i George’owi Weis
którzy dali mi dar cennejszy od życia
- umiłowanie książek
Margaret Weis
Jesteśmy niezmiernie wdzięczni za pomoc autorom modułów gier fabularnych
DRAGONLANCE ® ADVANCED DUNGEONS & DRAGONS ® : Douglasowi Nilesowi za
DRAGOS OF ICE, Jeffowi Grubbowi za DRAGONS OF LIGHTS i Laurze Hickman,
współautorce DRAGONS OF WAR. Na końcu dziękujemy Michelowi: Est Sularus oth
Mithas.
Zimowy wicher wyje na zewnątrz, lecz w głębi jaskiń górskich krasnoludów pod
łańcuchem gór Kharolis nie czuje się wściekłej zamieci. Gdy Than nakazał uciszyć się zgro-
madzonym krasnoludom i ludziom, naprzód wystąpił bard krasnoludów, by złożyć hołd
drużynie.
PIEŚŃ O DZIEWIĘCIORGU BOHATERACH
Z północy nadeszło niebezpieczeństwo,
tak jak tego się spodziewaliśmy:
W przedniej straży zimy, smoczy taniec
Spruł tkaninę ziemi, aż z lasu,
Z równin nadeszli oni, z czułych objęć ziemi,
Przed nimi bezmiar nieba.
Dziewięcioro ich było pod trzema księżycami
W jesiennym zmierzchu:
Gdy świat chylił się ku upadkowi, oni wznieśli się
Ku sercu opowieści.
Jeden wyłonił się z ogrodów kamieni,
Z krasnoludzkich dworów, z pogody i mądrości,
Gdzie serce i umysł płyną, nie poddane wątpliwościom
W nietkniętej żyle ręki.
W jego ojcowskich objęciach zgromadził się duch.
Dziewięcioro ich było pod trzema księżycami,
W jesiennym zmierzchu:
Gdy świat chylił się ku upadkowi, oni wznieśli się
Ku sercu opowieści.
Jeden zstąpił z przystani podmuchów,
Lekki w tulącym go powietrzu,
Na kołyszące się łąki, kraj kenderów,
Gdzie zboże samo wyrasta z maleńkości,
By zazielenić się, zazłocić i znów zazielenić.
Dziewięcioro ich było pod trzema księżycami,
W jesiennym zmierzchu:
Gdy świat chylił się ku upadkowi, oni wznieśli się
Ku sercu opowieści.
Następna z równin, dawno powierzona trosce ziemi,
Wykarmiona oddalą, horyzontem nicości.
Niosąc laskę nadeszła, a ciężar
Miłosierdzia i światła skupiał się w jej dłoni:
Nadeszła, niosąc rany tego świata.
Dziewięcioro ich było pod trzema księżycami,
W jesiennym zmierzchu:
Gdy świat chylił się ku upadkowi, oni wznieśli się
Ku sercu opowieści.
Kolejny z równin, w cieniu księżyca,
Poprzez obyczaj, przez obrzęd, śladem księżyca,
Gdzie jego fazy, pełnia i nów, władały
Przypływami jego krwi, a jego dłoń wojownika
Wzniosła się przez hierarchie przestrzeni ku światłu.
Dziewięcioro ich było pod trzema księżycami,
W jesiennym zmierzchu:
Gdy świat chylił się ku upadkowi, oni wznieśli się
Ku sercu opowieści.
Jedna w nieobecności, znana z odejść,
Mroczna wojowniczka w sercu ognia:
Jej chwała przestrzenią między słowami,
Kołysanką wspominaną na starość,
Wspominaną na krawędzi snu i przebudzenia.
Dziewięcioro ich było pod trzema księżycami,
W jesiennym zmierzchu:
Gdy świat chylił się ku upadkowi, oni wznieśli się
Ku sercu opowieści.
Jeden w sercu honoru, utworzony przez miecz,
Przez stulecia lotu zimorodka nad krajem,
Przez upadek i powstanie Solamnii, wstający ponownie,
Gdy serce wznosi się ku obowiązkowi.
Tańczący miecz na zawsze zostanie dziedzictwem.
Dziewięcioro ich było pod trzema księżycami,
W jesiennym zmierzchu:
Gdy świat chylił się ku upadkowi, oni wznieśli się
Ku sercu opowieści.
Następny w prostym świetle brat ciemności,
Zezwalający ręce z mieczem wypróbować wszelkie subtelności,
Nawet zawiłe pajęczyny serca. Jego myśli
To stawy, wzburzone zmieniającym się wiatrem –
Nie widzi ich dna.
Dziewięcioro ich było pod trzema księżycami,
W jesiennym zmierzchu:
Gdy świat chylił się ku upadkowi, oni wznieśli się
Ku sercu opowieści.
Następny jest wódz, półelfi, zdradzony,
Gdy więzy krwi rozrywają ziemie,
Lasy, świat ludzi i elfów.
Słyszy zew odwagi, lecz lęka się miłości,
A lękając się tego i słysząc zew obu, nie czyni niczego.
Dziewięcioro ich było pod trzema księżycami,
W jesiennym zmierzchu:
Gdy świat chylił się ku upadkowi, oni wznieśli się
Ku sercu opowieści.
Ostatni z mroku, tchnąć nocą,
Gdzie abstrakcje gwiazd kryją gniazdo słów,
Gdzie ciało cierpi ranę liczb,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin