„Na okrągło” cykl zajęć dla dzieci młodszych grup przedszkolnych
Działalność: umysłowa, ruchowa, plastyczna, muzyczna
Cel ogólny: nazywanie figury geometrycznej: koło
Przewidywany czas: 20-30 min. w zależności od zainteresowań dzieci
Materiały i środki dydaktyczne: klocki Dienese’a , pudło z różnymi przedmiotami codziennego użytku: samochodzik, książka, guzik, nakrętka od butelki, paczka chusteczek, nakrętka od słoika, kredka, słoik po kremie, klej w tubie itp. szarfy, karta zadaniowa dla każdego dziecka (załącznik nr 1)
(samochodzik, książka, guzik, nakrętka od butelki, paczka chusteczek, nakrętka od słoika, kredka, słoik po kremie, klej w tubie itp.)
dzieci przynoszą a nauczycielka z każdym dzieckiem indywidualnie rozmawia na temat dostarczonych przedmiotów.
Ważne!
Dzieci muszą już znać klocki Dinese’a, ponieważ gdy klocki będą dla nich nowością mogą odczuwać ich małą ilość, w związku z czym zafascynowane nimi będą manipulować w sposób dowolny i najprawdopodobniej będą sobie je zabierać.
Nauczycielka dzieli grupę na trzy zespoły wręczając dzieciom szarfy w trzech różnych kolorach i zaprasza do zabawy przy piosence „Trzy kółeczka”.
Dzieci ustawiają się w trzech kołach wg koloru szarf. nauczycielka śpiewa piosenkę:
Patrzcie, patrzcie jak wesoło
trzy kółeczka krążą w koło,
trzy kółeczka krążą w raz,
ach jakże to cieszy nas,
W trakcie śpiewu tego fragmentu dzieci poruszają się w kole w prawo,
Kółeczka zmieniają kierunek w lewo.
Na życzenie dzieci można powtórzyć zabawę 2, 3 razy.
IV. Praca z kartą zadaniową załącznik nr 1
Działalność: umysłowa, ruchowa, plastyczna,
Cel: utrwalenie nazywania figury geometrycznej: koło, kształcenie umiejętności tworzenia zbiorów elementów wg jednej podanej cechy, rozwijanie wyobraźni twórczej
Materiały i środki dydaktyczne: klocki Dienese’a, wycięte z papieru samoprzylepnego koła w kolorach: czerwonym (ok.. 10 sztuk), żółtym (ok. 6 sztuk), niebieskim (ok. 4 sztuk), w takiej jak wyżej ilości kartony A4, duża ilość różnej wielkości papierowych kół w kolorach jak wyżej. obręcze gimnastyczne dla każdego dziecka.
I. 1Nauczycielka wysypuje na podłogę klocki Dienese’a i prosi dzieci by dokonały podziału klocków na zbiory: zbiór kół i zbiór figur które kołami nie są.
I. 2 Następnie chowa „nie koła” i prosi o podział pozostałych klocków na zbiór kółek dużych i zbiór kółek małych
I. 3 Nauczycielka dzieli dzieci na 3 zespoły naklejając dzieciom na bluzkach kółka w kolorach: czerwonym, żółtym i niebieskim i prosi by dany zespół zebrał kółka w określonym kolorze.
ważne!
Warto dokonać podziału dzieci na zespoły o różnej liczbie dzieci np. czerwony zespół 10 dzieci, żółty 6 dzieci, niebieski 4 dzieci. Podział ten można wykorzystać w następnej części zajęcia.
Zabawa do piosenki „Trzy kółeczka”(piosenka z poprzedniego dnia) w wersji trudniejszej.
Dzieci z czerwonymi znaczkami tworzą największe koło, wewnątrz tego koła ustawiają się dzieci z żółtymi znaczkami, a w samym środku dzieci z niebieskimi znaczkami. W trakcie śpiewu piosenki koło „czerwone” kręci się w prawo, koło „żółte” w lewo, „niebieskie” w prawo.
Przy powtórzeniu piosenki można zmienić kierunki poruszania się kół.
Dzieci pozostają w zespołach, nauczycielka zaprasza zespoły do stolików. Każde dziecko pracuje indywidualnie
Dzieci które mają naklejone niebieskie koła otrzymują granatowe kartony i niebieskie koła przeróżnej wielkości, dzieci z żółtymi znaczkami otrzymują kartony pomarańczowe i żółte koła, dzieci z czerwonym znaczkami otrzymują bordowe kartony i czerwone kółka.
Dzieci naklejają na karton koła w sposób dowolny, tworząc obrazy z kół. Koła można dowolnie składać i zginać.
Nauczycielka rozkłada na podłodze obręcze które są wyspami. Nauczycielka gra na tamburynie. W tym czasie dzieci mają za zadanie przemieszczać się po oceanie (podłodze) omijając wyspy ponieważ są one zamieszkane przez bardzo groźne zwierzęta. Na przerwę w muzyce muszą wejść na dowolną wyspę ponieważ w tym czasie groźne zwierzęta przenoszą się z wyspy na ocean.
Nauczycielka za każdym razem gdy zamierza zrobić przerwę w muzyce zabiera 1 – 2 obręcze, dzieci muszą przyjąć rozbitków na pozostałe wyspy.
należy zostawić tyle obręczy by pomieszczenie się w nich było bezpieczne dla dzieci
Cel: utrwalenie nazywania figury geometrycznej: koło, nazywanie bryły geometrycznej: kula, próba uświadomienia stałości ilości masy w dokonywanych przekształceniach,
Materiały i środki dydaktyczne: klocki Dienese’a, owoce (różne, ważne by było dużo owoców kulistych), plastelina (koniecznie po 1 lasce dla każdego dziecka plasteliny zielonej i czerwonej)
Nauczycielka pokazuje dzieciom zbiór owoców: jabłka, gruszki, śliwki, pomarańcze, mandarynki, banany, ananasy, arbuz itp. Prosi by określiły kształt poszczególnych owoców. następnie dzieci dokonują podziału owoców na te które mają kształt okrągły i na te które nie są okrągłe.
Następnie pokazuje dzieciom kółko płaskie np. Dinese’a i pyta „jaki to kształt? czy to jest taki sam kształt jak ma jabłka, lub pomarańczy?”
Nauczycielka mówi dzieciom, że o takich przedmiotach które są okrągłe lecz nie są płaskie jak np. klocek mówimy że mają kształt kuli.
Prosi dzieci by wyszukały w sali przedmioty kuliste.
może się okazać, że w sali nie ma za wiele takich przedmiotów, więc warto wcześniej zgromadzić w różnych miejscach sali globus, piłki, kulki, koraliki, guziki itp.
II. Tyle samo czy nie?
Dzieci siadają przy stolikach, każde otrzymuje tekturową tackę i 2 kawałki wyjętej z pudełka plasteliny (1 kawałek czerwonej 1 kawałek zielonej). Nauczycielka mówi:
- macie po 2 kawałki plasteliny, przyjrzyjcie się im, sprawdźcie czy są równej wielkości? Czy na pewno są takie same, jeżeli ktoś ma nierówne, to wymienię mu, ponieważ musi być jej tyle samo.
- teraz odłóżcie zieloną plastelinę na bok, zgniećcie czerwoną w kulkę, której plasteliny jest więcej, a której mniej? (Dzieci odpowiedzą że mniej jest czerwonej).
- czy oderwaliście kawałek czerwonej plasteliny? czy ktoś dołożył zielonej? Jak to się mogło stać że czerwonej jest mniej?
- rozgniećcie czerwoną plastelinę na płaski placek, jak najbardziej się tylko da. Której plasteliny jest teraz więcej? (Dzieci odpowiedzą że więcej jest czerwonej)
- czy dokładaliście czerwonej plasteliny do placka? Skąd jej jest teraz więcej?
- zróbcie kulkę z czerwonej plasteliny i odłóżcie ją na bok, a teraz zróbcie kulkę zielonej plasteliny, czy którejś plasteliny jest więcej?
ćwiczenie to ma za zadanie tylko próbę uświadomienia dzieciom młodszym stałości masy w dokonywanych przekształceniach i nie ma potrzeby naciskać na dzieci by wnioskowały prawidłowo. Do takiego wnioskowania muszą dojść same i bardzo jest prawdopodobne że nie dojdą po jednym zajęciu.
Nauczycielka dzieli dzieci na 2 zespoły. Jeden zespół tworzy koło - to koszyk. Drugi zespół wchodzi do środka koła, to są jabłka. Dzieci „koszyk” idą po kole, dzieci „jabłka” kucają”
Nauczycielka mówi wiersz:
Leżą jabłka tu w koszyku,
naraz słychać wiele krzyku.
Bo w koszyku wielka dziura,
każde jabłko gdzieś się turla!
Na słowa: „Bo w koszyku wielka dziura” dzieci które są „koszykiem” zatrzymują się i podnoszą w górę ręce tworząc dziurę przez którą na słowa: „każde jabłko gdzieś się turla” „jabłka” turlają się na zewnątrz koła.
Zabawę powtarzamy zmieniając role dzieciom.
Cel: utrwalenie nazywania figury geometrycznej: koło i bryły: kula, rozwijanie wyobraźni twórczej
Materiały i środki dydaktyczne: klocki Dienese’a, owoce różnego kształtu, pudło, worek, bębenki (dla każdego dziecka), karta zadaniowa (dla każdego dziecka) załącznik nr 2.
II.1 Dzieci stoją w kole. Nauczycielka mówi:
- jesteście robotami które nie znają polskiej mowy. będę do was mówić językiem robotów, a wy będziecie wykonywać moje polecenia. Jak zagram na bębenku cicho i powiem „hop, hop” to podskoczycie na paluszkach 2 razy, gdy zagram na bębenku głośno i powiem „bęc!” to przykucniecie.
Nauczycielka uderza w bębenek i mówi: hop, hop, bęc, hop, hop, bęc, hop, hop, bęc, dzieci podskakują i przykucają zgodnie z poleceniem.
- Niestety robotom zepsuły się nogi i nie mogą ani skakać, ani stać. Usiądźcie proszę w kole. Roboty już się nauczyły mówić: hop, hop, bęc i bardzo chcą coś robić, wymyśliłam że będą układać ścieżki w rytm „hop, hop, bęc”.
Nauczycielka wręcza każdemu dziecku 8 tekturowych kółek i 4 tekturowe trójkąty (można użyć klocki Dienese’a jeżeli jest wystarczająca ilość).
- ułóżcie w ścieżkę, gdy powiem „hop” połóżcie koło, gdy powiem : „bęc!” połóżcie trójkąt
- hop, hop, bęc! hop, hop, bęc! hop, hop, bęc! hop, hop, bęc!
hop hop bęc hop hop bęc hop hop bęc hop hop bęc
Praca z kartą zadaniową, załącznik nr 2
Nauczycielka rozdaje dzieciom kartę zadaniową, prosi by przyjrzały się rysunkowi
i zastanowiły co im przypomina, z czym im się kojarzy a następnie by dorysowały do postaci takie elementy, dzięki który m rysunek będzie pełniejszy, bardziej czytelny.
Dzieci otrzymują od nauczycielki bębenki i stają się zdrowymi robotami, mogą skakać w rytm: hop, hop, bęc (tak jak wcześniej), same uderzając w swój bębenek. Chętne dzieci mogą sobie same ułożyć dowolny rytm.
Działalność: ruchowa, umysłowa, plastyczna
Cel: utrwalenie nazywania figury geometrycznej: koło i bryły: kula, rozwijanie wyobraźni.
Materiały i środki dydaktyczne: piłka, krążki gimnastyczne, karton w kształcie koła dla każdego dziecka, farby, pędzle.
Dzieci siedzą w kole, nauczycielka razem z nimi,
- mam zaczarowaną kulę (pokazuje kolorową piłkę), pewnie każde z was chciałoby ja potrzymać, ale kula można mieć tylko przez chwilę potem trzeba ją podać innemu dziecku. Będziemy ją sobie przekazywać mówiąc wierszyk: „czarodziejską kulę mam, zaraz ją (tu imię dziecka) dam”. ja zacznę pierwsza: Czarodziejską kulę mam, zaraz ją Małgosi dam, nauczycielka podaje piłkę Małgosi
Każde dziecko otrzymuje krążek gimnastyczny, nauczycielka mówi:
- jak myślicie co trzymacie w dłoniach? Pewnie myślicie że to są zwykłe koła, ale nie, to są zaczarowane koła. One mają taką moc, że mogą stać się wszystkim co tylko sobie wymyślicie. nie wierzycie? Zobaczcie, ja sobie wymyśliłam że moje koło to kierownica samochodu i proszę, mogę już jechać! Kto jedzie ze mną? Weźcie swoje koła i niech też staną się kierownicami, zapraszam na wycieczkę. Uwaga, przekręcamy kluczyk w stacyjce, włączamy silnik, jedziemy, macie ochotę wysiąść z samochodu, zapraszam na piknik, moje koło stał się talerzem z owocami,
- teraz zamieniam swoje koło w tort! Kto ma ochotę na tort?
wszyscy naśladuję jedzenie tortu, tort można „pokroić” na kawałki, częstować inne dzieci, nazwać go: malinowy, czekoladowy itp.
- Uwaga! Moje koło stało się sterem okrętu, zapraszam na rejs statkiem.
- a teraz moje koło jest lusterkiem, przeglądam się w nim, poprawiam fryzurę, maluje usta
- ojej! Bardzo dużo czasu mi to zajęło, ale nie wiem która godzina, jak myślicie skąd mogę się dowiedzieć która godzina? Nie mam zegarka, skąd mam wziąć zegarek? Wiem, zamienię swoje kółko na zegarek.
- Kto ma pomysł w co może się zamienić jego koło? Ważne by zamieniło się w coś co też jest okrągłe.
Dzieci otrzymują od nauczycielki kartony w kształcie koła, farby plakatowe, pędzle.
Nauczycielka mówi:
- te koła też mogą stać się zaczarowane, pomyślcie czym mogą być, i namalujcie na nich coś dzięki czemu będę mogła się domyśleć czym stały się w waszej wyobraźni.
Dzieci malują.
IV. Mam wolne koło
Dzieci z nauczycielką stają w kręgu, każde w obręczy gimnastycznej, nauczycielka kładzie obok swojej obręczy jeszcze jedną i mówi: obok siebie ma wolne koło, chcę żeby tu przyszedł Maciek . Dziecko obok, którego zwolniła się obręcz zaprasza w ten sam sposób inne dziecko.
Karta zadaniowa
Spośród wszystkich figur znajdź i pokoloruj te, które są w kształcie koła.
...
agatabo1