pds_szlaki.pdf

Stowarzyszenie „Sekcja Rowerzystów Miejskich”

Os. Jana III Sobieskiego 5/32, 60688 Poznań, poczta@srm.eco.pl, www.srm.eco.pl

Standardy turystycznych szlaków rowerowych

Autorzy:

dr Michał Beim

dr inż. arch. Bogusz Modrzewski

Współpraca:

mgr Andrzej Kaleniewicz

Zleceniodawca:

Fundacja Partnerstwo Dorzecze Słupi

ul. Poznańska 1A, 76-200 Słupsk

www.pds.org.pl

Poznań, wrzesień 2007 r.

Standardy turystycznych szlaków rowerowych

Spis treŚci

1. Wprowadzenie........................................................................................................................ 2

2. Rodzaje szlaków rowerowych i ich wymagania .................................................................... 3

3. Nawierzchnie szlaków rowerowych....................................................................................... 3

4. Oznakowanie szlaków rowerowych....................................................................................... 4

4.1. Rodzaje oznakowania wynikające z przepisów .............................................................. 4

4.2. Oznakowanie dodatkowe szlaków rowerowych ............................................................. 5

4.3. Rozmieszczenie oznakowania szlaków rowerowych...................................................... 9

4.4. Oznakowanie przecięcia szlaków rowerowych z jezdniami ......................................... 14

5. Szczegółowe wymagania dotyczące tras EuroVelo ............................................................. 15

6. Wymagania dotyczące infrastruktury towarzyszącej ........................................................... 16

Literatura .................................................................................................................................. 16

Spis treści ................................................................................................................................... 2

Standardy turystycznych szlaków rowerowych

1. Wprowadzenie

Niniejsze Standardy stanowią podstawę wytyczania szlaków rowerowych przez

Fundację Partnerstwo Dorzecza Słupi oraz przyznawania przez nią dofinansowania innym

podmiotom. Celem standardów jest zapewnienie właściwej atrakcyjności turystyki

rowerowej. Standardy odnoszą się do dróg i szlaków rowerowych i nie obejmują swoimi

postanowieniami rozwiązań dla sportów wyczynowych lub ekstremalnych.

Oczekiwania turystów poruszających się na rowerach są bardzo różne: począwszy od

możliwości bezpiecznego i wygodnego poruszania się rowerem w najbliższej okolicy

domostw, przez turystykę krajoznawczą po sposób użytkowania rowerów bliski sportom

wyczynowym. Główne szlaki turystyki rowerowej powinny jednak posiadać przebieg

zapieniający dojazd do najciekawszych obiektów położonych na danym obszarze,

prowadzący jak najciekawszą, bezpieczniejszą i wygodną trasą oraz umożliwiający jazdę bez

zbytecznego wydłużenia drogi. Nawierzchnia i pozostałe rozwiązania techniczne powinny

umożliwiać przejazd roweru trekingowego z pełnym obładowaniem sakwami. Wymóg ten

dotyczy zwłaszcza nawierzchni, która nie może być na tyle grząska, by taki rower nie mógł

po niej jeździć.

2. Rodzaje szlaków rowerowych i ich wymagania

W Polsce wyróżnia się dwa rodzaje szlaków rowerowych: szlaki krajowe i szlaki

międzynarodowe. Polskie przepisy nie precyzują zasad oznakowania ani standardów

technicznych dla każdej z grup szlaków. Wskazówki na ten temat można znaleźć

w poradnikach wydawanych przez różne organizacje, w tym PTTK.

Szlaki międzynarodowe, które w zamierzeniach mają być tożsame z trasami EuroVelo

należy realizować i utrzymywać w standardach zalecanych przez Europejską Federację

Cyklistów (ECF). Standardy bazują na dwóch zasadniczych publikacjach: Eurovelo, the

European Cycle Route Network; Guidelines for Implementation (Bulpitt, Insal 2002) i Postaw

na rower (CROW / ZG-PKE 1999). Podstawowe wymogi odnośnie rozwiązań technicznych

wynikających z treści obu pozycji, przystosowanych do warunków polskiego prawa,

zawierają Standardy techniczne i wykonawcze dróg rowerowych, stanowiące część

komplementarną niniejszego opracowania. Zasadnicza różnica odnosi się jedynie do kwestii

nawierzchni, sposobów oznakowania oraz infrastruktury towarzyszącej, co zostało poruszone

w niniejszych standardach.

Dla najważniejszych z punktu widzenia systemu krajowych szlaków rowerowych

należy stosować analogiczne wymagania jak tras EuroVelo.

3. Nawierzchnie szlaków rowerowych

Na szlakach turystycznych nawierzchnia winna umożliwiać bezpieczną i wygodną

jazdę każdym rowerem z wyjątkiem rowerów wyczynowych-szosowych oraz rowerów, które

cyklista prowadzi będąc w pozycji leżącej.

Dopuszcza się więc stosowanie następujących nawierzchni (kolejność wg zalecanej

jakości):

- bitumicznych,

- z żywic epoksydowych lub poliuretanowych,

- ulepszonych krzemionkami typu POLSEAL,

- z samoklinujących się mieszanek żwirowych,

- z grysu,

- żużlowych,

naturalnych, mechanicznie utwardzonych.

Standardy turystycznych szlaków rowerowych

Wraz ze wzrostem znaczenia szlaku rowerowego, należy dążyć do wyższej

jakościowo nawierzchni szlaku. Przy projektowaniu nawierzchni należy uwzględnić

wjeżdżające na nią (legalnie lub nie) pojazdy mechaniczne.

4. Oznakowanie szlaków rowerowych

4.1. Rodzaje oznakowania wynikajĄce z przepisów

Rozporządzenie Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw

Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie znaków i sygnałów

drogowych (Dz.U. Nr 58, poz. 622) ujednoliciło oznakowanie szlaków rowerowych, które do

tej pory przyjmowało najróżniejsze formy i wprowadziło dwa podstawowe typy znaków

szlaków rowerowych: „szlak rowerowy krajowy” oznaczany odpowiednio znakami R-1, R-

1a, R-1b i R-3 oraz „szlak rowerowy międzynarodowy” oznaczony symbolami R-2 i R-2a.

Oznakowanie takie określone jest także w obowiązującym obecnie rozporządzeniu Ministrów

Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie

znaków i sygnałów drogowych (Dz.U. Nr 170, poz. 1393).

Przedstawione w przepisach prawa znaki szlaków rowerowych i ich parametry są nie

tylko bardzo nieprecyzyjnie zdefiniowane (dotyczy to w szczególności parametrów tabliczki

kierunkowej R-3), ale również nie wyczerpują wszystkich potrzeb projektowania

i oznakowywania systemów szlaków rowerowych. Wynika to zarówno z braku innych

istotnych znaków, chociażby znaku kończącego trasy międzynarodowe (na terytorium Polski

kończy się szlak nr 9), jak i zasad modyfikowania kierunków znaków. Ponadto nietrudno

odnieść wrażenie, że poprzez wprowadzenie kategorii „szlak turystyczny międzynarodowy”

prawodawca przychylił się do obejścia przez PTTK własności intelektualnej Europejskiej

Federacji Cyklistów, którą stanowi koncepcja i nazwa EuroVelo. EuroVelo jest zastrzeżonym

znakiem towarowym i nie należy posługiwać się nim bez porozumienia z właścicielem -

Europejską Federacją Cyklistów i wyznaczonymi przez nią koordynatorami. W Polsce

koordynatorem takim jest sieć „Miasta dla rowerów” działająca przy Zarządzie Głównym

Polskiego Klubu Ekologicznego oraz Śląski Związek Gmin i Powiatów.

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie

szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń

bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (Dz.U. Nr 220,

poz. 2181) w punkcie 8.2. („Dodatkowe znaki szlaków rowerowych”) załącznika nr 1 określa

tylko najważniejsze parametry odnośnie oznakowania szlaków rowerowych. Rozporządzenie

stwierdza, że „znaki R-1, R-1a, R-1b, R-2, R-2a mają kształt kwadratu o wymiarach 200 x

200 mm. Na znakach R-1, R-1a i R-1b umieszcza się symbol roweru oraz odpowiednio

prostokąt koło lub strzałkę, oznaczające odpowiednio kontynuację, początek (koniec) lub

zmianę kierunku szlaku rowerowego. Barwa prostokąta, koła i strzałki odpowiada oznaczeniu

(nazwie) szlaku rowerowego.” Natomiast „na znaku R-2 umieszcza się symbol roweru oraz

numer międzynarodowego szlaku rowerowego, na znaku R-2a dodatkowo strzałkę

wskazująca zmianę kierunku szlaku.” W dalszej części stwierdza się, że „znak R-1a

umieszcza się na początku i na końcu szlaku. Znaki R-1 umieszcza się pomiędzy

skrzyżowaniami dla potwierdzenia szlaku rowerowego. Znaki R-1b i R-2a umieszcza się

przed skrzyżowaniami, na których szlak zmienia kierunek. Znak R-3 wskazuje odległość do

głównych miejscowości położonych przy szlaku rowerowym. Na znaku R-3 można podawać

nazwę organizacji turystycznej wytyczającej szlak.”

Wzory oznakowania, jak i treść szczegółowych warunków nie zawiera informacji na

temat rozwiązań w przypadku skrzyżowań, przez które szlak przechodzi na wprost.

Rozporządzenie nie precyzuje również takich kwestii jak oznaczenie zmiany kierunku

szlaków na inny niż skręt w prawo czy lewo o kąt znacznie odbiegający od kąta prostego, ani

też kwestii wskazywania kilku szlaków na pojedynczej tabliczce.

Standardy turystycznych szlaków rowerowych

Dopuszcza się wykonywanie znaków z folii nieodblaskowych. Ponadto inne

parametry techniczne nie są szczegółowo określone. Rozporządzenie określa tylko sposób

lokalizacji na drogach publicznych dopuszczając „wykorzystanie konstrukcji wsporczych

istniejących znaków, pod warunkiem że nie spowoduje to błędnego odczytywania

istniejących znaków drogowych”. Oznacza to tylko bezwzględny zakaz umieszczania znaków

szlaków rowerowych pod znakami określającymi pierwszeństwo na skrzyżowaniu oraz pod

znakami zakazu i nakazu.

Rycina 1

Znaki szlaków krajowych (R-1, R-1a i R-1b)

Rycina 2

Znaki szlaków międzynarodowych (R-2 i R-2a)

www.pds.or g.pl

Szlak USB

Ust ka

Sł upsk

Byt ów

Sł up sk 12 km

Rycina 3

Tablica informacyjna szlaku rowerowego (R-3), na której kolor strzałki wskazuje kolor szlaku

Tablice R-3 nie posiadają określonych przepisami rozmiarów, należy jednak dążyć,

aby ich wysokość wynosiła 20 cm, a szerokość 40 cm.

4.2. Oznakowanie dodatkowe szlaków rowerowych

W sytuacji ograniczonych możliwości, jakie wskazane są przez prawodawcę, należy

rozszerzyć zakres stosowanego oznakowania o dodatkowe wersje istniejących znaków

szlaków rowerowych. Przedstawione w niniejszych Standardach dodatkowe oznakowanie

może znaleźć zastosowanie zwłaszcza na szlakach biegnących poza drogami publicznymi.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: