jest to skałą metamorficzna powstala w procesie przeobrażenia skał węglowych (wapieni, dolomitów) składająca się głównie z ziaren kalcytu. W zależności od domieszek może przybierać różne barwy: białą, szarą, różową, zielonkawą oraz czarną. Marmur można szlifować, piłować oraz polerować; pod działaniem zakwaszonej wody matowieje i rozpada się. W Polsce najczęściej stosowane są marmury: ∞ małopolskie: czarny i ciemnoszary (Dębnik) ∞ kieleckie: brązowo-czerwony (chęciński) ∞ dolnośląskie: biało -różowo-szary (Biała Marianna)
W Polsce marmur wydobywany jest wyłącznie w Sudetach, przede wszystkim w masywie Śnieżnika, gdzie występuje w dwóch odmianach kolorystycznych, jako "Biala Marianna" (na górze Krzyżnik) i "Zielona Marianna". Innym złożem marmuru jest złoże marmuru szarego z odcieniem niebieskawym w Sławniowicach. Eksploatuje się także dolomity przeobrażone (nazywane przez większość geologów marmurem lub dolomitem krystalicznym) w Rędzinach. Marmur był cennym materiałem rzeźbiarskim stosowanym powszechnie w starożytności, sporadycznie w średniowieczu. Popularność marmuru zauważyć można w sztuce renesansu i baroku. W klasycyzmie używano głównie marmuru białego jako materiału do dekoracji. Najbardziej znane i cenione to marmury białe: paryjski - wydobywany na wyspie Paros i kararyjski z okolic Carrary (pozbawiony żył i plam). Marmur w kamieniołomach zazwyczaj występuje w postaci żył.
· Marmur Sławniowicki (Marmur Sławniowice, Sławniowice Szaroniebieskie), rejon Sudety;
miejscowość Sławniowice; wiek: prekambr.
Charakterystyka: Skała węglanowa, metamorficzna. Wapień krystaliczny - marmur o strukturze od drobnoziarnistej do gruboziarnistej, teksturze zbity. Występuje jako marmur biały, cukrowaty, nieuwarstwiony, jasnoszary lub ciemnoszary nieuwarstwiony lub smużysty warstwowany. Odmiana jasna posiada barwę jasnoszarą z ciemniejszymi plamami i smugami o odcieniu stalowym, fioletowawym, beżowym i zielonkawym,
a odmiana ciemna ma barwę ciemnoszarą z jaśniejszymi, nieregularnie ozmieszczonymi plami. Łupliwość dobra. W zależności od płaszczyzny cięcia można otrzymać pasiaste lub chmurkowe desenie na polerach.
Rys. 27 (wg [10], fot. M. Krzyżanowski, A. Nowicka)
Zastosowanie: na wszelkiego rodzaju wykładziny poziome i pionowe w budownictwie powszechnym, a także na pomniki, rzeźby, nagrobki, urny, tablice pamiątkowe i różnorodną galanterię kamienną oraz grysy do lastrico. Ich atrakcyjne walory kolorystyczne oraz korzystne cechy technologiczne znane są sześciuset lat.
Najstarszymi zabytkami są płyty nagrobne z 1314 roku w Kępicy k. Nysy i płyty z 1378 roku zachowane w szpitalu św. Anny we Wrocławiu. W wiekach późniejszych stosowano go w budownictwie sakralnym i jako materiał dekoracyjny do zdobienia zamków na Dolnym Śląsku. Chętnie wykorzystywany był w budowlach Berlina. Po II wojnie światowej większość produkcji znajdowała zastosowanie jako posadzki kamienne i płyty ścienne w budynkach odbudowywanej Warszawy.
Do najbardziej znanych warszawskich budowli należą:
gmach Sejmu, Prokuratury Generalnej, Biblioteki Narodowej, Teatru Wielkiego.
· Marmur "Biała Marianna" (Biała Marianna, Julianna), rejon: Sudety, miejscowość: Stronie Śląskie;
wiek: prekambr.
Charakterystyka: Skała węglanowa, przeobrażona, krystaliczna. Marmur "właściwy", cukrowaty, o strukturze drobnoziarnistej. Skała barwy śnieżnobiałej lub białej, z licznymi ułożonymi kierunkowo smugami i plamami o szarym, czarnym, szarozielonym, beżowym, różowym i jasnobrunatnym zabarwieniu. Łupliwość słaba, przełom zadzierżysty. Prześwieca w cienkich płytkach. Daje się doskonale polerować. Cięty równolegle do kierunku smug daje chmurkowy deseń, a prostopadle pasiasty ornament
Rys. 28 (wg [10], fot. M. Krzyżanowski, A. Nowicka)
Marmur można szlifować, piłować, polerować. Pod działaniem zakwaszonej wody matowieje i rozpada się. Marmur był cennym materiałem rzeźbiarskim stosowanym powszechnie w starożytności, sporadycznie w średniowieczu. Popularność marmuru zauważyć można w sztuce renesansu i baroku. W klasycyzmie używano głównie marmuru białego jako materiału do dekoracji. Najbardziej znane i cenione to marmury białe: paryjski - wydobywany na wyspie Paros i kararyjski z okolic Carrary (pozbawiony żył i plam). Marmur w kamieniołomach zazwyczaj występuje w postaci żył.
Zastosowanie
Płytki marmurowe polerowane z marmuru Biała Marianna o różnej kolorystyce (mieszanina kolorów: szarego, białego, różowego, brązowego oraz zielonego) z przeznaczeniem na okładziny ścienne i podłogowe, parapety i schody.
Kamienne elementy z marmuru Biała Marianna ze względu na wysoką twardość doskonale nadają się na wykładziny podłogowe oraz schody, a także na ściany i parapety. Ich kolorystyka pozwala na ułożenie powierzchni o niepowtarzalnej gamie barw i odcieni. Mogą być również zastosowane na zewnątrz budynków do wykonania elewacji.
Subtelne i bajkowe wzornictwo kamienia naturalnego umożliwia dostosowanie wykonywanych elementów do panującej mody, gustów oraz do całokształtu wyposażenia wnętrz. Trudny do uzyskania przy pomocy innych materiałów efekt harmonii dodaje każdemu pomieszczeniu niezapomnianego uroku.Najlepszy polski marmur Biała Marianna wykorzystywany jest przy projektowaniu wnętrz w obiektach użyteczności publicznej: sejm, senat, Filharmonia Narodowa, banki, służba zdrowia, obiekty sportowe, handlowe, religijne - ko...
adzikck15