kochanowski_piesn_VI_1.pdf

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl/). Partnerem projektu

jest Prokom Software SA. Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza

pochodzącego ze zbiorów BN. Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie

publicznej, co oznacza, że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać.

Źródło: http://wiki.wolnepodreczniki.pl/Lektury:Kochanowski/Pie%C5%9Bni/Pie%C5%9B%C5%84_VI_%281%29

Jan Kochanowski

Pieśń VI (1)

Acz mię twa droga, miła, barzo boli,

Nie chcę cię trzymać przeciw twojej woli;

Z mej strony bodaj wszystko dobre miała,

Kędy się kolwiek będziesz obracała.

Lecz sama widzisz, jakie wiatry wstają,

Jakie po niebie chmury się mieszają.

Ja wiem, co umie morze i szalony

Wicher, na wody słone uniesiony.

Niech żony srogich pohańców i dzieci

Doświadczą, jakim pędem wicher leci

Morze mieszając; huczą srogie wały,

A brzeżne w gruncie wzdrygają się skały.

Takci się biednej Europie dostało,

Jeno że wołu chciała przysieść mało

Bo się z nienagła przymknął z nią ku wodzie,

Potym jak płynie, tak płynie bez łodzie.

A ta dopiero zlękła się nieboga

Gdzie pojźrzy, zewsząd morze, zewsząd trwoga —

Brzegu nie widać, przewoźnik niepewny

Strach serce ujął, a w oczu płacz rzewny

A gdy do sławnej Krety przypłynęła,

Z wielkiej tęsknice włosy targać jęła

Skarżąc się z płaczem: „Ojcze mój łaskawy,

Któregom zbyła prze me głupie sprawy,

Com ja tu miała czynić w tej krainie?

Mało jest jedna śmierć panieńskiej winie.

Ale na jawiż płaczę swej lekkości?

Czy mię pokusa łudzi krom winności,

Która przez wrota kościane wychodzi,

A na człowieka sny dziwne przywodzi?

Lepiej li było przez morze się pławić

Czy nad polnymi kwiatkami się bawić?

By mi się teraz dostał jako w ręce

On wół bezecny, byłby w takiej męce,

Żeby mu ze łba musiały spaść rogi,

Chociaż był u mnie niedawno tak drogi.

Nie miałam wstydu, dom swój opuszczając,

I teraz nie mam, śmierci odkładając;

Boże mój, jeśli słyszysz prośbę moję,

Niechaj dziś nago w pośrzodku lwów stoję!

Pierwej niż pleśnią piękna twarz przypadnie

I zupełnemu ciału krasa spadnie,

Niechaj mię wilcy pożrą w tej gładkości,

A po pustyniach rozniosą me kości!”

Nikczemna dziewko,ojciec ci przyciska,

Czemu nie umrzesz? Strzyma cię ta niska

Jedlina i pas zaniesiony w cale;

A jeslić milsza śmierć na ostrej skale,

Daj się w moc wiatrom, a skocz z góry śmiele,

Niżbyś wolała siedzieć u kądziele,

Królewska dziewka, i być w ręce dana

Srogiej pogance, winna bywszy pana.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: