ukŁad-oddechowy.doc

(496 KB) Pobierz
UKŁAD ODDECHOWY

UKŁAD ODDECHOWY

 

Drogi oddechowe- dzielimy na górne i dolne. Granicą między nimi jest tzw. wejście do

                                 krtani.

 

o       Górne drogi oddechowe:

 

1)     Jama nosowa- rozpoczyna się tzw. nozdrzami przednimi w okolicy tzw. otworu gruszkowatego. Kończy się nozdrzami tylnymi, które łączą jamę nosową z nosową części gardła.

 

Jama nosowa ma 4 ściany o strukturze kostnej.

Dolną ścianę stanowi podniebienie.

Za przyśrodkową ścianę uznaje się przegrodę nosa.

Szkielet zewnętrzny nosa tworzą chrząstki:

- boczna,

- skrzydłowa większa,

- skrzydłowa mniejsza

                       Od ściany bocznej zwisają tzw. małżowiny nosowe: dolna, środkowa i górna

                      (najwyżej). Pomiędzy nimi znajdują się przewody nosowe, do których uchodzą 

                       tzw. zatoki przynosowe (ZP).

      

                      Zatoki przynosowe to przestrzenie w obrębie kości, wysłane śluzówką. Ich

                      celem jest ogrzewanie i nawilżanie powietrza. Są to:

§         Zatoka czołowa,

§         Zatoka szczękowa,

§         Zatoka klinowa,

§         Komórki sitowe przednie i tylne.

 

 

 

                    Do przewodu nosowego dolnego uchodzi przewód nosowo- łzowy.

 

                   Do przewodu środkowego uchodzą:

                    - zatoka czołowa,

                    - zatoka szczękowa,

                    - komórki sitowe przednie.

 

                  Do przewodu górnego uchodzą komórki sitowe tylne.

 

                 Zatoka klinowa uchodzi do tzw. uchyłka klinowo- sitowego, który znajduje się ku

                  górze od małżowiny nosowej górnej.

 

2)     Część nosowa gardła- znajduje się tutaj ujście gardłowe trąbki słuchowej.

 

 

o       Dolne drogi oddechowe:

 

1)     Krtań- leży w przestrzeni środkowej szyi i zbudowana jest z chrząstek. Wyróżniamy chrząstki parzyste i nieparzyste:

 

§         Nieparzyste:

- tarczowata,

- pierścieniowata,

- nagłośniowa.

 

§         Parzyste :

- nalewkowate,

- rowkowate,

- klinowate.

 

             Chrząstki krtani połączone są ze sobą i z tworami sąsiednimi.

 

             Do pierwszej grupy połączeń należą np.

o     stawy:

-pierścienno- tarczowy,

-pierścienno- nalewkowy,

o     struktury tworzące błonę sprężysto- włóknistą krtani:

                                      -stożek sprężysty,

                                      -błona czworokątna.

 

Do drugiej grupy połączeń należą np.:

o Błona tarczowo- gnykowa ku górze

o Więzadło pierścienno- tchawicze,

o Więzadło gnykowo- nagłośniowe.

 

Podział jamy krtani na 3 piętra:

 

I. Górne- przedsionek krtani- rozciąga się od otworu  zwanego wejściem do krtani, do tzw. fałdów przedsionkowych.

 

II. Środkowe- tzw. jama pośrednia krtani- od fałdów przedsionkowych do fałdów głosowych.

 

III.                      Dolne- jama podgłośniowa- ku dołowi od fałdów głosowych i przechodzi w tchawicę.

 

 

 

Mięśnie krtani dzielą się na kilka grup. Są to:

 

o       Mm. zwieracze szpary głośni,

o       Mm. rozwieracze szpary głośni,

o       Mm. napinające więzadła głosowe,

o       Mm. wejścia do krtani.

 

Szpara głośni to przestrzeń zawarta pomiędzy dwoma fałdami głosowymi , odpowiadającymi za wytwarzanie dźwięków i tworzącymi głośnię.

 

Unerwienie krtani:

 

- gałęzie nerwu błędnego,

- nerw krtaniowy górny,

- nerw wsteczny, który kończy się jako:

- nerw krtaniowy dolny.

 

2)     Tchawica- leży w przedłużeniu krtani, na wysokości kręgów C5- 6 do Th4.

Na poziomie Thdzieli się na dwa oskrzela główne.

 

                 Budowa ściany tchawicy:

 

v     Od wewnątrz- błona śluzowa z nabłonkiem wielorzędowym

migawkowym.

 

v     W środku- chrząstki tchawicze podkowiastego kształtu, otwarte ku tyłowi i połączone więzadłami obrączkowymi.

Tylną ścianę tchawicy, w miejscu, gdzie chrząstki są otwarte, występuje mięsień tchawiczy (m. gładki).

 

v     Na zewnątrz- tzw. przydanka- luźna tkanka łączna, zawierająca naczynia i nerwy.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Podział tchawicy na oskrzela główne nie jest równomierny:

 

A) Oskrzele główne prawe jest szersze, krótsze i odchodzi pod mniejszym kątem od tchawicy. Stanowi więc jakby jej przedłużenie.

 

B) Oskrzele główne lewe jest dłuższe, węższe i odchodzi pod większym kątem od tchawicy.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3)     Płuca

 

Płuco prawe- jest większe i zbudowane z 3 płatów:

- górnego,

- środkowego,

- dolnego

podzielonych 2 szczelinami:

- skośną,

- poziomą.

 

Płuco lewe jest mniejsze i składa się z 2 płatów:

- górnego,

- dolnego,

podzielonych szczeliną skośną.

 

 

Każde płuco ma:

 

v     Wierzchołek (szczyt).

 

v     3 powierzchnie:

- przeponową (tzw. podstawa płuc),

- żebrową,

- śródpiersiową- znajduje się tu tzw. wnęka płuca, zawierająca korzeń płuca, utworzony przez wszystkie struktury wchodzące, lub wychodzące z płuca. Są to:

o       Oskrzele główne,

o       Tętnica płucna,

o       2 żyły płucne.

 

 

Płuca otoczone są błoną zwaną opłucną.

Opłucna podobnie jak otrzewna wyściela również ściany klatki piersiowej.

Wyróżniamy:

       - opłucną płucną,

       - opłucną ścienną,

Pomiędzy nimi znajduje się potencjalna przestrzeń z niewielką ilością płynu surowiczego. Jest to tzw. jama opłucnej.

 

Opłucna ścienna ma takie same powierzchnie jak płuco i w miejscu przejścia jednej powierzchni w drugą tworzą się kieszonki zwane zachyłkami opłucnej:

o       Żebrowo- śródpiersiowe,

o       Żebrowo- przeponowe,

o       Przeponowo- śródpiersiowe.

 

Płuca oprócz podziału na płaty, podzielone są na segmenty oskrzelowo- płucne, zaopatrywane przez oskrzela segmentowe.

 

PODZIAŁ DRZEWA OSKRZELOWEGO:

 

Oskrzele główne

Oskrzele płatowe (płuco P- 3, płuco L- 2)

Oskrzela segmentowe

Oskrzela podsegmentowe

Oskrzela zrazikowe

                                                                   Oskrzeliki

Oskrzeliki końcowe

Oskrzeliki oddechowe I, II, III rzędu

Przewodziki pęcherzykowe zakończone woreczkami pęcherzykowymi, które w ścianie maja pęcherzyki płucne.

 

 

 

6

 

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin