Szklarski Alfred - 4[1]. Tomek na tropach Yeti.pdf - Regał 025 - kubolina12310

ALFRED SZKLARSKI

Tomek na Tropach Yeti

Katowice 1985r.

PROLOG

TROPY Ś NIE ś NEGO CZŁOWIEKA

Od północnego zachodu ciemnoszare, kł ę biaste chmury szerokim łukiem zasnuwały zimny

bł ę kit nieba. W wysoko zawieszonych dolinach porywisty wiatr wzbijał w powietrze tumany

słonawego, suchego pyłu, lecz pobliskie pot ęŜ ne, urwiste szczyty i wieczne lodowce gór

Karakorum * ju Ŝ spowijała ś nie Ŝ na nawałnica.

Czterech m ęŜ czyzn oci ęŜ ałym krokiem wspinało si ę kamienistym szlakiem po stromym

zboczu ku widocznej w dali górskiej przeł ę czy. Z niepokojem spogl ą dali na ciemniej ą cy horyzont.

Silny wicher d ą ł z północy i szybko niósł na Wy Ŝ yn ę Tybeta ń sk ą * wczesn ą ś nie Ŝ n ą burz ę . Trzej

Tybeta ń czycy, poruszeni widokiem nadci ą gaj ą cej zawieruchy, co chwila poci ą gali za arkany,

przywi ą zane do kółek wpi ę tych w nozdrza kosmatych jaków * , by przynagli ć zwierz ę ta do

szybkiego marszu. Mimo to zgłodniałe i spragnione jaki wlokły si ę noga za nog ą , opu ś ciwszy

nisko rogate łby. Przekrwionymi z wysiłku, nieco zamglonymi ś lepiami spogl ą dały na nie mniej

osłabionych ludzi.

Tybeta ń czycy ubrani byli w mi ę kkie, filcowe odzienia, na które przywdzieli, niby kurtki bez

r ę kawów, skóry jaka odwrócone włosem do wewn ą trz. Nakładane przez głow ę , przez wyci ę ty w

ś rodku otwór, skóry osłaniały plecy i piersi, a ich nie zszywane na bokach kra ń ce, przytrzymywał

w talii szeroki jedwabny pas. Spod sto Ŝ kowatych filcowych czapek, gł ę boko naci ą gni ę tych na

głowy, zwisały im na plecy krótkie, pojedyncze, czarne warkoczyki. W filcowych butach, o

cholewach si ę gaj ą cych kolan, pewnie st ą pali po stromej ś cie Ŝ ynie.

Karakorum — góry w Azji Ś rodkowej (Kaszmirze i Chinach) drugie na ś wiecie po Himalajach pod wzgl ę dem

wysoko ś ci. Wybiegaj ą z Pamiru w kierunku południowo-wschodnim mi ę dzy górami Himalajami i Kunlun.

Południowym kra ń cem wrzynaj ą si ę w Tybet. Posiadaj ą najpot ęŜ niejsze na ziemi lodowce: Hispar, Biafo,

Baltoro i Sjaczen.

Wy Ŝ yna Tybeta ń ska obejmuje 5 głównych krain (szersze wyja ś nienie w dalszym odno ś niku), z których Tybet

wła ś ciwy był wówczas pa ń stwem ko ś cielnym, rz ą dzonym przez zwierzchnika lamów (nazwa tybeta ń skich

duchownych) zwanego dalajlam ą . Obecnie Tybet stanowi autonomiczny obszar Chi ń skiej Republiki Ludowej w

Azji Ś rodkowej, obejmuj ą cy najwi ę ksz ą na ś wiecie wysokogórsk ą wy Ŝ yn ę (4000-5000 m), otoczon ą od

południa górami Himalajami i Karakorum, a od północy Kunlun.

* Jak (Poephagus grunniens) — prze Ŝ uwacz z rodziny pustoro Ŝ ców. Jego ojczyzn ą jest Tybet oraz wszystkie

wysokie, s ą siaduj ą ce z Tybetem ła ń cuchy górskie. ś yje tam na wysoko ś ci 4000-6000 m w stanie dzikim i

oswojonym. Dla Tybeta ń czyków stanowi jedno z najbardziej po Ŝ ytecznych zwierz ą t domowych, Ŝ y ć jednak

mo Ŝ e tylko w ostrym klimacie, w krajach cieplejszych ginie.

Czwarty m ęŜ czyzna, zakutany w długi barani ko Ŝ uch i czap ę z klapkami na uszy, był

Europejczykiem. Mimo fizycznego wyczerpania czujnie obserwował id ą cych przed nim trzech

krajowców przewodników. Zapewne nie darzył ich zbyt wielkim zaufaniem, poniewa Ŝ miał

zatkni ę ty za pasem, przygotowany do strzału ci ęŜ ki nagan * . Gdy Tybeta ń czycy przystawali, Ŝ eby

nabra ć tchu, natychmiast opierał praw ą dło ń na r ę koje ś ci broni.

Tubylcy w ponurym milczeniu ukradkowymi spojrzeniami ś ledzili białego w ę drowca. Od

dwóch tygodni wiedli go przez kamienno-piaszczyst ą pustyni ę ku Kaszmirowi * , granicz ą cemu z

zachodnimi ziemiami Tybetu. Wyruszaj ą c ze swymi jakami w drog ę , wcale nie mieli zamiaru tak

znacznie oddala ć si ę od własnych koczowisk. Podj ę li si ę poprowadzi ć białego podró Ŝ nika o

tydzie ń drogi na zachód, a tymczasem ju Ŝ mijał pi ę tnasty dzie ń uci ąŜ liwego marszu. Małomówny

biały człowiek o ś wiadczył im stanowczo, i Ŝ zwolni ich dopiero wtedy, gdy b ę dzie mógł naj ąć

nowych przewodników. Krajowcy z niezmiennym uporem ka Ŝ dego ranka odmawiali wyruszenia

w dalsz ą drog ę i codziennie wbrew własnej woli szli coraz dalej. Biały potrafił dot ą d utrzyma ć ich

w ryzach. W jego stalowoszarych oczach nigdy nie było wida ć cienia wahania czy obawy.

Wydawał rozkazy, wymownie opieraj ą c dło ń na r ę koje ś ci rewolweru.

Trzej krajowcy nie byli bezbronni. Posiadali długie stare strzelby i my ś liwskie no Ŝ e, jednak

mimo to nie odwa Ŝ yli si ę stawi ć zbrojnego oporu. Biały podró Ŝ nik czujny był bowiem niczym

Ŝ uraw. W czasie dnia szedł na samym ko ń cu małej karawany. Czasem siadał na jaka i znu Ŝ ony

przymykał oczy, lecz gdy tylko który ś z Tybeta ń czyków odwracał si ę ku niemu, zaraz napotykał

jego przenikliwy wzrok. Podczas wieczornych obozowisk odbierał przewodnikom bro ń i chował

j ą w swoim namiocie.

Tybeta ń czycy kilkakrotnie próbowali w nocy zbli Ŝ y ć si ę do niego, ale wszelkie ich wysiłki

okazywały si ę bezskuteczne. Za najmniejszym szelestem podró Ŝ nik otwierał oczy i zaraz rozlegał

si ę metaliczny trzask odwodzonego kurka rewolweru.

W umysłach przes ą dnych Tybeta ń czyków niestrudzony podró Ŝ nik wyrastał na jakiego ś

pot ęŜ nego czarownika. Czy mogli mu si ę sprzeciwi ć , skoro nieustannie czuwał uzbrojony w

szybkostrzeln ą bro ń ?

Tymczasem w rzeczywisto ś ci biały w ę drowiec był ju Ŝ u kresu sił. Podczas długich,

uci ąŜ liwych marszów niemal zasypiał z otwartymi oczyma, b ą d ź te Ŝ zapadał w stan odr ę twienia

prawie granicz ą cego z letargiem. Wtedy zdawało mu si ę , Ŝ e wci ąŜ jeszcze w ę druje w pochodzie

nieszcz ę snych zesła ń ców * na Sybir. Odruchowo pochylał głow ę , jakby chciał osłoni ć j ą przed

uderzeniami kozackich nahajek. Post ę kiwania zm ę czonych jaków przeradzały si ę w jego

wyobra ź ni w ciche, tak dobrze wryte w pami ęć skargi towarzyszów niedoli. Czasem znów

Nagan — siedmiostrzałowy rewolwer (kaliber 7,62 mm) u Ŝ ywany w niektórych armiach, szczególnie w

rosyjskiej, od ko ń ca XIX wieku; nazwa “nagan” pochodzi od belgijskiego konstruktora Nagant.

* Kaszmir — pi ę kny kraj górski, ksi ę stwo w północnych Indiach. Obszerniejsze wyja ś nienia znajdzie Czytelnik

dalej w tek ś cie.

* Zesła ń cy — ludzie skazani przez władze pa ń stwowe na specjalny rodzaj kary pozbawienia wolno ś ci,

polegaj ą cej na wywiezieniu (deportacji) i przymusowym pobycie skazanego na odległych terytoriach pa ń stwa

lub w jego koloniach. Zesłanie było szczególnie szeroko stosowane w dawnej Rosji carskiej w stosunku do

działaczy rewolucyjnych, tak Rosjan jak i Polaków, znajduj ą cych si ę pod rosyjskim zaborem.

przywidywało mu si ę , Ŝ e zaledwie przed kilkoma dniami umkn ą ł z korowodu wi ęź niów i w ś ród

koj ą cej ciszy bł ą ka si ę w dzikich, górskich w ą wozach Turkiestanu Chi ń skiego.

Wtem usłyszał jakie ś podejrzane szepty. Czy Ŝ by to poszukiwacze złota spiskowali, by

odebra ć mu jego skarb? R ę ka mimo woli si ę gn ę ła do r ę koje ś ci rewolweru. Drgn ą ł, dotkn ą wszy

goł ą dłoni ą zimnej stali. Przywidzenia rozwiały si ę natychmiast. Spojrzał ju Ŝ przytomnym

wzrokiem.

Znajdowali si ę na skraju przeł ę czy. Tybeta ń czycy przystan ę li i naradzali si ę , gestykuluj ą c

r ę koma. Biały podró Ŝ nik podszedł do nich.

— Za tamtymi górami jest Leh * — odezwał si ę do niego jeden z przewodników, wskazuj ą c

r ę k ą na południowy zachód.

— Ile dni marszu? — krótko zagadn ą ł biały, posługuj ą c si ę , tak jak przewodnicy, j ę zykiem

tybeta ń skim.

— Trzy dni, a do Hemis dwa. Zaraz za przeł ę cz ą Kaszmir. Mo Ŝ esz ju Ŝ i ść sam.

— Doprowadzicie mnie do Hemis, lub w ogóle nie wrócicie do swej pha Ŝ i * — zagroził biały.

— Zły duch chyba przywiódł ci ę do nas — mrukn ą ł Tybeta ń czyk.

— Zły czy dobry, ruszajcie na przód — rzekł biały nie wypuszczaj ą c z dłoni r ę koje ś ci broni.

Cienka pokrywa ś wie Ŝ ego ś niegu zalegała cał ą przeł ę cz. Zimny wicher ze zdwojon ą sił ą hulał

na wyniosło ś ci. Ludzie i zwierz ę ta z niezmiernym wysiłkiem oddychali rozrzedzonym

powietrzem.

Naraz id ą cy na przedzie Tybeta ń czyk przystan ą ł i pochylił si ę ku ziemi. Gdy jego towarzysze

zrównali si ę z nim, równie Ŝ zamarli w bezruchu.

— Ruszajcie w drog ę , głupcy! Czy nie widzicie, Ŝ e burza nadci ą ga wprost na nas?! —

krzykn ą ł biały m ęŜ czyzna.

Tym razem przewodnicy nie zwrócili uwagi na gniewny rozkaz. Jak zahipnotyzowani

wpatrywali si ę w ziemi ę . Podró Ŝ nik przyspieszył kroku. Wkrótce tak Ŝ e zatrzymał si ę zdumiony.

Na ś niegu widniały ś wie Ŝ e, szerokie ś lady bosych stóp. Wydawały si ę bardzo podobne do

ś ladów pozostawionych przez człowieka, dzi ę ki swemu uło Ŝ eniu w jednej linii, z nieznacznymi

odchyleniami stóp na obydwie strony. Długo ść kroku wskazywała na wysoki wzrost nieznanego

osobnika.

— Mi-go, zwierz ę chodz ą ce jak człowiek! — ś ciszonym głosem zawołał jeden z

przewodników.

— Mi-te, człowiek-nied ź wied ź ... — dodał drugi. — Przeczuwałem, sahibie * , Ŝ e sprowadzisz

na nas nieszcz ęś cie...

— Je ś li to ś lady ludzkie, to mamy najlepszy dowód, Ŝ e w pobli Ŝ u musi znajdowa ć si ę jakie ś

osiedle — gło ś no powiedział podró Ŝ nik. — Cieszcie si ę , wkrótce pozwol ę wam wróci ć do domu.

* Leh — stolica Ladakhu (Ladakh) — kraju nale Ŝą cego do Kaszmiru i poło Ŝ onego na jego wschodnich

rubie Ŝ ach.

* Pha Ŝ i — po tybeta ń sku zagroda.

* Sahib oznacza w Indiach “pan”.

— Klasztor Hemis, odległy o dwa dni marszu, jest najbli Ŝ szym osiedlem — odparł

przewodnik. — Człowiek pieszo nie zapu ś ciłby si ę samotnie tak daleko w góry! Poza tym wiesz

dobrze, Ŝ e Tybeta ń czycy nigdy nie chodz ą boso! To s ą ś lady Ś nie Ŝ nego Człowieka. Kto go ujrzy,

musi zgin ąć !

Biały podró Ŝ nik zmarszczył brwi. Podczas długoletniej włócz ę gi po Azji Ś rodkowej nieraz

słyszał opowie ś ci o tajemniczych istotach zamieszkuj ą cych górskie pustocie. Znajomy Nepalczyk,

z którym przez pewien czas wspólnie poszukiwali złota w górach Ałtyn-tag * , mówił mu o

nieznanych stworach zwanych Yeti. Według wierze ń krajowców zetkni ę cie si ę z nim miało

nieuchronnie sprowadza ć ś mier ć .

Podró Ŝ nik pochylił si ę nad ś ladami wyra ź nie wyci ś ni ę tymi w ś niegu. Nie miał pewno ś ci, czy

pozostawił je człowiek, czy te Ŝ jakie ś nieznane zwierz ę . Jak wskazywała ś wie Ŝ o ść tropów, dziwny

stwór przechodził t ę dy niedawno przed nimi. Podró Ŝ nik nie znał uczucia l ę ku. Nie wierzył w

przes ą dy. Ani zwierz ę , ani niezwykła istota ludzka nie mogły by ć niebezpieczne dla czterech

uzbrojonych m ęŜ czyzn.

— Ś lady te zapewne pozostawił nied ź wied ź . Widziałem podobne w górach Ałtyn-tag —

odezwał si ę do krajowców. — Ruszajmy w drog ę ! Ź le b ę dzie z nami, je ś li burza zaskoczy nas na

tak znacznym, odkrytym wzniesieniu.

— Nie pójdziemy dalej! Ś lady mi-te wiod ą wzdłu Ŝ przeł ę czy. Musieliby ś my i ść jego tropem.

On przyczai si ę i poczeka na nas!

Podró Ŝ nik cofn ą ł si ę o dwa kroki. Gniewnym, czujnym wzrokiem przywarł do twarzy

przewodników. Nie, to nie był ich zwykły upór, który ostatnio musiał przełamywa ć dzie ń po dniu.

W tej chwili w oczach Tybeta ń czyków malował si ę zabobonny, obł ę dny strach. Oni naprawd ę

wierzyli, Ŝ e nawet samo spotkanie z mi-te groziło im ś mierci ą .

Instynkt ostrzegał podró Ŝ nika, by nie doprowadzał przes ą dnych krajowców do ostateczno ś ci.

Mógł pokusi ć si ę o terroryzowanie ich w obliczu ś mierci głodowej b ą d ź m ą k pragnienia, lecz

obecnie, gdy ulegli przemo Ŝ nej obawie przed legendarnym stworem, byłoby to stokro ć bardziej

niebezpieczne. Teraz na pewno odwa Ŝ yliby si ę nawet na nierówn ą walk ę z lepiej uzbrojonym

białym człowiekiem. Ponadto ich było trzech, a on tylko jeden... Có Ŝ z tego, Ŝ e posiadał

szybkostrzelny rewolwer? Czy w decyduj ą cej chwili nie zadr Ŝ y mu r ę ka? Przecie Ŝ , oprócz głodu i

pragnienia, brak snu osłabił go bardziej ni Ŝ krajowców.

— Wracamy, sahibie. Je ś li szukasz ś mierci, mo Ŝ esz sam i ść dalej. Daj nam swój karabin, a

pozostawimy ci jaka objuczonego twoim baga Ŝ em — odezwał si ę najstarszy przewodnik.

W jego głosie brzmiało tym razem tyle gro ź nego zdecydowania, Ŝ e podró Ŝ nik zaniechał

ponownego u Ŝ ycia przemocy.

— Dobrze, we ź cie karabin w zamian za jaka — rzekł sil ą c si ę na spokój. — W którym

kierunku mam i ść do Hemis?

* Ałtyn-tag — Altyntag, Altin Tagh.

Szklarski Alfred - 4[1]. Tomek na tropach Yeti.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: