Kim pragnę być?
Cele lekcji
Uczeń powinien:
· wiedzieć, że na mocy chrztu jest wybrany przez Jezusa do niesienia Dobrej Nowiny;
· znać przykłady różnych postaw ludzi wobec Pana Jezusa;
· świadomie kształtować własną postawę wobec Niego;
· uświadamiać sobie pragnienia i dążenia związane z własnym życiem;
· rozumieć, że ich realizacja może być odpowiedzią na powołanie przez Jezusa.
Metody:
metody słowne: uroczyste czytanie Pisma Świętego, pogadanka, praca z tekstem, rozmowa w parach; metody zajęć praktycznych: śpiew, praca plastyczna; metoda oglądowa: prezentacja herbów
Środki dydaktyczne:
podręcznik ucznia, kartki na tablicę wg wzoru z załącznika l, Pismo Święte, świeca
Przebieg lekcji
1. Punktem wyjścia jest założenie, że wszelkie nasze pragnienia, dążenia i plany powinny być oparte na istniejącym fundamencie, którym jest świadomość przynależności do Chrystusa.
2. W pierwszym etapie lekcji zastanawiamy się, jak odnosili się do Pana Jezusa ludzie Jemu współcześni, jak reagowali na Jego naukę, jak odpowiadali na powołanie przez Niego.
Zawieszamy z boku tablicy kartki z imionami (lub innymi określeniami) wybranych osób, które spotkały się z Jezusem. W dolnym rogu każdej kartki jest wpisany adres biblijny, wskazujący, gdzie można znaleźć potrzebne wiadomości na temat danej osoby. Na tablicy rysujemy tabelę z trzema kolumnami, zatytułowanymi kolejno:
„przyjaźń", „obojętność", „wrogość". Zadaniem uczniów jest umieszczenie kartek w odpowiednich miejscach, w zależności od reprezentowanej przez dane osoby postawy wobec Pana Jezusa
3. Kolejny etap lekcji ma pomóc uczniom w uświadomieniu sobie, że oni także spotkali Jezusa i są przez Niego powołani do tego, aby czynić świat szczęśliwszym.
Uroczyste czytanie Pisma Świętego (zapalamy świecę): J 15, 14.16-17 (blok biblijny).
Uczniowie siadają, ale nie gasimy świecy- Analizując usłyszany fragment, pytamy:
· Czyje słowa usłyszeliśmy w odczytanym fragmencie Pisma Świętego?
· Do kogo Pan Jezus skierował te słowa?
· Jakie zadanie powierza On swoim uczniom?
Wybrani uczniowie odczytują tekst z bloku interpretacyjnego od słów;
„Do nas także przyszedł Pan Jezus" do: „...zaczynem dobra".
4. Katecheta odczytuje z podręcznika pytania:
· Kim pragnę być dla Jezusa?
· Jak Mu odpowiem?
i proponuje, aby uczniowie w myślach umieścili swoje imię w wybranym miejscu tabeli. Informuje, że jest to ich osobista odpowiedź, której nie będą musieli na forum klasy ujawniać czy uzasadniać. Najważniejsze jest, aby wsłuchali się w pragnienie swego serca- Po chwili ciszy gasimy świecę.
5. Zachęcamy uczniów do przeczytania pozostałych pytań zamieszczonych w bloku interpretacyjnym i zastanowienia się nad nimi. Mówimy o tym, że postawa wobec Jezusa przenika wszystkie wymiar}ludzkiego życia.
6. Następnie uczniowie w parach odpowiadają na wybrane pytania. Celem rozmowy jest, aby każdy mógł wypowiedzieć myśli i pragnienia dotyczące własnego życia, a zarazem wyraźnie je sobie uświadomić.
7. Podsumowaniem rozmowy będzie odczytanie ostatniego fragmentu z bloku interpretacyjnego, od słów: „Takie pytania...". W nawiązaniu do tego tekstu zwracamy uwagę na znaczenie wartości w życiu człowieka.
8. Zapraszamy uczniów do modlitwy - wspólnego zaśpiewania refrenu piosenki „Chrześcijanin to ja" (tekst w bloku refleksyjnym).
9. W celu utrwalenia treści proponujemy uczniom zaprojektowanie własnego „herbu".
Wyjaśniamy, że herby to znaki wyróżniające dane osoby, rody, stowarzyszenia czy miasta, od innych. Odwołujemy się do ilustracji zamieszczonych na marginesach podręcznika. Mówimy o tym, że herby często ujawniają pochodzenie, przynależność, charakter, uznawane wartości, program działania. Nie wnikając w zawiłości heraldyki, zwrócimy uwagę na elementy, które mogą być wykorzystane w tworzeniu herbu, np.: rysunek, napis, ich położenie względem siebie, kolor, wielkość. Znak zaplanowany przez uczniów może zawierać wyrażoną w symbolach odpowiedź na pytania z podręcznika.
10. Katechezę kończymy prezentacją i ewentualnym omówieniem herbów zaprojektowanych przez uczniów.
2
swistak3a