016. Greene Jennifer - Noc myśliwego.pdf - Regał 027 - kubolina12310

JENNIFERGREENE

Noc

myśliwego

Harlequin

Toronto•NowyJork•Londyn

Amsterdam•Ateny•Budapeszt•Hamburg

Madryt•Mediolan•ParyŜ*Sydney

Sztokholm•Tokio•Warszawa

ROZDZIAŁPIERWSZY

Wszystkotrwałowbezruchu.Bladyświtoświetlał

nagie drzewa, puste pola i białą jak prześcieradło

pokrywęśnieŜną.Słupekrtęciwskazywałzerostopni,

alesilnywiatrsprawiał,Ŝetemperaturawydawałasię

dobredwadzieściastopniniŜsza.ZtrudemmoŜnabyło

oddychać. KaŜdy ruch sprawiał ból. Tanner czuł się

piekielniezmęczonyiprzemarznięty...itowszystkoz

powodusowy.

Przekląłwduchu,widząc,jakptakporazkolejny

odskoczyłpięćmetrówdalej.Sowaświetniewiedziała,

Ŝepróbowałjąpodejśćiniemiałazamiaruwpaśćmu

wręce.Mimoranpotrafiłautrzymaćtakidystans,Ŝe

niemógłjejdopaść.RakietyśnieŜneiponadpółmet

rowawarstwaświeŜegopuchuutrudniałymuszybkie

ruchy.

Co za noc. Tanner przywykł do wyczerpania i

mrozu, nie znosił natomiast upokorzeń. JuŜ od

czternastugodzinbezskuteczniepróbowałprzechytrzyć

wielkiegoptaka.Choćsowaniemogłalataćnajej

uszkodzonymskrzydlewidaćbyłoplamyzmarzniętej

krwi i tak bez trudu z nim wygrywała. Gdyby nie

byłataknieprawdopodobniepiękna,dawnodałbyjej

spokój.

Na jej czysto białej szacie widać było tylko parę

karmelkowych cętek. Kulista głowa przylegała do

równie kulistego tułowia, szyja ginęła w pierzu.

RozłoŜone skrzydła miały co najmniejpółtora metra

rozpiętości. Półtora metra śnieŜnobiałej, królewskiej

szatyzpiór,półtorametrapiękna,dumyipotęgi.

NOCMYŚLIWEGO

Spojrzała na niego ogromnymi, nieustraszonymi,

Ŝółtymi oczami. Czekała, aŜ spróbuje się zbliŜyć,

wyzywałago.

Zdołał wypłoszyć ją z ostatniego zagajnika na

otwartepole.Terazniemiałagdziesięukryć.Przyjęła

to z obojętnością. Unosiła swą beczkowatą pierś w

cięŜkim oddechu. Była wyczerpana. Mimo to

mrugnęła na niego szyderczo. Dzika i dumna, nie

miała zamiaru poddać się Ŝadnej słabości. Wolała

zginąć,niŜdaćsięschwytać.

Ajednakmusiałjązłapać,inaczejzpewnościąby

zdechła.

Woddalidostrzegłogrodzonepastwiskoibudynki

gospodarczedwiestajnieorazdomzprzyległościami.

Farma leŜała przy granicy z Kanadą. Rzeka Rainy

stanowiła naturalną linię graniczną. W pościgu za

wiwąTatuaesdwMkęotoiająptz&ksocŁYlNie.obawiał

się, Ŝe zabłądzi, znał tę okolicę jak własną kieszeń.

Polowałteraznaprywatnymterenie,leczniewielesię

tymprzejmował.Śniegszybkozasypywałślady,aotej

porze i przy tej temperaturze nie było wokół Ŝywej

duszy.

Nie mógł kontynuować pościgu w nieskończoność.

NiechodziłotylkooodmroŜenie.Wpłucachczułból

wywołany oddychaniem mroźnym powietrzem. Coraz

gorzejwidział.Ztrudemporuszałsięnasztywniejących

nogach,apraweudozaczynałychwytaćskurcze.Tanner

odczuwałjuŜswetrzydzieścisiedemlat.

Mięśnie wcześniej niŜ kiedyś odmawiały mu po

słuszeństwa.Wydawałomusię,Ŝekarabinnaramieniu

waŜytonę.

Mimotoruszyłnaprzód,równiecichoibezlitośnie,

jak prześladowany przezeń drapieŜnik. ZbliŜył się.

Straszyłptakaswymludzkimzapachem.

Sowa cofnęła się jeszcze bardziej. Od rogu stajni

dzieliłojątylkojakieśpięćmetrów.Jejostrydziób,

NOCMYŚLiWEGO 7

wyraźnie widoczny nawet z takiej odległości, nie

budziłwnimobaw..Myślałraczejoukrytychwśniegu

szponach. Sowy nie uŜywają w walce dziobów, ich

broniąsąszpony,zdolnedozabijaniairozdzierania.

Chwyconenimizwierzęmamizerneszanseucieczki.

Od strony stajni doleciał powiew wiatru. Sowa

zamarła.WprawdzieTannerniepoczułjeszczezapachu

koni,aleonanapewnojewyczuła.KonieisowyŜyją

wpokoju,leczmimotoinstynktowniezareagowałana

nieoczekiwany zapach, jak na nowe zagroŜenie. Z

wściekłościąspojrzałanaTannera.

Siedźspokojnie,kochana.Siedźspokojnie...

Tanner,niczymkochanek,wyszeptywałczułesłowa,

choć ledwo mógł poruszać zdrętwiałymi wargami.

Nieprzestającmówić,zdjąłzramieniakarabinioparł

go o ścianę stajni. Włóczenie się po lasach północy

bez broni byłoby głupota lecz w tej chwili karabin

tylkokrępowałmuruchy.

Naszczęściezapachkonizdezorientowałsowę.Nie

uciekała.TannerzbliŜyłsięokrokwjejkierunku,po

chwilizaryzykowałjeszczejeden.

No dobrze, kochana. Siedź spokojnie, jeszcze

tylkochwilę.PrzecieŜwcalesięmnienieboisz,prawda?

Jesteśranna,kochanie...

Gdypokonałkolejnepółmetra,sowazdeterminacją

nastroszyłasięirozłoŜyłaszerokoskrzydła.

Wyszeptałjej,comyśliodurnych,upartychbabach

zmózgiemwielkościziarnkagrochuiwyraziłwątp

liwość co do jej szlechetnego pochodzenia oraz

moralności.Przeklinałwtrzechjęzykachrównocześnie

po angielsku, hiszpańsku i francusku cały czas

uŜywając najczulszego i najbardziej pociągającego

tonu,najakipotrafiłsięzdobyć.

Zaklęcianiewielemupomogły,alenaglezzastajni

wyszła jakaś kobieta. Nie dostrzegł jej przedtem.

UsłyszałtylkośniegskrzypiącypodbutamiizauwaŜył

NOCMYŚLIWEGO

bladycieńnadchodzącyzodległegokrańcastajni.Nie

zwracałnaniąuwagi,wtejchwiliobchodziłagotylko

sowa. Teraz miał szansę. Sowa zwróciła głowę W

kierunku,z któregodochodziłnowy zapach,iwtym

parnymmomencieTannerrzuciłsięnanią.

Chwycił ją mocno pod skrzydła i uniósł do góry.

Starał się trzymać jak najdelikatniej, lecz sowa

skrzeczałazwściekłościąipróbowaławydziobaćmu

oczy.Szponyprzebiłyrękawiczkiiwbiłysięwciało.

Usiłowałtrzymaćjątak,bynieuszkodzićzranionego

skrzydłajeszczebardziej,leczwskutektegoniemógł

sobie z nią poradzić. Zdołała uwolnić jedną nogę i

pazurami zaczęła drzeć w strzępy jego puchową

Kurtkę. Z piskiem miotała się na wszystkie strony.

Mimo swego ogromu wydawała się leciutka. Puste

KościimasapierzawaŜyłyniewiele.Choćtaklekka,

Stawiała zdecydowany ocót, zhyt duŜy jak. na jedną

paręrąk.

Powiedz,jakcipomóc!

Usłyszał głos tej kobiety, lecz wciąŜ nie mógł jej

dostrzec. Spokój w jej głosie uderzył go dopiero

później. W tej chwili walczył z szamoczącym się,

dzikimkłębempierza.

Zdejmijpłaszcz!krzyknąłdoniejostrymtonem.

Płaszcz?

Szybciej!Zdejmijpłaszczizarzućjejnagłowę.

Tylkodelikatnie.Noszybciej,docholery!

Zrobiła, co chciał, i jak chciał „do cholery"

szybko. Sowa uspokoiła się natychmiast, ale serce

Tannerawdalszymciąguwaliłojakoszalałe.Ztrudem

łapał oddech. W nagłej ciszy miał wreszcie okazję

przyjrzećsięnieznajomej.

Wydawała się wysoka i koścista. Bez płaszcza

trzęsłasięzzimna.Mocnozacisnęłasplecioneramiona.

Miała na sobie róŜowy sweter z koronkowym koł

nierzem,całkowicieniepasującydoroboczychdŜinsów

016. Greene Jennifer - Noc myśliwego.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: