Ustawa o zawodach medycznych.pdf

USTAWA

z dnia ...................................

o niektórych zawodach medycznych 1

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art.1. 1. Ustawa określa warunki i zasady wykonywania następujących zawodów

medycznych:

1) asystentka dentystyczna;

2) dietetyk;

3) fizjoterapeuta;

4) higienistka dentystyczna;

5) higienistka szkolna;

6) logopeda;

7) masażysta;

8) opiekunka dziecięca;

9) optometrysta;

10) optyk okularowy;

11) ortoptystka;

12) protetyk słuchu;

13) psychoterapeuta;

1 Niniejszą ustawą zmienia się następujące ustawy: ustawę z dnia 8 czerwca 2001 r. o

zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów oraz ustawę z dnia 8 września

2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

14) ratownik medyczny;

15) technik analityki medycznej;

16) technik dentystyczny;

17) technik elektroradiolog;

18) technik farmaceutyczny;

19) technik ortopeda;

20) terapeuta zajęciowy.

2. Ilekroć w ustawie jest mowa o zawodzie medycznym należy przez to rozumieć

zawody wymienione w ust. 1.

Art. 2. 1. Wykonywanie zawodu medycznego polega na realizacji zadań

służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz

innych zadań związanych z procesem leczenia, zwanych dalej „zadaniami

zawodowymi”.

2. Nie stanowi wykonywania zawodu medycznego wykonywanie zadania

zawodowego pod nadzorem osoby uprawnionej do wykonywania danego zawodu

medycznego.

3. Zadania zawodowe, do wykonywania których uprawnione są osoby

wykonujące poszczególne zawody medyczne określa załącznik nr 1 do ustawy.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia,

szczegółowy wykaz czynności zawodowych w ramach poszczególnych zadań

zawodowych i odpowiadający im poziom wykształcenia niezbędny do ich

wykonywania, w tym rodzaj czynności zawodowych, do udzielania których

wymagane jest zlecenie lekarskie lub dodatkowe kwalifikacje uzyskane w toku

doskonalenia zawodowego, wraz z określeniem tych kwalifikacji, kierując się w

szczególności potrzebami rynku pracy w ochronie zdrowia i zapewnieniem

bezpieczeństwa zdrowotnego pacjentów.

Art.2 a 1. Wymagania kwalifikacyjne niezbędne do wykonywania poszczególnych

zawodów medycznych, zwane dalej „wymaganiami kwalifikacyjnymi”, określa,

z zastrzeżeniem ust. 2, załącznik nr 2 do ustawy.

2. Wymagania kwalifikacyjne niezbędne do wykonywania zawodu

psychoterapeuty określa ust. 3

3. Do wykonywania zawodu psychoterapeuty niezbędne jest:

1) ukończenie studiów wyższych i posiadanie tytułu magistra lub magistra

pielęgniarstwa lub lekarza oraz

2) ukończenie szkolenia w zakresie psychoterapii, o którym mowa w ust. 4.

4. Szkolenie w zakresie psychoterapii trwa co najmniej 4 lata i obejmuje co

najmniej 1200 godzin kształcenia teoretycznego i praktycznego i kończy się

złożeniem egzaminu końcowego. Szkolenie podyplomowe w zakresie psychoterapii

może być prowadzone w trybie: dziennym, wieczorowym i zaocznym.

5. Szkolenie w zakresie psychoterapii jest prowadzone przez podmioty, które

uzyskały akredytację udzieloną przez ministra właściwego do spraw zdrowia, zwane

dalej „ jednostkami szkolącymi w zakresie psychoterapii”.

6. Podstawą udzielenia akredytacji oraz jej uzyskania przez podmiot ubiegający

się o akredytację, jest spełnienie przez ten podmiot następujących standardów

szkolenia w zakresie psychoterapii:

1) jednostka szkoląca w zakresie psychoterapii prowadzi szkolenie w oparciu o

ramowy program nauczania, o którym mowa w ust. 17;

2) jednostka szkoląca w zakresie psychoterapii zapewnia kadrę dydaktyczną

posiadająca kwalifikacje odpowiadające programowi szkolenia w zakresie

psychoterapii:

3) jednostka szkoląca w zakresie psychoterapii zapewnia bazę dydaktyczną

niezbędną do realizacji programu szkolenia w zakresie psychoterapii w tym miejsca

do realizacji szkolenia praktycznego;

4) jednostka szkoląca w zakresie psychoterapii prowadzi i przechowuje

dokumentację związaną z organizacją i przebiegiem szkolenia w zakresie

psychoterapii a w szczególności protokoły postępowania kwalifikacyjnego,

regulaminy organizacyjne szkolenia, dokumentację przebiegu egzaminów lub innych

form zaliczenia szkolenia w zakresie psychoterapii;

5) jednostka szkoląca w zakresie psychoterapii prowadzi rejestr wydanych

dyplomów potwierdzających odbycie szkolenia w zakresie psychoterapii.

7. Akredytacji udziela się na wniosek podmiotu ubiegającego się o akredytację

na okres 5 lat. Dokumentem potwierdzającym uzyskanie akredytacji jest certyfikat

akredytacyjny.

8. Minister właściwy do spraw zdrowia udziela akredytacji lub odmawia jej

udzielenia po zasięgnięciu opinii komisji akredytacyjnej powołanej przez ministra

właściwego do spraw zdrowia spośród osób legitymujących się co najmniej 5 letnim

doświadczeniem zawodowym w psychoterapii właściwym dla realizowanego

szczegółowego programu szkolenia, zgłoszonych przez Polską Radę Psychoterapii,

o której mowa w art.6.

9. Udzielenie akredytacji i odmowa jej udzielenia oraz cofnięcie akredytacji

następuje w drodze decyzji administracyjnej. W sprawach nieuregulowanych

w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

10. Wniosek, o którym mowa w ust. 3, składa się najpóźniej na 3 miesiące przed

planowanym terminem rozpoczęcia przez podmiot prowadzenia szkolenia w zakresie

psychoterapii.

11. Wniosek, o którym mowa w ust. 10, powinien zawierać:

1) oznaczenie podmiotu ubiegającego się o akredytację;

2) oświadczenie o spełnieniu warunków niezbędnych do pełnej realizacji

szczegółowego programu szkolenia, w tym informacje dotyczące liczby i

kwalifikacji kadry dydaktycznej, bazy dydaktycznej oraz warunków

organizacyjnych właściwych dla szkolenia w zakresie psychoterapii.

12. Do wniosku dołącza się szczegółowy program szkolenia w zakresie

psychoterapii.

13. Minister właściwy do spraw zdrowia może cofnąć certyfikat, jeżeli jednostka

szkoląca nie przestrzega standardów szkolenia w zakresie psychoterapii, o których

mowa w ust 5.

14. Nadzór nad prowadzeniem szkolenia w zakresie psychoterapii sprawuje

minister właściwy do spraw zdrowia.

15. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 14, minister właściwy do spraw

zdrowia jest uprawniony do:

1) wizytacji jednostki szkolącej w zakresie psychoterapii;

2) żądania przedstawienia dokumentacji i wyjaśnień dotyczących prowadzonego

szkolenia w zakresie psychoterapii;

3) wydawania zaleceń dotyczących usunięcia stwierdzonych uchybień.

16. Koszty szkolenia w zakresie psychoterapii i egzaminu końcowego ponosi

osoba odbywająca to szkolenie.

17. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

1) wzór certyfikatu akredytacyjnego, kierując się koniecznością

zapewnienia informacji o rodzaju specjalności realizowanej w ramach

szkolenia w zakresie psychoterapii;

2) ramowy program nauczania w zakresie psychoterapii uwzględniając w

szczególności naukowe podstawy psychoterapii i różnorodność

stosowanych podejść i form psychoterapeutycznych;

3) tryb prowadzenia akredytacji ośrodków prowadzących szkolenia w

zakresie psychoterapii w tym sposób powoływania komisji

akredytacyjnej do spraw psychoterapii uwzględniając specyfikę

podmiotów prowadzących szkolenie w zakresie psychoterapii ;

4) sposób prowadzenia i odbywania szkolenia w zakresie psychoterapii w

tym procedurę postępowania kwalifikacyjnego, uwzględniając w

szczególności konieczność oceny wiedzy i umiejętności niezbędnych do

rozpoczęcia szkolenia w zakresie psychoterapii;

5) formy zaliczania szkolenia w zakresie psychoterapii w tym sposób

przeprowadzania egzaminu końcowego kierując się w szczególności

zapewnieniem bezpieczeństwa pacjentów;

6) wzór dyplomu potwierdzającego uprawnienia do prowadzenia

psychoterapii kierując się koniecznością zapewnienia informacji o

rodzaju specjalności realizowanej w ramach szkolenia w zakresie

psychoterapii;

Art. 3. Do wykonywania zawodu medycznego jest uprawniona osoba, która

spełnia łącznie następujące warunki:

1) ma pełną zdolność do czynności prawnych;

2) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie danego zawodu

medycznego;

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: