Winters Rebecca - Pierwsza gwiazdka Sary.pdf - Winters Rebecca - Agadoo86

Rebecca Winters

GWIAZDKA MIŁOŚCI

Pierwsza gwiazdka Sary

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Dobranoc, Brooke. I wielkie dzięki za świąteczną premię. Nawet

nie wiesz, ile to dla mnie znaczy. Wesołych świąt!

- Dobranoc, Dave. Cała przyjemność po mojej stronie. Wesołych

świąt! Złóż ode mnie życzenia wszystkim w domu. Do zobaczenia w

poniedziałek.

Zanim Brooke Longley zdążyła zamknąć drzwi za swoim

ulubionym pracownikiem, do sklepu wpadł tuman śniegu. W ciągu

jednego tygodnia nad West Yellowstone - małym miasteczkiem w

stanie Montana - dwa razy szalała burza śnieżna. Teraz zanosiło się na

trzecią.

Mimo że stary szafkowy zegar wskazywał dopiero pięć minut po

siódmej, wydawało się, że dochodzi północ. Była wigilia Bożego

Narodzenia. W wigilijny wieczór nikt nie przychodzi kupować

sportowych ubrań. Brooke zdecydowała się zamknąć sklep wcześniej

niż zwykle.

Za kilka godzin w pobliskim pubie jej znajomi wydawali

bożonarodzeniowe przyjęcie. Brooke uległa namowom swojej

przyjaciółki Julii Morton i - trochę wbrew sobie - obiecała pojawić się

w pubie. Była to świetna okazja do spotkania z Julią, która mieszkała

ze swoim mężem, Kyle'em, na drugim końcu miasteczka.

- Brooke! - Julia upomniała ją stanowczo. - Rozumiem, że nie

chcesz mieć do czynienia z mężczyznami, ale zerwane zaręczyny

wcale nie upoważniają cię do zrywania kontaktów z innymi ludźmi.

Musisz przyjść, bo inaczej wszyscy pomyślą, że całkiem

zdziwaczałaś.

Wobec takiego postawienia sprawy, Brooke nie miała wyjścia.

Postanowiła pojawić się na przyjęciu, a po godzinie wrócić do domu.

Była pewna, że jej wysłużony, ale niezastąpiony dżip wytrzyma każdą

pogodę. Zerknęła na termometr. Minus dwa stopnie. Do rana

temperatura spadnie do minus dziesięciu, pomyślała, gasząc światło i

zamykajac drzwi sklepu. W zeszłym roku było podobnie.

Dzięki Bogu, że to nie jest zeszły rok! Dzięki Bogu, że nie czeka

już na Marka, jak wtedy.

Rok temu Brooke i Mark zamierzali się pobrać. Wyznaczyli już

datę ślubu - dwa dni po Bożym Narodzeniu. W samą Wigilię

zadzwonił telefon. Okazało się, że jej narzeczony nie przyjedzie na

święta. A właściwie, że wcale już nie przyjedzie. Oznajmił, iż spotkał

inną. Miał nadzieję, że Brooke go zrozumie. W końcu lepiej zerwać

zaręczyny, niż się rozwodzić, prawda?

Miesiąc później jej ojciec umarł niespodziewanie na zawał serca i

Brooke została zupełnie sama. Był to chyba najgorszy czas w jej

życiu. Z trudem wyobrażała sobie dalszą egzystencję w opuszczonym

domu.

Ale życie toczyło się dalej. Brooke musiała przejąć rodzinny

interes. Pracowała ciężko, ale dzięki temu sklep prosperował coraz

lepiej. Dzisiaj ze zdumieniem zauważyła, że od tamtych koszmarnych

dni dzieli ją całe dwanaście miesięcy, podczas których wiele się

zmieniło: skończyła dwadzieścia sześć lat i zawarła nową przyjaźń -

właśnie z Julią, która przeprowadziła się do West Yellowstone z Great

Falls. Znajomość była tym cenniejsza, że wszystkie koleżanki Brooke

po skończeniu szkoły wyjechały do większych miast lub wręcz do

innych stanów.

Brooke przebijała się przez zaspy w kierunku pubu i błogosławiła

botki z foczej skóry, które chroniły ją przed zimnem. Zamieć

przybierała na sile. Jeszcze chwila, a żaden samochód nie przedrze się

przez zwały śniegu! Rozejrzała się dokoła. Wydawało się, że świat

pokryty białym puchem zamarł w bezruchu. Było pięknie - pod

warunkiem, że miało się dokąd pójść.

Nagle usłyszała dźwięk, który do złudzenia przypominał płacz

dziecka. Przystanęła i spojrzała w stronę, z której dobiegał.

Niemożliwe! - uznała. To musiał być wiatr. Ruszyła przed siebie

wąską ścieżką wydeptaną w śniegu. Byle szybciej schronić się w

ciepłym wnętrzu!

Ale kiedy przeszła na drugą stronę ulicy, cichutkie zawodzenie

rozległo się znowu. Brooke stanęła bez ruchu, nasłuchując. Tym

razem nie miała wątpliwości. To był płacz dziecka - śmiertelnie

przerażonego dziecka. Tylko skąd wzięło się tutaj dziecko? Uznała, że

płacz dochodzi z bocznej uliczki, i ruszyła w tamtą stronę.

Uszła zaledwie kilka kroków, kiedy zauważyła małą osóbkę

walącą pięściami w okno sklepu z indiańską biżuterią Harmona

Clarka. Sklep był zamknięty - Harmon, podobnie jak Brooke, dzisiaj

wcześniej skończył pracę i na pewno był już na swoim ranczu albo na

przyjęciu w pubie.

Brooke podeszła bliżej. Osóbka okazała się dziewczynką liczącą

nie więcej niż pięć lat. Łkając, powtarzała jakieś imię, ale nie można

było jej zrozumieć. Brooke z przerażeniem zobaczyła, że mała ma

gołe nogi i tenisówki. Byle jaka sukienczyna i cienka jak papier

wiatrówka na pewno nie chroniły jej przed zimnem. Jeszcze chwila, a

zamarzłaby tutaj na śmierć! Brooke natychmiast uklękła przy

dziewczynce i wzięła ją w ramiona.

- Mam na imię Brooke - powiedziała uspokajającym tonem. -

Chcę ci pomóc. Kogo szukasz, maleńka?

Dziewczynka wyrwała się i dalej waliła rączkami w szybę.

Wydawało się, że mówi o jakimś Charliem.

- Kochanie, tam w środku nikogo nie ma. Chodź ze mną. Pomogę

ci znaleźć Charliego.

- Nieee! - rozległ się rozdzierający krzyk. - Nie pozwól Charliemu

mnie zabrać.

Brooke nie miała wątpliwości - mała panicznie bała się

mężczyzny o imieniu Charlie. Nie wahając się ani chwili, wzięła

dziewczynkę na rękę i biegiem ruszyła w stronę swojego sklepu. Byle

szybciej dotrzeć do ciepłego miejsca! I do telefonu. Kilka razy omal

nie upadła, ale nie wypuściła z objęć drżącego ciałka.

- Wszystko będzie dobrze - szeptała przez całą drogę. - Nie martw

się.

Równocześnie wymyślała dziesiątki scenariuszy wyjaśniających

sytuację, w której znalazło się to bezbronne, zastraszone stworzenie,

ale były one tak niedorzeczne, że odrzucała je jeden po drugim.

Winters Rebecca - Pierwsza gwiazdka Sary.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: