Termit Co to jest termit? Termitem okrela się mieszankę reaktywnego metalu i tlenku innego metalu. Najczęciej jest to mieszanka sproszkowanego glinu (aluminium) oraz tlenku żelaza. Mogš to być też inne mieszanki, np. zawierajšce magnez zamiast glinu, oraz tlenki innych żelazowców zamiast tlenku żelaza. Ze względu na nawiększš popularnoć termitu składajšcego się z glinu i tlenku żelaza, skupimy się włanie na tej mieszance. Cechš charakterystycznš termitu jest to, że spala się on w bardzo wysokiej temperaturze (ponad 3000 stopni Celcjusza). W wyniku tak wysokiej temperatury, produkt reakcji (żelazo) występuje w postaci płynnej, co znalazło zastosowanie np. w spawalnictwie. Termit został wynaleziony w 1893 roku przez niemieckiego chemika Hansa Goldschmidta. Reakcja termitowa: Reakcja spalania termitu to typowa reakcja typu red-oks, gdzie glin jest reduktorem. Jest to reakcja silnie egzotermiczna, to znaczy taka, w której wydzielajš się duże iloci ciepła. Redukcji, która polega na przekazaniu tlenu z tlenku metali do glinu, towarzyszy jedna z najwyższych temperatur uzyskiwanych w procesach przemysłowych (do 3800°K), a także obfite wydzielanie energii wietlnej. Produktem takiej reakcji jest tlenek glinu oraz płynny metal. Reakcja spalania termitu przebiega według wzoru: 2Al + Fe2O3 -> Al2O3 + 2Fe Otrzymywanie termitu: Termit jest bardzo prostš mieszankš. Wystarczy zmieszać 2 składniki. Do sporzšdzenia termitu potrzebny bedzie: - pył aluminiowy (lub bardzo drobny proszek) - tlenek żelaza (może być czysta rdza) Do termitu możemy użyć zarówno tlenku żelaza Fe2O3 jak i Fe3O4 Proporcje wagowe to 1:3 (np. 10g glinu i 30g tlenku żelaza) Proporcje objętociowe to mniej więcej 1:1 (jak widać na zdjęciu na górze strony) Zarówno aluminium jak i tlenek żelaza najlepiej jest kupić, ale zapaleńcy mogš się pokusić o wytworzenie ich samemu. Sproszkowane aluminium można otrzymać w wyniku cierania jakiego aluminiowego przedmiotu drobnym pilnikiem do metalu. Tlenek żelaza można zdobyć na dwa sposoby, albo zdrapać rdzę z jakiego ogrodzenia lub rdzewiejšcego mostu, albo w wyniku elektrolizy. Do słonej wody wystarczy włożyć dwa duże żelazne nieocynkowane gwodzie i podłšczyć do żródła pršdu stałego!!! Na gwodziu podłšczonym do plusa będzie się osadzać rdza. Metoda ta jest niestety bardzo czasochłonna, ale można uzyskać w ten sposób nieco tlenku żelaza (III). Odpalanie: Termit w przeciwieństwie do innych mieszanek pirotechnicznych, nie jest zbyt łatwopalny. Nie da się go odpalić od zapałki. Płomień zapałki ma ok. 450 stopni Celcjusza. Do odpalenia termitu niezbędna jest temperatura rzędu 800 stopni. Takš temperaturę z łatwociš można uzyskać w wyniku spalania saletry z cukrem lub prochu czarnego. Można też odpalić termit od "zimnego ognia". Generalnie, im składniki sš bardziej rozdrobnione, tym łatwiej jest zapalić całš mieszankę. Przed odpaleniem, dobrze jest jak najlepiej ubić mieszankę, efekt spalania będzie lepszy. Na zdjęciu obok widać wężyk z prochu prowadzšcy do kupki termitu. Proch został posypany piachem aby zapobiec przerzutom iskry. Zapalony termit pali się gwałtownie, Wydziela się bardzo dużo wiatła i ciepła. W wyniku reakcji powstaje płynne żelazo, które zastyga w postaci czystego metalu, bšd jako żużlowa gšbka (w przypadku spalania małych iloci termitu). UWAGI: 1. Wytwarzanie termitu, a szczególnie jego wykorzystanie w niewłaciwym celu jest generalnie w Polce niedozwolone. 2. Podczas spalania termitu może tryskać roztopione żelazo, należy więc zachować znacznš odległoć. 3. Podczas spalania termitu wydziela się olepiajšce wiatło, nie należy więc patrzeć w kierunku palšcej się mieszanki MYZLAB.PL Š 2001-2008 Warszawa 27.07.2006
stanislaw35