Konopielka
„Konopielka” Edwarda Redlińskiego, ukazuje fanatyczne przywiązanie chłopów do tradycji – jedzenia ze wspólnej miski, używania sierpów w czasie żniw i tak dalej. Powojenne Taplary położone gdzieś na Białostocczyźnie to niemal wieś mityczna i celowo wykreowana na wzór społeczeństw plemiennych. Wieś jest odcięta od świata bagnami i żyje bardzo prostym życiem. Nie ma tutaj prądu. Czytać potrafi tylko jeden człowiek. Taplarska społeczność, żyje swym odwiecznym rytmem niesionym przez ludową mądrość i tradycję. Silnie zintegrowana poprzez wciąż powracające obyczaje, prace rolne i święta, nagle staje w obliczu zagrożenia nowym. Oto niespodziewanie wkracza Cywilizacja, a spotkanie z Nowym Porządkiem, staje się dla bohatera nie lada szokiem, przynoszącym poważne konsekwencje. Główny bohater - chłop Kaziuk - wyjeżdża rano do lasu, by zdobyć chrust na opał. Gdy wraca w jego chałupie panuje istna rewolucja. Krowa się przedwcześnie ocieliła, a wskazuje to na siły nieczyste, w chałupie znajdują się: wędrowny dziad, nauczycielka i prelegent z miasta. Urzędnik, uosabiający Cywilizację, dodatkowo wyrzuca rodzinie Kaziuka totalny brak higieny, zacofanie i zabobonność. Nalega również na zorganizowanie szkoły i wybudowanie linii elektrycznej. Jest to zapowiedź dalszych zmian. Z czasem również i otaczające wieś bagna mają być osuszone. Kaziuk bardzo mało z tego wszystkiego rozumie, ale jest pod bardzo dużym wrażeniem młodej nauczycielki. Kobieta od razu przyciąga jego uwagę i wzbudza w nim duży pociąg seksualny. Wiotka, długowłosa dziewczyna bardzo fascynuje taplarskiego chłopa., jest tak odmienna od krzepkich i zażywnych wioskowych niewiast. Pani Jola we śnie przychodzi do niego w stroju Ewy. Zjawiskowa kobieta kojarzy się Kaziukowi z "Konopielką", wiedźmą, a może czarodziejką, strzegącą zagonów konopi. Nierozważnego śmiałka, który się do niej zbliży, ta czarownica potrafi doprowadzić do śmierci swymi wyrafinowanymi pieszczotami. Chłop jest bardzo zdziwiony, gdy jego sen materializuje się już następnego ranka, kiedy okazuje się, że kobieta ma być zakwaterowana w Kaziukowej chałupie i zacząć prowadzić lekcje dla dzieci. Od tej chwili w spokojnej dotychczas chałupie Kaziuków nic już nie będzie takie jak dawniej. Rozpoczyna się nauczanie dzieci. Rodzice wszystkie ich "odkrycia" przyjmują z coraz większym przerażeniem. Kaziuk początkowo również sprzeciwia się nowościom i jest przeciwny edukacji syna przez obcą kobietę pochodzącą z miasta. Kolejne odkrycia Ziutka (ziemia jest okrągła, a za ostatnią wierzbą mieszkają inni ludzie, więc świat jest większy niż do tej pory sądzili) przyjmowane są przez ojca z coraz większą zgrozą. Kiedy pewnego dnia syn Kaziuka przychodzi ze szkoły i chce się podzielić z ojcem nowymi wiadomościami wyniesionymi stamtąd, główny bohater tłumaczy mu prawa rządzące światem, kreśląc znaki przypominające pismo obrazkowe, patykiem na śniegu. Główny bohater postrzega szkołę jako wielkie zło i chce ustrzec przed nim syna, więc zakazuje Ziutkowi uczęszczać na lekcje. Kaziuk, zwykle pragmatyczny i zadowolony z życia nie może obronić się przed zniewalającym urokiem dziewczyny z miasta. Chłop przeżywa szok, kiedy podgląda erotyczne zabawy nauczycielki i geodety. Nieznana przyjemność wydaje mu się niezwykle kusząca i w czasie zdrowienia po upadku z drzewa Kaziuk próbuje namówić swoją żonę, Handzię, do zastosowania nowych pozycji. Nadchodzą żniwa. Kaziuk przekracza obowiązujące od wieków zasady i zaspokaja ciekawość. Główny bohater po kolei łamie wszystkie wioskowe tabu, które dotychczas nadawały sens jego egzystencji. Sam wprowadza innowacje – zaczyna ścinać żyto kosą, łamiąc w ten sposób odwieczną tradycję Taplar, która nakazuje żyto ścinać sierpem. Za indywidualizm, elektryczność w chałupie musi jednak zapłacić bardzo wysoką cenę. Występuje przeciwko niemu cała wieś, ale chłop jest gotowy bronić postępu. Ponosi za to jednak wielką cenę, bo już na zawsze traci spokój.
najlepsze1234